คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 3 : การพบเจอและว่าที่เจ้าสาว
การพบเจอและว่าที่เจ้าสาว
"คุณ... ใครน่ะ" ฉันหันไปมองคนที่ยืนจับเอกสารอยู่ที่โต๊ะทำงาน
"โกคุเดระ นายพาใครมาน่ะ?" ผู้ชายคนนั้นหลังจากที่เรียกฉันเสร็จก็หันไปถามคนที่ยืนอยู่ข้างๆฉัน
"ก็นั่นไงครับ เห็นได้ข่าวว่ารุ่นที่ 10 กำลังหาว่าที่เจ้าสาวอยู่ไม่ใช่เหรอค้าบบ" โกคุเดระตอบเขาด้วยหน้าตายิ้มแย้ม ชื่นบาน
แต่...เอ๊ะ...?
"มันก็จริง แต่นายพาใครมาเป็นว่าที่เจ้าสาวของฉัน?" เขาถามโกคุเดระคุงด้วยสีหน้านิ่งๆ... ดูเย็นชาจัง
"เดี๋ยวก่อนนะ...ว่าที่เจ้าสาวเนี่ย...อะไรน่ะ?" ฉันหันไปถามโกคุเดระคุง ว่าที่เจ้าสาวอะไรของเขา? แล้วทำไมฉันต้องเป็นด้วยล่ะ? จากการที่เป็นนางแบบเป็นช่างภาพสุดสวยอยู่ดีๆ ต้องมาเป็นว่าที่เจ้าสาว??
"ก็รุ่นที่ 10 ไงล่ะ กำลังตามหาว่าที่เจ้าสาวอยู่เลย เพื่อที่จะได้เป็นบอสมาเฟียอย่างเป็นทางการสักทีไงล่ะ" โกคุเดเระคุงตอบฉัน ให้ฉันได้เข้าใจ
"บอสมาเฟีย? คนคนนี้น่ะเหรอ?" ฉันหันไปมองคนที่ยังจับเอกสารอยู่ที่โต๊ะนั่น มาเฟียอะไรนั่นเนี่ย มันมีอยู่จริงด้วยเหรอ? ฉันเคยเห็นแต่ในหนังสือ ในการ์ตูนเท่านั้นนะ ไม่คิดเลยว่าในโลกแห่งความเป็นจริงมีมาเฟียด้วย ไม่อยากจะเชื่อเลย
"ใช่แล้วล่ะ ถ้างั้นฉันขอแนะนำเลยแล้วกัน คนที่อยู่ตรงหน้าเธอก็คือ ท่านรุ่นที่ 10 ชื่อของเขาก็คือ ซาวาดะ สึนะโยชิไงล่ะ เป็นบอสมาเฟียของพวกฉันเองนี่แหละ ถึงจะยังไม่เป็นอย่างเป็นทางการก็เถอะนะ"
"'ของพวกฉัน'ที่ว่าเนี่ย...เดี๋ยวนะ ยะ--อย่าบอกนะว่าคุณ---" ฉันมองโกคุเดระคุงอย่างอึ้งๆ
"ใช่แล้วล่ะ ฉันคือมือขวาของรุ่นที่ 10 ไงล่ะ แล้วก็ไม่ได้มีแค่ฉันหรอกนะ ที่เป็นแค่พรรคพวกของรุ่นที่ 10 น่ะ" ยังมีอีกเหรอเนี่ย แล้วมันจำเป็นต้องหาเจ้าสาวเพื่อที่จะได้ขึ้นเป็นรุ่นที่่ 10 อย่างเป็นทางการด้วยเหรอ มัน...เกี่ยวกันตรงไหนน่ะ T^T
"แล้วเรื่อง'ว่าที่เจ้าสาว'ที่ว่าเนี่ย...คืออะไร? ทำไมต้องเป็นฉันด้วยล่ะ??" ฉันหันไปมองคนที่เป็นบอสมาเฟีย ดูไปดูมาเขาก็เท่ดีเหมือนกันนะ ดูสุขุม สมกับเป็นบอส แถมยังมีใบหน้าที่มีเสน่ห์และน่าหลงใหลนั่นอีก...แต่ไม่ว่าจะยังไง ฉันก็ไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับพวกมาเฟียอะไรนั่นหรอกนะ ฉันยังอยากมีชีวิตปกติสุขเหมือนเดิมและยังอยากคงสถานะเดิมด้วยนั่นก็คือ...โสด เพราะหลังจากที่ฉันโดนหักอกในตอนนั้น ฉันก็ยังไม่อยากที่จะเริ่มต้นความรักจากใครทั้งนั้น...ฉัน...กลัวเจ็บ
