ธาราหวนรัก พิมพ์กับสนพ.ปองรัก e-book Meb

ตอนที่ 21 : บทที่ 9 (1) 100% 13012562 11012563 โปรโมชั่น ebook ถึง 19 มค.ุ63

E-BOOK ธาราหวนรัก                          

ธาราหวนรัก                                    ระฆังเงิน                                         www.mebmarket.com                                    ‘เธอ’ คือสายน้ำไหลเอื่อย รินรดหัวใจแห้งแล้งให้ชุ่มฉ่ำหากหยดน้ำย่อมกระเซ็นซ่านเมื่อถูกพายุโหมกระหน่ำและ ‘เขา’ คือพายุที...                                                                                                                        Get it now

ธาราหวนรัก

บทที่ ๙ (๑)

            ในที่สุดประมัตก็มานั่งไขว่ห้างกระดิกเท้าประจันหน้ากับ ‘อดีต’ แฟนสาวของตัวเองอยู่บนโซฟาคนละตัวภายในห้องพักของเธอเอง

“พี่มัต หิวไหมคะ กินอะไรมาหรือยัง?”

แม้จะยังหวาดกลัวกับการต้องเผชิญหน้าและโทสะที่ยังคงกรุ่นๆ ของอีกฝ่าย แต่เธอก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าตัวเองยังคงเป็นห่วงเขามากมายอยู่ดี

หลายเดือนที่ไม่ได้พบหน้ากันไม่ได้ทำให้เธอรักเขาน้อยลงไปเลยสักนิด ศศิรินธารตระหนักรู้ในสิ่งนี้ดีเสียยิ่งกว่าการรู้จักตัวเองเสียอีก

เธอแพ้เขา แพ้หัวใจของตัวเองอยู่ร่ำไป…

ปรมัตเหลือบตามองใบหน้าของผู้หญิงที่เคยเดินตามหลังเขามาทั้งชีวิต คนที่เป็น ‘อดีต’ แฟนและกล้าทิ้งเขามาไกลถึงปารีสโดยที่เขาไม่รู้เนื้อรู้ตัวมาก่อน

การเจอกันครั้งสุดท้ายนั่นคือเขาโกรธจนถึงขนาดประกาศ ‘เลิก’ กับเธอมาด้วยซ้ำที่เธอกล้าทิ้งเขามาเรียนต่อเสียหลายปีเช่นนี้

ลึกๆ ลงไปในหัวใจทำไมเขาจะไม่รู้ว่าแม้เธอจะไม่ได้ขอเลิกเขาก่อนอย่างเป็นทางการ แต่การที่หญิงสาวเลือกมาเรียนต่อหลายปีที่นี่นั่นก็คือการบอกลาในแบบของศศิรินธาร

และนั่นเป็นสิ่งที่เขาไม่อาจยอมรับได้เช่นกัน!

“หนูรินยังห่วงด้วยหรือว่าพี่จะกินหรือไม่กินอะไร ตอนนี้ในใจของหนูรินก็คงหายใจเข้าหายใจออกเป็นไอ้หมอนั่น” ปรมัตพูดอย่างพาลเต็มที่

ใครไม่มาเป็นเขาไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่หญิงสาวคนนี้ทำนั้นทำให้เขาเจ็บมากแค่ไหน คนที่ไว้ใจที่สุดหักหลังและทิ้งกันมาอย่างเลือดเย็นที่สุด!

“พี่มัตอย่าพูดอย่างนี้สิคะ พี่มัตก็รู้ว่าไม่ว่าเมื่อไหร่หนูรินก็เป็นห่วงพี่มัตเสมอ ไม่เกี่ยวกับคนอื่นเลยนะคะ ไม่มีใครสามารถทำให้ความห่วงใยที่หนูรินมีต่อพี่มัตลดน้อยลงไปได้เลย จริงๆ นะคะ”

ศศิรินธารพูดกับเขาด้วยความจริงที่อยู่ภายในใจ เธอรู้ว่าหากดึงดันและไม่พูดสิ่งที่เธอรู้สึกออกมาจริงๆ ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่เธอจะมีโอกาสได้พูดกับเขาเช่นนี้อีก

ปรมัตผ่ายผอมและกลายเป็นคนละคนจนเธอแทบจะร้องไห้ ก่อนนี้เขาเคยมีเธอดูแลมาตลอดเพราะเธอรู้ดีว่าเขาใส่ใจตัวเองน้อยมาก

ถ้าไม่ได้ไปออกงานหรือไปทำอะไรเพื่อภาพลักษณ์ของธุรกิจชายหนุ่มก็แทบจะไม่ใส่ใจตัวเองเลยด้วยซ้ำ ปรมัตหายใจเข้าออกเป็นงานอยู่ตลอดเวลา

“หิวแล้ว มีอะไรกินบ้าง?”

เพราะความจริงใจของหญิงสาวทำให้เขาไม่อยากทำลายช่วงเวลาดีๆ อันน้อยนิดที่ยังหลงเหลือไว้ต่อกันนี้ทิ้งไปเสีย

ที่สำคัญเขาคิดถึงรสมือของคนตรงหน้าจับหัวใจทีเดียว

เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าอาหารนอกบ้านแสนจะไม่อร่อยจนกระทั่งไม่มีอาหารในบ้านให้กินอีกต่อไป!

ศศิรินธารยิ้มออกมาทันทีเมื่อได้ยินเช่นนั้น หญิงสาวลุกขึ้นอย่างกระตือรือร้น

“พี่มัตรอตรงนี้นะคะ มีข้าวเย็นอยู่เดี๋ยวหนูรินจะไปทำข้าวผัดให้ อุ่นซุปหมูสามชั้นกับผักสามอย่างอย่างที่พี่มัตชอบ อยากได้อะไรเพิ่มอีกไหมคะ?” เธอเอียงคอถาม

“ไม่ล่ะ หนูรินอยากให้พี่กินอะไรพี่ก็จะกินอย่างนั้น รู้ไหมว่าหนูรินไม่อยู่พี่ปวดหัวมากกับเรื่องนี้ วันๆ ชอบมีแต่คนมาถามว่าพี่อยากจะกินอะไร ใครจะไปนั่งเสียเวลาคิด!”

