คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 4 : สมาชิกวงโกเล่
สมาชิกวงโกเล่
"อะ---อะไรนะ?! พี่เรียวเฮน่ะเหรอ?!"
"ยังไม่รู้จริงๆด้วยสินะ" เขาวางปากกาที่เขียนอยู่ในมือลงแล้วหันไปมองที่ประตู
"เรียวเฮ ฉันรู้ว่านายอยู่ตรงประตูนั่น เข้ามาได้แล้วล่ะ" หลังจากที่เขาพูดจบ ประตูก็ถูกเปิดออกเสียงดัง
ปัง!!
"ซาวาดะ ! นี่มันหมายความว่ายังไง ?! ทำไมเคียวโกะถึงมาอยู่ที่นี่ !!"
"เอ๋ ?! พี่ชาย !!" ฉันหันไปมองพี่ชายอย่างรวดเร็ว แล้วอุทานขึ้นมา
"อย่างที่นายได้ยินว่าน้องสาวนายจะมาเป็นเจ้าสาวของฉัน" สึนะคุงตอบคำถามพี่ชายฉันอย่างเยือกเย็น ไม่สะทกสะท้านอะไร
ฉันรีบหันไปหาพี่ชายแล้วพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว
"ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ พี่ !" ฉันหันไปตอบพี่ชายอย่างรวดเร็วแล้วพี่ชายก็หันมามองหน้าฉันเพื่อต้องการคำตอบ
"ถ้าไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ! แล้วการที่น้องมาอยู่ที่นี่มันหมายความว่ายังไงกันล่ะ ?!"
"คือหนูยังไม่ตกลงเลยนี่คะ ! ว่าจะเป็นเจ้าสาวของบอสมาเฟียของพี่น่ะ !" หลังจากฉันตอบคำถามพี่ชายไป เขาก็รีบเดินไปหาสึนะคุงทันที
"ซาวาดะ นายคงไม่ลากเคียวโกะมาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ใช่ไหม ?!" พี่เขามองสึนะคุงเหมือนต้องการหาเรื่องงั้นแหละ
"แล้วนายคิดว่ายังไงล่ะ เรียวเฮ โอ๊ะ ไม่สิ คุณพี่ชาย ก็นายมีน้องสาวด้วยนี่นะ" คราวนี้เป็นตาของสึนะคุงบ้างแล้วที่มองพี่ชายอย่างจริงๆจังๆ
"นายน่ะ... ถ้าตัดสินใจอะไรแล้วก็คือตามนั้น นายเป็นคนแบบนี้ทำไมฉันจะไม่รู้ แต่นายหาคนอื่นมาแทนเคียวโกะไม่ได้หรอก ? ถือซะว่าฉันขอแล้วกัน" พี่เรียวเฮก้มหัวขอร้องสึนะ
"พะ-พี่คะ..." ฉันกำมือที่กุมอยู่ที่หน้าอกแน่น เป็นห่วงหนูขนาดนี้เลยเหรอคะ พี่ชาย... ฉันไม่เคยเห็นเขาทำแบบนี้กับใครมาก่อนเลย
"พูดแล้วไม่คืนคำหรอกนะ คุณพี่ชาย กับน้องสาวของนายน่ะ ฉันจะปกป้องเองไม่ต้องห่วงหรอก" สึนะคุงพูดแล้วเดินไปที่ประตู
"ซาวาดะ นาย... !" พี่ชายเดินไปกระชากคอเสื้อสึนะคุง แบบนี้ท่าไม่ดีแน่ ! ฉันไม่อยากให้ใครมามีเรื่องกันเพราะฉันหรอกนะ ! ยิ่งถ้าเป็นพี่ชายแล้วด้วย
"คิดดีแล้วเหรอที่ทำแบบนี้น่ะ คุณพี่ชาย" คราวนี้สึนะคุงพูดออกมาบ้าง เขาแสยะยิ้มให้พี่ชาย คะ-คนคนนี้ ถ้าให้ฉันเดาแล้ว ถ้าพี่ชายไปมีเรื่องด้วยคงจบไม่สวยแน่ ฉันไม่อยากเห็นพี่ชายเจ็บตัวอีกแล้ว ดื้อดึงไปก็ไม่มีประโยชน์ ถ้าไม่อยากให้พี่ชายเจ็บตัวล่ะก็ฉันคงไม่มีทางเรื่องอื่นแล้วจริงๆใช่ไหม...
"พี่ชาย ! หยุดเถอะค่ะ !" ฉันรีบวิ่งไปกอดพี่ชาย และขอร้องให้เขาหยุด ฉันไม่เอาแล้วกับการที่ให้พี่ชายเจ็บตัวน่ะ
"เคียวโกะ..."
"นะคะ ถือว่าหนูขอร้อง... เรื่องนี้ให้หนูตัดสินใจเถอะค่ะ" พี่เรียวเฮปล่อยมือออกจากคอเสื้อของสึนะคุง
"เฮ้อ… เข้าใจแล้ว ถ้าน้องขอแบบนั้น แล้วน้องตัดสินใจว่ายังไงล่ะ"
"...หนูตกลงที่จะเป็นเจ้าสาวของเขาค่ะ" หลังจากที่ฉันเงียบไปพักหนึ่งฉันก็พูดขึ้น ถ้าฉันปฏิเสธ สึนะคุงคงไม่ยอมแน่ๆแล้วจากนั้นพี่ชายกับสึนะคุงก็จะมีเรื่องกัน ถึงยังไงเขาก็ต้องอยากให้ฉันไปเป็นเจ้าสาวอยู่ดี เพราะงั้นตกลงไปเลยจะดีกว่า พี่ชายจะได้ไม่เจ็บตัวด้วย
"เอาจริงเหรอ เคียวโกะ... ถ้าน้องตกลงนั่นก็แปลว่าน้องต้องเข้ามาเกี่ยวข้องกับมาเฟียนะ"
"..."
