ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ความรู้สึก...100%^_^
Tiffany part
อันนยองค่ะ รีดเดอร์ทุกคนฉัน ทิฟฟานี ฮวังนานๆทีจะได้พูดกับเค้ามั่งเขินเหมือนกันนะฮะๆ^^ เข้าเรื่องเลยดีกว่าตอนนี้ฉันกำลังประชุมกับคฅณะกรรมการชมรมของฉันและชมรมดนตรีของพี่สาวฝาแฝดฉัน สเตฟานี่ ฮวัง เรื่องการแสดงละครและโชว์พิเศษในวันงานโรงเรียนที่จะถึงนี้ โดยมี แทยอนเลขาของฉัน(?)คอยจดรายละเอียดการประชุม ซูยองเขียนบท ซันนี่คัดเลือกนักแสดง ยงฮวาหัวหน้าสตาฟ ฉันเป็นประธานชมรมและคัดเลือกเพลงประกอบละครเวทีที่จะใช้แสดง ส่วนชมรมของสเตฟก็มี สเตฟเป็นประธานเล่นกีตาร์ ยูริกลอง เจสสิก้าเบส และซอฮยอนคีย์บอร์ดส่วนโชว์พิเศษจะจัดตอนกลางคืนฉันขอปิดเป็นความลับดีกว่าจะทำอะไรฮะๆ^^ได้ฟังที่ฉันเล่าแล้วฉันเก่งใช่มั้ยล่ะ? ฉันน่ะเก่งทุกเรื่องน่ะแหละแต่มีอยู่เรื่องนึงที่ไม่ได้เรื่องเอาซะเลยก็คือ ความรัก..ฉันไม่เคยมีแฟนหรอกนะถึงจะมีแฟนคลับตามกรี๊ดกร๊าดมากมายก็เถอะฉันไม่เคยสนใจเรื่องความรักเลยจนวันนึงฉันได้เจอกับยัยหมาน้อยแทยอนนี่ล่ะไอ้หัวใจเจ้ากรรมของฉันก็เกิดเต้นไม่เป็นจังหวะขึ้นมาฉันไม่รู้ว่าฉันรักยัยนี่ตั้งแต่เมื่อไหร่?แต่ฉันรู้สึกไม่พอใจทุกครั้งที่แทยอนอยู่ใกล้คนอื่นโดยเฉพาะกับสเตฟ ฉันควรจะบอกความรู้สึกข้างในของฉันให้แทยอนไ้ด้รู้ดีรึเปล่า?เพราะฉันก็ไม่แน่ใจว่ายัยหมาจะรู้สึกเหมือนฉันมั้ย?ถ้าฉันบอกไปจะเป็นยังไงโอ๊ย!สับสน!!......
The End Tiffany part
หลังประชุมเสร็จ
"เฮ้อ!!กว่าจะประชุมเสร็จเล่นซะโรงเรียนเลิก"ยูริบ่นขณะกำลังเดินกลับบ้านโดยมีซูซันและซอสิกเดินมาด้วย
"แกจะบ่นทำไมของแกวะยูล?"ซูยองเอ่ยถาม
"ไม่ให้บ่นได้ไง..ฉันอดไปส่งน้องยุนของฉันเลยอ่ะ"ยูริหน้าามุ่ย
"ไปตอนนี้ก็ยังทันนะคะพี่ยูล ยุนอาเพิ่งโทร.มาบอกเจสว่ากำลังจะกลับ"เจสสิก้าพูด
"จริงหรอจ๊ะน้องเจส?งั้นพี่ไปก่อนนะบายจ่ะน้องซอ น้องซันฉันไปนะซูเจอกันพรุ่งนี้ น้องยุนจ๋าพี่ยุลมาแล้ววววว"ยูริรีบวิ่งไปหายุนอาเพื่อนที่จะไปส่ง
"ซันเราก็กลับกันเถอะ"ซูยองเอ่ยชวนคนรัก
"ค่ะพี่ซููู^^บายซอเจส เจอกันพรุ่งนี้นะ"ซันนี่บอกลาทั้งสองคน
"อื้มบาย"เจสสิก้าพูด
"บายค่ะคุณซันนี่ พี่ซูยอง^^"ซอฮยอนยิ้มให้ทั้งสองคน
"ให้ฉันไปส่งนะซอฮยอน"เจสสิก้าพูด
"ค่ะคุณเจส"ซอฮยอนตอบ เจสสิก้าจับมืออีกฝ่ายเดินกลับบ้าน[คุณสิก้าจะ..จับมือ..เราด้วย>///<]ซอฮยอนคิดในใจ
[ด้านทิฟแทสเตฟ]
"พี่ฟานี่พี่สเตฟคะเรากลับกันเถอะค่ะ"แทยอนเอ่ยชวนทั้งสองคน
"อืม/จ่ะ^^"ทั้งสามเดินไปพร้อมกันแทยอนก็เกิดสะดุดล้ม
"โอ๊ย!"สเตฟานี่ที่อยู่ใกล้กว่ารีบเข้าไปประครองร่างเล็ก
