ตอนที่ 22 : บทที่ 9 (2) 100% 20012562 14012563 โปรโมชั่น E-BOOK MEB
E-BOOK ธาราหวนรัก
 |
|
ธาราหวนรัก
บทที่ ๙ (๒)
ปรมัตถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน
“ซุปเดือดแล้ว ปิดเตาเถอะ”
เขาพูดง่ายๆ แล้วหยิบจานข้าวผัดเดินนำออกไปก่อน ปล่อยให้หญิงสาวหยิบถ้วยมาตักซุปตามไปตั้งให้เขาเงียบๆ
“พี่มัตรู้ที่อยู่ของหนูรินได้ยังไงคะ?”
เธอถามสิ่งที่สงสัยมาตลอดนับตั้งแต่เห็นชายหนุ่มปรากฏกายขึ้นหน้าห้อง
ชายหนุ่มเลิกคิ้ว ตักข้าวผัดเข้าปาก รับสัมผัสรสชาติที่คุ้นเคย เคี้ยวช้าๆ ความหอมของข้าวร้อนๆ ทำให้รู้สึกหิวมากขึ้นมาอีกเท่าตัว
เขาตักซุปเข้าปากดื่มด่ำกับรสมือที่รู้ดีว่าเธอคิดเมนูนี้ขึ้นมาก็เพื่อเขา
แม้ในชีวิตประจำวันของศศิรินธารเธอก็ไม่อาจผลักไสเขาออกไปจากชีวิตได้จริงๆ เลยสักนิด
เขาไม่เข้าใจจริงๆ ว่า
เพราะเหตุใดหญิงสาวจึงได้ลุกขึ้นมาต่อต้านและทำสิ่งที่สวนทางกับหัวใจของเธอเช่นนี้!
“มันยากหรือไง?”
นาน…กว่าที่เขาจะตอบคำถามของเธอ
“แต่ตอนกลางวันพี่มัตเพิ่งพูดว่าพี่มาธุระ ไม่ได้ตามหนูรินมา”
หญิงสาวร้องค้านเสียงหลง เริ่มมีอารมณ์กับความดื้อด้านของเขาขึ้นมาบ้าง แม้จะพยายามข่มใจอย่างหนักมากแค่ไหนก็ตามที
“หนูรินก็พูดว่าทักพี่เพราะเราบังเอิญเจอกันเท่านั้นเหมือนกัน!”
เขาเถียงทันควัน แววโทสะยังปรากฏให้เห็นแม้จะเพลาลงไปบ้างแล้วก็ตาม
“แล้วเราไม่ได้บังเอิญเจอกันเหรอคะ?”
หญิงสาวถามกลับหน้าตาใสซื่อ
และนั่นทำให้ชายหนุ่มแทบสำลักน้ำซุปที่เพิ่งตักเข้าปาก เขาวางช้อนลงทันที
“มันไม่ได้สำคัญว่าเราบังเอิญเจอกันหรือไม่ แต่ที่สำคัญก็คือเรื่องที่เราพูดปาวๆ ว่าต้องทักพี่เพราะบังเอิญเจอกันเท่านั้นต่างหาก ทำไม ห่างกันมาไม่เท่าไหร่ พี่ก็หมดความหมายกับหนูรินแล้วใช่ไหม?”
เขาคาดคั้น แววตาโกรธเกรี้ยวนั้นทำให้ศศิรินธารใจหาย
คำกล่าวหาของเขาช่างเลือดเย็นนัก!
