ตอนที่ 19 : บทที่ 8 (1) ฉบับรีไรท์ 120% 3012562 26122562
![]() |
|
ธาราหวนรัก
บทที่ ๘ ฉบับรีไรท์ (๑)
หลังจากเซ็นสัญญากับหุ้นส่วนที่สำคัญอย่างมิสเตอร์พีได้อย่างเป็นทางการเป็นที่เรียบร้อย มีฉบับคู่สัญญาตัวจริงกลับมานอนกอดอุ่นๆ อยู่บนเตียงภายในห้องนอน
ศศิรินธารก็รู้สึกได้ว่าตัวเองประสบความสำเร็จก้าวไกลไปอีกขั้น มีความมั่นใจและเชื่อมั่นในแนวทางการทำธุรกิจในรูปแบบใหม่ของตัวเองที่ก้าวไปไกลจากรุ่นบิดามารดาและลักษณะที่เคยคุ้นชินสำหรับผู้คนในยุคสมัยหนึ่งมานานแสนนาน
ที่สุดแล้วความเปลี่ยนแปลงคือสิ่งอันเป็นนิรันดร์ที่ไม่มีใครสามารถหลีกเลี่ยงได้ แม้หนทางนี้จะเพิ่งเริ่มต้น ก่อตัวและเป็นรูปเป็นร่างได้ไม่นาน
แต่เธอแน่ใจว่าผู้ที่อยู่รอดได้คือผู้ที่เข้าใจสภาวะการเปลี่ยนแปลงนี้ รู้จักปรับตัวและก้าวนำผู้อื่นไปหนึ่งก้าวเสมอ
กล้าลองผิดลองถูกและยอมลงทุนไปบ้างในแง่ของธุรกิจแล้วย่อมดีกว่าเข้าไปแบ่งชิ้นเค้กตอนตลาดวายแล้วไม่ใช่หรือ?
ศศิรินธารคิดว่าตัวเองไม่ได้เวอร์ที่ถึงขั้นหยิบสัญญาฉบับนั้นมานอนกอด ความสำเร็จก้าวเล็กๆ ที่ได้มาจากความมุ่งมั่นและพยายามทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงเหลือเกิน
“เวลาที่พี่มัตทำอะไรได้สำเร็จ เขาคงจะรู้สึกแบบนี้ใช่ไหม ความสำเร็จที่แสนจะหอมหวานเหลือเกิน” ถ้อยกระซิบแสนเศร้าเล็ดรอดริมฝีปากอิ่ม
ดวงตาคู่หวานเศร้าเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างห้องนอน ท้องนภาดำมืด แสงรัตติกาลริบหรี่ชวนให้หม่นหมองหัวใจเหลือเกิน
เพราะคนมองสำนึกรู้ตัวดีว่าแม้จะพยายามก้าวห่างมาไกลมากเพียงใด ทว่าคนเพียงคนเดียวที่เธอไม่เคยหนีได้เลยก็คือเขาเท่านั้น…
ติ๊ง!
