ตอนที่ 23 : บทที่ 10 (1) 100 % 25012562 18012563 โปรโมชั่น E-BOOK MEB - 19 มกรา 63
E-BOOK ธาราหวนรัก
![]() |
|
ธาราหวนรัก
บทที่ ๑๐ (๑)
เพราะหลงมัวเมาอยู่ในรสจูบสาวน้อยอ่อนเดียงสาจึงไม่ได้สดับถึงคำเตือนอันแสนร้ายกาจในน้ำเสียงสั่นพร่าและคำพูดที่แฝงเร้นไว้ด้วยรังสีอันตรายอยู่เปี่ยมล้น
‘อย่ายกโทษให้พี่…’
ประโยคนั้นคือคำเตือนสุดท้ายที่ซาตานร้ายอย่างเขาจะมีให้เธอได้
แต่เพราะกำลังหลงเพริศไปกับกระแสธารแห่งความพิศวาสอันหอมหวาน ศศิรินธารจึงไม่สามารถรวบรวมสติพอที่จะทำความเข้าใจให้ถ่องแท้และต้องพ่ายแพ้ให้แก่มนตร์เสน่หาที่เขาบรรจงร่ายใส่อย่างไม่ยั้งในที่สุด
หญิงสาวหอบหายใจหนักหน่วง รู้สึกเสมือนว่าตัวเองกำลังจะจมลงไปสู่ก้นบึ้งของใจกลางพายุพิศวาสที่กำลังถาโถมเข้ามาใส่
รู้สึกตัวอีกคราก็ยามแผ่นหลังแตะฟูกนอนอันเย็นเยียบ คล้ายสำนึกสุดท้ายจะดึงรั้งเธอให้หวนกลับมาหาตัวเองอีกครั้ง
ทว่าเรือนร่างร้อนผะผ่าวของผู้ชายตัวโตที่ตามลงมาทอดทับ ก่ายเกยจนแนบสนิทนั้นเปรียบดั่งเถ้าลาวาอันร้อนแรงที่นำทางให้เธอหลงเพริศไปอีกครั้งยามที่ฝ่ามืออุ่นร้อนนั้นลากสัมผัสผ่าน…
ความคิดและสติสัมปชัญญะสุดท้ายของศศิรินธารหมุนคว้าง ลอยละล่องไปตามกระแสอันเชี่ยวกรากของห้วงทะเลพิศวาส เรียวปากอันรุมร้อนที่แนบสนิทและบดขยี้ริมฝีปากของเธอร้อนแรงดุจพายุลูกโตโหมกระหน่ำลงมาอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงได้เลย
ปรมัตคล้ายจะดูดดื่มเก็บกวาดทุกความหอมหวานจากกายร่างที่แสนเย้ายวนนี้เอาไปเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น
ฝ่ามือร้อนร้ายปัดเปะป่ายไปตามเรือนร่างอันลออองค์ ฉีกทึ้งเนื้อผ้าบางเบาที่กีดขวางทางสัมผัสออกไปอย่างไม่ใยดี
พายุอารมณ์ลุกโหมขึ้นเพราะเพราะกลิ่นเนื้อนางอันหอมหวานนั้นเร่งเร้าให้เรียวปากหยักจูบเคล้าแนบเนาเรื่อยมา
จากริมฝีปากอิ่มรูปกระจับ ระเรื่อยลงมาตามแนวคาง ลำคอระหงที่เต้นเร่าขึ้นตอบรับเพียงเรียวปากของเขาแนบนาบลงไปดุจถ่านร้อนที่ลวกใส่จนแต้มสีแดงระเรื่อ
ประทับรอย ตีตรา…
เป็นเจ้าของจับจองเอาไว้ไม่ให้ผู้ใดหมายซ้ำได้อย่างเด็ดขาด!
