คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่2
ตอนที่2
ผมกลับบ้านมาด้วยความคับแค้นใจยิ่งนัก ยิ่งนึกถึงภาพตอนที่ไอ้หน้าแว่นมันยักคิ้วใส่ผมเนี่ย ยิ่งอยากจะเอาระเบิดขี้ไปปาใส่บ้านมันให้รู้แล้วรู้รอดจริงๆ ทำไมมันต้องมาทำอย่างนี้กับผมกันนะ แล้วมันรู้ได้ไงว่าผมเป็นคนตด มันบอกว่ามันเห็นผมทำท่าบิดตูดไปมา แล้วพอมีคนโวยวายเรื่องเหม็นตด ผมก็แสดงท่าทีตกใจด้วย แต่เอ้ะ เดี๋ยวนะ แล้วมันมามองผมทำไมกัน หรือว่า….. บรื๋ออออ ไอ้นี่ เกย์ป่ะว่ะ คงไม่มั้ง ถ้าไม่แล้วมันมามองผมทำไม เอ้ะ ยังไง
“กันต์ กลับมาแล้วหรอลูก เป็นไงมั่งวันนี้” ม๊าผมกำลังทำกับข้าวอยู่เลย อา กลิ่นปลาราดพริก ไข่เจียวหมูสับ กับต้มยำทะเลฝีมือแม่นี่มันฟินจริงจริ๊ง
“ก็ดีอ่ะม๊า แต่อารมบ่จอยนิดหน่อย ช่างเหอะ ม๊า ทำอะไรอร่อยๆให้กินอีกนะ วันนี้กันต์หิ๊วหิว”
“ได้เลย วันนี้ม๊าจะทำให้สุดฝีมือเลย ลูกม๊าจะได้อารมดีขึ้นเนาะ” ม๊าพูดพร้อมกับส่งยิ้มที่สุดแสนจะอบอุ่นมาให้ผม ถึงผมจะอยู่กับม๊ากันแค่สองคน เพราะพ่อของผมเสียไปตั้งแด็ก พี่น้องผมก็ไม่มี แต่นั่นก็ไม่เคยเป็นปัญหากับผมเลย เพราะเราก็ไม่ได้ทำหน้าที่อะไรขาดตกบกพร่องไปแม้แต่น้อย ผมก็ทำหน้าที่ของลูกได้อย่างเต็มที่ ม๊าก็ทำหน้าที่ของแม่ได้อย่างเต็มที่เหมือนกัน อ๊า รักม๊าที่สุดในโลกเลยครับ เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอมเว้ยยย
“เอิ้กกกกกกกก” อา อิ่ม อาหารฝีมือม๊านี่ไม่เคยทำให้ผิดหวังจริงๆ กินเมื่อไหร่ก็อารมณ์ดีเมื่อนั้น อ่านการ์ตูนดีกว่า วันนี้วันจันทร์ นารูโตะตอนใหม่ออกแล้วมั้ง One Piece อนิมะก็น่าจะออกแล้วเหมือนกัน ส่วน Attack on Titan ก็น่าจะออกแล้วด้วย แล้วไหนจะเรื่องนั่นเรื่องนี่อีก ผมชอบวันจันทร์ที่สุดเล้ยยยย ^o^ แต่ก่อนอื่นขอไปอ่านโดจินนารูโตะเรื่องนึงในเฟสบุคก่อน หุหุ พูดแล้วเลือดกำเดาจะพุ่ง มันเป็นโดจินที่เป็นเรื่องเป็นราวเลยนะครับ เจ้าของเพจเขาแต่งเนื่อเรื่องขึ้นมาเอง วาดภาพเองด้วย แต่ภาพอาจติดเรทนิด เนื้อเรื่องเป็นเรื่องราวยาว ไม่รู้ว่าจะจบเมื่อไหร่ อ่านแล้วก็มันส์ดี ให้อารมณ์ที่วูบวาบใช้ได้ 5555
“วันนี้งดอัพครับ” อ้าวเห้ย เวร ตูอุตส่ารออ่านมาตั้งอาทิตย์นึง นี่มึงมาบอกว่างดอัพอย่างนี้เนี่ยหะ โว๊ะ ทำไมวันนี้ตูซวยอย่างนี้ฟระ นอกจากจะอับอายเรื่องตดในแถวแล้ว ยังจะไม่ได้อ่านการ์ตูนเรื่องโปรดอีก แล้วเหตุผลมึงก็ไม่บอกตูซักคำ ว่าทำไมมึงไม่อัพ พาเมียไปทำคลอดหรอ รึว่าลูกบวข ถ้าบอกสักนิดก็จะได้เข้าใจว่าทำไม เฮ้อออ เพลียคับ ว่าแต่พรุ่งนี้นารูโตะเล่มใหม่วางแผนแล้ว จะได้ไปซื้อซะที ผมสะสมนารูโตะตั้งแต่เล่มแรกจนถึงเล่มล่าสุดแล้วครับ ตั้งแต่ไอ้ซาสึเกะมันยังกากๆ จนตอนนี้มันโหดยังกะอะไรดี ชนะดันโซได้ไง เมพโคดดดดด เอ่อ พูดไปพวกคุณคงไม่รู้จักหรอก คงรู้จักแต่ฮอร์โมน วัยว้าวุ่นอ่ะดิ ไม่เห็นสนุกเลย อะไรก็ไม่รู้ สักพักไอ้ต้างอนเต้ย สักพักไอ้ไผ่บวช สักพักน้องดาวโดนฟันแล้วทิ้ง เฮ้อ ไม่เห็นจะมีอะไรดี (ไหนเมิงว่าไม่สนุก แล้วไหงรู้เรื่องราวทุกตอนขนาดนี้ นี่เมิงดูจนหมดแล้วสินะ) นี่ก็ดึกมากละ นอนดีกว่า เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นมาขอบตาดำเป็นแพนด้า ผิวตูก็ดำอยู่ละ ถ้ายังจะขอบตาดำอีกก็ขอไปเกิดใหม่ดีกว่าครับ เผื่อจะได้ตัวขาวจั้วกับเขาบ้าง
