ตอนที่ 13 : บทที่ 5 (1) ฉบับรีไรท์ 100% 7122561 25112562
ธาราหวนรัก
บทที่ ๕ ฉบับรีไรท์ (๑)
งานเลี้ยงฉลองวันเกิดเล็กๆ ของนักศึกษาทุนวิศวะกรรมคอมพิวเตอร์ของรัฐบาลไทยแห่งมหาวิทยาลัยปารีสถูกจัดขึ้นที่สมาคมนักเรียนไทยประจำปารีส
โดยมีเพื่อนๆ ทั้งเพื่อนนักศึกษาชาวไทยและต่างชาติที่สนิทสนมคุ้นเคยกันโดยเฉพาะเลโอคนรักของแมนดี้ที่เป็นทั้งรุ่นพี่และเจ้านายรับเป็นเจ้าภาพในงานเลี้ยงนี้ให้
แรกที่แมนดี้พาศศิรินธารไปถึงก็พบกับเลโอที่มายืนรอรับอยู่หน้างาน หลังจากที่ศศิรินธารทำความรู้จักกับชายชาวฝรั่งเศสผู้ที่เป็นคนรักและกำลังจะเป็นเจ้าบ่าวของเพื่อนรักในอีก 2 เดือนข้างหน้า
เลโอก็รีบพาหญิงสาวทั้งสองคนไปพบกับเจ้าของวันเกิดที่กำลังยืนคุยกับเพื่อนๆ อีกกลุ่มหนึ่ง
ศศิรินธารเห็นว่าทันทีที่ชายหนุ่มชาวไทยคนนั้นสังเกตเห็นกลุ่มของเธอที่กำลังเดินเข้าไปหา เขาก็ขอตัวผละจากเพื่อนๆ ที่ยืนรวมกลุ่มกันอยู่แล้วเดินตรงมาที่พวกเธอทันที
เมื่อชายผู้นั้นเดินมาถึงเขาก็ตรงเข้ากอดแมนดี้ทันทีเพื่อเป็นการทักทายกันอย่างสนิทสนม
“มาช้ากันนะครับ” ฝ่ายนั้นคล้ายจะตัดพ้อเล็กๆ
“ช้าอะไรกัน เราไปรับคนสำคัญมาด้วยต่างหาก”
แมนดี้หัวเราะคิกก่อนจะเอื้อมมือมาดึงแขนของศศิรินธารให้ก้าวออกมาข้างหน้า
นั่นทำให้เจ้าของงานวันเกิดเพิ่งจะมีโอกาสได้สังเกตเห็นเธอเป็นครั้งแรกอย่างเป็นทางการ
“เพื่อนรักของเราชื่อเรนนี่ คนที่เราเคยคุยเอาไว้ว่าอยากให้ยูมาช่วยงาน เป็นคนไทยเหมือนกันคงจะคุยกันรู้เรื่องกว่าคุยกับเราและเลโอเสียอีก ส่วนนี่ก็ธีภพ” แมนดี้กล่าวติดตลก
ศศิรินธารหันไปไหว้ทักทายเจ้าของงานวันเกิด ด้วยเห็นว่าชายหนุ่มมีอายุมากกว่าเธอแม้จะแค่เพียงสองปีก็ตาม อย่างน้อยต่อไปเขาก็คือรุ่นพี่ของเธอ
“สวัสดีค่ะ สุขสันต์วันเกิดนะคะ”
เธอพูดเมื่ออีกฝ่ายรีบยกมือขึ้นรับไหว้ คล้ายๆ จะมีอาการตาค้างไปชั่วระยะ จนไม่ทันรับถุงใส่กล่องอาหารจากมือของเธอ
“ตะลึงจนลืมรับของเลยหรือไง มาจากห้องอาหารของโรงแรมโรงแรมซิกาเนร์-อัลเบนิชเชียวนะ”
แมนดี้ดักคอจนอีกฝ่ายรีบเอื้อมมือมารับถุงบรรจุกล่องอาหารหลายถุงจากมือของศศิรินธารและแมนดี้ไปถือเอาไว้ด้วยท่าทีขัดเขิน
“ขอบคุณมากเลยนะครับ ความจริงไม่เห็นต้องลำบากเลย เท่านี้เลโอก็ซื้อของกินมาเยอะแยะแล้ว”