เขาพูดอย่างรำคาญ เพราะความเคยชินที่หญิงสาวตรงหน้าคิดและดูแลเรื่องอาหารการกินของเขามาตลอดทำให้ปรมัตไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งเขาจะต้องมานั่งปวดหัวกับเรื่องนี้เมื่อไม่มีเธอคอยดูแลให้อีกต่อไป

“พี่มัตก็เลยเลือกไม่กินอย่างนั้นหรือคะ?” ศศิรินธารถามเสียงอ่อย รู้สึกผิดกับเขาเหลือเกิน แต่การได้เห็นคนตรงหน้าเป็นเช่นนี้นั่นก็เป็นเพราะเธอ เขาผอมลงไปมากจริงๆ

น้ำเสียงเศร้าๆ ของเธอทำให้อีกฝ่ายชะงักงัน

คล้ายห้วงเวลาที่หัวใจของคนสองคนที่สัมผัสถึงกันได้หวนกลับมาหาอีกครั้ง ความเข้าใจ ความเอาใจใส่และเอื้ออาทรเช่นนี้

เขาคิดถึงมันเหลือเกิน…

“ไม่ใช่หรอก ช่วงนี้พี่กำลังยุ่งมากกับโปรเจกส์ใหม่ที่ออกอากาศไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้วก็เลยไม่ค่อยมีเวลากิน หนูรินไม่ต้องห่วง”

เขารีบพูดเพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายโทษตัวเอง ถึงอย่างไรเขาก็รู้จักศศิรินธารดีกว่าใครทั้งนั้น

หญิงสาวผู้ไม่เคยโทษใครเลยสักคนและมักจะรับเอาความผิดนั้นไว้กับตัวอย่างเงียบๆ

“แต่ถ้าหนูรินอยู่ พี่มัตก็คงจะกินข้าวได้เป็นเวลามากกว่านี้” เธอพึมพำ ไม่อาจกลั้นหยดน้ำตาเอาไว้ได้

“นั่นสิ ถ้าเป็นหนูรินพี่คงยอมกินข้าว…” เขากระซิบตอบกลับเสียงหม่น

ความเศร้าอาดูรกำลังกัดกินหัวใจของคนทั้งคู่

ปรมัตไม่รู้จริงๆ ว่าตัวเองทำพลาดไปตรงไหน ถึงทำให้ผู้หญิงตรงหน้าทิ้งเขามาอย่างนี้…

“ถ้าอย่างนั้น รอแป๊บนะคะ เดี๋ยวหนูรินไปผัดข้าวให้”

เป็นศศิรินธารที่พาตัวเองกลับมาได้ก่อน หญิงสาวแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจความนัยอันแสนเปราะบางและเจ็บปวดนั้น

เธอจากมาแล้ว…

กาลเวลาได้หมุนผ่านไปทั้งหมดแล้ว

ไม่ว่าช่วงเวลาที่ดีหรือร้าย ไม่ควรมีสิ่งใดให้ต้องกลับไปหวนหาสิ่งที่ผ่านไปแล้วไม่ใช่หรือ?

…………………….

ทว่าปรมัตไม่ได้นั่งรออยู่ที่โซฟาอย่างที่ศศิรินธารคิด เขาลุกขึ้นตามหญิงสาวเข้าไปในครัวเล็กๆ ของเธอ

เมื่อหญิงสาวรื้อผักและไข่ออกมาจากตู้เย็นก็ต้องขยับตัวไปอีกด้านเมื่อมีใครอีกคนเข้ามาเบียดชิด อากาศพลันอบอ้าวขึ้นมาอย่างกะทันหัน

“พี่มัตเข้ามาทำไมคะ ในนี้มันแคบ ออกไปรอข้างนอกเถอะค่ะเดี๋ยวหนูรินจัดการให้ หิวมากเหรอคะ?”

แม้เธอจะไล่แต่ก็ยังถามเขาอย่างห่วงใย

“ใช่ หิว หิวมากด้วย และพี่จะไม่ออกไป” เขายืนกรานเสียงเข้ม

“แต่มันจะยิ่งทำให้ช้าลงนะคะ”

หญิงสาวค้านเสียงอ่อย พยายามคงน้ำเสียงให้อ่อนโยนเข้าไว้เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายต้องโกรธขึ้นมาอีกคำรบ

“พี่จะตักข้าว จานอยู่ไหน?”

ได้เบียดชิดกันอยู่กับเธอเช่นนี้

เรื่องอะไรที่เขาจะต้องยอมออกไปให้โง่ เขาจะต้องเอาคืนเวลาเกือบสี่เดือนที่เสียไปให้คุ้มเสียก่อน!

ศศิรินธารทำท่าอ่อนใจแล้วชี้มือไปบนตู้เหนือศีรษะ

ปรมัตจึงเอื้อมมือขึ้นไปหยิบก็เท่ากับว่าเขากักเธอเอาไว้ในอ้อมแขนได้กลายๆ นั่นเอง

พวงแก้มอิ่มแต้มสีขึ้นมาอย่างไม่อาจห้ามได้เลยสักนิด

นานแค่ไหนแล้วที่เธอไม่ได้ใกล้ชิดเขาเช่นนี้…

กลิ่นน้ำหอมของเขาที่เธอเป็นคนเลือกให้และชายหนุ่มก็ใช้กลิ่นนี้มาตลอด บัดนี้มันอวลกลิ่นอยู่รอบๆ ตัวเธอ

เก็บกักเธอเอาไว้ภายใต้ความทรงจำและความรู้สึกที่หวนย้อนกลับมายามได้มีเขาอยู่ชิดใกล้อีกครั้ง

คิดถึงและแสนอาลัยในเวลาเดียวกัน…

ลมหายใจอุ่นร้อนที่ปัดผ่านยามร่างสูงของเขาเอื้อมมือขึ้นไปหยิบจานทำให้ร่างกายของเธอสั่นสะท้าน

ความหวั่นไหวอาลัยยิ่งทบทวีเสียจนรวดร้าว จะมีครั้งใดที่หัวใจต้องเจ็บปวดมากไปกว่านี้

ทั้งที่ยังรักอยู่เต็มอกแต่ต้องย้ำเตือนตัวเองว่ากลับไปไม่ได้อีกแล้ว!