“เอาล่ะ นักเรียนทุกคน วันนี้พอแค่นี้ละกัน อย่าลืมการบ้านที่ครูสั่งไว้ล่ะ มะรืนนี้นะคะ 10คะแนนนะคะ” ครูครับ การบ้านที่ครูสั่งนี่มันเยอะมหาศาลมหาสารคามโลกเลยนะครับ แล้วจะให้ผมส่งมะรืนนี้นี่มันเว่อไปป่ะ ให้ทำข้อสอบเคมีร้อยข้อภายในสองคืนเนี่ยนะ บ้าไปแล้ว พอดีทำเสร็จก็เป็นบ้าโดนส่งเข้าศรีธัญญาเลยครับครู พอครูพูดเสร็จก็สะบัดบ๊อบหนีไป ไม่ปล่อยให้นักเรียนวิงวอนขอความเห็นใจบ้างเลย
“เห้ย พวกมึง การบ้านที่ต้องส่งพรุ่งนี้นี่เอาไงดีวะ ห้องเรายิ่งห้องบ๊วยด้วย ทำยังไงก็ไม่ทันหรอก” ถูกต้องที่สุดครับคุณเพื่อน
“กูว่าต้องไปขอลอกจากห้องกิฟเตดว่ะ เพราะครูคนนี้แกสอนสองห้อง สอนห้องเรากับห้องกิฟเตด กูว่าน่าจะให้ทำข้อสอบชุดเดียวกัน” อืมๆ พูดอีกก็ถูกอีก
“งั้นพวกมึง มีใครรู้จักเด็กห้องกิฟมั่ง”
“………..” เงียบครับเงียบ พวกมึงนี่มันไม่มีอัธยาศัยกันเลยรึไง เพื่อนห้องกิฟก็ไม่รู้จัก ที่จริงผมก็รู้จักเด็กผู้หญิงคนนึงอยู่ห้องกิฟอยู่หรอกครับตั้งแต่มอต้นละ แต่ไม่พูดถึงดีกว่า เงียบๆไว้ ไม่อยากไปรบกวนเธออีก
“มึงๆ ไอ้กันต์ ไอ้ท็อปอ่ะมันอยู่ห้องกิฟเว้ย ไปขอจากมันดิ” เห้ย ใครท็อปวะ ตูไปรู้จักตอนไหน รู้จักแต่ไอ้ท็อปหมาตัวเก่าที่ดันโดนรถชนตายไปเมื่อห้าปีที่แล้ว ฮือๆ พูดแล้วเศร้า ขอไว้อาลัยให้ไอ้ท็อป2วินาที
“ท็อปไหนวะ” ผมถาม
“ก็ไอ้ท็อปไง ที่เมื่อวานมันบอกว่ามึงตดอ่ะ ในแถวที่โดนกักอ่ะ” พอแล้วครับ ไอ้คุณเพื่อนครับ แค่นี้ตูก็รู้แล้วครับ ไม่ต้องสาธยายต่อก็ได้ พูดแล้วอาย TT ว่าแต่ตูจะไปขอจากมันได้ไง ตูเกลียดมันยังกะอะไรดี
“เห้ย กูไม่รู้จัก ให้กูไปขอได้ไง เป็นใครก็ไม่รู้”
“อ้าว กูนึกว่ามึงรู้จักกัน เห็นมันมองมึงตั้งนาน” มองอะไร มองอะไร เพ้อเจ้อแล้วครับเพื่อน
“เห้ย มองเมิงอะไร กูไม่รู้จัก มึงไปขอเองเหอะ อีกอย่างกูเกลียดมันยังกะอะไรดี ขอบายครับ”
“งั้นถ้ามึงไม่ไปขอ แล้วพวกกูไปขอคำตอบมาจากห้องกิฟได้ พวกกูจะไม่ให้มึงลอกโทษฐานแล้งน้ำใจ” เห้ยๆ มึงเอางี้เลยเรอะ กูขอแค่งานนี้งานเดียวเท่านั้นครับ งานอื่นกูทำให้หมดเลย ตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบ จะไม่บ่นสักแอะเลยครับ
“โห มึง…”
“ไม่มีข้อแม้ครับ คำไหนคำนั้น” มันไม่ให้ได้อ้อนวอนเลยวุ้ย คำไหนคำนั้นจริงๆเพื่อนตู TT สุดท้ายตูคงไม่มีทางเลือกสินะ เอาก็ได้วะ พวกมึงนี่มันไม่เข้าใจตูเลยยยย ไม่เห็นใจตูบ้างเลยว่าสภาพจิตใจตูบอบช้ำขนาดไหน แล้วยังจะบังคับให้ทำอะไรแบบนั้นอีก ฮือๆๆ เอาวะ เป็นไงเป็นกัน เพื่อเพื่อนๆ และคะแนน10คะแนน
ความคิดเห็น