“ข้าวปั้นกับซูชิง่ายๆ น่ะค่ะ หนูรินอยากจะมาช่วยงาน แค่ที่คุณธีภพไม่รังเกียจและเต็มใจจะช่วยเหลือหนูรินก็ขอบคุณมากแล้ว” ศศิรินธารรีบพูดเมื่อไม่ให้อีกฝ่ายเกรงใจ
“ชื่อไทยของคุณเหรอครับ” ธีภพรีบถาม เขาจดจำชื่อของเธอเอาไว้ในใจ
“ค่ะ ชื่อเล่นไทยๆ ชื่อริน ตัดมาจากชื่อจริงศศิรินธารน่ะค่ะ พี่สาวของรินชื่อศศิรณัฐเอาคำว่าศศิไปเป็นชื่อเล่นเสียแล้ว คุณแม่เลยตั้งชื่อเล่นให้ว่าริน”
“ผมว่าชื่อรินเหมาะกับคุณนะครับ ฟังแล้วเย็นใจเหมือนสายน้ำจริงๆ” ธีภพเอ่ยจากใจจริง
“ขอบคุณค่ะ”
“อย่าเพิ่งจู๋จี๋กัน ช่วยพาของกินไปจัดใส่จานกันก่อนเถอะนี่ตั้งแต่เช้ามายังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย” แมนดี้เอ่ยแทรกขึ้นมา
…………………
“ถ้างั้นเลโอช่วยพาสุภาพสตรีไปนั่งที่โต๊ะก่อนเลยครับ เดี๋ยวผมเจ้าพวกนี้ไปจัดใส่จานมาให้ ส่วนอาหารและน้ำดื่มอยู่ที่โต๊ะกลางเลือกตักกันตามสบายนะครับ” ธีภพชูถุงอาหารในมือแล้วรีบขอตัว
“ให้ไปช่วยดีกว่าไหมคะ” ศศิรินธารรีบพูดเพราะรู้สึกแปลกๆ ปกติหน้าที่เหล่านี้ต้องเป็นของเธอ
“คุณรินเป็นแขก นั่งตามสบายดีกว่าครับ หรือจะไปเลือกอาหารกับแมนดี้ก็ได้ ป่านนี้คงใกล้จะกินช้างได้ทั้งตัวอยู่แล้ว” ธีภพเอ่ยแซวแฟนของรุ่นพี่ที่เขาพลอยสนิทสนมด้วยมานาน
ศศิรินธารหัวเราะ “จะเอาอย่างนั้นก็ได้ค่ะ”
หญิงสาวลุกไปตามแรงจูงของแมนดี้
ส่วนธีภพก็รีบนำอาหารที่ศศิรินธารนำมาฝากไปจัดใส่จานก่อนจะทยอยยกมาเสิร์ฟที่โต๊ะและนำบางส่วนไปไว้ที่โต๊ะกลาง
เขาพบว่ากลับมาอีกครั้งแมนดี้ขนอาหารมาตั้งเสียเต็มโต๊ะ ขณะที่เลโอนั้นมีหน้าที่ยกตามหลังสองสาวมาให้
“เดี๋ยวผมไปเอาน้ำมาให้จะดื่มอะไรกันครับ น้ำเปล่า น้ำผลไม้หรือน้ำอัดลม”
“ให้รินไปช่วยดีกว่าค่ะ”
ศศิรินธารอาสาอีกครั้ง คราวนี้ธีภพไม่ปฏิเสธเมื่อแมนดี้เริ่มลงมือรับประทานอาหารไปล่วงหน้า
“ถ้าอย่างนั้นก็เชิญเลยครับ”
ศศิรินธารเดินตามธีภพไปเลือกน้ำ ชายหนุ่มเดินไปหยิบถาดแล้วหยิบเครื่องดื่มมาใส่โดยมีหญิงสาวเป็นผู้ช่วย
ธีภพยิ้มให้กับภาพของหญิงสาวตรงหน้า ศศิรินธารดูอ่อนหวานและขี้อายมากเมื่อเทียบกับสาวๆ ในสังคมปารีส
ที่พกพาความมั่นใจและเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังและความกระฉับกระเฉง มันทำให้เขายิ่งคิดถึงเมืองไทยมากยิ่งขึ้น…
“คุณธีภพยิ้มอะไรเหรอคะ”
ศศิรินธารโพล่งถามขึ้นมาด้วยความสงสัยที่เห็นผู้ชายตัวโตเอาแต่อมยิ้มอยู่ตลอดเวลาและคอยมองเธอเป็นระยะ