“เป็นอะไร ทำไมตัวสั่นเชียว” น้ำเสียงทุ้มห้าวนั้นกระซิบชิดริมหู 

เขาช่างร้ายนัก ไม่คิดจะปล่อยเธอไปเลยสักครั้งเลยหรือไร?

“ปละ เปล่าค่ะ” หญิงสาวละล่ำละลักตอบ

แข้งขาพาลอ่อนแรงแต่ก็พยายามฝืนตัวเอาไว้ไม่ให้พิงร่างที่กำลังคุกคามเธออยู่ตอนนี้เอนตัวไปพิงเคาท์เตอร์ด้านหลังแทนเพื่อให้เธอสามารถยืนอยู่ได้โดยที่ไม่พ่ายแพ้อย่างหมดรูปไปเสียทีเดียว

“งั้นก็ตั้งใจผัดข้าวได้แล้ว พี่หิว…”

เขาจงใจก้มลงมากระซิบแนบชิด

กระทั่งลมหายใจร้อนผ่าวนั้นเป่ารดลงมาอย่างยามใจ ประกายตาวาววามนั้นยากจะบอกได้ว่าเขาหิวข้าวหรือหิวสิ่งใดกันแน่

หัวใจของศศิรินธารดั่งต้องมนตร์

หญิงสาวอยากจะยอมแพ้แล้วก้มลงศิโรราบแด่ชายผู้เป็นเจ้าของหนึ่งเดียวในหัวใจเสียเดี๋ยวนั้น

แต่ก่อนที่ความอดทนของเธอจะสิ้นสุดลง ราชสีห์เช่นปรมัตก็ผละจากไปพร้อมกับเสียงหัวเราะห้าวทุ้มในลำคอ

ศศิรินธารยกฝ่ามือของตัวเองทาบอก หรี่ตามองตามแผ่นหลังสูงใหญ่ที่เอี้ยวตัวกลับหลังไปเปิดฝาหม้อหุงข้าวแล้วฮัมเพลงออกมาเบาๆ คล้ายเจ้าตัวกำลังอารมณ์ดีเสียเต็มประดา

เปลี่ยนไปเป็นคนละคนกับชายเจ้าพายุที่มาเคาะประตูห้องของเธอแทบพังเมื่อครู่ใหญ่อย่างสิ้นเชิง

ราชสีห์กำลังเล่นเกมกับหนูอยู่ใช่ไหม?

ศศิรินธารกะพริบตาแล้วสงบจิตใจของตัวเองเสียใหม่ หญิงสาวหันหลังให้เขาแล้วจัดการล้างผัก ก่อนจะหั่นด้วยมือสั่นๆ หากไม่เพราะเธอมีความชำนาญมากเสียแล้ว ก็ไม่แน่ว่ามีดอาจจะพลาดมาโดนนิ้วมือเสียก็เป็นได้

โดยที่หญิงสาวไม่รู้เลยว่าเบื้องหลังของเธอนั้น คนที่หันหลังให้ไปตักข้าวเสียเมื่อครู่นั้นหันกลับมามองเสี้ยวหน้าด้านข้างของเธอไม่ต่างกันเลยสักนิด

คนสองคนที่เคยมีแต่ความรู้สึกดีๆ ต่อกัน เดินมาถึงจุดที่ต่างต้องเฝ้ามองแผ่นหลังของอีกฝ่ายได้เท่านั้นเองหรือ?

ไม่นานนักคนที่เริ่มหายใจหายคอได้สะดวกขึ้นและจดจ่อสมาธิกับกระทะบนเตาก็เริ่มรับรู้ถึงสายตาที่จับจ้องอยู่จากเบื้องหลังของเธออีกครั้ง

หากหญิงสาวพยายามข่มใจเอาไว้แล้วหยิบกระเทียมสับลงไปผัด จากนั้นจึงตอกไข่แล้วผัดเร็วๆ ปรุงรสด้วยซีอิ๊วขาว น้ำตาลทรายนิดหน่อยแล้วก็หยิบช้อนเล็กตักเข้าปากชิมโดยไม่ได้เป่าก่อน

“โอ๊ะ!”

ความร้อนลวกผ่านกะทันหันแทบทำให้เธอปล่อยช้อนในมือทิ้งไปเสีย

มือแข็งแรงเอื้อมมาจากด้านหลังแล้วหยิบช้อนจากมือของเธอไปแทบจะทันที

“ร้อนเหรอ ทำไมไม่เป่าก่อน?”

เขาพูดด้วยความตกใจแล้วก้มลงใช้ปากของตัวเองเป่าลมอุ่นๆ ลงไปเหนือริมฝีปากของหญิงสาวทันทีด้วยความกังวลอย่างลืมตัว

ทั้งหมดนี้เป็นปฏิกิริยาคุ้นชินโดยอัตโนมัติที่ไม่มีใครทันได้ตั้งตัวหรือเตรียมหัวใจมารับมือกับมันมาก่อนเลยสักนิด

…………………

“พี่มัต…”

ชื่อของเขาเล็ดลอดออกจากริมฝีปากจิ้มลิ้ม

แววตาแสนตระหนกนั้นห้ามเรียวปากหยักที่ขยับเข้ามาใกล้จนเกือบจะได้ลิ้มชิมความหอมหวานอยู่รอมร่อ

ความคิดถึงที่กัดกร่อนหัวใจมานานเกือบสี่เดือนทำให้ปรมัตแทบเป็นบ้า

เขาปรารถนาจะขยับบุกตะลุยฝ่าฟันไปข้างหน้า อยากจะประกาศตัวตนและสั่งสอนให้เธอได้รู้ว่าเธอเป็นของเขาเสียให้รู้แล้วรู้รอด

“ขอข้าวค่ะ”

น้ำเสียงสั่นๆ นั้นกระซิบใกล้เรียวปากหยักที่ขบเม้มตัวเองจนแทบจะเป็นเส้นตรงเพื่อข่มใจตัวเองเอาไว้

ชายหนุ่มยกจานเทข้าวลงไปในกระทะอย่างกระแทกกระทั้น

ขณะที่ศศิรินธารรีบหลุบตาลงต่ำแล้วหันไปตั้งหน้าตั้งตาผัดข้าวในกระทะเสียงดังโดยไม่หันกลับมาดูใบหน้าถมึงทึงของผู้ชายที่ยืนซ้อนอยู่ทางด้านหลังของเธออีกเลย

ปรมัตกัดฟันกรอด…

รับรู้ถึงท่าทีที่คอยแต่จะหนีและแววตาตื่นกลัวของเธอแม้ว่าเจ้าตัวพร้อมจะเผลอไผลไปกับสัมผัสของเขาได้ทุกวินาทีก็ตาม

เขามันน่ากลัวนักหรือ?

