[Fic SNSD] love รักเธอยัยหมาน้อยของฉัน (Yuri)

ลำดับตอนที่ #9 : ตามตื๊อ

[ห้องเรียน 5/C]
"ทำเป็นการบ้านนะครับส่งพรุ่งนี้ก่อนเข้าเรียนนะ"ครูชีวอนบอกกับนักเรียแล้วเดินออกไป
"ยุนเป็นอะไร เห็นเหม่อมาหลายวันละ?"ซันนี่เอ่ยถาม
"เปล่าไม่ได้เป็นอะไร...พวกเธอไม่ไปชมรมกันเหรอ"ยุนอาเอ่ยถาม
"กำลังจะไปนี่แหละ...เธอไม่เป็นไรแน่นะยุน?"ซันนี่ถามเพื่อความแน่ใจ
"อื้มฉันไม่เป็นไรจริงๆ ไม่ต้องห่วงฉันหรอก"
"เอ..หรือว่ารอใครบางคนมารับรึเปล่าน๊า?..ว่าแต่เมื่อไหร่พี่ยูลจะมาล่ะเนี่ยรอนานแล้วนะ"เจสสิก้าพูดแกมหยอกล้อเพื่อนสาว
"นั่นสิปกติต้องมาแล้วนี่นา"แทยอนเสริม
"เค้าจะมาหรือไม่มาก็ช่างเค้าสิไม่เกี่ยวกับฉันสักหน่อยพวกเธอพูดอะไรไร้สาระ ไปดีกว่าชิส์"ยุนอาพูดแล้วเดินออกจากห้อง
"อะไรยัยนี่แค่แหย่เล่นนิดเดียวถึงกับโมโหเลยหรอ"เจสสิก้าพูด
"ซอว่าเรารีบไปชมรมกันเถอะค่ะ เดี๋ยวพี่ๆเค้าจะรอนาน"ซอฮยอนเอ่ยชวน พวกเธอไปชมรมพร้อมกันเพราะวันนี้ต้องซ้อมดนตรีประกอบการแสดงด้วยกัน
[ชมรมการแสดง]
ยูรินั่งเหม่อลอยอยู่ในกลุ่มเพื่อนๆซูยองจึงเอ่ยถามประกอบกับพวกสาวๆเดินเข้ามาพอดี
"ยูลเป็นอะไรวะทำหน้ายังกะลิงไม่ได้กินกล้วยมาหลายวันละ"
"เปล่าไม่ได้เป็นไร"ยูริตอบ
"แน่ใจ? แล้วแกไม่ไปหาน้องยุนของแกรึไง?"ซูยองเอ่ยถาม
"เค้าคงไม่อยากใ้ห้ฉันไปแล้วล่ะ ฟานี่ สเตฟ วันนี้ฉันคงไม่ซ้อมด้วยนะพวกแกซ้อมกันเองเถอะไม่มีอารมณ์ ขอโทษที ฉันกลับก่อนละเจอกันพรุ่งนี้ ขอโทษด้วยนะทุกคน" ยูริพูดแล้วเดินออกไปทุกคนมองตามด้วยความงุนงงว่ายูริเป็นอะไร
"ยูลมันเป็นอะไรของมันนะ"สเตฟานี่พูด
"นั่นสิเป็นอย่างนี้มาหลายวันละ"ทิฟฟานี่พูดบ้าง
"แปลกนะคะยุนอาก็เป็นเหมือนกันสองคนนี้เคาเป็นอะไรกันแน่?"เจสสิก้าพูด
เมื่อ 3 วันก่อน 
ยูริรีบมาหายุนอาทันทีตามที่ซันนี่บอก
[ห้องเรียน 5/C]
"น้องยุนอาพี่มารับแล้วกลับกันเถอะ"ยูริพูด
"ไม่เป็นไรฉันกลับเองได้"ยุนอาพูดเสียงเรียบ
"แต่พี่อยากไปส่งน้องยุนให้พี่ไปส่งนะคะ"
"ย๊า!!ฉันบอกว่าไม่ไง ฟังไม่รู้เรื่องหรอเลิกยุ่งกับฉันสักที อย่างพี่ฉันไม่สนใจหรอก"ยุนอาระเบิดออกมา ยูริอึ้งทำตัวแทบไม่ถูก
"งั้นหรอ? พี่ขอโทษด้วยนะที่ทำให้น้องยุนไม่พอใจ ต่อไปพี่จะไม่มากวนใจน้องยุนแล้วล่ะ ขอโทษด้วยนะคะ กลับบ้านดีๆนะดูแลตัวเองด้วยล่ะ พี่ไปละ^^"ยูริพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือและต้องฝืนยิ้มออกมาเพื่อไม่ไห้อีกฝ่ายสังเกตุได้ ยูริหันหลังกลับแล้วเดินออกมาน้ำตาที่พยายามกลั้นมันเอาไว้ตอนนี้ไม่สามารถห้ามไว้ได้อีกมันไหลออกมาของมันเองไม่ว่าจะปาดออกกี่ครั้งมันก็ไม่สามารถหมดไปได้...