“คุณรินจะเรียกผมสั้นๆ ว่าธีหรือภพก็ได้ครับ เพื่อนๆ ที่นี่เรียกผมว่าธี แต่ที่บ้านแม่ผมเรียกภพ”
“อ๋อ ค่ะ คุณภพ”
ธีภพยิ้มที่ศศิรินธารเลือกที่จะเรียกชื่อเล่นจากเมืองไทยของเขา เช่นเดียวกับที่เขาเลือกที่จะเรียกเธอว่าริน
อาจจะเป็นเพราะทั้งเขาและเธอล้วนจากบ้านเกิดเมืองนอนมาไกลครึ่งค่อนโลก การได้พบเจอคนบ้านเดียวกันมันจึงเป็นความรู้สึกที่อบอุ่นใจยิ่งนัก
ครั้นตั้งสติได้ธีภพก็ได้เห็นแววตาใคร่รู้ของอีกฝ่ายจึงรีบบอก
“แมนดี้บอกผมว่าคุณรินเรียนปริญญาตรีที่นี่ แต่ผมกลับคิดว่าตัวเองสามารถแยกคุณออกจาสาวๆ ปารีสได้ทันทีเลยเชียวครับ คุณดูไม่เหมือนนักเรียนเก่าปารีสเลยแม้แต่น้อย”
คำพูดของธีภพทำให้ศศิรินธารแก้มขึ้นสีระเรื่อ เธอไม่แน่ใจว่าชายหนุ่มตรงหน้านี้จะกำลังชมเธอหรือไม่
แต่ศศิรินธารพอจะรู้ตัวดีว่าความขี้อายของเธอนั้นคงจะทำให้เขาสงสัยได้ไม่น้อยทีเดียว หญิงสาวยกมือขึ้นเสยผม กระหวัดคิดไปถึงใครอีกคนที่เคยพูดทำนองนี้กับเธอมาเช่นเดียวกัน
“รินไม่ค่อยคุ้นกับคนแปลกหน้าน่ะค่ะ อีกอย่างทุกคนที่รู้จักรินดีก็รู้ว่ารินค่อนข้างขี้อาย แต่นี่ก็พยายามฝึกให้คุ้นกับคนเยอะๆ อยู่นะคะ”
คิ้วของธีภพเลิกขึ้น
“ฝึกยังไงเหรอครับ”
…………………….
“ก็พยายามจะไปช่วยงานที่ร้านกาแฟของอาโมรีน่ะค่ะ โชคดีว่าที่นั่นคนที่ไปดื่มกาแฟส่วนใหญ่ค่อนข้างต้องการความสงบและความเป็นส่วนตัวสูง ก็เลยค่อยยังชั่วหน่อย” ศศิรินธารเผยยิ้มสดใสจนทำให้คนมองเผลอตาพร่าไป
“ร้านกาแฟที่อยู่บนดาดฟ้าของโรงแรมที่ส่งขนมมางานนี้ใช่ไหมครับ”
“ค่ะ”
“ผมเคยได้ยินชื่อเสียงมานาน แต่อย่างผมคงไม่มีโอกาสได้ไปแน่” ธีภพพูดพลางหัวเราะ
ไม่ได้นึกน้อยใจในโชคชะตา แต่สำหรับเขาล้วนต้องใช้เวลาในแต่ละนาทีให้มีค่า
โอกาสที่จะไปนั่งละเลียดชิมกาแฟในร้านของโรงแรมระดับห้าดาวเช่นนั้นแทบเป็นไปไม่ได้เลย
“เอาไว้ว่างๆ รินจะพาไปเองค่ะ” ศศิรินธารยิ้ม เข้าใจในข้อจำกัดของชายหนุ่มเป็นอย่างดี
“โอ้ ผมไม่รบกวนคุณรินดีกว่าครับ นักศึกษาทุนอย่างผมต้องใช้เงินทุนทุกบาทให้คุ้มค่า อีกอย่างงานพิเศษที่รับไว้ก็กินเวลาไปหมดแล้ว” เขาปฏิเสธอย่างนิ่มนวล
“ก็ไปทำงานพิเศษเสียเลยสิคะ ค่าแรงค่าทิปดีมากเลยนะคะ รินเองยังเก็บหยอดกระปุกไว้ได้หลายบาทแล้ว จะเอามาต่อทุนทำเว็บขายหนังสือออนไลน์ของเรายังไงคะ”
คำพูดของศศิรินธารทำให้ธีภพรู้ว่าเธอตั้งใจจะรวมเขาเข้าไปในโลกของเธออย่างเหมาะสม