โทรศัพท์บนโต๊ะข้างเตียงสะเทือนเล็กๆ ทำให้หญิงสาวที่ปล่อยให้เงาหม่นคืบคลานเข้ามาในหัวใจเผลอสะดุ้งด้วยความตกใจ
มือเรียวควานไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็พบข้อความทางแอพพลิเคชั่นไลน์จากมิสเตอร์พี
[Sweet daeam]
ข้อความสั้นๆ ไม่มีคำขึ้นต้นและไร้คำลงท้ายนั้นทำให้คนมองเผลอขมวดคิ้ว
สัญชาติญาณบางอย่างของเธอกู่ร้อง ช่างน่าประหลาดที่เธอรู้สึกว่าเขาช่างไม่เหมือนมิสเตอร์พี ผู้ชายที่เก่งและอัธยาศัยดีคนที่เพิ่งมาส่งเธอถึงอพาร์ทเม้นเสียเหลือเกิน
“คิดมากอีกแล้ว วันนี้ควรเป็นวันที่เธอสมควรจะนอนหลับให้สนิทได้สักทีต่างหาก”
ทว่าสุดท้ายศศิรินธารก็ทำไม่ได้ หญิงสาวหยิบเครื่อง E-READER ของตัวเองขึ้นมา เปิดเข้าสู่แอพพลิเคชั่น ‘มิราเคิล’ แล้วไล่ๆ ดูจำนวนหนังสือในหน้าบุ๊คสโตร์ของเว็บด้วยความปลาบปลื้ม
เผลออ่านเรื่องย่อไปหลายเรื่อง ไม่นานความน่าสนใจเหล่านั้นก็ทำให้เธอกดเลือกซื้อนิยายไทยจากนักเขียนสองสามคนขึ้นมาอ่านด้วยความคิดถึงบ้าน คิดถึงคนที่เธอจำต้องร้างห่างมาไกลแสนไกล
หวังให้เรื่องราวในจินตนาการเหล่านั้นช่วยเบี่ยงเบนความสนใจ ความรู้สึกและความคิดถึงของเธอให้หลุดพ้นไปจากเขาได้บ้าง
ทว่าบางช่วงบางตอนก็ตัวหนังสือเหล่านั้นกลับละม้ายจะพาเธอดำดิ่งไปหาห้วงอารมณ์ที่เธอเคยพยายามจะหลบหนีและอยากจะลืมเลือนไปเสีย
พยายามทุ่มเทเวลาทำทุกอย่างไม่ให้ตัวเองว่าง ทำงานให้หนักเข้าไว้ และไม่ปล่อยให้ตัวเองจมจ่อมอยู่คนเดียว
แต่เมื่อต้องอยู่ลำพังยามรัตติกาลมาเยือนเช่นนี้ ไม่เคยมีสักวันที่เธอจะไม่คิดถึงเขา ศศิรินธารปล่อยหยดน้ำตาให้ร่วงหล่นลงมาเงียบๆ โดยไร้เสียงสะอื้น…
………………….
เธอเลิกฟังเพลงมาหลายเดือน หลังจากพบว่าเพลงทุกเพลงที่ได้ฟังช่างจี้หัวใจให้เธอเจ็บร้าวด้วยความคิดถึง
ทว่าการอ่านนิยายหลายเรื่องก็ไม่ได้ต่างกันเลยสักนิด หากสิ่งหนึ่งที่หญิงสาวเพิ่งได้ค้นพบคือเรื่องราวในนิยายยิ่งแตะหัวใจเธอมากเท่าไหร่
การได้ร้องไห้ออกมาเงียบๆ เช่นนี้ทำให้ยามเช้าของเธอโล่งขึ้น ความคิดถึงที่ถูกอัดอั้นไว้ได้ระบายออกมาได้อย่างน่าประหลาดนัก
และเพราะอ่านนิยายจนเกือบรุ่งเช้าของอีกวันทำให้หญิงสาวได้นอนหลับก็ยามแสงรำไรของดวงตะวันเล็ดลอดผ่านเข้ามาแล้ว
ความเหนื่อย ความเพลียที่สะสมมานานช่วยให้เธอหลับลึกไปได้หลายชั่วโมงกว่าจะตื่นก็เลยเวลามาช่วงบ่ายแก่ๆ วันหยุดนี้จึงเป็นวันแรกที่ศศิรินธารได้นอนพักจริงๆ
“กี่โมงแล้วเนี่ย”
นิ้วเรียวๆ เสยผมลวกๆ พลางหยิบโทรศัพท์มาดูก่อนจะลุกไปเข้าห้องน้ำ และออกมาหาขนมปังที่ติดตู้ไว้เข้าปากง่ายๆ