ยุนอานั่งคิดถึงสิ่งที่เธอพูดกับยูริ มันทำให้เธอรู้สึกผิดจากข้างใน
"เราพูดแรงเกินไปรึเปล่านะ?"[ไม่เกินหรอกจ่ะยุนแต่มันล้นแล้วต่างหากล่ะ / ไรท์เตอร์]
"ยุนคิดอะไรอยู่?"เยอึนเพื่อนชมรมเดียวกันเอ่ยถาม
"เปล่าหรอก เยอึนมีอะไรกับเราหรอ?"ยุนอาเอ่ยถาม
"ไม่มีอะไร เยเห็นยุนเหม่อๆน่ะเลยเป็นห่วง"
"ขอบคุณนะที่เป็นห่วง^^"
"ไม่เป็นไรก็เราเป็นเพื่อนกันนี่นา^^"
"จ้า งั้นเรากลับก่อนนะเยอึนกลับพร้อมกันมั้ย?"
"ไม่ล่ะเราต้องเช็คหนังสือ ยุนกลับก่อนเถอะ"
"อืมเอางั้นก็ได้งั้นเรากลับก่อนนะบาย^^"
"จ้าบาย^^"
ยูริเดินตามทางเดินในใจก็ยังคงคิดเรื่องนั้นอยู่เสมอ
"อ๊ะขอโทษค่ะ"เธอเอ่ยขอโทษเพราะเดินไปชนใครไม่รู้หนังสือเรียนตกพื้นกระจายไปหมด
"ขอโทษเช่นกันค่ะเดี๋ยวฉันเก็บให้"เธอพูดแล้วก้มเก็บหนังสือที่ตก
"นี่ค่ะหนังสือ..น้องยุน"ยูริเอ่ยชื่อคนตรงหน้าเสียงแผ่ว  ยุนอารับหนังสือจากยูริ
"ขอบคุณนะคะ"
"ไม่เป็นไรค่ะ พี่ไปกอนนะ"ยูริพูดและทำท่าจะเดินไปแต่ยุนอาเรียกไว้ก่อน
"พี่ยูริคะเดี๋ยวก่อนค่ะ"ยูริหันมาหาอีกฝ่าย 
"คะ?"
"เอ่อ..คือ..เรื่องวันนั้น..ฉัน..ขอโทษด้วยนะคะที่พูดแรงเกินไป"
"ไม่เป็นไร..เรื่องมันผ่านไปแล้ว พี่ต่างหากล่ะที่ต้องขอโทษ ที่ไปวุ่นวายจนน้องยุนรำคาญ"ยูริพูด
"ไม่ใช่นะคะ คือ..อันที่จริงฉันไม่ได้รำคาญพี่หรอกค่ะ เพียงแต่ว่าวันนั้นฉันรู้สึกหงุดหงิดนิดหน่อยเลยพูดออกไปแบบนั้น ฉันไม่ได้ตั้งใจจะว่าพี่นะคะ"ยุนอาอธิบาย ยูริทำท่าทางไม่เข้าใจ
"เฮ้อ..ฉันไม่รู้จะอธิบายยังไงให้พี่เข้าใจ แต่..พี่ช่วยมาตามตื๊อฉันเหมือนเดิมได้มั้ยคะ เพราะฉันรู้สึกว่ามัน..ขาดหายว่างเปล่ายังไม่รู้..ฉันขอมากเกินไปรึเปล่าคะ?" (พูดออกไปแล้ว...)ยุนอาคิดในใจ
"น้องยุนหมายถึงอยากให้พี่ไปรับ ไปส่ง ไปทำโน่นทำนี่ที่น้องยุนอาจจะรำคาญอย่างนั้นหรอคะ"ยุนอาพยักห้าอายๆ ยูริถึงกับยิ้มออกมาทันที 
"ได้สิคะ พี่จะกวนใจน้องยุนไปตลอดเลย^^ ว่าแต่วันนี้พี่ขอไปส่งน้องยุนที่บ้านได้ัมั้ยคะ?"ยูริถามยุนอาพยักหน้ายิ้มๆแต่ก็ยังรู้สึกอายอยู่ ยูริถือโอกาศจับมือยุนอาแล้วเดินไปส่ง คงมีแค่คนนี้เท่านั้นแหละที่กวนใจเธอได้แล้วอยากให้กวนใจเธอต่อไป
[ด้านซอสิก]
เจสสิก้าและซอฮยอนหลังจากซ้อมดนตรีเสร็จก็ขอตัวทุกคนกลับก่อนเพราะเจสสิก้าไม่อยากให้ซอฮยอนกลับบ้านคนเดียวเธอจึงอาสาไปส่ง ทั้งสองเดินกลับมาที่ห้องเรียนเพื่อมาเอากระเป๋าแต่พอจะถึงห้องยงฮวาก็มาดักหน้าซอฮยอน
"อันนยองครับน้องซอฮยอน"ชายหนุ่มเ่อ่ยทักทาย
"จำพี่ได้มั้ยครับ?"