"นั่นสิ โกคุเดระคุง ทำไมต้องเป็นยัยนี่ด้วยล่ะ? หล่อนมีอะไรดีรึไง? ถึงกับต้องพามาแนะนำให้เป็นว่าที่เจ้าสาวให้กับฉันน่ะ"
"ก็แหม...รุ่นที่ 10 ไม่รู้เหรอครับ? ว่ายัยนี่น่ะ เป็นถึงนางแบบอันดับ 1 ของเมืองนี้เลยนะครับ! แถมไม่พอนะครับ ยังทำงานเป็นช่างภาพควบคู่ไปด้วยอีก แถมเรื่องงานบ้านงานเรือน ผมถามเธอมาแล้วล่ะ เธอก็ทำทุกอย่างเป็น เหมาะที่จะเป็นแม่ของลูกของรุ่นที่ 10 ด้วยนะครับ! ผมเลยคิดว่าหล่อนน่าจะเหมาะกับรุ่นที่ 10 เอามากๆ เลยอยากจะแนะนำให้รุ่นที่ 10 คิดๆดูน่ะครับ ไหนๆรุ่นที่ 10 ก็ไปดูตัวแล้วก็ไม่มีใครที่รุ่นที่ 10 พอใจสักคน ผมเลยคิดว่ารุ่นที่ 10 น่าจะพอใจยัยนี่น่ะคร้าบ!"
ยะ--อย่าบอกนะว่า...ที่เขาพาฉันมาที่นี่ก็เพราะพาฉันมาเป็นว่าที่เจ้าสาว?! มะ-ไม่จริง…
"จะบอกให้ก่อนนะคะ...ว่า…ฉัน-ไม่-มี-ทาง ไปเป็นเจ้าสาวของใครหรอกค่ะ แล้วอะไรน่ะ มาเฟียเหรอ? ฉันไม่อยากไปยุ่งเกี่ยวกับอะไรอันตรายแบบนี้หรอกนะ!"
ฉันหันไปบอกกับโกคุเดระแล้วชี้ไปที่บอสมาเฟีย แน่นอนค่ะ ฉันไม่มีทาางที่จะไปยุ่งกับเจ้าพวกมาเฟียอะไรนี่แน่นอนอยู่แล้ว
"นี่ เธอน่ะ" คนที่เป็นบอสมาเฟียเรียกฉัน
"อะ-อะไร?" ฉันหันไปมองเขาก่อนที่จะขานรับ
"เธอทำงานบ้านเป็นจริงๆสินะ? แล้วเรื่องการเรียนล่ะ เป็นยังไงบ้าง?"
"เรื่องงานบ้านก็เป็นอย่างที่โกคุเดระคุงบอกนะ แล้วเรื่องการเรียนฉันก็สอบได้ที่ 1 ของชั้นปีเป็นประจำด้วย"
"เหรอ...อืมมม" เขาหรี่ตามองฉัน เหมือนกับว่าเขาไม่ค่อยเชื่อในสิ่งที่ฉันพูดเลย
"แล้วถามไปทำไมน่ะ?" ฉันถามเขากลับบ้าง หวังว่าคงไม่ได้เป็นแบบที่ฉันคิดหรอกนะ...TOT
"โอเค...ฉันตัดสินใจแล้วล่ะ" เขาวางเอกสารที่อยู่ในมือนั่นไว้ที่โต๊ะ ก่อนจะหันไปหาโกคุเดระคุง
"ตัดสินใจ?"
"โกคุเดระคุง นายช่วยไปบอกกพ่อแทนฉันทีแล้วกันนะว่าฉันหาตัว'ว่าที่เจ้าสาว'ของฉันเจอเรียบร้อยแล้ว"
"ได้เลยคร้าบบบบ รุ่นที่ 10 ! ในที่สุดรุ่นที่ 10 ก็หาเจอจนได้สินะครับ! ผมยินดีด้วยครับ! >O<" เขายิ้มให้หมอนั่นแล้วรีบวิ่งออกจากห้องไปอย่างตื่นเต้น ว่าที่เจ้าสาวเนี่ยนะ?! เดี๋ยวสิ! นี่ฉันยังไม่ตกลงอะไรเลยสักกคำเลยนะ!