“ไปหาซื้อของสดมาตุนไว้ดีกว่า”
ศศิรินธารเตรียมตัวออกจากบ้านไปชูแปร์ มาร์เช่ (supermarché) หน้าปากซอยซึ่งส่วนมากในปารีสเท่าที่เธอเห็นจะเป็นแบบเล็กๆ เน้นขายของในแบรนด์ของห้างมากกว่า แต่ก็ถือว่ามีความสะดวกเพราะใกล้ที่พักและเป็นสวรรค์สำหรับคนชอบทำอาหารอย่างเธอได้ดีในระดับหนึ่ง
ใช้เวลาเดินเพียงห้านาทีศศิรินธารก็เหมือนได้ปลดปล่อยตัวเองหลังจากได้เดินเลือกของสดและอาหารแช่แข็งและเครื่องดื่มหลากหลาย เปรียบเทียบชนิด ปริมาณและราคาด้วยความสุข
กิจกรรมเหล่านี้ที่ใครบางคนเคยค่อนขอดว่ามันช่างเสียเวลาชีวิตเสียเหลือเกินแต่ก็จำยอมเข็นรถเข็นตามเธอไม่เคยห่าง
แต่วันเวลาเหล่านั้นก็ได้ผ่านเธอไปแล้วทั้งหมด ไม่มีสิ่งใดให้สามารถเรียกคืนกลับมาได้เลยสักอย่าง นอกจากความอาดูรอ้างว้างที่ต้องคิดถึงมันอยู่ร่ำไป
คิดถึงจนบางครั้งเธออยากล้มเลิกการเดินตลาดแบบนี้เสียด้วย หากยิ่งทำแบบนั้นเธอก็จะไม่หลงเหลือสิ่งใดให้เป็นความสุขสดชื่นของชีวิตได้อีกเลย…
ศศิรินธารพาตัวเองมายังโซนผัก มีผักสดหลากหลายชนิดทั้งจากภายในประเทศและสินค้านำเข้า ผักหลายอย่างมาจากประเทศแถบเอเชีย
หญิงสาวมองหาผักสำหรับทำซุปผักสามอย่างจำพวกมันฝรั่ง แครอท ถ้าเป็นที่เมืองไทยเธอคงจะหามันเทศ กับหอมหัวใหญ่แต่ที่นี่เห็นจะมีมันม่วงจึงหยิบขึ้นมาถือไว้ในมือ ในตะกร้ามีหมูสามชั้นเรียงสวยอยู่หนึ่งแพ็ค
อาหารโปรดของเธอและของใครบางคนที่ไม่ชอบกินผักแต่ชอบมาให้เธอทำซุปหมูสามชั้นกับผักสามอย่างนี้ให้รับประทานอยู่บ่อยๆ
เนื่องจากครั้งแรกที่เธอคิดค้นสูตรนี้ขึ้นมาเพราะเห็นว่าเจ้าตัวมักจะงอแงตั้งแต่เด็กเวลาที่ใครให้กินผัก
เมื่อเข้าสู่วัยมัธยมต้นที่เริ่มฝึกฝนทักษะการทำอาหารจากคุณย่า หญิงสาวจึงได้สูตรอาหารใหม่มาลองทำให้พี่ชายคนสนิทได้ชิมและกลายเป็นอาหารโปรดของเขานับแต่นั้น
เลือกผักได้ครบแล้วเธอจึงถอนหายใจเพราะไม่แน่ใจนักว่าเพราะเธอนึกอยากจะกินขึ้นมาจริงๆ หรือเพราะคิดถึงใครบางคนกันแน่
และเพราะจิตใจที่ไม่ใคร่จะอยู่กับร่องกับรอยดีนักนี่เองทำให้เธอเผลอทำผักในมือหล่นลงบนพื้น
“อ้าว เสียดายจัง”
ศศิรินธารเก็บมันที่ตกพื้นแยกถุงเอาไว้จากนั้นก็ต้องถอนหายใจที่มันบนชั้นอยู่ลึกเข้าไปทำให้เธอต้องเขย่งเท้าเอื้อมมือขึ้นไปหยิบ แต่ก็ไม่ทันกับฝ่ามือของใครอีกคนที่หยิบมันได้ก่อนเธอเพียงเสี้ยววินาที
………………
“เห็นแบบนี้แล้วเข้าใจหรือยังว่าเราน่ะไม่เหมาะกับการอยู่ตามลำพังหรอกนะ” น้ำเสียงห้าวทุ้มของผู้ชายที่ยื่นของในมือเขามาให้ทำให้ศศิรินธารตกตะลึง
เธอไม่ได้คิดถึงเขาจนเกิดภาพหลอนไปใช่หรือไม่?