“เราเลิกกันแล้ว…”
เธอกระซิบเสียงสั่น พยายามกดก้อนสะอื้นลงในอก
“พี่มัตเป็นคนประกาศเลิกกับหนูรินเอง!” เธอย้ำเตือน
ปรมัตฉุนกึก เขาลุกขึ้นเดินอย่างหงุดหงิดงุ่นง่าน หยิบแก้วน้ำขึ้นจิบแล้วกระแทกลงบนโต๊ะ
ความอยากอาหารหมดไปแทบจะทันที ก่อนจะหันกลับมาชี้หน้าเธอ นิ้วชี้ของเขาสั่นจนคนมองรู้สึกหนาวยะเยือก
“แล้วหนูรินก็ยอมเลิกกับพี่ง่ายๆ งั้นหรือ ยอมเลิกเพราะแค่พี่พูดว่าจะเลิกถ้าจะทิ้งกันมาไกลขนาดนี้ใช่ไหม ใครกันแน่ที่อยากจะทิ้งกันมาก่อน!” เขากล่าวหา แววตาเจ็บช้ำจนแทบปิดไม่มิดอีกต่อไป
ศศิรินธารสะท้อนในอก
รู้สึกเจ็บปวดไปกับเขา ที่ต้องทำเช่นนี้เขาคิดหรือว่าเธอจะไม่เจ็บ ไม่เสียใจ ไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย
เพียงแต่เธอไม่อยากจะเป็นตัวถ่วงในชีวิตของเขา ในเมื่อปรมัตเองก็ไม่ได้แสดงให้เธอเห็นว่าเขารักเธอและเธอมีความสำคัญกับชีวิตของเขามากไปกว่างานและความก้าวหน้าในอนาคต
ทุกอย่างกำลังจะไปได้ดีอยู่แล้วถ้าเพียงแต่เขาจะไม่มาปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าของเธออีกครั้งในเวลานี้!
มันยากเหลือเกินกับการรักคนที่ไม่ได้มีหัวใจไว้เพื่อรักใครอีก เช่นผู้ชายที่ชื่อปรมัต อนันตภาค!
“หนูรินแค่อยากจะให้ทางเลือกพี่มัต ให้ทางเลือกเพื่อที่ชีวิตของหนูรินจะได้ไปต่อ…”
หญิงสาวพูดอย่างเด็ดเดี่ยว
แรงฮึดของเธอมีมากมาย เธอกำลังพยายามอย่างที่สุดที่จะไม่อ่อนแอแล้วโยนสิ่งที่พยายามสร้างมาทั้งหมดทิ้งไปแล้ววิ่งกลับไปหลบอยู่ด้านหลังของเขาอีกครั้ง
แต่การทำเช่นนั้นมันง่ายเกินไป…
“ทางเลือกที่จะไม่มีพี่…”
เขากระซิบเสียงแหบแห้ง ดวงตาที่เคยวาวโรจน์ไปด้วยเพลิงโกรธพลันแห้งแล้งเมื่อได้ตระหนักชัด
“ในที่สุดหนูรินก็พูดออกมาตรงๆ”
เขาพูดอย่างเจ็บช้ำ
ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทั้งที่รู้ว่าตามมาแล้วจะต้องพบเจอกับสิ่งใด ทำไมเขาถึงยังดื้อด้านที่จะตามเธอมาไกลเช่นนี้
มา…เพื่อจะเก็บเศษซากความสัมพันธ์ที่แตกสลายกลับไปเพียงแค่นี้เองอย่างนั้นหรือ?
ศศิรินธารหลับตาลงอย่างอ่อนล้า
ทั้งชีวิตนี้สิ่งที่เธอไม่ปรารถนาที่สุดก็คือความเจ็บปวด เสียใจของผู้ชายตรงหน้า…
สิ่งที่เขาแสดงออกมามันช่างเหมือนจริงเสียเหลือเกิน
แต่เธอไม่แน่ใจเลยสักนิดว่าเขาทำทุกอย่างเพียงเพื่อต้องการให้เธอคืนกลับไป หรือเพราะว่าเขาเพิ่งตระหนักถึงความสำคัญของเธอกันแน่
แต่แม้เธอจะสำคัญกับเขามากแค่ไหนมันก็แตกต่างกับความรักอยู่ดีไม่ใช่หรือ?
………………….
ครั้งหนึ่งเมื่อนานมาแล้วเขาเคยพูดว่าเขาจะรักเธอ แล้วเธอก็ช่างโง่งมพอที่จะกอดเก็บคำพูดนั้นไว้เป็นเครื่องปลอบประโลม
ดุจดั่งคำสัญญาว่าวันหนึ่งเขาจะรักเธอได้อย่างหมดหัวใจเฉกเช่นที่เธอนั้นรักเขามากเสียเหลือเกิน
วันเวลาผ่านไปปรมัตดีกับเธอทุกอย่าง
เธอเป็นแฟนเพียงคนเดียวของเขา แต่ความรักนั้นกลับค่อยๆ เลือนรางจนเธอไม่แน่ใจว่าผู้ชายคนนี้จะมีหัวใจไว้เพื่อรักใครได้อีกแล้ว…
เมื่อยื้อเอาไว้จนเหนื่อย การตัดใจแล้วถอยออกมาไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้องหรอกหรือ?
