ตอนที่ 28 : Chapter 25 :: เป็นของพ่อทั้งหมด (100%)
Chapter 25
เป็นของพ่อทั้งหมด
1 : 47 P.M.
พี่ภูออกจากคอนโดไปตั้งแต่เพิ่งกินข้าวเที่ยงเสร็จ ส่วนผมตอนนี้กำลังนั่งเล่นมือถือรอพ่ออยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น พ่อบอกว่าจะมาถึงประมาณบ่ายโมง นี่ก็เลทมาเกือบชั่วโมงแล้ว ปกติพ่อไม่เคยสายหรอก มาก่อนเวลาด้วยซ้ำ แต่วันนี้คงยุ่งจริงๆ ล่ะ
เล่นเกมตายไปอีกหนึ่งตาเสียงเปิดประตูก็ดังขึ้น ผมเด้งตัวลุกขึ้นจากโซฟาด้วยความดีใจ แล้ววิ่งไปหาพ่อที่ประตูห้อง ทำตัวอย่างกับตอนเด็กๆ ที่คอยรอพ่อกลับมาจากทำงาน
“พ่อมาช้า” ผมบอกยิ้มๆ ยืนมองพ่อถอดรองเท้าเก็บเข้าตู้
“ขอโทษครับคนดี” อีกฝ่ายยื่นมือมาลูบหัวผม “กินอะไรรึยังครับ”
“เรียบร้อยแล้วครับ พ่อล่ะ”
“พ่อกินตอนคุยงานกับลูกค้าแล้วครับ” แขนแข็งแรงยื่นมาโอบไหล่ผม พาเดินเข้าไปด้านในด้วยกัน “ไหนบอกว่ามีอะไรจะเซอร์ไพรส์”
ตกใจพี่ภูจนหมดอารมณ์เซอร์ไพรส์พ่อไปละครับ...
ประโยคข้างบนนั้นผมได้แต่คิดในใจแล้วเงยหน้าขึ้นส่งยิ้มทะเล้นๆ ให้พ่อ “นั่นสิ...เซอร์ไพรส์อะไรดีนะ?”
“.....?”
“งั้น...ให้ธารช่วยนวดให้ไหม พ่อทำงานมาเหนื่อยๆ”
คิ้วเข้มเลิกขึ้นเล็กน้อย ดวงตาเฉียบคมภายใต้แว่นทรงสี่เหลี่ยมส่อแววขบขัน “นวดเป็นด้วยเหรอเรา”
“เป็นสิครับ” ผมดันตัวพ่อให้นั่งลงบนโซฟา ยืนเงอะงะด้วยไม่รู้จะเริ่มนวดจากตรงไหนก่อนดี มือหยาบกร้านจากการออกกำลังกายเลยดึงมือผมไปวางไว้บนไหล่ ผมจึงเริ่มออกแรงบีบนวดบริเวณนั้น แต่ด้วยท่ายืนทำให้นวดได้ไม่ค่อยถนัดนัก เพราะอยู่ห่างจากพ่อและต้องโก่งตัวโน้มลงไป
ได้ยินเสียงทุ้มต่ำหัวเราะในลำคอ ก่อนที่แขนแข็งแกร่งจะรวบเอวของผม ดึงทั้งตัวให้ขยับเข้าไปตรงหว่างขาตัวเอง คราวนี้ผมจึงยืนได้ถนัดหน่อย
“ถ้ายืนแล้วเมื่อย จะนั่งบนตักพ่อก็ได้นะ” พ่อพูดขำๆ
“อืมนั่งดีกว่า” ผมเห็นดีด้วย จึงยกเข่าวางบนโซฟา ขยับตัวขึ้นไปนั่งกวมอยู่บนตักของพ่อ “แบบนี้สบายกว่าเยอะเลย”
ในท่านี้ ใบหน้าของเราใกล้กันมาก จมูกโด่งๆ ของพ่อเกือบจะชนกับจมูกผมแน่ะ แต่ผมชอบนะ ได้เห็นหน้าพ่อชัดๆ มันชวนให้ใจเต้นแรงดี
พ่อตะวันเป็นแบบฉบับของผู้ชายที่ยิ่งอายุมากยิ่งมีเสน่ห์เลยนะ อายุก็สามสิบเจ็ดแล้ว ไม่รู้ทำไมยังหล่อได้ขนาดนี้ หน้าไม่มีริ้วรอยสักนิด ผิวเนียนจนแทบมองไม่เห็นรูขุมขนด้วยซ้ำ ไหนจะปากหยักบางน่าจูบนี่อีก ยิ่งใส่แว่นด้วยแล้วยิ่งเซ็กซี่เข้าไปใหญ่ จะให้ผมหักห้ามใจตัวเองได้ยังไง...