การเป็นเพื่อนไม่เคยแบ่งชนชั้นหรือฐานะทางสังคม คนที่รู้จักทำงานและหาหนทางความก้าวหน้าให้ตัวเองสมควรจะได้รับการส่งเสริมที่ดี
“ถ้างั้นเอาไว้ว่างๆ ดีกว่าครับ ถ้าเรามีเวลาว่างจากงานใหญ่ของเราแล้วนะครับ” ธีภพขยิบตาเป็นการส่งสัญญาณว่าเขาเต็มใจที่จะเป็นหุ้นส่วนของเธอแล้วนั่นเอง
สองหนุ่มสาวเดินคุยกันจนมาถึงโต๊ะ
เลโอก็รีบลุกมารับเครื่องดื่มจากมือของศศิรินธารไปวาง ก่อนที่ทุกคนจะเริ่มสังสรรค์กันอีกครั้ง งานเลี้ยงเล็กๆ ช่วยให้นักศึกษาที่มาเรียนไกลบ้านเมืองคลายความเหงาลงไปได้บ้าง
“เออจริงสิ เกือบลืมไปเลยว่าจะถามทุกคนหน่อยว่าใครพอจะรู้จักหอพักหรืออพาร์ทเม้นท์ว่างให้เช่าบ้างไหม เดือนหน้าเรนนี่ก็ต้องย้ายมาเข้าเรียนที่นี่แล้ว” แมนดี้เอ่ยถามขึ้น
“ถ้าไม่เกี่ยงว่าห้องจะเล็กๆ ชั้นล่างห้องผมมีห้องว่างอยู่นะครับ เจ้าของคนเก่าเพิ่งเรียนจบแล้วย้ายออกไปเมื่อสองวันก่อนนี้เอง เจ้าของตึกเพิ่งติดประกาศรับคนใหม่” ธีภพโพล่งขึ้น
เขาไม่แน่ใจว่านักศึกษาไทยที่ค่อนข้างมีฐานะอย่างศศิรินธารจะคิดอย่างไรที่เขาแนะนำห้องพักในอพาร์ทเม้นท์เล็กๆ ให้เช่นนี้ แต่ถึงจะเป็นห้องเช่าที่มีราคาปานกลางแล้วก็ยังแพงสำหรับเขาอยู่ดี
ความโชคดีของธีภพคือสามารถเช่าห้องพักบนชั้นดาดฟ้าที่มีราคาถูกกว่าครึ่งได้เพราะต้องเดินขึ้นลงบันไดวันละหลายขั้นนั่นเอง
“ยังงั้นก็ดีสิ หอของภพน่ารัก ไว้เราจะพาเรนนี่ไปดูพรุ่งนี้นะ” แมนดี้ร้องขึ้นอย่างยินดี เพราะเธอเคยเรียนและพักอยู่กับศศิรินธารมาหลายปีทำให้รู้ว่าหญิงสาวเป็นคนอยู่ง่ายกินง่ายมากแค่ไหน
การที่ศศิรินธารอยู่อาศัยในหอพักเดียวกับธีภพเช่นนี้เธอก็พอจะวางใจได้บ้างหากจะไหว้วานให้ธีภพคอยช่วยดูแลหญิงสาว
เนื่องจากตอนนี้เธอเองก็อาศัยอยู่ในคอนโดกับเลโอจึงไม่สะดวกที่จะให้เพื่อนรักพักด้วยเช่นสมัยเรียน ทั้งคอนโดของเธอก็อยู่ไกลจากมหาวิทยาลับมากพอสมควรไม่สะดวกกับศศิรินธารในหลายๆ เรื่องด้วยกัน
“ถ้าอย่างนั้นวันนี้ผมจะแวะไปบอกคนดูแลหอพักเอาไว้นะครับว่าพรุ่งนี้จะมีคนไปดูห้อง” ธีภพเอ่ยอย่างยินดี
ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมจะต้องดีใจที่หญิงสาวที่เพิ่งรู้จักคนนี้จะได้ไปอาศัยหอเดียวกับเขานั้นจะเป็นเรื่องที่น่ายินดีตรงไหน
อย่างน้อยเขาก็พยายามจะปลอบตัวเองว่าเพื่อความสะดวกในการทำงานร่วมกันในวันข้างหน้า...