ฉันเงียบ มันไม่มีทางเลือกนี่คะ... ฉันอยากตอบออกไปแบบนั้นแต่ก็ตอบไม่ได้ ฉันจะให้พี่เห็นความอ่อนแอของฉันไม่ได้เด็ดขาดเลย ฉันไม่อยากให้พี่ชายเป็นห่วงไปมากกว่านี้แล้วด้วย
"ก็ดีนี่ ถ้างั้นเคียวโกะจัง ตามฉันมาสิ ฉันจะพาเธอไปรู้จักกับสมาชิกทุกคนเอง แล้วก็คุณพี่ชาย นายไปที่ห้องโถงใหญ่ด้วย"
"เข้าใจแล้วล่ะ" สึนะคุงเดินนำฉันไป ฉันจึงต้องเดินตามเขาไปอย่างช่วยไม่ได้
"เคียวโกะ ! พี่น่ะ ! เคารพการตัดสินใจของน้องนะ !!" แต่ก็มีเสียงพี่เรียวเฮตะโกนตามหลังมา เสียงยังทรงพลังเหมือนเดิมเลยนะ พี่เนี่ย ฮะๆ
"แล้วที่บอกว่าพาไปรู้จักกับสมาชิกทุกคนเนี่ย ทุกคนรวมตัวกันอยู่ที่นั่นแล้วเหรอ ?" ฉันเดินไปอยู่ข้างๆเขาแล้วได้ถามคำถามกับเขา
"หลังจากที่โกคุเดระคุงเขาออกไป เขาก็ไปตามทุกคนมารวมกันที่ห้องโถงใหญ่แล้วน่ะ"
"เหรอ..." ฉันมองสึนะคุง ในอนาคตฉันต้องแต่งงานกับคนคนนี้สินะ จะว่าดูดี... ก็ดูดีนะ แต่อย่างที่ว่าฉันจะไม่มีความรัก ต่อให้ต้องแต่งงานกับคนคนนี้ก็ตาม
ยังไงซะ คนที่เป็นบอสมาเฟียน่ะ ไม่มีทางที่จะมอบความรักให้กับใครได้หรอก เพราะในหัวของพวกเขา ก็คงมีแต่เรื่องสู้ๆกันเท่านั้นแหละ ใช่ไหมล่ะ ...จากที่เคยอ่านหนังสือมาเฟียผ่านๆน่ะ พอดีตอนนั้นว่างๆไม่มีอะไรทำ ในระหว่างที่รอถ่ายแบบก็เลยหาอะไรอ่านจนมาสะดุดเข้ากับหนังสือพวกมาเฟียนี่แหละนะ
ในระหว่างทางฉันก็เดินกับเขา ก็มีความเงียบปกคลุมตลอดทาง ก็ไม่ใช่ว่าฉันกลัวหรอกนะ แค่ไม่มีอะไรคุยแค่นั้นเอง
"ถึงแล้วล่ะ เข้าไปสิ เดี๋ยวฉันตามเข้าไป ฉันมีอะไรที่ต้องทำก่อนสักหน่อย" เขาเปิดประตูให้ฉันเข้าไปจากนั้นก็เดินไปอีกทาง เขาไปทำอะไรกันนะ ?
ฉันมองจนกระทั่งเขาลับตาจากนั้นจึงเดินเข้าไปข้างในแล้วปิดประตูลง แต่มาถึงแล้วก็ยังไม่เจอใครเลยสักคนเดียว มีแค่ฉันที่อยู่ในห้องนี่
"เป็นห้องที่ใหญ่มากเลย แถมบันไดก็… โอโห...คนเป็นมาเฟียรวยกันแบบนี้ทุกคนรึเปล่านะ" ฉันเดินไปเดินมา ชมดอกไม้บ้าง รูปภาพบ้าง แต่ก็สะดุดกับรูปๆหนึ่ง
เขาหน้าตาเหมือนสึนะคุงเลย แต่สีผมเป็นสีส้มๆไม่ใช่สีน้ำตาลเหมือนเขา
"พ่อของสึนะคุงเหรอ ?" ฉันพึมพำกับตัวเอง ถึงจะเป็นพ่อแต่ก็เป็นพ่อที่ดูดีมากเลยนะเนี่ย พ่อก็หน้าตาดี ลูกก็เลยหน้าตาดีตามงั้นเหรอเนี่ย ฮะๆ
"แต่แปลกจัง เป็นมายากลงั้นเหรอ ? ถุงมือถึงได้มีไฟด้วย ไม่ร้อนเหรอ" ฉันบ่นหลังจากที่หยุดยืนดูรูปนั่น
แอ๊ด
มีใครสักคนเปิดประตูออกมานั่นทำให้ฉันต้องหันไปตามเสียงของประตู
"ซาซางาวะ ? นั่นซาซางาวะเหรอ ?"
"คะ-เคียวคุง ?" คนคนนี้...
ใช่...ฉันรู้จักเขาดีเลยล่ะ เพราะเขาน่ะ...
...
เพราะเขาน่ะ เป็นคนทำให้ฉันไม่กล้าที่จะไปมีความรักครั้งใหม่ยังไงล่ะ…
""
ความคิดเห็น