"วะ--ว่าที่เจ้าสาวอะไรของคุณกันน่ะ?!" หลังจากที่ฉันมองโกคุเดระคุงที่รีบวิ่งออกจากห้องไป ฉันก็รีบหันไปตั้งคำถามให้เขาทันที เเขามีสิทธิ์อะไร ถึงต้องให้ฉันเป็นว่าที่เจ้าสาวของเขาตามใจชอบกันน่ะ?!
"ก็เธอสอบผ่านในการคัดเลือกการเป็นว่าที่เจ้าสาวของฉันแล้วนี่ เป็นแม่บ้านแม่เรือนอีกต่างหาก การเรียนก็ไม่ได้แย่อะไร แถมยังดีด้วยซ้ำ อีกอย่าง..."
"อะ--อีกอย่าง?" ฉันถามเขาด้วยความรู้สึกไม่ค่อยดียังไงก็ไม่รู้
"เธอก็น่าตาไม่ได้ขี้เหร่อะไรด้วยนี่ ผมก็ยาวสลวย ใบหน้าก็น่ารักอีกต่างหาก" เขาแสะยิ้มไม่นานก็กลับไปเป็นใบหน้าที่ดูเย็นชาเหมือนเดิม...แต่ฉันโดนชมด้วยล่ะ ว่าน่ารัก -///- ไม่ว่าใครเห็นฉัน ฉันก็โดนชมหมดนั่นแหละนะ แหงล่ะ...ก็ฉันเป็นนางแบบนี่หน่าา ถ้าไม่สวยแบบฉัน ก็เป็นไม่ได้ดหรอกนะ ฮิๆ
"แหม >////<" ฉันจับแก้มที่แดงของตัวเองแล้วบิดตัวไปมา เพราะเขินที่โดนชมอะไรแบบนี้ อร๊ายยยย ถึงจะโดนชมมาเยอะแล้ว แต่ทำไมฉันต้องเขินด้วยเนี่ย ///
"ถ้างั้นตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอก็ย้ายมาอยู่ที่นี่ซะ" เขานั่งลงบนเก้าอี้แล้วตรวจสอบเอกสารที่อยู่บนโต๊ะนั่นต่อ ย้ายบ้านเหรอ? -0- นี่ฉันตกลงกับเขาแล้วเหรอ ว่าจะเป็นว่าที่เจ้าสาวให้กับเขาน่ะ?
"เดี๋ยวนะ-- นี่ฉันตกลงกับคุณตอนไหนน่ะ ว่าจะเป็นว่าที่เจ้าสาวให้กับคุณน่ะ =[]=?!" ฉันรีบเดินไปหาเขาแล้วตบโต๊ะเขาเบาๆพอเป็นพิธี ถ้าเสียงดังเกินไป มันจะเป็นการเสียมารยาทเอาค่ะ
"ไม่ใช่คุณสิ ฉันมีชื่อว่าสึนะ เรียกฉันว่าสึนะก็พอ ไม่ต้องเรียกคุณ" เขาเมินฉันแล้วหันไปเขียนอะไรยุกยิกๆที่เอกสารนั่น -*-
"อย่ามาเปลี่ยนเรื่องสิ! ฉันไม่รู้หรอกนะ เรื่องมาเฟียอะไรนั่น เพราะฉันไม่ได้อยากเป็นนายหญิงอะไรนั่น และฉันก็ไม่อยากเกี่ยวข้องอะไรกับมาเฟียด้วย ฉันอยากกลับไปใช้ชีวิตในฐานะนางแบบและช่างภาพธรรมดาๆมากกว่าที่จะเป็นพวกนายหญิงของพวกแก๊งมาเฟียอะไรนี่" ฉันยังคงมองเขาที่เมินฉันอย่างไม่ทุกข์ร้อนอะไรอยู่เหมือนเดิม หนอย...!