ฝ่ามือ...โลมลูบทุกอณูเนื้อนางสู่...อันงดงามและแสนหวานยามที่เรียวปากหยักเฝ้าจูบประทับรับขวัญ
วนเวียนปลุกเร้ากระตุ้นอารมณ์ของหญิงสาวใต้ร่างให้กระเจิดกระเจิงและเริงร้อนไปกับทุกสัมผัสของเขานับจากนี้
“พี่มัต…” ศศิรินธารเรียกชื่อชายผู้อยู่เหนือร่างกายของเธอด้วยน้ำเสยงอันสั่นพร่า
แม้ไม่รู้ว่าความทรมานอันเริงร้อนนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร
และเขากำลังจะลากเธอไปสุดที่ตรงไหน หากเธอก็ไม่ได้อ่อนเดียงสาเสียจนไม่รู้ว่า…
ผู้ชายคนเดียวในหัวใจกำลังนำพาเธอให้จมดิ่งลงสู่กระแสธารแห่งความพิศวาส ที่เมื่อตกลงไปสู่ก้นบึ้งของมันแล้ว
เธอก็ไม่อาจจะปีนกลับขึ้นมาเป็นสาวน้อยอ่อนเดียงสาที่ใครจะคิดทะนุถนอมได้อีกต่อไปแล้ว
ปรมัตขยับตัวขึ้นไปกดจูบริมฝีปากรูปกระจับที่เห่อแดงขึ้นอีกครั้งจากรอยสัมผัสของเขา
ฝ่ามือร้อนผ่าวด้วยเปลวพิศวาสสะบัดเสื้อยืดที่สวมใส่ทิ้งไปเสีย ตัดสินใจอย่างเด็ดขาดในนาทีนั้น
ว่าเขาจะไม่ยอมให้เกิดความลังเลใดๆ มากีดกั้นขวางทางและกลายเป็นอุปสรรคที่จะคอยพรากเธอไปจากเขาได้อีกแล้ว
หากถนอมไว้แล้วต้องจากกันเช่นที่ผ่านมา…
ก็มิสู้ยินดีรับความเกลียดชังแล้วกลายร่างเป็นซาตานร้ายที่ใช้ร่างกายกักขังและพันธนาการเธอเอาไว้กับเขาไปตราบนิจนิรันดร์เสียยังจะดีเสียกว่า!
เขาเห็นแก่ตัวได้ถึงเพียงนั้น…
ถ้าจะโทษก็คงต้องโทษสาวน้อยอ่อนเดียงสาที่มาริรักซาตานร้ายอย่างเขาเสียแต่แรกนั้นเถิด
สิ่งใดที่เคยเป็นของเขาก็อย่าหมายว่าผู้ใดจะมาฉกชิงหรือพรากไปจากเขาได้ แม้แต่ความรัก!
ชายหนุ่มเหยียดยิ้มหยันตัวเอง ทั้งเยาะเย้ยความดีงามอันน้อยนิดที่เคยพยายามจะมีมันมาตลอด
ทว่าสุดท้ายแล้วซาตานก็คือซาตาน แม้จะปลอมตัวเป็นเทพบุตรแต่ก็ไม่อาจซ่อนความเลวร้ายนั้นเอาไว้ได้ตลอดไป
กางเกงตัวสุดท้ายปลิวว่อนไปแล้วในนาทีที่เขาได้เห็นแววตาอันตื่นตระหนกของกระต่ายป่าตัวน้อย
“อย่า…”
คำกระซิบห้ามนั้นอ่อนแรงเสียเหลือเกิน
ยามที่เขาแนบฝ่ามือของตัวเองกอบกำฝ่ามืออันสั่นเทาของเธอเอาไว้ในอุ้งมือมารของเขานั่นเอง
ร่างสูงผงกศีรษะขึ้นจับจ้องดวงหน้าอันอ่อนหวานและดวงตาแจ่มใสน่าทะนุถนอมในสายตาของเขาตลอดมา ใช้สายตาคมกล้าจู่โจมสะกดตรึงเธอเอาไว้ให้ต้องยอมสยบ
“อย่ากลัว”
ชายหนุ่มพูดเสียงต่ำพร่า
……………………….