ผู้หญิงบ้า คอยดูเถอะเขาจะคิดบัญชีทบต้นทบดอกเสียให้เข็ด!

คิดได้แบบนั้นคนตัวโตก็ยืนเป็นยักษ์ปักหลั่นอยู่แนบชิดด้านหลังของศศิรินธารโดยไม่คิดที่จะขยับตัวออกห่างไปแต่อย่างใด

แววตาคมคร้ามก้มลงมองเสี้ยวหน้าของหญิงสาว จงใจมองจนแทบจะทะลุไปให้ถึงก้อนเนื้อในอกข้างซ้าย

มองคิ้ว มองตา มองแก้ม มองริมฝีปากรูปกระจับ มองมือของเธอที่หยิบผักใส่ลงไปผัดทั้งที่มันสั่นเสียจนเขารู้สึกได้

แต่ในเมื่อเธอช่างใจร้ายกับเขานัก เขาก็ไม่คิดจะใจดีตอบเธอเช่นกัน!

“จานค่ะ”

เสียงกระซิบแหบแห้งของเจ้าตัวดังขึ้นเมื่อปิดเตาไฟ

นั่นทำให้คนมองเหยียดยิ้มที่มุมปากก่อนจะก้มหน้า เอื้อมมือที่ถือจานไปรอ กระทั่งจมูกของเขาปัดผ่านพวงแก้มสีอิ่มสีแดงระเรื่อเป็นลูกตำลึงสุกของเธอ

กลิ่นหอมอ่อนๆ ที่เขาคุ้นชินผสมกับกลิ่นอาหารอบอวลไม่ทำให้ชายหนุ่มนึกรังเกียจแต่อย่างใด เพราะนี่คือกลิ่นที่เขาเคยคุ้นชินมาตลอด

กลิ่นแบบนี้ที่ทำให้หัวใจของเขาเคยอบอุ่นและหมดกังวล

แต่แล้วชายหนุ่มก็ต้องหงุดหงิดเมื่ออีกฝ่ายย่นคอหนี ไม่ยอมรับการคุกคามอย่างโจ่งแจ้งของเขาง่ายๆ แต่มีหรือที่คนอย่างเขาจะยอม

ฝ่ามืออีกข้างที่ว่างเอื้อมไปจับมือของศศิรินธารที่กำตะหลิวเอาไว้ จากนั้นก็บังคับมือเธอตักข้าวในกระทะมาใส่จานที่เขาถือรออยู่

ทำให้ตอนนี้เธอถูกเขาโอบกักเอาไว้ในอ้อมกอดอย่างแนบชิด แม้จะรับรู้ถึงอาการขัดขืนเล็กๆ นั่น แต่เขาก็ไม่คิดยอมผ่อนปรน

เมื่อคิดจะผลักไสเขาออกห่างจากชีวิต ศศิรินธารจะต้องได้เรียนรู้ว่าการถูกบุกจู่โจมที่แท้จริงนั้นเป็นเช่นไร!

ปรมัตคิดอย่างครึ้มใจ เขาจงใจทอดเวลาตักข้าวให้นานออกไปอีกนิดโดยไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะอึดอัดมากแค่ไหน

ใครๆ ต่างก็ตราหน้าว่าเขาเป็นตัวร้าย เป็นผู้ชายเอาแต่ใจอย่างร้ายกาจจนทุกคนพากันครั่นคร้ามหวั่นกลัวกันไปหมด

ยกเว้นหญิงสาวในอ้อมกอดเท่านั้นที่แทบไม่เคยได้เห็นภาคซาตานของเขา

ถึงเวลาแล้วที่เธอควรจะได้เรียนรู้ว่าการปฏิเสธผู้ชายอย่างเขาแล้วจะต้องพบเจอกับสิ่งใด!

“หมดแล้วค่ะ”

น้ำเสียงสั่นๆ ของศศิรินธารทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าคร้ามนั้นโค้งแต้มขึ้นอีกนิด ก่อนจะก้มลงมากระซิบปัดผ่านริมฝีปากของหญิงสาวจนเจ้าตัวผงะ

“แล้วไง?”

“พะ พี่มัต ถอยก่อนสิคะ หนูรินจะอุ่นซุป ไหนว่าหิว?”

ศศิรินธารก็คือศศิรินธาร เมื่อรู้ว่าตัวเองเสียเปรียบก็มักจะใช้ไม้ตายเดิม ลูกอ้อนที่เขาต้องใจอ่อนทุกครั้งไป

            “ก็อุ่นสิ พี่ไม่ได้ห้ามเสียหน่อย” ปรมัตกระซิบ

เลื่อนจานข้าวผัดไปตั้งไว้บนเคาเตอร์แล้วหยิบกระทะออกไปวางบนอ่างล้าง จากนั้นก็เอื้อมมือมาหยิบหม้อซุปไปตั้งบนเตาให้

ทั้งหมดนี้เขาไม่ขยับกายออกห่างจากเธอเลยแม้แต่ก้าวเดียว!

            ศศิรินธารอยากจะร้องไห้

รู้ดีว่าเขาจงใจจะกลั่นแกล้งยั่วประสาทเธอ อยากจะเอาชนะ หรือกระทั่งสั่งสอนให้เธอรู้สำนึกแล้วยอมพ่ายแพ้ไปเสีย

แต่หากทำเช่นนั้นได้ แล้วเธอจะหนีเขามาทำไมตั้งไกลเช่นนี้?