หากความรักไม่ใช่สิ่งที่ชายผู้นี้ปรารถนา…
ความเหมาะสมเช่นเหมือนแพรก็คู่ควรกับเขาดีแล้วไม่ใช่หรือ
หญิงสาวผู้นั้นคือคนที่จะสามารถเติมเต็มความปรารถนาของปรมัตได้ดีกว่าเธออย่างแน่นอน!
“ถ้าพี่มัตอยากจะเข้าใจแบบนั้นก็คงถูกแล้วกระมังคะ” ศศิรินธารตัดใจพูดสิ่งที่จะทำให้หัวใจของตัวเองต้องสลายอีกครั้ง
การรักใครสักคนมันอาจจะไม่ยาก แต่การต้องตัดใจทั้งที่ยังรักมันช่างยากเย็นเหลือเกินจะทานทนไหว…
หญิงสาวสูดลมหายใจลึกเข้าปอด
ในที่สุดก็แค่ทำให้มันจบๆ ไปอีกครั้ง
ครั้งนี้หากปรมัตยอมล่าถอยกลับไป เธอก็คงไม่ต้องยอมเชือดเฉือนหัวใจตัวเองเป็นครั้งที่สามอีกแล้ว!
“ในเมื่อรู้อย่างนี้แล้ว พี่มัตก็กลับไปเถอะนะคะ ไปทำธุระของพี่ให้เสร็จ หรือถ้าทำเสร็จแล้วก็กลับเมืองไทยไปเสีย”
เธอตัดใจไล่เขาออกไปตรงๆ ไม่อยากจะเห็นความเจ็บปวดในแววตาคู่นั้น
ความเจ็บที่เชือดเฉือนหัวใจของเธอให้รวดร้าวไม่ต่างกันเลยสักนิด!
เพราะคำพูดเลือดเย็นของหญิงสาวตรงหน้า ทำให้ปรมัตที่พยายามจะสะกดกลั้นอารมณ์ของตัวเองอย่างยิ่งยวดถึงคราวขาดสะบั้นลง
ชายหนุ่มสบถออกมาเสียงดัง แล้วกระโจนพรวดเดียวถึงตัวอดีตคนรัก เขากระชากเธอเข้าไปปะทะอกแกร่งแล้วออกแรงเขย่าทันที
“เธอมันผู้หญิงใจร้าย ทำไมต้องเลือดเย็นกับพี่แบบนี้ด้วย!” เขาเกรี้ยวกราด
ในขณะที่ศศิรินธารไม่มีคำพูดใดโต้ตอบนอกจากหยาดน้ำตาที่รินไหลออกมาไม่ขาดสาย
ถ้าหยดน้ำตาสามารถกลายเป็นสายเลือดได้
น้ำตาของเธอคงเป็นเสียยิ่งกว่าทะเลเลือดที่พร่าผลาญตัวเองให้จมดิ่งลงไปใต้กระแสธารแห่งความเศร้าโศกนี้ไปตลอดกาลเสียเท่านั้น
“เพราะหนูรินรักพี่มัต…” น้ำเสียงสั่นพร่านั้นกระซิบตอบกลับอย่างอาดูร
“โกหก หยุดโกหกกับพี่เสียที” เขาตวาดเสียงดัง
“รักบ้ารักบออะไรกันที่คอยแต่จะหนี จะทิ้งและไล่ไปเสียให้พ้นๆ อยู่ท่าเดียว”
เขาไม่คลายโทสะลงเลยแม้แต่น้อย
คำรักของเธอไม่อาจทำให้เขาคลายเจ็บปวดลงได้เลย
นั่นเพราะปรมัตรู้ดีว่าหญิงสาวเพียงพูดเพื่อทำให้เขายอมปล่อยเธอไปอีกครั้งเท่านั้น!