มองมากเข้าลมหายใจของผมก็เริ่มติดขัด มือที่นวดไหล่จึงเปลี่ยนมาคล้องรอบลำคอแกร่งนั่นแทน
“ขี้เกียจนวดแล้วครับ”
“ไม่นวดแล้วจะทำอะไรครับ” พ่อยิ้มถาม ขณะเดียวกันก็ลูบหลังผมเบาๆ
ผมกดปลายจมูกลงบนจมูกของอีกฝ่าย สบมองดวงตาคมกริบที่ทั้งดูจริงจังและขี้เล่น กระซิบบอกสิ่งที่ผมต้องการมานาน “ทำ...อย่างที่ผู้ใหญ่เขาทำกันไงครับ...ธารพร้อมแล้วนะ”
“.....” รอยยิ้มบนใบหน้าคมสันจางหายไป นิ้วมือสากไล้ไปตามรอยแดงบนลำคอของผม จากนั้นก็ดึงมือที่ผมเกี่ยวคอของพ่อไว้ออกมาข้างหนึ่ง จูบลงบนรอยแดงที่ข้อมือ ทุกการกระทำมันอ่อนโยนจนทำให้หัวใจผมเต้นแรงกว่าเดิม
“ให้ธารเป็นของพ่อนะครับ” ผมดึงข้อมือออกจากการเกาะกุม ยกแขนข้างนั้นขึ้นคล้องลำคอแกร่งอีกครั้ง ก่อนจะกดจูบลงบนริมฝีปากหยักได้รูป ค่อยๆ ไล้เล็มดูดเม้มอย่างค่อยเป็นค่อยไป จากที่ตอนแรกพ่อเอาแต่นิ่งเฉยก็เริ่มจูบตอบ และจูบของเราก็ยิ่งดูดดื่มลึกซึ้งขึ้นเรื่อยๆ
“ไม่ต้องถนอมธารมากก็ได้” ผมพูดปนหอบเล็กน้อยหลังจากละริมฝีปากออกห่าง “ธารไม่ได้บอบบางขนาดนั้น”
พ่อหายใจแรงขึ้น หน้าอกสะท้อนขึ้นลงอย่างชัดเจน ริมฝีปากอีกฝ่ายบดเบียดลงมาอีกครั้ง ขบเม้มดูดดึงอย่างเร่าร้อน ขณะที่ฝ่ามือก็เริ่มสอดเข้าไปใต้เสื้อยืด ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังของผม
ตัดฉับๆ
ขอเก็บ NC ฉากนี้ไว้เซอร์วิสคนอ่านที่ซื้อหนังสือนะครับ
แค่ฉากเดียว ฉากอื่นๆ ยังลงให้ครบนะครับ และยังลงเรื่องให้อ่านต่อจนจบ
--บท NC ไม่กระทบกับเนื้อหาหลักใดๆ—
(จบฉากที่ธารเป็นของพ่อเรียบร้อยแล้ว และเสียงออดดังขัดจังหวะ)
“รีบแต่งตัวเร็วครับ” พ่อผุดลุกขึ้นนั่ง แล้วยกตัวผมให้ลุกออกไปยืนตรงหน้า ส่วนล่างที่ยังเชื่อต่อกันเมื่อถูกดึงออกกะทันหัน ก็เกิดเสียงน่าอายขึ้น และสร้างความรู้สึกมวนช่องท้องจนผมเกร็งไปทั้งร่าง รู้สึกได้ถึงของเหลวอุ่นร้อนมากมายที่ไหลเยิ้มออกมาจากทางด้านหลัง
ขาของผมสั่นและอ่อนแรงจนแทบจะทรงตัวไม่อยู่ ดีที่ว่าเกาะไหล่ของพ่อเอาไว้ มองดูพ่อหยิบทิชชูจากกล่องบนโต๊ะขึ้นเช็ดตรงหว่างขาและหน้าท้องให้ผมอย่างลวกๆ ก่อนจะเช็ดทำความสะอาดตัวเองแล้ว ผมจึงผละออกมาทั้งที่ขายังสั่น รีบก้มลงเก็บเสื้อผ้าที่วางระเกะระกะขึ้นมาสวม
เสียงออดดังขึ้นเป็นครั้งที่สาม ผมกำลังสวมกางเกง ส่วนพ่อแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วเพราะไม่ได้ถอดเสื้อผ้าสักชิ้นออกตั้งแต่แรก แม้เสื้อเชิ้ตจะยับไปนิด และทรงผมยุ่งไปซักหน่อยแต่ก็ดูโอเค