"พี่คือ..."
"พี่ชื่อยงฮวาครับอยู่ชมรมเดียวกันกับทิฟฟานี่"ชายหนุ่มแนะนำตัว
"อ๋อค่ะ พี่ยงฮวามีอะไรกับซอหรอคะ^^"ซอฮยอนเอยถามยิ้มๆ ผิดกับอีกคนที่ยืนอยุ่ข้างๆตอนนี้หน้านิ่งเป็นจ่าเฉย [หึงกบรึไงสิก้า / ไรท์เตอร์  ใช่!! / เจสสิก้า  เธอช่าง.../ไรท์เตอร์]
"น้องซอจะว่าอะไรมั้ยครับถ้าพี่จะขอน้องซอเป็นแฟน" ซอฮยอนถึงกับอึ้งอะไรกันเพิ่งจะรู้จักแค่ชื่อมาขอเป็นแฟนเลยเหรอ? เจสสิก้าพอได้ยินก็ฉุนขึ้นมาทันที
"ว่าไงละครับน้องซอ?"ยงฮวาถามอีกครั้ง
"เอ่อ...คือ...ซอ.."[ไรท์เตอร์ซอจะตอบยังไงดีคะ/ซอฮยอน  จะตอบอะไรก็ตอบเถอะจ่ะแต่ระวังตัวด้วยนะ/ไรท์เตอร์]
"ขอโทษด้วยนะคะพี่ยงฮวา..ยัยกบนี่เป็นของฉัน ฉันคงยกให้พี่ไม่ได้หรอกค่ะขอตัวนะคะ"พูดจบเจสสิก้าก็ลากซอฮยอนออกจากตรงนั้นทันที ซอฮยอนที่อึ้งอยู่แล้วยิ่งอึ้งเข้าไปใหญ่แถมยังงงกว่าเดิมอีกด้วยว่าทำไมเจสสิก้าถึงพูดแบบนั้นออกไป
[ห้องเรียน 5/C]
"คุณสิก้าพูดอย่างนั้นได้ยังไงคะ?"ซอฮยอนเอ่ยถามขณะเก็บของใส่กระเป๋า
"พูดอะไร?"
"ก็ที่คุณสิก้าบอกพี่ยงฮวาว่าซอเป็นของคุณสิก้าไงคะ"
"ฉันพูดผิดตรงไหน?"หน้าเธอเรียบได้อีก
"ก็ตรงนี้แหละค่ะ ซอไม่ใช่ของคุณสิก้าซักหน่อย"
"งั้นก็เป็นซะสิ"เจสสิก้าพูดแล้วเดินเข้าใกล้ซอฮยอนเรื่อยๆ ซอฮยอนก็ถอยหลังไปเรื่อยๆเจสสิก้าผลักซอฮยอนนั่งเก้าอี้ เธอหมดทางหนีเพราะอีกฝ่ายใช้แขนทั้งสองข้างดันกับพนักพิงหลังกั้นเอาไว้
"หมดทางหนีแล้วยัยกบ"เจสสิก้าพูด
"คุณ..สิ สิก้าจะทำอะไรคะ?"ซอฮยอนถามหวั่นๆ
"ก็ทำให้เธอเป้นของฉันไงล่ะซอฮยอน"เจสสิก้าและค่อยๆเลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ซอฮยอนเรื่อยๆ

.................................................................................................................
กลับมาแล้วค่ะ ^_^ สีน้ำตาลคือ อดีตนะคะ ซอสิกยังไม่จบนะคะ ตอนต่อไป