“พี่มัตถามตัวเองเถอะนะคะว่าที่ผ่านมามันเกิดอะไรขึ้นระหว่างเรา” เธอกระซิบอย่างแห้งแล้ง
อกใจหมองไหม้เกินจะทานทน
“พี่รู้ว่าพี่ทำผิด พี่ละเลยหนูริน แต่นั่นเพราะ เพราะ…” เขาพูดไม่ออก
อยากจะสรรหาคำพูดและเหตุผลดีๆ ที่ทำให้เธอยอมใจอ่อน แต่ทั้งหมดนั้นเขากลับรับรู้ได้ว่ามันช่างว่างเปล่าเสียเหลือเกิน
ในขณะที่ศศิรินธารยิ้ม ความทรงจำของเธอไม่ได้มืดบอด เมื่อครั้งที่เขารักศศิรณัฐพี่สาวของเธอนั้น
ปรมัตทุ่มเททั้งหัวใจและร่างกาย พยายามถีบตัวเองไปจนสุดสายป่าน ทิ้งทุกสิ่งและตามติดพี่สาวของเธอ นั่นเพราะว่ารัก…
แต่สำหรับเธอทุกสิ่งเป็นเพียงความเคยชิน ความผูกพันที่เป็นสายใยร้อยรัดและพันธนาการเขาเอาไว้ให้ผูกติดกับเธอเท่านั้น
มันไม่ใช่ความรัก เขาไม่เคยพูดว่ารัก และเธอไม่อาจเติมเต็มความปรารถนาของเขาได้เลย…
“อย่าโทษตัวเอง อย่าทิ้งทุกอย่างเพียงเพื่อหนูริน พี่มัตให้โอกาสหนูรินมาพอแล้ว…”
เธอพูดเสียงสั่น หยาดน้ำตาไหลพรากลงมาอย่างไม่คิดข่มกลั้นอีกต่อไป
“มันไม่ใช่นะหนูริน พี่ขอโทษที่ทำให้หนูรินรู้สึกว่าพี่ละเลย แต่พี่พยายามที่จะ…”
หญิงสาวยกฝ่ามือขึ้นปิดปากเขาเอาไว้
“หนูรินรู้ค่ะ สิ่งที่พี่มัตต้องเผชิญและกำลังทำอยู่ตอนนี้เป็นเรื่องที่สำคัญ มีคนมากมายที่พี่มัตต้องนำพาพวกเขา อย่าทิ้งใครเพราะหนูริน หนูรินก็แค่ไม่อยากเป็นภาระให้พี่มัตอีกแล้ว”
เธอหลับตาพูดความรู้สึกทั้งหมดในหัวใจออกมาอย่างแท้จริง
ปรมัตนิ่งงันทันที
แม้จะยังไม่เข้าใจทั้งหมด แต่เขาไม่เคยรู้เลยว่าศศิรินธารกดดันมากแค่ไหนกับการรอคอยเขาอยู่ข้างหลังอย่างเงียบๆ
ฝ่ามือแกร่งที่จับไหล่ของเธอเอาไว้แน่นตกลงข้างตัว ไม่รู้ว่าจะสงสารเธอหรือต้องสมเพชความโง่งมตัวเองดีกันแน่
“พี่ทำร้ายหนูรินมากขนาดนี้เลยหรือ?” คำถามนั้นสั่นเสียจนคนฟังน้ำตาร่วงเผาะ
“ไม่ใช่นะคะ”
หญิงสาวรีบปฏิเสธทันที
…………………….
“หนูรินแค่อยากให้เวลาพี่มัต อยากให้โอกาสพี่มัตได้เลือกสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับพี่ ส่วนหนูริน…หนูรินก็อยากจะมีชีวิตที่ดีเพื่อไม่ให้พี่มัตต้องเป็นกังวล”
เธอพูดมันออกมาจากหัวใจ
ขณะที่เขาหลับตาแน่น
ความสับสน ความเศร้าเสียใจที่ตัวเองกำลังเผชิญอยู่นี้คงไม่ถึงครึ่งหนึ่งที่หญิงสาวตรงหน้ารู้สึก
บางที…อาจเป็นเพราะจุดเริ่มต้นระหว่างเธอกับเขามันไม่ชัดเจนมาตั้งแต่แรก
และเขาโทษใครในเรื่องนี้ไม่ได้เลยนอกจากตัวเองเท่านั้น
จะพูดออกไปตอนนี้ก็คงยากที่จะทำให้ศศิรินธารยอมเชื่อในหัวใจของเขาอีกครั้ง
เธอให้เวลาเขามานานเกินพอ
ปรมัตก่นด่าตัวเองในใจ ที่ผ่านมาเขามัวไปทำบ้าอะไรอยู่?