เขาใกล้จะหมดความอดทนและควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้อีกต่อไป
แต่ปรมัตก็รู้ดีว่าแม้เขาจะเป็นซาตานตัวร้าย แต่ซาตานอย่างเขาก็อยากจะถนอมนางฟ้าตัวน้อยๆ เอาไว้ให้ดีที่สุด
เขาอยากจะทำให้เธอมีความสุขกับสัมผัสอันอ่อนหวานเย้ายวนที่กำลังจะเกิดขึ้นนี้เท่าที่คนเลวร้ายอย่างเขาจะทำได้
“หนูรินกลัว…”
เธอสารภาพเสียงสั่นพร่า ดวงตาส่องประกายวับหวาน
อารมณ์พิศวาสที่ชายหนุ่มปลุกปั่นเตลิดจนสุดกู่ แต่ห้วงลึกในหัวใจนั้นก็ยังไม่วายหวาดหวั่น…
ความรักทั้งหมดที่เธอมีให้เขานั้นเพียงพอหรือไม่ที่จะสละทุกอย่าง ทิ้งทุกสิ่งที่มี…
เพื่อผู้ชายคนหนึ่งซึ่งสุดท้ายแล้วเธอก็ไม่อาจจะร่วมทางไปกับเขาได้จนถึงฝั่งฝัน
“คิดถึงแต่พี่…มีแต่พี่คนเดียวเท่านั้นก็พอ…”
เขากระซิบเคล้าเคลียริมฝีปากอุ่นนุ่มชวนหลงใหลนั้น
ก่อนจะลากมือนาบลงไปบนกายร่างอ่อนนุ่ม...กระตุ้นเร้าจุดประกายกระแสธาราพิศวาสอันหอมหวานเพื่อมัวเมาหญิงสาวใต้ร่างขึ้นมาอีกคำรบ
และนั่นก็ทำให้สำนึกสุดท้ายของศศิรินธารแตกสลายไม่เป็นชิ้นเป็นอัน!
หัวใจของเธอดำดิ่ง ความรู้สึกของเธอจดจ่อและเต้นระบำไปตามแต่ท่วงทำนองที่ชายหนุ่มจะปั้นแต่ง
ปรมัตละเลียดเล่นกับทุกห้วงอารมณ์และผิวกายอันละเอียดอ่อนของหญิงสาวใต้ร่าง เพื่อเตรียมความพร้อมและย้อมหัวใจของเธอให้แนบสนิทกับเขาโดยสมบูรณ์
หยาดน้ำค้างปลายยอดหญ้านั้นพิสุทธิ์อ่อนหวานเพียงใดเขารู้ดี
และเขาจะยอมอดทนรอคอยจนกว่ามันจะสิ้นสุดแม้จะต้องแตกสลายลงตรงนี้ก็ตาม
“ช่วย…ช่วยหนูริน…ด้วย”
ศศิรินธารรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะแตกสลายในไม่ช้าหากเขายังทรมานเธอเล่นอยู่เช่นนี้
และคล้ายว่าคนตัวโตกำลังรอคอยห้วงเวลาสำหรับการเติมเต็มสุดท้ายนี้อยู่เช่นเดียวกัน
ร่างสูงหยัดตัวขึ้นเพียงนิดจนศศิรินธารรีบผวาตาม ก่อนที่เธอจะต้องกรีดร้องออกมาสุดเสียง...ขณะที่เรียวปากร้อนผ่าวนั้นบดเบียดลงมากักเก็บทุกห้วงเวลาและความเจ็บปวดทั้งหมดทั้งมวลของเธอเอาไว้ในอกของเขา
ก่อนที่ชายหนุ่มจะขยับร่างกายนำพาเธอให้โลดแล่น เริงระบำพลิ้วพรายไปตามท่วงทำนองพิศวาสที่หญิงสาวเพิ่งได้รู้จักและเรียนรู้จากชายคนเดียวผู้เป็นเจ้าของทั้งร่างกายและหัวใจดวงนี้
ดวงไฟดวงเล็กๆ ถูกจุดขึ้น...เพื่อเร่งสร้างเปลวไฟดวงที่ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ...กระทั้งมันกลายเป็นพายุลูกใหญ่ที่พัดพาทั้งร่างกายและหัวใจของคนทั้งคู่ให้หมุนคว้าง ลอยละลิ่วล่องไปไกลจนสุดกำลังก่อนจะระเบิดพร่างแตกพรายกระจัดกระจายเป็นละลองฝนอันฉ่ำชื่นโปรยปรายลงมาอย่างไม่ขาดสาย
พญาราชสีห์คำรามกู่ก้องประกาศตัวตนแสดงความเป็นเจ้าของครอบครองทุกสิ่ง ขณะที่กระต่ายตัวน้อยสลบไสลไม่สมประดี