ปรมัตจะมาปรากฏตัวในสถานที่ห่างไกลเช่นนี้ได้อย่างไร!
คนตรงหน้าดูเหมือนไม่ใช่ผู้ชายสมบูรณ์แบบที่เธอคุ้นชิน
หนวดเคราครึ้มๆ และรูปร่างที่ผ่ายผอมลงถนัดตาทำให้คนมองอ้าปากค้าง บอกไม่ถูกว่าตกใจต่อสิ่งใดมากกว่ากัน…
ระหว่างการที่ได้เห็นชายหนุ่มตัวเป็นๆ ปรากฏขึ้นต่อหน้าเช่นนี้
หรือการที่ได้เห็นเขาผ่ายผอมทรุดโทรมผิดจากหนุ่มโสดเจ้าเสน่ห์ที่นิตยสารฉบับดังเคยมอบตำแหน่งให้สามปีซ้อน!
“พี่มัต…”
ถ้อยกระซิบนั้นสั่นพร่า น้ำตาหยดหนึ่งร่วงลงโดยไม่ทันได้ตั้งตัว
“ก็พี่น่ะสิ ดูแย่จนหนูรินจำไม่ได้แล้วหรือ?”
แม้ถ้อยคำนั้นนั้นยังมาพร้อมคำกล่าวหาในแววตาคู่คม นัยน์ตาที่เคยฉายแววแห่งความมุ่งมั่นมาตลอดดูอ่อนล้ากว่าที่เคยเป็น
แต่…
เขามาทำอะไรที่ฝรั่งเศสนี่กัน?
“พี่มาทำอะไรที่นี่คะ?”
คำถามเบาๆ หลุดรอดจากริมฝีปากบางที่กำลังพยายามควบคุมไม่ให้มันสั่นเครือจนเขาต้องสมเพช
เมื่อครู่นี่เขาก็เพิ่งพูดออกมาไม่ใช่หรือว่าเธอก็แค่คนอ่อนแอที่ต้องหวังพึ่งแต่คนอื่นอยู่ร่ำไป…
ทว่าศศิรินธารไม่รู้สักนิดว่าคำถามของเธอนั้นได้จุดประกายโทสะในดวงตาของคนฟังให้ลุกโชนขึ้นมาอีกรอบ!
“ก็แค่บังเอิญ ต้องมาติดต่อขอซื้อลิขสิทธิ์รายการที่นี่กับมาดูตัวอย่างสีตัวใหม่พอดี ทำไม?”
คำถามของเขาเข้มขึ้น ดวงตานั้นวาวแสงเจิดจ้าชนิดที่คนมองต้องรู้สึกหนาวสั่นขึ้นมาเสียเฉยๆ
ศศิรินธารเผลอยกมือลูบแขนตัวเองโดยไม่รู้ตัว
“คะ?”
คนที่กำลังมองอยู่ตลอดเวลายกมุมปากขึ้นเพียงนิด
“หนูรินคิดว่าพี่มาตามหนูรินหรือ?”
คำถามและรอยยิ้มหยามหยันนั้นเสมือนถูกตีแสกหน้า
ความจริงพุ่งเข้ามาหาจนเธอเจ็บจุกจนแทบหายใจไม่ออก
ไม่อาจยืนอย่างมั่นคงอยู่เพื่อเผชิญหน้ากับเขาเช่นนี้ได้อีกโดยที่ไม่ร้องไห้ให้เขาได้สมเพชขึ้นมาอีคำรบ
“ปละ เปล่าค่ะ”
ศศิรินธารพยายามบังคับน้ำเสียงไม่ให้สั่นขณะตอบคำถามนั้น ใบหน้าของเธอเชิดขึ้นอย่างถือดี พยายามจะถือดีเพื่อจะได้ไม่ต้องร้องไห้ออกมา!