เขาโง่ที่ชะล่าใจว่าความรักครั้งใหม่กับผู้หญิงคนนี้จะไม่มีวันพังลงเพราะเธอรักเขามากมาตลอด
นั่นทำให้เขาวางใจและมัวแต่พุ่งความสนใจไปที่ความมั่นคงภายนอก อยากดูแลเธอให้สมกับที่เธอรักเขา แต่เขาลืมไปเสียสนิท
ศศิรินธารที่เขารู้จักไม่เคยต้องการสิ่งใดเลยนอกจากอยากให้เขามีความสุข
เมื่อใดที่เธอรู้สึกว่าเขาไม่มีความสุข เธอจะทนไม่ได้และพยายามจะเปลี่ยนแปลงแก้ไขมันทันที!
“พี่ขอโทษ ต่อไป…”
เขาอยากจะพูดว่าจะไม่ทำให้เธอกังวลอีกแล้ว แต่ไม่ทันที่หญิงสาวโพล่งออกมาเสียก่อน
“คุณเหมือนแพรเธอจะสามารถเติมเต็มความปรารถนาของพี่มัตได้นะคะ หนูรินจะดีใจมากถ้า…”
ศศิรินธารพูดไม่จบปรมัตก็ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว
อุปสรรคของเขาทำไมช่างมากมายนัก เห็นทีว่าคงไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ที่จะต้อนให้ศศิรินธารยอมกลับมาเชื่อฟังเขาดังเดิม
แต่คนอย่างเขามีหรือที่จะสนใจว่าจะต้องใช้วิธีไหนและเขาก็ไม่อยากจะรออย่างโง่งมแล้วปล่อยให้เธอทิ้งเขาไปง่ายๆ เหมือนเก่าอีกแล้ว!
ข้อมือแกร่งยกขึ้นแตะหัวไหล่มนก่อนจะกระชับดึงร่างแบบบางเข้าหาตัว
เรียวปากหยักก้มลงไปสัมผัสแนบชิด บดเบียดเว้าวอน ปลดปล่อยทุกอารมณ์ความรู้สึกที่คั่งค้างในอก
ความคิดถึง ความโหยหาอาวรณ์ ทั้งหมดทั้งมวลที่เขามีต่อหญิงสาวในอ้อมแขนคนนี้แนบสนิทลงไปในรอยสัมผัสที่บรรจงจูบหญิงสาวที่เคยเฝ้าคิดคะนึงหามาโดยตลอด…
ถ้าการพูดกันมันยากนัก
เขาก็ไม่คิดอยากจะพูดกันให้เสียเวลาอีกต่อไปแล้ว!
ดวงตาของศศิรินธารเบิกกว้างขึ้นทันทีที่เรียวปากหยักแนบสนิทลงมาประทับ คลุกเคล้าละเลียดชิมเรียวปากอิ่มรูปกระจับอย่างโหยหา
ความปรารถนากำลังโอบล้อมรอบกายเธอ รสหวานซาบซ่านจากจูบดูดดื่มที่เธอไม่ได้เตรียมตัวเตรียมหัวใจนี้มารับมือเลยสักนิด
ฝ่ามือบางเตรียมจะผลักไสออกไปเต็มที่…
หากความรู้สึกร้อนระอุที่ถูกคนตัวโตจุดขึ้นกลับพาสติของเธอให้กระเซ็นซ่านอย่างไม่รู้ทิศทาง
ความรักมากมายที่พยายามกดเก็บเอาไว้เอ่อล้นขึ้นมาในทุกร่องรอยสัมผัสที่เขากำลังมอมเมาและล่อลวงเธออยู่อย่างย่ามใจ
ฝ่ามือที่เตรียมผลักใสแปรเปลี่ยนเป็นยึดจับอกเสื้อของเขาเอาไว้แทนที่
หยดน้ำตาหยดหนึ่งหล่นลงจากปลายหางตา เมื่อคิดว่าหากเขากลับไปแล้ว เธอคงจะไม่สามารถแตะต้องสัมผัสร่างกายเขาเช่นนี้ได้อีกต่อไปแล้ว…
ก่อนที่ปรมัตจะกลายไปเป็นผู้ชายของผู้หญิงคนอื่น
เธอขอแค่กอดเก็บความรักและความสุขเอาไว้แนบกายเพียงสักชั่วครู่จะได้ไหม?