            หญิงสาวเอื้อมมือไปหมายจะเปิดไฟแต่ก็พบฝ่ามืออุ่นๆ ของเขาเอื้อมมากุมมือเธอไว้อีกทอด

เธอพยายามจะสะบัดแต่กลับทำได้ไม่ถนัดเพราะเขากักเธอเอาไว้ในอ้อมกอดโดยไม่ยอมผ่อนปรนเลยสักนิด

            “อย่าทำอย่างนี้เลยนะคะ มันไม่มีประโยชน์”

เธอร้องค้าน ด้วยหวังให้เขาเห็นใจ

            “แล้วเราอยากจะให้พี่ทำยังไง ไหนลองบอกมาซิ?”

น้ำเสียงห้าวทุ้มถามกลับทันควัน

เป็นคำถามที่นอนก้นอยู่ในหัวใจของเขามานานหลายเดือนเช่นกัน

            “ไม่ต้องทำยังไงคะ แค่กลับไปก็พอ…” เธอพูดเสียงสั่น

ไม่รู้ว่าการห้ามเขาหรือห้ามหัวใจตัวเอง อย่างไหนมันจะยากยิ่งกว่ากันเสียแล้ว…

................................

หลอกล่อกันน่าดูววว

มีความสุขกับการอ่านนะคะ

ใครไม่อยากรอ สามารถโหลด E-BOOK ธาราหวนรักได้แล้วที่ MEB ค่ะ ส่วนรูปเล่มยังสามารถสั่งจองได้ติดต่อได้ที่เพจสำนักพิมพ์ปองรักและเพจระฆังเงินค่ะ

*** แจ้งเลื่อนส่ง ธาราหวนรัก โดย ระฆังเงิน ***

จากกำหนดจัดส่งเดิมวันที่ 10 มกราคม 2563 แต่เนื่องจากเกิดความผิดพลาดจากการพิมพ์เล็กน้อย โดยโรงพิมพ์กำลังแก้ไข จึงทำให้กำหนดเสร็จล่าช้ากว่าเดิม

หากมีความคืบหน้า สำนักพิมพ์จะแจ้งให้ทราบต่อไปค่ะ

ขอบพระคุณและขออภัยค่ะ

ปล.ยังสามารถสั่งจองรูปเล่มธาราหวนรักได้ที่เพจ ระฆังเงิน ค่ะ

ระฆังเงิน

11 01 2563 22:39

E-BOOK ธาราหวนรัก                          

ธาราหวนรัก                                    ระฆังเงิน                                         www.mebmarket.com                                    ‘เธอ’ คือสายน้ำไหลเอื่อย รินรดหัวใจแห้งแล้งให้ชุ่มฉ่ำหากหยดน้ำย่อมกระเซ็นซ่านเมื่อถูกพายุโหมกระหน่ำและ ‘เขา’ คือพายุที...                                                                                                                        Get it now

SET รอยตะวันที่พันดาว + เล่ห์รักนางฟ้า ระฆังเงิน www.mebmarket.com

ห้วงรัก ระฆังเงิน www.mebmarket.com ‘เกมแย่งชิงพื้นที่ในหัวใจ’“ทำไมนะ เธอเคยนึกจะตำหนิสามีที่ไม่เอาไหนคนนี้บ้างไหม ฮึ วิรากานต์” คำถามนั้นมีแววสงสัยจริงจังแต่คนฟังกลับส่ายหน้า ตอบเขาด้วยแววตาและรอยยิ้มเข้าใจและเชื่อมั่นเสมอรดิศคล้ายจะหลอมละลายไปกับดวงตากลมโตคู่นั้น หัวใจของชายหนุ่มราวจะได้รับน้ำฝนที่โปรยลงมา เป็นละอองสายรุ้งเล็กๆ ที่ทอแสงล้อเล่นกับเปลวแดดกล้าหลังพายุผ่าน“เธอกำลัง…บอกรักฉันใช่ไหม วิรากานต์” น้ำเสียงนั้นละมุนละไมอ่อนหวานยิ่งนัก ฝ่ามือหนาจับมือข้างซ้ายของภรรยาขึ้นมา มูนสโตนน้ำงามทอแสงแวววาวยามเจ้าของตกอยู่ในห้วงอารมณ์รัก“ยามใดที่เจ้าของตกอยู่ในห้วงแห่งความรัก มูนสโตนจะใสวาววามขึ้นมา”วิรากานต์คลับคล้ายจะมองเห็นความรู้สึกบางอย่างที่สะท้อนออกมาจากดวงตาของเขาได้อย่างชัดเจนความรู้สึกอันอ่อนหวาน ละเมียดละไม ละม้ายว่ามันจะถูกเรียกว่า ‘ความรัก’

โซ่รัก ระฆังเงิน www.mebmarket.com จะเป็นเช่นไร เมื่อความผูกพัน… ไม่ได้เริ่มต้นด้วยรักเขา… ไม่เคยเชื่อในรัก ในขณะที่เธอ… พยายามทำทุกอย่างเพื่อความรักทุกอย่างเริ่มต้นขึ้นนับจากคืนที่เขาตกลงรับข้อเสนอของเธอ!“ฉันรู้ดีว่าสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตของฉันอาจจะไร้ค่าสำหรับคุณ แต่ว่าฉันไม่มีอย่างอื่นที่จะตอบแทนคุณได้ดีไปกว่านี้อีกแล้ว คุณเอาสิ่งที่มีค่าที่สุดมาต่อชีวิตให้กับพ่อของฉัน เพราะฉะนั้นฉันก็จะเอาสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตของฉันมาตอบแทนคุณเช่นกัน”

