ตอนที่ 1 : บทที่ 00 : เกมนี้เดิมพันด้วยหัวใจ
บทนำ
เกมนี้เดิมพันด้วยหัวใจ
เจสัน ชายหนุ่มลูกครึ่งไทย-อังกฤษ เป็นหนุ่มแว่นมาดสุขุม ตัวสูงกำยำ ผิวขาวจัด เส้นผมสีน้ำตาลอ่อนกับนัยน์ตาสีเดียวกันดูอ่อนโยนและทรงเสน่ห์
นอกจากเขาจะหล่อเหลาพานให้หัวใจของสาวแท้ สาวเทียม รวมถึงชายไม่แท้ทั้งหลายสั่นไหวแล้ว เขายังพ่วงตำแหน่งศัลยแพทย์หนุ่มประจำโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง ที่มีพ่อของตัวเองเป็นหุ้นส่วนคนสำคัญอีกด้วย
เหตุผลแค่นี้คงเพียงพอแล้วที่จะทำให้ใครต่อใครตกหลุมเสน่ห์ของเขาจนถอนตัวไม่ขึ้น แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลของ โยชิ เด็กหนุ่มไม่ได้รักเจสันที่ความหล่อ รวย หรือกล้ามเป็นมัดๆ
ในสายตาของโยชิ เจสันคือผู้ชายโง่งมที่จมอยู่กับความรักที่ไม่มีทางเป็นไปได้ และเพราะเหตุผลอะไรบางอย่างซึ่งมีเพียงโยชิเท่านั้นที่รู้ มันทำให้เขาอยากได้ผู้ชายที่ชื่อเจสันมาครอบครอง จนถึงขนาดยอมเสียเวลาสามชั่วโมงมาดักรออีกฝ่ายที่ลานจอดรถใต้คอนโดมิเนียมของอีกฝ่าย
ทันทีที่เห็นรถปอร์เช่สีขาวคันงามเลี้ยวเข้ามาจอดในลานจอดรถ โยชิก็เดินไปยืนกอดอกพิงกระโปรงรถคันนั้นด้วยท่าทางสบายอารมณ์ ทำให้ผู้ที่เพิ่งจะก้าวเท้าลงมาจากรถของตัวเองต้องส่ายหน้าอย่างเหนื่อยหน่าย
“ทำไมถึงกลับช้าล่ะ” โยชิถามราวกับรู้ตารางเวลาของเจสัน ซึ่งความจริงมันก็ใช่เขารู้
เจสันถอนหายใจ เขาคิดจะเดินผ่านไปโดยเลี่ยงที่จะต่อปากต่อคำกับโยชิ แต่เด็กหนุ่มก้าวมายืนขวางหน้าเขาไว้
“หลีก!” เจสันบอกด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด และเมื่อโยชิไม่คิดจะขยับเขยื้อน เขาจึงผลักเด็กหนุ่มจนกระเด็นไปอีกทาง
“โหย…แรงเยอะนะเนี่ย” โยชิยังไม่ยอมแพ้ เขากึ่งเดินกึ่งวิ่งตามเจสันไปติดๆ
เจสันชะงักเท้า “เลิกยุ่งกับผมสักที!” ชายหนุ่มหันกลับไปตะคอก เขาไม่เคยโมโหขนาดนี้มาก่อน และนี่มันก็เกินกว่าที่เขาจะระงับอารมณ์ไหว
“ไม่มีทาง ฉันบอกแล้วว่าจะตามตื๊อนายไปเรื่อยๆ จนกว่านายจะรับรักฉัน” โยชิทำสีหน้ายียวน
เจสันถอนหายใจพลางใช้นิ้วหัวแม่มือกับนิ้วกลางนวดขมับ ปีนี้เขาอายุยี่สิบแปดปีเข้าไปแล้ว และเด็กหนุ่มท่าทางห่ามๆ ตรงหน้าก็เพิ่งจะอายุสิบแปดปี เจสันไม่เข้าใจเลยว่า ทำไมผู้ใหญ่อย่างเขาต้องมามีปากเสียงกับเด็กเกเรคนหนึ่งด้วย
“ขอเหตุผลหนึ่งข้อที่ผมต้องรับรักคุณ”
“เพราะฉันหล่อมาก” โยชิพูดอย่างมั่นใจ
เจสันถอนหายใจยาวอีกครั้ง
โอเค! เขายอมรับว่าเด็กหนุ่มผิวสีแทนตรงหน้านี้หล่อเหลาเอาการจริงๆ รูปร่างสูงโปร่งมีกล้ามเนื้อพอเหมาะพอเจาะ ส่วนสูงคงราวๆ ร้อยแปดสิบเซนติเมตร โครงหน้าที่ได้จากญี่ปุ่นครึ่งหนึ่งไทยครึ่งหนึ่งดูคมสัน เส้นผมและนัยน์ตาสีนิล ดวงตาคมกริบ จมูกโด่งแบบที่ฝรั่งยังอาย ริมฝีปากหยักได้รูป การแต่งตัวเรียบง่ายแต่บุคลิกกลับดู ‘เท่’ โดยภาพรวมนับว่าสะดุดตา
แต่...แล้วไงล่ะ?