"เป็นอะไรรึเปล่ามากแทยอน?"สเตฟานี่เ่อ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรค่ะแทเดินไหว"แทยอนตอบและพยายามเดินเองแต่ก็ โอ๊ย!! ทิฟฟานี่จะเข้าไปช่วยแต่ก็ไม่ทัน
"ยังจะมาปากเก่งอีกนะยัยบ๊อง^^พี่ช่วยพยุงค่อยๆเดินนะ"สเตฟานี่พูดขึ้นละค่อยๆพยุงร่างเล็กเดิน ทิฟฟานี่มองทั้งสองคนความรู้สึกของเธอตอนนี้ไม่รู้จะอธิบายยังไงอยากเข้าไปช่วยแต่ก็ทำไม่ได้เพราะมีคนที่คอยช่วยอยู่แล้วทำได้แค่เก็บความเป็นห่วงเอาไว้แล้วเดินนำไปก่อนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แทยอนมองตามร่างสูงก็นึกน้อยใจที่อีกฝ่ายไม่คิดจะเป็นห่วงเธอเลยหนำซ้ำยังทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น[ไม่คิดจะห่วงกันเลยรึไงพี่ฟานี่บ้า!!T_T]แทยอนคิดในใจ
{คฤหาสน์ตระกูลฮวัง}
สเตฟานี่ค่อยๆพยุงแทยอนเข้าไปในบ้าน
"แทยอนไปทำอะไรมาลูกทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ"ฮโยยอนเอ่ยถามลูกสามด้วยความตกใจ
"แทซุ่มซ่ามเดินสะดุดขาตัวเองล้มน่ะค่ะแม่แฮะๆ^^"แทยอนตอนพร้มมกับยิ้มเจื่อนๆให้ผู้เป็นแม่
"เด็กบ๊องเอ้ยรั่วตลอดเลยนะเรา..ชินยองไปเอายามานวดให้คุณแทหน่อยเร็ว"ฮโยยอนพูด
"ค่ะคุณผู้หญิง"ชินยองรีบไปเอายาทาให้แทยอน
"ฟานี่ต้องมีอะไรในใจแน่ๆ"ชานซองพูด
อันนยองค่ะ รีดเดอร์ทุกคนฉัน ทิฟฟานี ฮวังนานๆทีจะได้พูดกับเค้ามั่งเขินเหมือนกันนะฮะๆ^^ เข้าเรื่องเลยดีกว่าตอนนี้ฉันกำลังประชุมกับคฅณะกรรมการชมรมของฉันและชมรมดนตรีของพี่สาวฝาแฝดฉัน สเตฟานี่ ฮวัง เรื่องการแสดงละครและโชว์พิเศษในวันงานโรงเรียนที่จะถึงนี้ โดยมี แทยอนเลขาของฉัน(?)คอยจดรายละเอียดการประชุม ซูยองเขียนบท ซันนี่คัดเลือกนักแสดง ยงฮวาหัวหน้าสตาฟ ฉันเป็นประธานชมรมและคัดเลือกเพลงประกอบละครเวทีที่จะใช้แสดง ส่วนชมรมของสเตฟก็มี สเตฟเป็นประธานเล่นกีตาร์ ยูริกลอง เจสสิก้าเบส และซอฮยอนคีย์บอร์ดส่วนโชว์พิเศษจะจัดตอนกลางคืนฉันขอปิดเป็นความลับดีกว่าจะทำอะไรฮะๆ^^ได้ฟังที่ฉันเล่าแล้วฉันเก่งใช่มั้ยล่ะ? ฉันน่ะเก่งทุกเรื่องน่ะแหละแต่มีอยู่เรื่องนึงที่ไม่ได้เรื่องเอาซะเลยก็คือ ความรัก..ฉันไม่เคยมีแฟนหรอกนะถึงจะมีแฟนคลับตามกรี๊ดกร๊าดมากมายก็เถอะฉันไม่เคยสนใจเรื่องความรักเลยจนวันนึงฉันได้เจอกับยัยหมาน้อยแทยอนนี่ล่ะไอ้หัวใจเจ้ากรรมของฉันก็เกิดเต้นไม่เป็นจังหวะขึ้นมาฉันไม่รู้ว่าฉันรักยัยนี่ตั้งแต่เมื่อไหร่?แต่ฉันรู้สึกไม่พอใจทุกครั้งที่แทยอนอยู่ใกล้คนอื่นโดยเฉพาะกับสเตฟ ฉันควรจะบอกความรู้สึกข้างในของฉันให้แทยอนไ้ด้รู้ดีรึเปล่า?เพราะฉันก็ไม่แน่ใจว่ายัยหมาจะรู้สึกเหมือนฉันมั้ย?ถ้าฉันบอกไปจะเป็นยังไงโอ๊ย!สับสน!!......