รอจนผมสวมกางเกงเสร็จพ่อจึงเดินไปเปิดประตู ระหว่างนั้นผมดึงทิชชูอีกหลายแผ่นมาห่อๆ ทิชชูใช้แล้ว เพื่อไม่ให้ใครสังเกตได้ว่ามันถูกเช็ดอะไรไป ก่อนจะทิ้งลงทั้งขยะขนาดเล็กใต้โต๊ะ แน่นอนว่าไม่ลืมที่จะยัดเจลหล่อลื่นเก็บเข้ากระเป๋ากางเกงขาสั้นของตัวเอง
ขณะที่ผมยังลนลานมองสำรวจรอบตัวว่ามียังหลงเหลือหลักฐานอะไรอีกหรือไม่ เสียงเย็นชาของพี่ภูก็ดังขึ้น พร้อมกับการปรากฏตัวของคนสองคนในห้องนั่งเล่น
“คุณไม่ควรมาหาธารตอนที่ผมไม่อยู่” ประโยคนั้นพี่ภูบอกกับพ่อ ก่อนที่สายตาคมกริบนั่นจะตะวัดมามองผม “ทำไมมาเปิดประตูช้า”
“เมื่อกี้ธารกับพ่ออยู่บนชั้นสองครับ” พ่อย่นคิ้วเล็กน้อย คงจะตงิดใจนิดหน่อยกับสกิลการตีหน้าซื่อเล่าความเท็จของผม “ทำไมพี่ภูไม่เปิดประตูเข้ามาเองล่ะ” ผมถามต่อ ซึ่งถ้าพี่ภูเปิดเข้ามาเลย เขาคงไม่แค่หงุดหงิดเล็กๆ น้อยๆ อย่างตอนนี้แน่ คิดแล้วผมก็ชักกลัวขึ้นมา คราวหลังจะมีอะไรกับพ่ออีก คงต้องไปที่คอนโดพ่อเท่านั้น อีกอย่างก่อนออกไปพี่ภูก็บอกว่าจะกลับเย็นๆ นี่ดันโผล่มาตอนบ่ายสาม
“พี่หยิบคีย์การ์ดผิด ดันเอาคีย์การ์ดห้องไอ้กฤษไปแทน”
...โชคดีไป ที่ขึ้นมาชั้นนี้ได้คงเพราะพนักงานรู้จักพี่ภูดี เลยยอมใช้คีย์การ์ดสำรองกดลิฟท์ให้
ผมลุกขึ้นจากโซฟา ขายังสั่นอยู่นิดหน่อย “งั้นธารขึ้นไปนอนก่อนนะ ง่วงมากเลย เมื่อคืนเล่นเกมดึกไปหน่อย” พูดจบผมก็รีบเดินไปทางบันได พยายามอ้อมให้ห่างจากพี่ภูมากที่สุด เพราะจำได้ลางๆ ว่าตอนมีอะไรกันพ่อดูดเม้มทั่วตัวไปหมด ไม่เว้นแม้แต่ตรงขาอ่อน ยังไม่ได้สำรวจเลยว่าร่างกายนอกร่มผ้ามีร่องรอยตรงไหนถูกทำไว้บ้าง ขืนพี่ภูเห็นเข้าคงจบแบบศพไม่สวย
“ฉันจะไปกล่อมลูกนอน”
ผมแทบสะดุดบันไดล้มหัวทิ่มกับคำพูดของพ่อ ดีที่คว้าราวจับไว้ได้ทัน ก่อนจะก้าวเดินต่ออย่างช้าๆ รอให้พ่อตามขึ้นมา
“เปิดประตูห้องทิ้งไว้ด้วย”
ได้ยินเสียงพี่ภูพูดไล่หลัง แล้วเขาก็ไม่ได้ว่าอะไรอีก
Pie2Na
ชีวิตเหมือนโดนทำร้าย...เข้าใจความรู้สึก 5 5 5 5
ตอนหน้าจะเอาความลับใหญ่หลวงมาเปิดเผย (ข่าวใหม่ช่างน่าตกใจ)
ใครยังงงๆ เรื่องพ่อแท้ๆ ของธาร ตอนหน้ามีชี้แจงอย่างละเอียดครับ
ปล. สำหรับน้องที่เคยอินบ็อกมาถามที่ลง NC หลังจากได้แล้วก็หายวับไปราวกับไรฝุ่น
ไม่มีแม้แต่สติ๊กเกอร์แต๊งกิ้ว พี่อยากจะบอกว่า...คงอินค้างอยู่สินะ รีบอะไรเบอร์นั้น 5 5 5 5 5
เราเปิดแชทค้างนั่งรอเธออยู่สองนาทีหลังขึ้นคำว่า seen นี่พูดเลย//พี่เป็นคนตลก 5 5 5 5
#ตั้งใจฮานะไม่ซีเรียสคร้าบ ขอบคุณนักอ่านทุกคนนะครับ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ธารก็คือตัวช้ำทั้งเรื่องเนาะ
เอ่อคุณพ่อไปกล่อมน้องนอนแน่หรอคะแหมๆยิ่งขาดช่วงสายจิ้นมาแรง งานมโนต้องมี
ลอ ลิง
รอ นะจ๊ะ