“ผมไม่เคยมองใครหล่อกว่าตัวเอง” เจสันกอดอก ท่าทีของเขาดูผ่อนคลายมากขึ้น
“หลงตัวเองชะมัด” โยชิพึมพำ ก่อนจะคิดหาเหตุผลอื่น “งั้น...เพราะฉันตกหลุมรักนาย”
“ผมจำเป็นต้องรับรักผู้หญิงหรือผู้ชายทุกคนที่มาสารภาพรักกับผมด้วยรึเปล่า?”
“ก็ไม่...” โยชิลังเล
“ขอร้องล่ะ เลิกตามตื๊อผมสักที ผมไม่มีทางรักคุณได้ คุณก็รู้ว่าผมมีคนที่รักอยู่แล้ว”
“นั่นไงเหตุผล...เพราะคนที่นายรัก เขาไม่ได้รักนาย เขามีแฟนแล้ว ถ้านายอยากลืมเขาก็แค่ลองเปิดใจดูสักครั้ง” เมื่อเห็นเจสันนิ่งเงียบไปโยชิก็รีบพูดต่อ “เอาอย่างนี้ดีกว่าเรามาทำข้อตกลงกัน”
“ข้อตกลงอะไร”
“...ฉันจะเลิกยุ่ง และยอมเดินออกไปจากชีวิตนาย...” โยชิเว้นวรรค “ถ้านายยอมให้ฉันอยู่กับนายสามเดือน”
เจสันกลอกตา เขาทำท่าจะก้าวเท้าเดินไปอีกทาง แต่โยชิกลับรั้งแขนเขาไว้
“คิดดูดีๆ นะ...ถ้านายยอม แค่สามเดือนเท่านั้นที่นายต้องทนใช้ชีวิตร่วมกับฉัน แล้วหลังจากนั้น นายก็ไม่ต้องทนรำคาญฉันอีกแล้ว...นี่มันก็สี่เดือนแล้วที่ฉันตามตื๊อนายแบบนี้ นายคิดว่าฉันจะยอมถอดใจง่ายๆ เหรอ”
เจสันยังคงนิ่ง
“อ่า...เอาแบบนี้ดีไหม ภายในสามเดือนนี้ ถ้าฉันเจอนายข้างนอก ฉันจะทำเป็นไม่รู้จักและไม่เข้าไปยุ่มย่ามเด็ดขาด เราจะพูดคุยกันตามปกติเฉพาะเวลาอยู่ที่ห้องของนายเท่านั้น” โยชิแอบสังเกตสีหน้าของเจสัน
เจสันนิ่งคิด ถ้าเป็นแบบนั้นคงจะดีไม่น้อย เพราะตลอดเวลาสี่เดือนที่ผ่านมา โยชิมักตามเขาไปทุกที่ทุกเวลาเท่าที่สามารถทำได้ และมันก็ทำให้เขาปวดหัว หงุดหงิด รำคาญใจมากถึงมากที่สุด
“ว่าไง?” โยชิเร่ง
ใบหน้าที่กำลังแหงนมองเขาและริมฝีปากของโยชิ ทำให้ชายหนุ่มย้อนคิดถึง ‘ค่ำคืนนั้น’ ระหว่างพวกเขาทั้งสอง ความทรงจำที่ไม่เคยลืมเลือนและรสสัมผัสหวานร้อนที่ยังคงติดอยู่บนปลายลิ้น แล้วจู่ๆ ความคิดหนึ่งก็แล่นเข้ามาในหัวของเจสัน ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปาก
“งั้นเรามาเล่นเกมกัน” เจสันโน้มใบหน้าลงไปใกล้เด็กหนุ่มที่ตัวเตี้ยกว่าเขาเกือบครึ่งฟุต และพูดด้วยน้ำเสียงเหนือกว่า
เจสันมั่นใจว่าตัวเองจะไม่มีทางพ่ายแพ้ในเกมนี้อย่างแน่นอน และเหนือกว่าอะไรทั้งหมด เขาจะสามารถกำจัดเด็กหนุ่มคนนี้ออกไปจากชีวิต
“เกมอะไร” โยชิถามอย่างไม่ไว้วางใจ
“เป็นคู่นอนของผมหนึ่งเดือน” เจสันยื่นข้อเสนอ “กติกาทุกอย่างเหมือนอย่างที่คุณบอก แต่เปลี่ยนจากสามเดือนเป็นหนึ่งเดือน...พรุ่งนี้คุณย้ายมาที่คอนโดฯ ของผมได้เลย”
เรื่องนี้สำหรับคนอย่างเจสันนับว่าธรรมดามาก เขาเคยคบกับทั้งผู้หญิงและผู้ชาย ถึงขั้นอยู่ด้วยกันก็หลายครั้ง ถ้าจะลองมีคู่นอนเป็นเด็กหนุ่มอายุน้อยกว่า (ตั้งสิบปี) บ้างจะเป็นไรไป ที่สำคัญ...ในความทรงจำของเจสัน ‘ค่ำคืนนั้น’ ก็ไม่เลวเลย
“แล้วหลังจากหนึ่งเดือนล่ะ?”
เจสันยกยิ้มมุมปาก “หนึ่งเดือนหลังจากนี้...ถ้าผมยังไม่รับรักคุณ ถือว่าเกมนี้สิ้นสุด และคุณต้องยอมเดินออกไปจากชีวิตของผม”
“สามเดือน” โยชิต่อรอง
เจสันถอนหายใจ เขาหมุนตัวเดินไปอีกทาง
โยชิรั้งแขนเจสันไว้อีกครั้ง เด็กหนุ่มกลืนน้ำลายดังเอื๊อก กับเวลาแค่หนึ่งเดือนเขาไม่มีทางชนะเกมนี้ได้แน่ แต่ยังไงโอกาสก็มาถึงแล้ว เขาต้องรีบคว้ามันไว้ แม้ว่าเกมในครั้งนี้ต้องเอาหัวใจเป็นเดิมพันก็ตาม!
“ได้!” โยชิจ้องหน้าชายหนุ่ม สายตาแน่วแน่ “ฉันตกลงเล่นเกมนี้ หลังจากนี้หนึ่งเดือน ถ้านายยังไม่รับรักฉัน ฉันจะเก็บกระเป๋าออกจากห้องของนาย ต่อให้เจอนายบนถนน ฉันก็จะทำเป็นไม่รู้จัก!”
“รักษาสัญญาของคุณด้วยล่ะ”
“หึ! คำไหนคำนั้น!”
ถึงจะทำเป็นกล้า ถึงจะกัดฟันสู้ แต่โยชิก็อดหวั่นไหวไม่ได้...
คู่นอนงั้นเหรอ? หัวใจของโยชิเต้นโครมครามจนแทบทะลุออกจากอก ในหัวของเขานึกย้อนไปถึงเหตุการณ์เมื่อหลายเดือนก่อน...
ค่ำคืน...ระหว่างเขากับเจสัน
-Pie2Na-
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ภาวนาให้เจสันตกหลุมรักก่อนนะ พลีสสสสสส
คุณหมอจะตกหลุมรัก หรือว่าโยชิจะตกหลุมพรางกันแน่ ติดตามตอนต่อไป สู้ๆ คับ ^^