“เราบังเอิญเจอกัน พี่มัตมาทำงาน หนูรินมาซื้อของ ก็แค่คำทักทายเท่านั้นเอง หมดธุระแล้วหนูรินคงต้องขอตัวก่อน เชิญพี่มัตตามสบายนะคะ”
พูดจบหญิงสาวก็ถือตะกร้าออกไปจ่ายเงินโดยไม่เหลียวมองกลับไปด้านหลังอีกเลย หยดน้ำตาร่วงพราวจนแคชเชียร์ต้องถามว่ามีอะไรให้ช่วยไหม แต่เธอก็ส่ายหน้า
จ่ายเงินเสร็จหญิงสาวก็จ้ำอ้าวออกมานอกร้านทันที ก่อนจะพ้นออกมาเธอหันไปมองให้แน่ใจว่าคนใจร้ายนั้นไม่ได้ตามออกมาหน้าร้านก็เดินแกมวิ่งกลับอพาร์ตเม้นไปแทบจะทันที
และเพราะความรีบร้อนนี้ทำให้เธอชนกับแผ่นหลังของใครอีกคนหน้าประตูทางขึ้นบันไดนั่นเอง
……………………….
“คุณริน เป็นอะไรไหมครับ?”
ธีภพรีบคว้าร่างของหญิงสาวเอาไว้ไม่ให้เธอล้มลง หากคนภายนอกมองเข้าไปก็คงเสมือนเขากำลังโอบร่างเธออยู่กลายๆ นั่นเอง
“มะ ไม่ ไม่เป็นไรค่ะ” ศศิรินธารละล่ำละลักตอบออกไป
ใบหน้าของเธอซีด หยดน้ำตาแห้งไปแล้วในตอนที่วิ่งกลับมาจากชูแปร์ มาร์เช่ แต่เพราะธีภพคิดว่าเธอตกใจที่เกือบจะเสียหลักล้มเขาเลยไม่ทันได้เอะใจ
“ครับ หายตกใจแล้วนะครับ โชคดีที่ผมรับไว้ทัน”
เขาพูดอย่างโล่งใจ หากเธอต้องเจ็บตัว เขาก็คงจะต้องเจ็บปวดแทนเธอไม่น้อยเลย
“ค่ะ ขอบคุณคุณภพมากนะคะ”
ศศิรินธารยิ้มอ่อนให้เพื่อนใหม่คนนี้ เธอรู้สึกปลอดภัยและสนิทใจในไมตรีของเขามากขึ้นทุกวัน
ธีภพเป็นคนดี เขามักจะเข้ามาในเวลาที่เธอต้องการใครสักคนให้พึ่งพิงเสมอ
“ไม่เป็นไรครับ ผมยินดี ว่าแต่คุณรินหอบอะไรมาเยอะแยะครับ ผมช่วยดีกว่า”
เขาพูดแล้วก็คว้าถุงผ้าในมือเธอไปถือเอาไว้เองทั้งหมดโดยไม่รอคำอนุญาตจากเธอ
และเพราะตกใจจากเหตุการณ์เมื่อสักครู่ทำให้การจับยึดของศศิรินธารไม่ดีนัก หญิงสาวจึงจำยอมปล่อยให้อีกฝ่ายได้ทำหน้าที่สุภาพบุรุษและเพื่อนที่ดี
“ขอบคุณนะคะ”
“ขึ้นห้องกันดีกว่าครับ คุณรินจะได้พัก” เขาพูดเสร็จก็รุนหลังเธอขึ้นบันไดพาไปส่งหญิงสาวถึงหน้าห้อง
ศศิรินธารเอื้อมมือมารับถุงผ้าในมือของธีภพแล้วก็ชั่งใจเพียงครู่เดียว
“เย็นนี้รินจะทำซุป ผัดกะเพราแล้วก็หุงข้าวสวยร้อนๆ คุณภพแวะมาทานมื้อเย็นด้วยกันสิคะ”
เธอแค่อยากแสดงน้ำใจต่อเขาบ้างก็เท่านั้น
หนำซ้ำหลังจากที่จู่ๆ การที่ได้พบปรมัตตัวเป็นๆ ถึงที่นี่ก็ทำให้ตะกอนในหัวใจของเธอถูกกวนให้ขุ่นขึ้นมาอย่างง่ายดาย
ความเจ็บปวดจากการจากลาที่เคยคิดว่าพอจะทำใจได้แล้วนั้นช่างไร้ประโยชน์ คงจะดีถ้ามีใครสักคนอยู่เป็นเพื่อนและช่วยให้เธอไม่ต้องฟุ้งซ่านมากไปกว่าที่เป็นอยู่ในตอนนี้
ธีภพยิ้มยิงฟังขาวออกมาทันที
“ผมก็รอโอกาสนี้อยู่เชียวครับ” เขาทำท่าลูบท้อง
กริยานั้นทำให้ศศิรินธารหัวเราะออกมาได้ทันที
“ยินดีเลยค่ะ”
“เอาเป็นว่าเดี๋ยวขอเอาของไปเก็บที่ห้องแล้วจะลงมาเป็นลูกมื้อคุณรินตอบแทนค่าอาหารดีกว่าครับ” เขาเสนอทันที
ทว่าศศิรินธารมีท่าทีลังเลอย่างเห็นได้ชัด
“ไม่ต้องหรอกค่ะ รินทำได้ ผู้ชายมักไม่ค่อยถนัดเรื่องในครัวเท่าไหร่ คุณรอเวลาลงมากินอย่างเดียวดีกว่า แต่ถ้าเกรงใจรินอนุญาตให้รับหน้าที่ล้างจานหลังกินเสร็จ โอเคไหมคะ?”