วิวาห์ร้ายร่ายกลรัก ระฆังเงิน www.mebmarket.com คำขอร้องของบิดาทำให้เธอยอมแต่งงานกับผู้ชายที่เกลียดแสนเกลียดคำขอร้องของผู้มีพระคุณทำให้เขายอมแต่งงานกับผู้หญิงที่ไม่เคยนึกจะรักคนที่เกลียดกันจะทำให้วิวาห์ร้ายกลายเป็นวิวาห์รักได้อย่างไร?เธอคือตัวแทนของนางมารร้าย…หญิงสาวแสนโสภาที่มั่นใจในตัวเองสูงเพราะถูกตามใจมาตั้งแต่เด็กไม่มีอะไรที่เธออยากได้แล้วจะไม่ได้ ยกเว้น ความรัก…ผู้ชายคือของเล่นที่เธอจงใจล่อลวงแล้วถีบส่ง แต่แล้วทุกอย่างกลับไม่เป็นอย่างที่คิด เมื่อผู้ชายที่พึงใจคนล่าสุดเดินจากไปอย่างไม่แย่แส และความจริงที่เพิ่งประจักษ์…แท้จริงแล้วหญิงสาวที่คนค่อนประเทศอิจฉาเป็นเพียงบ่วงร้ายที่พันธนาการแม่แท้ๆ ของตัวเองเอาไว้จนลมหายใจสุดท้ายแม้จะต้องแต่งงานเพราะคำขอของพ่อ แต่หัวใจ…จะไม่ยกให้ใครเด็ดขาด!เขายอมตกลงแต่งงานเพราะเธอคือลูกสาวของผู้มีพระคุณทั้งที่ตั้งใจว่าแม้จะไม่ได้รัก…ก็จะดูแลอย่างดีแต่เขาไม่รู้ว่าชีวิตแต่งงานที่คิดว่าจะสงบกลับต้องวุ่นวายเพราะเจ้าสาวตัวร้ายที่หว่านเสน่ห์ให้ผู้ชายเป็นว่าเล่น!เมื่อศักดิ์ศรีของลูกผู้ชายถูกลูบคมจึงไม่อาจนิ่งเฉยเขาจึงกลับมาเพื่อสั่งสอนให้เธอได้รู้สำนึก!หากกว่าจะรู้สึกตัวทั้งคู่ก็ไม่อาจหลุดพ้นจากบ่วงพันธนาการของตัวเองได้เสียแล้ว…หมายเหตุนิยายเรื่องนี้เคยตีพิมพ์และอัพe-book ในนามของสนพ.ดอกหญ้า2000ค่ะ ฉบับนี้เป็นฉบับปรับปรุง

เล่ห์รักนางฟ้า ระฆังเงิน www.mebmarket.com ‘อาโมรี มารี ซิกาเนร์-อัลเบนิซ’ ทายาทเจ้าของโรงแรมชื่อดังแห่งเมืองนีซบาริสต้ามือหนึ่งผู้กำลังไล่ตามความฝันในการสอบเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านกาแฟระดับโลกเป็นอันต้องฝันสลาย เมื่อถูกประกาศิตจากมารดาให้กลับไปดูแลสวนกาแฟเล็กๆ ที่เมืองไทยแทน…และที่นั่นทำให้ชายหนุ่มได้เจอกับใครบางคนที่เขาพยายามจะลืมมาตลอด…‘ศศิรณัฐ อัศวเดชากร’ หรือ ‘นางฟ้า’ ตัวน้อยๆ ของบิดา หญิงสาวไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยสักนิดว่าเธอจะได้พบกับพี่ชายแสนดีซึ่งเฝ้าตามหามาเนิ่นนานที่สวนกาแฟในวัยเยาว์เขาทะลุ-ภูเลียบตะวันแห่งนี้พี่ชายที่เคยให้คำมั่นสัญญากับเธอไว้ตั้งแต่เด็กในที่สุดระยะเวลายี่สิบเอ็ดปีที่รอคอยก็สิ้นสุดลงเสียทีทว่า… ‘นางฟ้า’ แสนสวยก็ต้องน้ำตาร่วง เมื่อไม่เพียง ‘พี่ชายที่แสนดี’ ของเธอกลับลืมสิ้นซึ่งคำสัญญาในวัยเยาว์ แต่เขายังวางท่าเย็นชาและไม่คิดจะจดจำเธอได้อีกด้วยแล้วความรัก ความทรงจำที่มาพร้อมกับความเจ็บปวดจะลงเอยเช่นไรร่วมสัมผัสอุ่นไอรักกรุ่นกลิ่นกาแฟไปพร้อมๆ กันได้ใน‘เล่ห์รัก…นางฟ้า’ระฆังเงิน

SET โซ่รัก + วิวาห์ร้ายร่ายกลรัก ระฆังเงิน www.mebmarket.com โซ่รักจะเป็นเช่นไร เมื่อความผูกพัน… ไม่ได้เริ่มต้นด้วยรักเขา… ไม่เคยเชื่อในรัก ในขณะที่เธอ… พยายามทำทุกอย่างเพื่อความรักทุกอย่างเริ่มต้นขึ้นนับจากคืนที่เขาตกลงรับข้อเสนอของเธอ!“ฉันรู้ดีว่าสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตของฉันอาจจะไร้ค่าสำหรับคุณ แต่ว่าฉันไม่มีอย่างอื่นที่จะตอบแทนคุณได้ดีไปกว่านี้อีกแล้ว คุณเอาสิ่งที่มีค่าที่สุดมาต่อชีวิตให้กับพ่อของฉัน เพราะฉะนั้นฉันก็จะเอาสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตของฉันมาตอบแทนคุณเช่นกัน”---------วิวาห์ร้ายร่ายกลรักคำขอร้องของบิดาทำให้เธอยอมแต่งงานกับผู้ชายที่เกลียดแสนเกลียดคำขอร้องของผู้มีพระคุณทำให้เขายอมแต่งงานกับผู้หญิงที่ไม่เคยนึกจะรักคนที่เกลียดกันจะทำให้วิวาห์ร้ายกลายเป็นวิวาห์รักได้อย่างไร?เธอคือตัวแทนของนางมารร้าย…หญิงสาวแสนโสภาที่มั่นใจในตัวเองสูงเพราะถูกตามใจมาตั้งแต่เด็กไม่มีอะไรที่เธออยากได้แล้วจะไม่ได้ ยกเว้น ความรัก…ผู้ชายคือของเล่นที่เธอจงใจล่อลวงแล้วถีบส่ง แต่แล้วทุกอย่างกลับไม่เป็นอย่างที่คิด เมื่อผู้ชายที่พึงใจคนล่าสุดเดินจากไปอย่างไม่แย่แส และความจริงที่เพิ่งประจักษ์…แท้จริงแล้วหญิงสาวที่คนค่อนประเทศอิจฉาเป็นเพียงบ่วงร้ายที่พันธนาการแม่แท้ๆ ของตัวเองเอาไว้จนลมหายใจสุดท้ายแม้จะต้องแต่งงานเพราะคำขอของพ่อ แต่หัวใจ…จะไม่ยกให้ใครเด็ดขาด!เขายอมตกลงแต่งงานเพราะเธอคือลูกสาวของผู้มีพระคุณทั้งที่ตั้งใจว่าแม้จะไม่ได้รัก…ก็จะดูแลอย่างดีแต่เขาไม่รู้ว่าชีวิตแต่งงานที่คิดว่าจะสงบกลับต้องวุ่นวายเพราะเจ้าสาวตัวร้ายที่หว่านเสน่ห์ให้ผู้ชายเป็นว่าเล่น!เมื่อศักดิ์ศรีของลูกผู้ชายถูกลูบคมจึงไม่อาจนิ่งเฉยเขาจึงกลับมาเพื่อสั่งสอนให้เธอได้รู้สำนึก!หากกว่าจะรู้สึกตัวทั้งคู่ก็ไม่อาจหลุดพ้นจากบ่วงพันธนาการของตัวเองได้เสียแล้ว…หมายเหตุนิยายเรื่องนี้เคยตีพิมพ์และอัพe-book ในนามของสนพ.ดอกหญ้า2000ค่ะ ฉบับนี้เป็นฉบับปรับปรุง