"ก็ฉันตัดสินใจไปแล้วนี่ ช่วยไม่ได้ อีกอย่างฉันก็ชักจะถูกใจเธอขึ้นมาแล้วด้วยสิ จะให้ปล่อยเธอไปก็คงไม่ได้หรอกนะ คุณซาซางาวะ โอ๊ะ ไม่สิ เคียวโกะจัง" เขาวางปากกาลงแล้วเงยหน้าขึ้นมามองฉัน แต่พอดูดีๆแล้ว เขาก็หล่ออยู่นะ...ใบหน้าที่คมเข้มนั่น แถมยังบวกกับใบหน้าที่แสนเย็นชานั่นอีก มันช่าง...
…ดูมีเสน่ห์...
"แล้วทำไม...ถึงถูกใจฉันกันล่ะ?" ฉันเอ่ยปากถามเขาไป ฉันจ้องมองดวงตาเขาราวกับติดกับดักอะไรบางอย่างของเขาเข้าแล้ว...
ฉันอยากรู้คำตอบนั้น เขายังไม่รู้จักฉันแท้ๆ แต่ทำไมเขาถึงถูกใจฉันกัน
"ก็เพราะว่าเธอน่ะ...กล้าเถียงฉันฉอดๆแบบนี้ยังไงล่ะ ตั้งแต่ฉันเกิดมา ก็ไม่เคยเจอคนแบบเธอเลยสักครั้ง ฉันเลยคิดว่าเธอน่ะ น่าสนใจดี ถึงแม้ว่าสเป็คของฉันจะไม่ใช่แบบนี้ก็เถอะนะ หึ" เขาแสะยิ้มให้ฉันก่อนที่จะหยิบปากกาขึ้นมาเขียนเอกสารต่อเหมือนเดิม
"คะ--แค่นี้เหรอ?!" ฉันชะงักกับคำตอบของเขา
"ไปเตรียมของสำหรับย้ายบ้านมาที่นี่ให้หมดซะ แล้วฉันจะเตรียมห้องสำหรับเธอไว้ให้เอง" เขาสั่งฉันโดยที่ยังคงวุ่นกับเอกสารที่อยู่ตรงหน้าเขาอย่างใจจดใจจ่อ
นี่ฉันยังไม่ตกลงเลยนะ! อะไรของเขากันเนี่ย?!
"ไม่---" ยังไม่ทันที่ฉันพูดจบเขาก็พูดแทรกขึ้นมา
"เธอนามสกุลซาซางาวะสินะ เรื่องของพี่ชายของเธอน่ะ ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอรู้รึยัง" เขาเงยหน้าขึ้นมามองฉันอีกรอบ แต่ครั้งนี้เขาไม่วางปากกา ยังคงจับปากกาอยู่เหมือนเดิม แต่ไม่ได้เขียนอะไรนะ …แต่เรื่องพี่ชายฉันนี่มันหมายความว่ายังไงกันน่ะ พี่ชายฉันเขาทำไม?
"พี่ชายฉันเขาทำไมเหรอ? เขาไปก่อเรื่องอะไรไว้กับสึนะคุงงั้นเหรอ? แต่สึนะคุงที่เป็นถึงมาเฟีย พี่ชายฉันคงไม่ก่ออะไรหรอก พี่ฉันไม่น่ารู้จักสึนะคุงเลยด้วยซ้ำนี่ แต่ทำไมถึงรู้จักพี่ชายของฉันล่ะ?" ฉันพูดชื่อเขาพร้อมต่อท้ายคำว่าคุงเข้าไป ฉันติดคำลงท้ายเรียกชื่อน่ะ แต่พอเป็นเรื่องของพี่เรียวเฮ ฉันก็รีบถามเขาทัันที ทำไมล่ะ? ทำไมเขาถึงรู้จักพี่เรียวเฮได้ล่ะ? ถึงพี่จะเป็นคนที่บ้าๆบ๊องๆ ชอบหาเรื่องคนไปทั่วก็เถอะนะ แต่ไม่น่าจะมามีเรื่องอะไรกับมาเฟียนี่
"ที่เธอพูดแบบนี้แสดงว่าเธอยังไม่รู้สินะ แต่ฉันไม่รู้มาก่อนเลยว่าหมอนั่นจะมีน้องด้วย ...พี่ชายของเธอน่ะ...เขาเองก็เป็นหนึ่งในแก๊งมาเฟียของฉันเหมือนกัน"
"อะ---อะไรนะ?! พี่เรียวเฮน่ะเหรอ?!"
ความคิดเห็น