“เรื่องล้างจานไม่มีปัญหาครับ แต่ผมยืนยันจะลงมาเป็นลูกมือให้คุณรินได้แน่นอน รอแป๊บนะครับ ไม่ต้องล็อกประตูห้องก็ได้ ผมขึ้นไปแค่ 2 นาทีก็ลงมาแล้ว” เขาพูดจบก็ผละขึ้นบันไดต่อไปทันทีโดยไม่รอให้คนฟังปฏิเสธใดๆ ได้อีก ศศิรินธารได้แต่ส่ายหน้า เธอคงต้องยอมให้เขาได้มาเป็นลูกมืออย่างที่อีกฝ่ายต้องการ
“นั่นสินะ ผู้ชายอาจไม่ได้เหมือนกันทุกคน…”
หัวใจไม่รักดีของเธอไพล่ไปถึงใครอีกคนที่ไม่ค่อยจะยอมช่วยเป็นลูกมือให้เธอ แต่กลับชอบมากวนเวลาที่เธอเข้าครัวเป็นที่สุด หากพอเธอทำเสร็จเขาก็มักจะได้เป็นคนแรกที่ลิ้มลองอาหารก่อนใครเพื่อน
ผู้ชายคนนั้นที่เธอเพิ่งจะวิ่งหนีมาหยกๆ
“เจ็บเหลือเกิน…”
น้ำเสียงนั้นสั่น ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งเบื้องหลังประตูที่ปิด เธอมีเวลาร้องไห้ก่อนที่ธีภพจะลงมาไม่ถึงสองนาทีด้วยซ้ำ!
เจ็บไปด้วยไหม?
แจ้งเปิดจองธาราหวนรักค่ะ
ธาราหวนรัก โดย ระฆังเงิน
เปิดจองวันนี้ – 5 มกราคม 2563
ราคา 310 บาท (จากราคาปก 365 บาท)
ฟรีค่าส่งแบบลงทะเบียน + ของที่ระลึก 50 ท่านแรก
จัดส่ง 10 มกราคม 2563
***รูปเล่มเลื่อนจากส่งจากที่เคยประมาณและแจ้งไว้ว่าเป็นเดือนธันวาคมนะคะ แต่สำหรับ E-BOOK น่าจะสามารถอัพโหลดได้ก่อนประมาณเดือนธันวาคมตามคิวเดิมค่ะ***
ใครสะดวกจองเล่มสามารถโอนเงินได้ที่บัญชี ธ.กสิกรไทย สาขาชุมพร เลขที่บัญชี 113-2-96852-3 ชื่อบัญชี เปี่ยมสุข บุญมี ค่ะ
โอนเสร็จแล้วแนบสลิปพร้อมแจ้งชื่อที่อยู่ส่งมาที่กล่องข้อความในเพจ ระฆังเงิน หรืออีเมล pieam_tn@hotmail.com ช่องทางใดช่องทางหนึ่งได้ค่ะ หนังสือจัดส่งโดยสนพ.ปองรักแต่จะมีโปสการ์ดหรือที่คั่นลายเซ็นคนเขียนแนบไปให้นะคะ
ขณะนี้ต้นฉบับอยู่ในขั้นตอนบรรณาธิการและจัดทำปกค่ะ
ขอบคุณทุกคนที่สนับสนุนระฆังเงินตลอดมาและขอฝาก 'ธาราหวนรัก' ไว้ด้วยนะคะ
ปล.นิยายธาราหวนรักลงไม่จบนะคะ แต่จะลงประมาณ70%ของเนื้อเรื่องเพื่อประกอบการตัดสินใจค่ะ
ขอให้มีความสุขกับการอ่านนะคะ
ระฆังเงิน
26 12 2562 22:32
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