รอยตะวันที่พันดาว ระฆังเงิน www.mebmarket.com ท่ามกลางกระไอทะเล สายลม และแสงแดด…ความอบอุ่นอ่อนโยนของเขาค่อยๆ หลอมละลายซึมซับเข้าสู่หัวใจของเธออย่างช้าๆ โดยที่เจ้าตัวเองก็ไม่รู้สึกไม่มีใครคาดคิดและได้ตระเตรียมหัวใจมารับมือกับ…ความรู้สึกอันลึกซึ้งที่ค่อยๆ เติบโตขึ้นท้าทายเส้นแบ่งของความเหมาะสม และช่องว่างของอายุที่ไม่อาจก้าวข้ามผ่านไปได้โดยง่าย!เมื่อคนหนึ่งกำลังเดินทางเข้าสู่ช่วงแห่งวัยของร่มไม้ใหญ่ที่จำต้องแผ่กิ่งโอบล้อมทุกชีวิตที่อิงอาศัยและอีกหนึ่งคือดอกไม้ที่เพิ่งแย้มกลีบสู่วัยแรกแย้มเพื่อรอวันบานสะพรั่งที่สำคัญเธอคือดอกไม้ที่ได้รับการโอบอุ้มและอิงอาศัยร่มเงาไม้ใหญ่อย่างเขามาโดยตลอดความรัก...จะสามารถก้าวข้ามผ่าน...ม่านประเพณีและช่องว่างแห่งวัยได้หรือไม่!พบกับเขาและเธอสินธุ์ ชลาสินธุ์ และ ธาราภัทร อนันตภาคได้ใน ‘รอยตะวันที่พันดาว’บทประพันธ์โดย ระฆังเงิน

แสนร้ายพ่ายรัก ระฆังเงิน www.mebmarket.com เจ้าของฉายาเล็กพริกขี้หนูอย่าง ดวงมาลี ต้องมาพบกับคู่ปรับเก่าตัวฉกาจเช่น แทนไทเธอจะใช้กลวิธีใด...หรืองัดเล่ห์อุบายเดิมๆ มารับมือกับเขาดีเมื่อสาวมั่นประเปรียวอดีตหัวหน้าแก็งสามใบเถาอย่าง ดวงมาลี ต้องโคจรมาพบกับอดีตครูที่เธอเคยสร้างวีรกรรมเอาไว้จนยากจะลืมแถมคราวนี้เขายังเข้านอกออกในบ้านเธอได้สบายใจเฉิบ เพราะถือคติว่าเป็นเพื่อนรุ่นน้องของพ่อ...ดวงมาลีจะทำอย่างไรไล่กันซึ่งหน้าก็ไม่ได้ และครั้งนี้เธอก็มั่นใจว่าจะไม่อ่อนข้อให้เขาอีกเด็ดขาดสำหรับ แทนไท เขาไม่เคยคาดคิดว่าผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงหน้า จะเป็นคนเดียวกับ ‘เด็กดื้อ’ ที่เคยทำให้ตนหัวหมุนเมื่อสิบปีก่อนวันนี้สถานะของครูกับลูกศิษย์เปลี่ยนไป แต่เขากลับรู้สึกว่าเจ้าหล่อนน่ารักขึ้นทุกวันหนำซ้ำพ่อกำนันโตจอมหวงลูกสาวยังฝากฝังเธอให้เขาดูแลอีกต่างหากช่างไม่รู้เลยว่ากำลังฝากปลาย่างเอาไว้กับแมวแท้ๆ แล้วแมวอย่างเขาจะทำอย่างไร หรือเร่งหาวิธีกินปลาย่างให้สำเร็จ ก่อนคนฝากจะทันรู้ตัว...ติดตามความรักฉบับแสบๆ คันๆ ของครูแทนไท กับ 'เด็กดื้อ' อย่างดวงมาลี ได้ใน แสนร้ายพ่ายรัก บทประพันธ์โดย ระฆังเงิน สำนักพิมพ์ปองรัก