“หนูริน…”
น้ำเสียงทุ้มห้าวนั้นเต็มไปด้วยความปรารถนาคล้ายจะขาดห้วงเต็มที
ซาตานกับเทพบุตรกำลังต่อสู้กันอย่างหนักหน่วง
สำหรับเธอแล้วเขาพยายามอย่างเหลือเกินที่จะถนอมเอาไว้ไม่ให้แตกสลาย หากเขาจะต้องเสียเธอไปเช่นนี้
ปรมัตไม่อาจจะยอมได้อีกแม้จะต้องกลายร่างเป็นซาตานร้ายไปตลอดกาลก็ตาม!
“อย่ายกโทษให้พี่…”
คำกระซิบแนบชิดในนาทีที่ชายหนุ่มถอนจูบออกไปนั้น ไม่ได้ทำให้ศศิรินธารเข้าใจดีนัก
เพราะไม่ถึงเสี้ยววินาทีปรมัตก็ก้มหน้าลงมาบดจูบ เรียกร้องและมอมเมาเธอไม่ให้ฟื้นคืนสติ
ร่างบางลอยหวือขึ้นในอ้อมแขนพร้อมกับรสจูบแสนดื่มด่ำ ฝ่าเท้าของเขาขยับก้าวไปยังประตูห้องนอน
มือข้างหนึ่งบิดมันออกก่อนที่เขาจะเตะประตูให้อ้ากว้าง
ในที่สุดปรมัตก็กลายร่างเป็นซาตานอย่างแท้จริง…
ซาตานร้ายที่ตามพร่าผลาญนางฟ้าตัวน้อยๆ ให้แหลกสลายด้วยรสพิศวาสอันแสนร้ายกาจนั่นเอง!
กรี๊ดดดดดดลุ้นนนนนน
*** แจ้งเลื่อนส่ง ธาราหวนรัก โดย ระฆังเงิน ***
จากกำหนดจัดส่งเดิมวันที่ 10 มกราคม 2563 แต่เนื่องจากเกิดความผิดพลาดจากการพิมพ์เล็กน้อย โดยโรงพิมพ์กำลังแก้ไข จึงทำให้กำหนดเสร็จล่าช้ากว่าเดิม
หากมีความคืบหน้า สำนักพิมพ์จะแจ้งให้ทราบต่อไปค่ะ
ขอบพระคุณและขออภัยค่ะ
ปล.ยังสามารถสั่งจองรูปเล่มธาราหวนรักได้ที่เพจ ระฆังเงิน ค่ะ
ระฆังเงิน
13 01 2563 0:00
14 01 2563 21:40
E-BOOK ธาราหวนรัก
| |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
สวัสดีค่ะ หลังจากบ้าบออยู่นาน ในที่สุดเฮียมัตตัวร้ายก็กลับมาแล้วววว หนูรินระวังตัวให้ดีเถอะ รัก ระฆังเงิน 14 01 2562 17:57
สวัสดีค่ะ เฮียมัตของเราโดนย้อนเกล็ดเข้าให้แล้วไหมละ ทั้งๆ ที่ยังรักกันมากมายแท้ๆ แต่ทำไมถึงไม่เข้าใจกันได้ขนาดนี้นะ ปากแข็งทั้งคู่ใช่หรือไม่? มีความสุขกับการอ่าน ระฆังเงิน 15 01 2562 15:01
สวัสดีค่ะ เฮียมัตโมโหอีกแล้ว ก็หนูรินไล่ให้ไปแต่ก็ยังพูดว่ารัก ใครจะไปทนได้เนอะ ความรักมันยากแบบนี้ตลอดไหม มีความสุขกับการอ่านค่ะ ระฆังเงิน 17 01 2562 15:24