The End Tiffany part
หลังประชุมเสร็จ
"เฮ้อ!!กว่าจะประชุมเสร็จเล่นซะโรงเรียนเลิก"ยูริบ่นขณะกำลังเดินกลับบ้านโดยมีซูซันและซอสิกเดินมาด้วย
"แกจะบ่นทำไมของแกวะยูล?"ซูยองเอ่ยถาม
"ไม่ให้บ่นได้ไง..ฉันอดไปส่งน้องยุนของฉันเลยอ่ะ"ยูริหน้าามุ่ย
"ไปตอนนี้ก็ยังทันนะคะพี่ยูล ยุนอาเพิ่งโทร.มาบอกเจสว่ากำลังจะกลับ"เจสสิก้าพูด
"จริงหรอจ๊ะน้องเจส?งั้นพี่ไปก่อนนะบายจ่ะน้องซอ น้องซันฉันไปนะซูเจอกันพรุ่งนี้ น้องยุนจ๋าพี่ยุลมาแล้ววววว"ยูริรีบวิ่งไปหายุนอาเพื่อนที่จะไปส่ง
"ซันเราก็กลับกันเถอะ"ซูยองเอ่ยชวนคนรัก
"ค่ะพี่ซููู^^บายซอเจส เจอกันพรุ่งนี้นะ"ซันนี่บอกลาทั้งสองคน
"อื้มบาย"เจสสิก้าพูด
"บายค่ะคุณซันนี่ พี่ซูยอง^^"ซอฮยอนยิ้มให้ทั้งสองคน
"ให้ฉันไปส่งนะซอฮยอน"เจสสิก้าพูด
"ค่ะคุณเจส"ซอฮยอนตอบ เจสสิก้าจับมืออีกฝ่ายเดินกลับบ้าน[คุณสิก้าจะ..จับมือ..เราด้วย>///<]ซอฮยอนคิดในใจ
[ด้านทิฟแทสเตฟ]
"พี่ฟานี่พี่สเตฟคะเรากลับกันเถอะค่ะ"แทยอนเอ่ยชวนทั้งสองคน
"อืม/จ่ะ^^"ทั้งสามเดินไปพร้อมกันแทยอนก็เกิดสะดุดล้ม
"โอ๊ย!"สเตฟานี่ที่อยู่ใกล้กว่ารีบเข้าไปประครองร่างเล็ก
"เป็นอะไรรึเปล่ามากแทยอน?"สเตฟานี่เ่อ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรค่ะแทเดินไหว"แทยอนตอบและพยายามเดินเองแต่ก็ โอ๊ย!! ทิฟฟานี่จะเข้าไปช่วยแต่ก็ไม่ทัน
"ยังจะมาปากเก่งอีกนะยัยบ๊อง^^พี่ช่วยพยุงค่อยๆเดินนะ"สเตฟานี่พูดขึ้นละค่อยๆพยุงร่างเล็กเดิน ทิฟฟานี่มองทั้งสองคนความรู้สึกของเธอตอนนี้ไม่รู้จะอธิบายยังไงอยากเข้าไปช่วยแต่ก็ทำไม่ได้เพราะมีคนที่คอยช่วยอยู่แล้วทำได้แค่เก็บความเป็นห่วงเอาไว้แล้วเดินนำไปก่อนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แทยอนมองตามร่างสูงก็นึกน้อยใจที่อีกฝ่ายไม่คิดจะเป็นห่วงเธอเลยหนำซ้ำยังทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น[ไม่คิดจะห่วงกันเลยรึไงพี่ฟานี่บ้า!!T_T]แทยอนคิดในใจ
{คฤหาสน์ตระกูลฮวัง}
สเตฟานี่ค่อยๆพยุงแทยอนเข้าไปในบ้าน
"แทยอนไปทำอะไรมาลูกทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะ"ฮโยยอนเอ่ยถามลูกสามด้วยความตกใจ
"แทซุ่มซ่ามเดินสะดุดขาตัวเองล้มน่ะค่ะแม่แฮะๆ^^"แทยอนตอนพร้มมกับยิ้มเจื่อนๆให้ผู้เป็นแม่
"เด็กบ๊องเอ้ยรั่วตลอดเลยนะเรา..ชินยองไปเอายามานวดให้คุณแทหน่อยเร็ว"ฮโยยอนพูด
"ค่ะคุณผู้หญิง"ชินยองรีบไปเอายาทาให้แทยอน
.