ปรมัตทรุดกายของเขาลงนอนเคียงข้าง ชายหนุ่มระบายลมหายใจอันร้อนผ่าวออกมาอย่างหนักหน่วง
เขาวาดวงแขนกำยำเกี่ยวร่างเน่งน้อยมาไว้ในอ้อมอก เรียวปากหยักแตะประทับหน้าผากเกลี้ยงเนียนชื้นเหงื่อเม็ดเล็กๆ ของผู้หญิงที่เขาไม่อาจยอมปล่อยให้เธอเดินออกไปจากชีวิตของเขาเช่นคนอื่นได้อีก
ผู้หญิงที่บัดนี้เธอได้กลายมาเป็นคนของเขาโดยสมบูรณ์แบบทั้งตัวและหัวใจของเธอที่เขาจะต้องไขว่คว้าคืนกลับมาให้จงได้!
ต่อให้คนทั้งโลกจะหันหลังให้และทิ้งเขาไปอย่างไม่ใยดีอย่างไร
แต่คนเพียงเขาเดียวที่เขาไม่อาจยอมให้เธอจากไปได้ก็คือศศิรินธารในอ้อมกอดของเขาคนนี้คนเดียวเท่านั้น!
“พี่ขอโทษนะคนดี…”
เขากระซิบแนบกระหม่อมบาง
หลับตาแน่นด้วยความอดสู ในที่สุดซาตานอย่างเขาก็ทำร้ายทำลายได้แม้กระทั่งคนที่เคยรักเขาอย่างที่สุด
“อย่ายกโทษให้คนเลวอย่างพี่…แล้วชีวิตที่เหลือของพี่จะหายใจอยู่ต่อไปเพื่อชดใช้ให้หนูรินคนเดียวเท่านั้น!”
ชายหนุ่มประกาศออกมาอย่างเด็ดเดี่ยว แววตาคมโชนประกายกล้า
กระชับอ้อมกอดหญิงสาวที่หลับใหลอย่างรักใคร่หวงแหน แววตาทอประกายอ่อนหวานอย่างที่คนในอ้อมกอดไม่เคยเห็นมาก่อนเลยด้วยซ้ำ!
ปรมัตนึกภาพไม่ออกเลยว่าเมื่อแสงแรกแห่งอรุโณทัยมาถึง
เขาจะสามารถมีชีวิตเพื่อเผชิญกับความเกลียดชังที่ศศิรินธารจะมีต่อเขาได้อย่างไร?
……………………….
ทว่าทั้งปรมัตและหญิงสาวในอ้อมกอดต่างก็ไม่ได้พบกับแสงอรุโณทัยอย่างที่คิดกังวล
เพราะร่างสองร่างที่กำลังก่ายเกยแนบสนิทชิดกันอยู่ภายในผ้านวมผืนเดียวกันนี้ไม่รู้เลยว่าบัดนี้นั้นล่วงเข้ามายามบ่ายแก่ของวันอันน่าพักผ่อนแล้วด้วยซ้ำ
เสียงกริ่งหน้าห้องที่ดังถี่ขึ้นเพื่อย้ำเตือนให้คนในห้องรู้สึกตัวตื่น เปลือกตาคู่บางขยับยิบหยี ก่อนจะกะพริบปริบๆ สองสามครั้งแล้วลืมขึ้นอย่างเกียจคร้าน
ทว่าความเมื่อยขบและความเจ็บปวดที่หลงเหลือยามร่างกายถูกใช้งานหนักอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนนั้นทำให้สติที่คล้ายสะลืมสะลือของหญิงสาวตื่นขึ้นอย่างเต็มที่
ดวงตากลมโตเบิกกว้างฉายแววตระหนกขึ้นมา ความทรงจำเมื่อคืนค่อยๆ หวนย้อนกลับมาทีละนิดอย่างช้าๆ
อารมณ์หวามไหวและกระแสธารอันเชียวกรากของความพิศวาสหวานล้ำที่ถูกจุดขึ้น
ทุกท่วงทำนองอันเร่าร้อนที่ร่วมบรรเลงด้วยกันนั้นทำให้ร่างกายของเธอร้อนผ่าว หนาวเยือกในอก พวงแก้มอิ่มแดงระเรื่อ
และสุดท้ายหัวใจของเธอก็แทบหลุดลอยยามเมื่อวงแขนแข็งแรงของใครบางคนเอื้อมมาโอบกระชับอย่างสนิทสนม
ยืนยันว่าเรื่องราวเริงร้อนที่ไล่เรียงเข้ามาในหัวของเธอเมื่อคืนนี้หาใช่ความฝันสุดเพริศแพร้วที่เพียงตื่นเต็มตาแล้วมันจะสลายหายไปเช่นนั้นก็หาไม่!