สวัสดีค่ะ ความไม่ชัดเจน ความสับสน และธิฐิในหัวใจของเรานี่แหละคือสิ่งที่ทำร้ายเราได้มากที่สุด ช่วงนี้อาจดูมันสลับไปมา จริงๆก็แปรปรวนอยู่555 คนหนึ่งอยาจะตัดแต่พอเห็นหน้ามันก็ทำได้ไม่เด็ดขาด คนเคยรักเคยผูกพัน ใครเคยผ่านช่วงเวลานี้มาบ้าง ส่นอีกคนโกรธง่าย โมโหง่าย เค้าเคยทำตตามได้อย่างใจมาตลอดพอโดนต่อต้านก็เหมือนระเบิดลง แต่สิ่งหนึ่งที่ทั้งคูจะเหมือนกันคือเยื่อใยที่ยังตัดกันไม่ขาด คนเขียนยังไม่รู้เลยว่านางจะแปรปรวนกันไปอีกนานแค่ไหนดูเหมือนเป็นอีกเรื่องที่ไม่สามารถควบคุมได้เลยต้องปล่อยตามเค้าไป รัก ระฆังเงิน 19 01 2562 17:28
สวัสดีค่ะ ในที่สุด…สงสารหนูรินกันไหมคะ เอาจริงๆ ก็สงสารเฮียมัตด้วยแต่ถ้าเป็นเรา บางทีเราอาจจะทำเหมือนหนูรินก็ได้ มีความสุขกับการอ่านนะคะ เช้าที่วุ่นวายเปลี่ยนรหัสเฟสและเมลมั่วไปหมด รัก ระฆังเงิน 20 01 2562 14:52
เจ็บแทน
*** แจ้งเลื่อนส่ง ธาราหวนรัก โดย ระฆังเงิน *** จากกำหนดจัดส่งเดิมวันที่ 10 มกราคม 2563 แต่เนื่องจากเกิดความผิดพลาดจากการพิมพ์เล็กน้อย โดยโรงพิมพ์กำลังแก้ไข จึงทำให้กำหนดเสร็จล่าช้ากว่าเดิม หากมีความคืบหน้า สำนักพิมพ์จะแจ้งให้ทราบต่อไปค่ะ ขอบพระคุณและขออภัยค่ะ
ปล.ยังสามารถสั่งจองรูปเล่มธาราหวนรักได้ที่เพจ ระฆังเงิน ค่ะ
ระฆังเงิน 11 01 2563 0:39 12 01 2563 21:57
บีบคั้นกันสุดๆ
*** แจ้งเลื่อนส่ง ธาราหวนรัก โดย ระฆังเงิน *** จากกำหนดจัดส่งเดิมวันที่ 10 มกราคม 2563 แต่เนื่องจากเกิดความผิดพลาดจากการพิมพ์เล็กน้อย โดยโรงพิมพ์กำลังแก้ไข จึงทำให้กำหนดเสร็จล่าช้ากว่าเดิม หากมีความคืบหน้า สำนักพิมพ์จะแจ้งให้ทราบต่อไปค่ะ ขอบพระคุณและขออภัยค่ะ ปล.ยังสามารถสั่งจองรูปเล่มธาราหวนรักได้ที่เพจ ระฆังเงิน ค่ะ
ระฆังเงิน 12 01 2563 0:00 13 01 2563 20:30
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ตอนนี้เราสงสารหนูรินแล้วล่ะ
เอิ่มมมม จะอารมณ์แปรปรวนกันไปหนายยยยยย
ทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ คิดเองเออเองกันทั้งคู่ปะนี่
คนตามชักจะเพลียจิต..เขาลุ้นมาตั้งแต่เรื่องพี่ ยังจะมามีต่ออีกกก แล้วซีนหวานๆเขาเมื่อไหร่จะมาน้าาาาาา
ปากแข็งทั้งคู่เลยค่ะ ต่างคนต่างก็คิดแทนกันในมุมมองและเหตุผลของตัวเอง แล้วอย่างนี้เมื่อไหร่จะเข้าใจกันซะที เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