สวัสดีค่ะ คิดถึงหนูรินกับพี่มัตกันไหมคะ เค้าว่าพอได้มาลงมือทำทุกอย่างด้วยตัวเองแล้วทำให้หนูรินเข้าใจเฮียมัตมากขึ้นนะคะ หรืออาจเป็นเพราะนางมัวแต่คิดถึงเขาอยู่ตลอดเวลาเสียก็ไม่รู้ รักและสุขสันต์ปีใหม่ค่ะ ระฆังเงิน 31 12 2561 15:31
สวัสดีค่ะ อยากให้รู้ว่ามันไม่ง่ายเลยกับการตัดคนบางคนที่เคยมีความสำคัญในทุกช่วงเวลาของชีวิตออกไป หรืออีกทีก็คงไม่อาจทำได้เลย ก็ได้แต่อยู่กับความทรงจำที่มีเขาตลอดไปเท่านั้นเอง สงสารหนูรินและสวัสดีปีใหม่ทุกคนนะคะ รัก ระฆังเงิน 1 01 2562 17:19
สวัสดีค่ะ เค้ามาเจอกันแล้วค่าคุณผู้ชมมมมม มาแบบไม่ได้ให้ทันตั้งตัวและต่างฝ่ายก็ต่างทำให้ปวดใจกันเหมือนเดิม เจ็บปวดเนอะ รักแต่ต้องทำเป็นไม่รักเนี่ย มีความสุขกับการอ่านนะคะ รัก ระฆังเงิน 2 01 2562 13:44
สวัสดีค่ะ ความเจ็บปวดบางอย่าง จะให้ใคร หรือสิ่งใดมาทดแทนกันก็ไม่ได้ ไม่ว่าคนๆ นั้นหรือสิ่งๆ นั้นจะดีแสนดีสักแค่ไหนก็ตาม รัก ระฆังเงิน 3 01 2562 11:35
มีคนมาทำให้น้องสับสนอีกแล้ววว
แจ้งเปิดจองธาราหวนรักค่ะ
ธาราหวนรัก โดย ระฆังเงิน
เปิดจองวันนี้ – 5 มกราคม 2563
ราคา 310 บาท (จากราคาปก 365 บาท)
ฟรีค่าส่งแบบลงทะเบียน + ของที่ระลึก 50 ท่านแรก
จัดส่ง 10 มกราคม 2563
***รูปเล่มเลื่อนจากส่งจากที่เคยประมาณและแจ้งไว้ว่าเป็นเดือนธันวาคมนะคะ แต่สำหรับ E-BOOK น่าจะสามารถอัพโหลดได้ก่อนประมาณเดือนธันวาคมตามคิวเดิมค่ะ***
โอนเสร็จแล้วแนบสลิปพร้อมแจ้งชื่อที่อยู่ส่งมาที่กล่องข้อความในเพจ ระฆังเงิน หนังสือจัดส่งโดยสนพ.ปองรักแต่จะมีโปสการ์ดหรือที่คั่นลายเซ็นคนเขียนแนบไปให้นะคะ
ขณะนี้ต้นฉบับอยู่ในขั้นตอนบรรณาธิการและจัดทำปกค่ะ
ขอบคุณทุกคนที่สนับสนุนระฆังเงินตลอดมาและขอฝาก 'ธาราหวนรัก' ไว้ด้วยนะคะ
ปล.นิยายธาราหวนรักลงไม่จบนะคะ แต่จะลงประมาณ70%ของเนื้อเรื่องเพื่อประกอบการตัดสินใจค่ะ
ขอให้มีความสุขกับการอ่านนะคะ ระฆังเงิน 22 12 2562 13:44
ทำอะไรก็คิดถึงเค้าไปหมดเลยเนอะ
แจ้งเปิดจองธาราหวนรักค่ะ
ธาราหวนรัก โดย ระฆังเงิน