หญิงสาวเกือบจะร้องกรี๊ดออกมาให้สุดเสียง หากไม่เพราะเสียงกริ่งหน้าห้องที่ดังซ้ำๆ ย้ำเตือนเข้ามากระทบโสตประสาท
นี่มันเรื่องเลวร้ายวายป่วงชนิดไหนที่โถมเข้ามาในเช้าวันอันเหี้ยมโหดเช่นนี้ ไม่ยอมให้เวลาแม้จะให้เธอได้คร่ำครวญเสียใจเลยสักนิดเลยเช่นนั้นหรือ?
ศศิรินธารสูดลมหายใจลึกเข้าปอดยามปรับสีหน้าของตัวเองให้นิ่งสนิท เย็นชากว่าครั้งใดในชีวิต
ก่อนจะตะปบฝ่ามือของตัวเองปะทะเข้ากับเรียวแขนอุ่นๆ ของผู้ชายที่คงกำลังนอนหลับฝันดี
“พี่มัตตื่นเดี๋ยวนี้นะคะ!”
“หืม…ขอพี่นอนต่ออีกนิดนะคะคนดี”
เขางึมงำออดอ้อน กระชับอ้อมกอดของตัวเองให้แน่นขึ้น กายเนื้อที่สัมผัสระหว่างกันนั้นช่างอบอุ่น
แต่ความอุ่นนั้นกลับต้องกลายเป็นเพียงความฝันตื่นหนึ่งที่กระชากเธอให้ตื่นขึ้นมาเผชิญหน้ากับความจริงอันเหน็บหนาว
ศศิรินธารหยาดน้ำตาร่วงพรู
ก่อนที่เธอจะหลับตา ใช้นิ้วอันสั่นระริกยกขึ้นปาดทิ้งอย่างลวกๆ ความฝันที่แสนงดงามของเธอจบลงแล้ว…
“ไม่ได้ค่ะ พี่มัตต้องตื่นขึ้นมาเดี๋ยวนี้!”
น้ำเสียงนั้นแข็งกร้าวอย่างที่เธอไม่เคยใช้
และมันทำให้ชายหนุ่มที่พยายามก่ายเกย กอดรัดเรือนร่างลออองค์ของเธอให้แนบเนาไปกับเขารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาราวกับโดนสายฟ้าฟาดลงมากลางหัวใจ
ปรมัตลืมตาขึ้นมาเผชิญหน้าและสบตากับสายตาคู่ที่เย็นชาที่สุดที่เขาเคยได้พบ!
“น่ะ หนูริน…”
น้ำเสียงยามเอ่ยกระซิบเรียกขานชื่อของหญิงสาวนั้นสั่นพร่า ประจักษ์ความจริงและความผิดมหาศาลที่เขาได้ก่อขึ้นมาด้วยหัวใจอันร้อนรน
“ลุกขึ้น แล้วเข้าไปหลบในห้องน้ำเดี๋ยวนี้เลยค่ะ!”