ปาฏิหาริย์แห่งรักนิรันดร์ นัยน์นภางค์ www.mebmarket.com คำโปรยความรักที่ค่อยๆเติบโตขึ้นจากความผูกพัน แปรเปลี่ยนความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้อง กลายเป็นรักแท้ที่รอวันเปิดเผย หากทว่าเขาจะทำเช่นไร เมื่อจะต้องพรากยอดดวงใจของชายผู้มั่นคงในรัก เขา...ปฐพี ปฐวิกรณ์...เขารักเธอสุดหัวใจ หากจำเป็นต้องทิ้งหัวใจของตัวเองไป เพียงเพราะพันธนาการแห่งความรัก ศักดิ์ศรี และกำแพงของคำว่า...พี่ชาย...น้องสาวเขา แพทริค อิลาริโอ โรมาโน่  เขา...มาเฟียตัวร้ายแห่งซิซิเลี่ยน เขา... กลับมาเพื่อจะรัก เพียงเพื่อหัวใจของผู้หญิงคนเดียว ต่อให้ต้องทำร้ายคนทั้งโลกเขาก็ไม่แคร์เธอ...ปารนันท์ ปฐวิกรณ์... หญิงสาวผู้อ่อนโยน… หากใครจะรู้หัวใจของเธอร้องให้ ร่ำหาใครคนหนึ่งอยู่ตลอดเวลา… แล้ววันหนึ่งเธอก็ได้พบกับใครอีกคนที่ทำให้เธอนึกถึงคนที่จากไป ใครอีกคนที่แตกต่างกันเหลือเกิน ใครอีกคนที่พร้อมจะทำร้ายเธอ ทั้งคำพูดและการกระทำ… เขาเข้ามาเพื่อจะทำให้เธอเจ็บปวดอีกใช่ไหม? …แล้วทำไมหัวใจเธอถึงไม่อยากจะแยกผู้ชายสองคนนี้ออกจากกัน! เขา...พิพัตน์พงษ์ สัตยารักษ์...หลงรักสาวน้อยน่าสงสารคนหนึ่ง ที่หัวใจของเธอเฝ้ารอคอยใครบางคนที่ไม่ใช่เขา แต่มีหรือที่เขาจะยอมแพ้เธอ...วิรงรอง ปฐวิกรณ์ หญิงสาวสวย เฉียบที่เติบโตมาด้วยการแก่งแย่ง สำหรับเธอมีแต่คำว่าแพ้ไม่เป็น หนทางที่เธอเลือกเดินไม่เกี่ยงว่าจะต้องทำร้ายใครไปบ้าง แต่ทำไมยิ่งไขว่คว้า ยิ่งเสาะหา เธอกลับไม่พบใครสักคนที่เป็นของเธอจริงๆ ทำไมทุกคนจะต้องไปรุมรักผู้หญิงอ่อนแออย่างปารนันท์ ไม่เว้นแม้กระทั่ง เขา ผู้ชายที่เธอรักมากที่สุด หากเธอมาไกลเกินกว่าจะหยุดได้อีกแล้วเรื่องราวความรักของพวกเขาจะมีบทสรุปแบบไหน หนทาข้างหน้าจะมีอุปสรรคอะไรขวางกั้นพวกเขาเอาไว้ เขาและเธอจะฝ่าฟันกันไปได้ไหม หากอุปสรรคที่ว่าจะพรากเธอ...ไปจากเขาตลอดกาล

สวัสดีค่ะ เข้าใจกันหรือยังว่าทำไมหนูรินถึงต้องหนีมาไกล ก็เพราะนางรู้ว่าถ้ายังอยู่ใกล้ๆ กันจะเป็นแบบนี้ อยู่ใกล้กันก็ต้องใจอ่อนและอดเป็นห่วงเป็นใยเฮียไม่ได้อยู่ดีแถมเฮียก็ยังรู้มาก ดักทางได้ถูกตลอด บอกแล้วว่าเฮียน่ะร้ายยยย มีความสุขกับการอ่านนะคะ ระฆังเงิน 10 01 2562 0:02

สวัสดีค่ะ ความคิดถึง ความอาดูร อบอวลอยู่ในห้องนี้จนเต็มเลยว่าไหม? มีความสุขกับการอ่านนะคะ รัก ระฆังเงิน 11 01 2562 20:35

สวัสดีค่ะ เฮียมัตมันร้ายสุดอะไรสุด ว่ามะ? แต่ร้ายแค่ไหนก็ห่วงน้องตลอด อิอิ รัก ระฆังเงิน 12 01 2562 10:08

             สวัสดีค่ะ มาดูเฮียมัตหงุดหงิดงุ่นง่านโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่คนเดียวแล้วก็คิดแกล้งน้องอีกแล้ว หนูรินลูกกก ไหวไหม? รัก ระฆังเงิน 13 01 2562 20:22

โอ้ยยย บีบหัวใจ

มีความสุขกับการอ่านนะคะ

ใครไม่อยากรอ สามารถโหลด E-BOOK ธาราหวนรักได้แล้วที่ MEB ค่ะ ส่วนรูปเล่มยังสามารถสั่งจองได้ติดต่อได้ที่เพจสำนักพิมพ์ปองรักและเพจระฆังเงินค่ะ

ใครที่สั่งจองไว้แล้วสนพ.จะจัดส่งประมาณวันที่ 10 มกราคม 2563 ค่ะ รัก ระฆังเงิน 8 01 2563 0:00

โอ้ยยย ใจสั่นแทน

มีความสุขกับการอ่านนะคะ

ใครไม่อยากรอ สามารถโหลด E-BOOK ธาราหวนรักได้แล้วที่ MEB ค่ะ ส่วนรูปเล่มยังสามารถสั่งจองได้ติดต่อได้ที่เพจสำนักพิมพ์ปองรักและเพจระฆังเงินค่ะ

*** แจ้งเลื่อนส่ง ธาราหวนรัก โดย ระฆังเงิน  จากกำหนดจัดส่งเดิมวันที่ 10 มกราคม 2563 แต่เนื่องจากเกิดความผิดพลาดจากการพิมพ์เล็กน้อย โดยโรงพิมพ์กำลังแก้ไข จึงทำให้กำหนดเสร็จล่าช้ากว่าเดิม

หากมีความคืบหน้า สำนักพิมพ์จะแจ้งให้ทราบต่อไปค่ะ

ขอบพระคุณและขออภัยค่ะ

ปล.ยังสามารถสั่งจองรูปเล่มธาราหวนรักได้ที่เพจ ระฆังเงิน ค่ะ รัก ระฆังเงิน 9 01 2563 0:00 11 01 2563 1:17