ขุ่นธี
แจ้งเปิดจองธาราหวนรักค่ะ
ธาราหวนรัก โดย ระฆังเงิน
เปิดจองวันนี้ – 5 มกราคม 2563
ราคา 310 บาท (จากราคาปก 365 บาท)
ฟรีค่าส่งแบบลงทะเบียน + ของที่ระลึก 50 ท่านแรก
จัดส่ง 10 มกราคม 2563
***รูปเล่มเลื่อนจากส่งจากที่เคยประมาณและแจ้งไว้ว่าเป็นเดือนธันวาคมนะคะ แต่สำหรับ E-BOOK น่าจะสามารถอัพโหลดได้ก่อนประมาณเดือนธันวาคมตามคิวเดิมค่ะ***
ใครสะดวกจองเล่มสามารถโอนเงินได้ที่บัญชี ธ.กสิกรไทย สาขาชุมพร เลขที่บัญชี 113-2-96852-3 ชื่อบัญชี เปี่ยมสุข บุญมี ค่ะ
โอนเสร็จแล้วแนบสลิปพร้อมแจ้งชื่อที่อยู่ส่งมาที่กล่องข้อความในเพจ ระฆังเงิน หรืออีเมล pieam_tn@hotmail.com ช่องทางใดช่องทางหนึ่งได้ค่ะ หนังสือจัดส่งโดยสนพ.ปองรักแต่จะมีโปสการ์ดหรือที่คั่นลายเซ็นคนเขียนแนบไปให้นะคะ
ขณะนี้ต้นฉบับอยู่ในขั้นตอนบรรณาธิการและจัดทำปกค่ะ
ขอบคุณทุกคนที่สนับสนุนระฆังเงินตลอดมาและขอฝาก 'ธาราหวนรัก' ไว้ด้วยนะคะ
ปล.นิยายธาราหวนรักลงไม่จบนะคะ แต่จะลงประมาณ70%ของเนื้อเรื่องเพื่อประกอบการตัดสินใจค่ะ
ขอให้มีความสุขกับการอ่านนะคะ
ระฆังเงิน
25 11 2562 23:52
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
สวัสดีค่ะ ตอนนี้นางเอกของเรากำลังเริ่มเรียนรู้โลกใบใหม่ที่ไม่มีเฮีย แล้วก็ได้รู้จักหุ้นส่วนและเพื่อนคนใหม่ด้วยค่ะ ฮีจะเป็นพาร์ทเนอร์ที่สำคัญมากๆทีเดียว มีความสุขกับการอ่านนะคะ รัก ระฆังเงิน 4 12 2561 10:57
สวัสดีค่ะสาวๆ ดูเหมือนว่าคุณภพจะสนใจสาวน้อยของเรานะคะ เฮียมัตต้องระวังกันหน่อยแล้วนะเนี่ย สุขสันต์วันพ่อค่ะรัก ระฆังเงิน 5 12 2561
สวัสดีค่ะ ตอนนี้เฮียภพเค้าจะชวนน้องนางย้ายไปอยู่ด้วยกัน เอ้ย ใกล้ๆ กันแล้วนะ สาวๆ มาช่วยกันท่าให้เฮียมัตหน่อยเร็ววว รัก ระฆังเงิน 6 12 2561 11:52
สวัสดีค่ะ เฮียมัตมัวแต่มะงุมมะงาหรา หนูรินนางเจอหนุ่มใจดีชั้นบนเค้าแล้วนะนั่น คุณภพอย่าไปยุ่งกะนางเลย นางมีเจ้าของแล่วววว ลุ้นกันต่อปายยย รัก ระฆังเงิน 7 12 2561 14:22
สวัสดีค่ะ
เปิดตัวละครใหม่อีกตัวแล้วนะคะ เอาใจช่วยธีภพกันหน่อยน้า
ขอให้มีความสุขกับการอ่านนะคะ
ระฆังเงิน
23 11 2562 14:03
สวัสดีค่ะ
มิตรภาพใหม่จะเป็นไงบ้างนะ?
ขอให้มีความสุขกับการอ่านนะคะ
ระฆังเงิน
24 11 2562 18:34
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

คนนี้จะมาเป็นคู่แข่งของพี่มัตใช่ไหมคะ