คำสั่งดุจสายฟ้าฟาดนั้นทำให้ชายหนุ่มผงะ สมองที่กำลังระดมความคิดสำหรับไถ่โทษให้ตัวเองพลันหยุดชะงัก
ศศิรินธารเสียใจจนสติหลุดไปแล้วหรือไรถึงมาไล่ให้เขาไปแอบในห้องน้ำในเวลาเช่นนี้!
ทว่าเสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นอีกครั้งทำให้ชายหนุ่มสดับความจริงที่กำลังเกิดขึ้นในเวลานี้
เธอกลังพยายามซ่อนเขาเอาไว้จากใครสักคนที่กำลังจะเข้ามางั้นหรือ?
บัดซบ!
ปรมัตหัวเสียขึ้นมาติดหมัด
ทำไมเขาจะต้องไปแอบด้วยไม่ทราบ?
ทว่าพิจารณาจากสถานการณ์และความผิดที่ตัวเองเพิ่งก่อ
ทำให้เรียวปากหยักที่ไม่เคยกลัวใครหน้าไหนทั้งนั้นในชีวิตเปล่งประโยคแรกกับหญิงสาวที่บัดนี้ได้กลายมาเป็นภรรยาโดยพฤตินัยของเขาโดยสมบูรณ์
“แล้ว…เรื่องของเรา?”
เขากระซิบถามเสียงแผ่ว พยายามใช้น้ำเสียงง้องอน ออดอ้อนอย่างที่เคยทำมาอย่างสุดชีวิต
ทว่าแววตาเย็นชาที่เขาได้สานสบอย่างที่ไม่เคยเห็นจากหญิงสาวมาก่อนนั้นกลับทำให้ปรมัตรู้สึกหวาดกลัวจับหัวใจเลยทีเดียว!
“ไม่มีเรื่องของเราอะไรทั้งนั้นค่ะ แล้วพี่มัตก็ต้องพาตัวเองเข้าไปในห้องน้ำ เดี๋ยวนี้!”
ศศิรินธารประกาศกร้าวสุดชีวิต พยายามอย่างที่สุดที่จะบังคับน้ำเสียงไม่ให้สั่น สองมือผลักไสร่างที่กำลังผงะตกใจกับท่าที่ของเธอที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนกลิ้งตกเตียงไปพร้อมกับผ้านวมที่ห่อพันร่างของเขาเอาไว้
ศศิรินธารสูดลมหายใจลึกเข้าปอดขณะลุกขึ้นยืนอย่างมั่นคง เปิดเปลือยร่างกายเปลือยเปล่าของตัวเองต่อหน้าเขาอีกครั้งอย่างไม่สะดุ้งสะเทือน
ครายยย ครายมาตอนนี้!
*** กำหนดส่ง ธาราหวนรัก โดย ระฆังเงิน เป็นวันจันทร์ที่ 20 มกราคม 2563 นะคะ***
ขอบพระคุณและขออภัยค่ะ
ปล.ยังสามารถสั่งจองรูปเล่มธาราหวนรักได้ที่เพจ ระฆังเงิน ค่ะ
ระฆังเงิน
16 01 2563 0:00
18 01 2563 0:05
E-BOOK ธาราหวนรัก
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
สวัสดีค่ะ ในที่สุดก็มาถึงเตียงกันแล้วววว หุหุ แต่ขอแจ้งว่าที่ลงให้อ่านบนเว็บเป็นฉบับตัดต่อไปบางประโยคนะคะ เพื่อหลีกเลี่ยงกองเซ็นเซอร์555 เดี๋ยวไว้เขียนจบแล้วจะเอาไปทยอยลงในรี๊ดอะไรท์ให้อ่านอีกทีก่อนรีไรท์ค่ะ หรือถ้าทำทันก็จะได้อ่านฉบับรีไรท์กันเลย อันนี้เป็นแบบด้นสดอยู่นะคะ หวังว่าทุกคนจะชอบ ไม่ได้เขียนบทอัศจรรย์มานาน เขียนไม่ออกเลย อ่านแล้วรู้สึกยังไงบ้างก็แนะนำได้เน้อ รัก ระฆังเงิน 21 01 2562 10:35