เปิดจองวันนี้ – 5 มกราคม 2563
ราคา 310 บาท (จากราคาปก 365 บาท)
ฟรีค่าส่งแบบลงทะเบียน + ของที่ระลึก 50 ท่านแรก
จัดส่ง 10 มกราคม 2563
***รูปเล่มเลื่อนจากส่งจากที่เคยประมาณและแจ้งไว้ว่าเป็นเดือนธันวาคมนะคะ แต่สำหรับ E-BOOK น่าจะสามารถอัพโหลดได้ก่อนประมาณเดือนธันวาคมตามคิวเดิมค่ะ***
โอนเสร็จแล้วแนบสลิปพร้อมแจ้งชื่อที่อยู่ส่งมาที่กล่องข้อความในเพจ ระฆังเงิน หนังสือจัดส่งโดยสนพ.ปองรักแต่จะมีโปสการ์ดหรือที่คั่นลายเซ็นคนเขียนแนบไปให้นะคะ
ขณะนี้ต้นฉบับอยู่ในขั้นตอนบรรณาธิการและจัดทำปกค่ะ
ขอบคุณทุกคนที่สนับสนุนระฆังเงินตลอดมาและขอฝาก 'ธาราหวนรัก' ไว้ด้วยนะคะ
ปล.นิยายธาราหวนรักลงไม่จบนะคะ แต่จะลงประมาณ70%ของเนื้อเรื่องเพื่อประกอบการตัดสินใจค่ะ
ขอให้มีความสุขกับการอ่านนะคะ ระฆังเงิน 23 12 2562 23:04
พี่มาแล้ววว แต่น้องรีบหนีจ้า
แจ้งเปิดจองธาราหวนรักค่ะ
ธาราหวนรัก โดย ระฆังเงิน
เปิดจองวันนี้ – 5 มกราคม 2563
ราคา 310 บาท (จากราคาปก 365 บาท)
ฟรีค่าส่งแบบลงทะเบียน + ของที่ระลึก 50 ท่านแรก
จัดส่ง 10 มกราคม 2563
***รูปเล่มเลื่อนจากส่งจากที่เคยประมาณและแจ้งไว้ว่าเป็นเดือนธันวาคมนะคะ แต่สำหรับ E-BOOK น่าจะสามารถอัพโหลดได้ก่อนประมาณเดือนธันวาคมตามคิวเดิมค่ะ***
โอนเสร็จแล้วแนบสลิปพร้อมแจ้งชื่อที่อยู่ส่งมาที่กล่องข้อความในเพจ ระฆังเงิน หนังสือจัดส่งโดยสนพ.ปองรักแต่จะมีโปสการ์ดหรือที่คั่นลายเซ็นคนเขียนแนบไปให้นะคะ
ขณะนี้ต้นฉบับอยู่ในขั้นตอนบรรณาธิการและจัดทำปกค่ะ
ขอบคุณทุกคนที่สนับสนุนระฆังเงินตลอดมาและขอฝาก 'ธาราหวนรัก' ไว้ด้วยนะคะ
ปล.นิยายธาราหวนรักลงไม่จบนะคะ แต่จะลงประมาณ70%ของเนื้อเรื่องเพื่อประกอบการตัดสินใจค่ะ
ขอให้มีความสุขกับการอ่านนะคะ ระฆังเงิน 26 12 2562 0:01
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

หนูรินต้องเสียน้ำตาเพราะพี่มัตอีกแล้ว กลับมาอัพต่อเร็ว ๆ นะ เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ
เข้ามาให้กำลังใจคนแต่งค่ะ ยังตามลุ้นมิสเตอร์พีอยู่ค่ะ