คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ไอสวาท
ไอสวาท
“ุอา..รัย์ะ” ไอริพยายามเปล่เสียร้อเรียายหนุ่ม เาูบเธออยู่นานมาแล้ว แ่ไม่มีทีท่าว่าะถอนูบออไปเลย นอนนี้เธอแทบะหมลมหายใ าสั่นยืนแทบไม่ไหวโีที่เาประอเอวเธอไว้ไม่ั้นป่านนี้เธอล้มพับไปออยู่ที่พื้นอย่าหมสภาพเป็นแน่
แ่ระนั้นายหนุ่ม็ยัไม่หยุเาเปลี่ยนมาไร้ออเธอแทน ทุๆสัมผัสทุรอยุมพิศที่เามอบให้วนให้หิสาวนลุวาบหวิวนแทบะาใ เธอไม่มีแระห้ามหรือ้านทานเาไ้เลย
“เป็นอผมนะ” อารัย์บอหิสาว้วยน้ำเสียที่แหบพร่า มืออายหนุ่มลูบไล้ไปามลำแนเธอ ่อนะสอมือเ้าไปสัมผัสแผ่นหลัอันเนียนนุ่ม ไม่้อบอ็รู้ว่าหิสาวที่อยู่รหน้าเานั้นยับริสุทธิ์อยู่ ทุรั้ที่เาลูบหรือสัมผัสัวเธอ เธอะสุ้ทุรั้ ยิ่วนให้เาไม่สามารถถอนัวหรือหยุารระทำนี้ไ้อี
“ุ ุ อา..” ยัไม่ทันะเรียื่อเาปาอไอริ็โนเาประบปิไว้ะ่อน ยิ่เมื่อเธอพยายามะพูนั่น็ยิ่เป็นโอาสที่ให้เาแทรลิ้นเ้ามาภายในปาเธอลิ้มรสวามหอมหวานาปาเธอ เาเหมือนมัุราที่พยายามะสูบร่าายเธอให้หมแรลไปเรื่อยๆ
“รัย์ ่อไปนี้เรียแ่นี้็พอ” อารัย์เยหน้าาออันหอมหวาน่อนะ้อนัวอุ้มหิสาวไปยัเียนอน
“เรียสิ ันไ้อยาไ้ยินเสียอันไพเราะอเธอ” เาสั่เธอแล้วพยายามุไร้ไปที่ออูเอาวามหวานอเธอให้มาที่สุ เหมือนเาำลัเสพิอมึนเมาอยู่เวลานี้่อให้เอา้ามาุเา็ไม่สามรถหยุไ้แล้วมีแ่ยิ่ถลำลึเ้าไปเรื่อยๆ
“ุ ..รัย์ ะ ไออ ทรมาน ไม่ไหวแล้วะ” ไอริพยายามบอเา อนนี้ร่าายเธอร้อนเหมือนไฟไม่ใ่เพราะพิษไ้แ่เป็นเพราะวามรู้สึบาอย่าึ่เธอ็ไม่รู้ว่ามันืออะไร เธอรู้แ่ว่าอนนี้เธอทรมานเธอหวัเพียให้ายหนุ่มปลปล่อยเธอาารทรมานนี้
“อืม ม อีแปปเียวเธอ็ะไม่ทรมานแล้ว” พูบอารัย์็ัารถอเสื้อผ้าหิสาวออ ไม่ถึนาทีร่าหิสาวรหน้า็เปือยอวโมวามามให้เาไ้เห็น มอภายนอเธอัวเล็็ริแ่พอไ้สัมผัสเธอริๆแล้ว ่อนรูปว่าที่ิไว้เยอะแหะ
ไอริรู้สึหน้าแ่า พยายามเอามือมาปิอสวนัวเอไว้ เิมาเธอไม่เยทำอะไรที่น่าอายแบบนี้มา่อนเลย อาารอายอเธอยิ่ทำให้อารัย์ยิ้มับวามไร้เียสาอเธอ เาไม่รอ้ารีบัารับเสื้อผ้าอัวเอ่อนะึ้นทาบทับร่าหิสาวไว้ มือหนาเลื่อนไปับอบัวู่าม่อนะ้มลไปลิ้มรสยอประทุมถัน
“อา อื้มม ม” ไอริเผลอส่เสียร้อออมา เธอพยายามเ็บเสียแล้วแ่สัมผัสที่ไ้รับเธอไม่สามารถ้านทานไ้เลย เสียอเธอยิ่ปลุเร้าให้ายหนุ่มมีอารม์เพิ่มเ้าอี เายิ้มอย่าพอใ เมื่อิว่าเธอพร้อมรับับสถานาร์รหน้าแล้วายหนุ่มแยาเธอออ ่อนะพยายามเอาัวนอัวเอเ้าไปในร่าายหิสาว
“ไม่ ๆ ุ รัย์ เอาออไป ไอ ไอเ็บ” ไอริส่ายหน้าน้ำาไหลพราเธอรู้สึเหมือนร่าายะแออเป็นเสี่ยๆ เมื่อี้เายัอ่อนโยนับเธออยู่เลยแ่ทำไมอนนี้เาถึทำให้เธอเ็บปวนน้ำาไหลนานี้ เธอไ้แ่ัพ้อเาอยู่ในใวามเ็บปวแผ่่านนเธอไม่มีแม้แ่เรียวแรที่ะส่เสีย
“อทนหน่อยนะ เี๋ยวมัน็หายไป ันะทำให้มันหายไป เธอ้อเื่อใัน” อารัย์บอหิสาว้วยเสียอันแหบพร่า ้มลไปูบับน้ำาให้เธอพยายามปลอบประโลมให้เธอหายลัว ให้เาหยุอนนี้ไม่ทันแล้วอนนี้ร่าายเา็ทรมานไม่แพ้ันร่าายเธอบีบรัเาแน่นนทนไม่ไหว เาเยผ่านผู้หิมาเยอะ็ริแ่ไม่เยเอสัมผัสแบบนี้มา่อนเลย สัมผัสที่ไม่อยาะไปไหนอยาอยู่แบบนี้ทั้วันทั้ืนเมื่อรู้ว่าหิสาวเริ่มผ่อนลายลบ้าแล้ว เาเลยเริ่มยับร่าายัวเอ บทเพลรัอันหวานึ้ำลัะเริ่มึ้น าสัมผัสอันเ็บปว แปรเปลี่ยนเป็นเสียวาบ่าน่อนะทวีวามรุนแรลายเป็นวามเร่าร้อน ร่าสอร่าหลอมรวมลายเป็นร่าเียวัน หลายรั้อย่าไม่รู้ัเหน็เหนื่อย่อนะเผลอหลับไป้วยอารม์สุสม
ความคิดเห็น