สวัสดีค่ะ ไม่พูดมากเนอะ ให้อ่านกันเองงงง เมื่อวานไม่ได้อัพต้องขอโทษด้วยเน้อ ติดธุระเดินทางไปต่างจังหวัดแบบกะทันหันมาก เพิ่งกลับมาสลบเหมือดเมื่อคืนดึกๆ อันนีเป็นเวอร์ชั่นตัดต่อสำหรับลงเน็ตเน้อ มีความสุขกับการอ่านค่ะ ระฆังเงิน 23 01 2562 12:45
สวัสดีค่ะ ต่างคนต่างรักและรู้สึกผิดในสิ่งที่ตัวเองทำกับอีกฝ่ายมากเหลือเกิน แต่ทำไมนะถึงไม่ยอมพูดกันออกไปดีๆ บางทีความรักก็เข้าใจยากและไม่รู้วิธีที่จะแสดงออกต่อกัน กับคนที่เรารู้สึกรักจริงๆ นั้น มันไม่มีอะไรที่ง่ายดายเลยสักนิด จริงไหม หวังว่าจบตอนนี้แล้วทุกคนจะพออุ่นใจกันบ้างเนอะ มาม่าชามใหญ่รออยู่รึเปล่านะ? ระฆังเงิน 24 01 2562 12:04
สวัสดีค่ะ ไหงตื่นขึ้นมาแล้วสลับบทกันเช่นนี้ หนูรินสวมบทโหด เฮียมัตหน้าจ่อยโดนถีบตกเตียงไปแล้ววววว มีความสุขกับการอ่านหรือเปล่าคะ? ระฆังเงิน 25012562 14:25
*** แจ้งเลื่อนส่ง ธาราหวนรัก โดย ระฆังเงิน *** จากกำหนดจัดส่งเดิมวันที่ 10 มกราคม 2563 แต่เนื่องจากเกิดความผิดพลาดจากการพิมพ์เล็กน้อย โดยโรงพิมพ์กำลังแก้ไข จึงทำให้กำหนดเสร็จล่าช้ากว่าเดิม หากมีความคืบหน้า สำนักพิมพ์จะแจ้งให้ทราบต่อไปค่ะ ขอบพระคุณและขออภัยค่ะ
ปล.ยังสามารถสั่งจองรูปเล่มธาราหวนรักได้ที่เพจ ระฆังเงิน ค่ะ ระฆังเงิน 14 01 2563 0:00 15 01 2563 22:43
เฮียเพิ่งจะมาสำนึกได้เอาตอนนี้ค่ะคุณผู้ชม มีเซ็นเซอร์หลายประโยคสำหรับเด็กดีนะคะ
*** แจ้งเลื่อนส่ง ธาราหวนรัก โดย ระฆังเงิน *** จากกำหนดจัดส่งเดิมวันที่ 10 มกราคม 2563 แต่เนื่องจากเกิดความผิดพลาดจากการพิมพ์เล็กน้อย โดยโรงพิมพ์กำลังแก้ไข จึงทำให้กำหนดเสร็จล่าช้ากว่าเดิม หากมีความคืบหน้า สำนักพิมพ์จะแจ้งให้ทราบต่อไปค่ะ ขอบพระคุณและขออภัยค่ะ
ปล.ยังสามารถสั่งจองรูปเล่มธาราหวนรักได้ที่เพจ ระฆังเงิน ค่ะ ระฆังเงิน 15 01 2563 0:00 16 01 256321:51
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

181 ความคิดเห็น
-
#102 ParinParinyaphas (จากตอนที่ 23)วันที่ 23 มกราคม 2562 / 20:49รออ่านจ้า#1021
-
#102-1 ตึ๋งหนืด(จากตอนที่ 23)26 มกราคม 2562 / 16:30มาแล้ววว#102-1
-
-
#101 kittyapplesnow (จากตอนที่ 23)วันที่ 23 มกราคม 2562 / 14:18รอๆๆๆๆ สู้ๆค่ะ#1010
-
#100 kittyapplesnow (จากตอนที่ 23)วันที่ 21 มกราคม 2562 / 10:57รอค่าาาา สู้ๆ#1000