.
.
.
.
"ชินยองบอกว่าแทยอนขาแพลงเหรอคุณ"ชานซองเอ่ยถาม
"ค่ะแต่ตอนนี้ก็ดีขึ้นแล้ว"ฮโยยอนตอบ
"แล้วตอนนี้อยู่ไหนซะล่ะ?"
"เห็นออกไปเดินเล่นข้างนอกน่ะค่ะเพิ่งจะดีขึ้นแท้ๆซนจริงๆลูกคนนี้"ฮโยยอนแอบบ่น
"วัยรุ่นก็อย่างนี้แหละคุณอย่าว่าลูกเลย"ชานซองเอ่ยแล้วเสียงฟลูตก็ดังแว่วมาจากข้างนอก
"หืม?ใครมาเป่าฟลูตแถวนี้"ฮโยยอนพูดขึ้น
"ต้องเป็นคุณหนูทิฟฟานี่แน่ๆเลยค่ะแต่เอ..คุณหนูไม่ได้เป่าฟลูตตั้งนานแล้วนะคะทำไมถึง..."ชินยองพูดขึ้น"ค่ะแต่ตอนนี้ก็ดีขึ้นแล้ว"ฮโยยอนตอบ
"แล้วตอนนี้อยู่ไหนซะล่ะ?"
"เห็นออกไปเดินเล่นข้างนอกน่ะค่ะเพิ่งจะดีขึ้นแท้ๆซนจริงๆลูกคนนี้"ฮโยยอนแอบบ่น
"วัยรุ่นก็อย่างนี้แหละคุณอย่าว่าลูกเลย"ชานซองเอ่ยแล้วเสียงฟลูตก็ดังแว่วมาจากข้างนอก
"หืม?ใครมาเป่าฟลูตแถวนี้"ฮโยยอนพูดขึ้น
"ฟานี่ต้องมีอะไรในใจแน่ๆ"ชานซองพูด
[ด้านทิฟแท]
แทยอนที่อกกมาเดินเล่นข้างนอกได้ยินเสียงเพลงจึงเดินตามหาต้นเสียงมาเจอทิฟฟานี่เป่าฟลูตอยู่เธอเดินเข้าไปนั่งโตะหินอ่อนที่อยู่ใกล้ๆและนั่งฟังร่างสูงบรรเลงเพลง ท่วงทำนองที่ไพเราะแต่แฝงด้วยความรู้สึกที่ยากจะอธิิบาย..ทั้งเสียใจ น้อยใจ กลัว สับสนตีกันไปหมด ทิฟฟานี่หันมาเห็นแทยอนจึงหยุดเล่น
"พี่ฟานี่เล่นเก่งจังเลยนะคะแต่ก็เศร้า.."ประโยคหลังดูแผ่วลงเหมือนกลัวว่าอีกฝ่ายจะได้ยิน
"ขอบคุณ..ขาหายดีแล้วเหรอถึงได้ออกมาเดินเล่นน่ะ"ร่างสูงเอ่ยถาม
"ดีขึ้นเล้วค่ะพี่ฟานี่ยัง.."แทยอนพูดยังไม่จบประโยคร่างสุงก็พูดแทรกขึ้นก่อน
"ดึกแล้วฉันว่าเธอควรไปนอนได้แล้วนะหมาน้อยของฉัน"
"แทไม่ใช่หมาซะหน่อย พี่ฟานี่อ่ะชอบว่าแทอยู่เรื่อย"แทยอนแย้งอย่างงอนๆ ร่างสูงเดินเข้ามาใกล้แล้วกระซิบข้างหู
"ฉันไม่ได้ว่าเธอเป็นหมาแต่ฉันบอกว่าเธอเป็นหมาน้อยของฉัน..คิม แทยอน" ฟอด! ทิฟฟานี่ขโมยหอมแก้มแทยอน(ตลอดเลย) แทยอนอึ้งทำตัวไม่ถูกหน้าเธอแดงเอามากๆจนคิดว่าอีกฝ่ายก็คงสังเกตุเห็นเช่นกันไม่งั้นก็ไม่ยิ้มเจ้าเล่ห์แบบนี้หรอก ร่างเล็กผลักอีกฝ่ายออกแล้วลุกขึ้นยืน
"ดึ..ดึกแล้ว..แทว่า..แทไปนอนดีกว่า..ฝันดีค่ะพี่ฟานี่"แทยอนพูดติดๆขัดๆแล้ววิ่งเข้าบ้านไปโดยเร็วคงลืมไปว่าตัวเองเจ็บขาอยู่ ทิฟฟานี่มองตามร่างเล็กยิ้มๆ
[ฉันหวังว่าเธอคงคิดเหมือนฉันนะแทยอน...]ทิฟฟานี่คิดในใจก่อนจะหยิบฟลูตขึ้นมาเป่าอีกครั้งในค่ำคืนที่แสงดาวส่องสว่างและเต็มไปด้วยความสุข
.............................................................................................................................
ยุปปี้!จบแล้วอีกตอนไม่มีอะไรจะพูดมากมายขอบคุณทุก ment ที่ให้กำลังใจนะคะจะอัพให้เร็วที่สุดค่ะ^_^
GOMAWO^^
แทยอนที่อกกมาเดินเล่นข้างนอกได้ยินเสียงเพลงจึงเดินตามหาต้นเสียงมาเจอทิฟฟานี่เป่าฟลูตอยู่เธอเดินเข้าไปนั่งโตะหินอ่อนที่อยู่ใกล้ๆและนั่งฟังร่างสูงบรรเลงเพลง ท่วงทำนองที่ไพเราะแต่แฝงด้วยความรู้สึกที่ยากจะอธิิบาย..ทั้งเสียใจ น้อยใจ กลัว สับสนตีกันไปหมด ทิฟฟานี่หันมาเห็นแทยอนจึงหยุดเล่น
"พี่ฟานี่เล่นเก่งจังเลยนะคะแต่ก็เศร้า.."ประโยคหลังดูแผ่วลงเหมือนกลัวว่าอีกฝ่ายจะได้ยิน
"ขอบคุณ..ขาหายดีแล้วเหรอถึงได้ออกมาเดินเล่นน่ะ"ร่างสูงเอ่ยถาม
"ดีขึ้นเล้วค่ะพี่ฟานี่ยัง.."แทยอนพูดยังไม่จบประโยคร่างสุงก็พูดแทรกขึ้นก่อน
"ดึกแล้วฉันว่าเธอควรไปนอนได้แล้วนะหมาน้อยของฉัน"
"แทไม่ใช่หมาซะหน่อย พี่ฟานี่อ่ะชอบว่าแทอยู่เรื่อย"แทยอนแย้งอย่างงอนๆ ร่างสูงเดินเข้ามาใกล้แล้วกระซิบข้างหู
"ฉันไม่ได้ว่าเธอเป็นหมาแต่ฉันบอกว่าเธอเป็นหมาน้อยของฉัน..คิม แทยอน" ฟอด! ทิฟฟานี่ขโมยหอมแก้มแทยอน(ตลอดเลย) แทยอนอึ้งทำตัวไม่ถูกหน้าเธอแดงเอามากๆจนคิดว่าอีกฝ่ายก็คงสังเกตุเห็นเช่นกันไม่งั้นก็ไม่ยิ้มเจ้าเล่ห์แบบนี้หรอก ร่างเล็กผลักอีกฝ่ายออกแล้วลุกขึ้นยืน
"ดึ..ดึกแล้ว..แทว่า..แทไปนอนดีกว่า..ฝันดีค่ะพี่ฟานี่"แทยอนพูดติดๆขัดๆแล้ววิ่งเข้าบ้านไปโดยเร็วคงลืมไปว่าตัวเองเจ็บขาอยู่ ทิฟฟานี่มองตามร่างเล็กยิ้มๆ
[ฉันหวังว่าเธอคงคิดเหมือนฉันนะแทยอน...]ทิฟฟานี่คิดในใจก่อนจะหยิบฟลูตขึ้นมาเป่าอีกครั้งในค่ำคืนที่แสงดาวส่องสว่างและเต็มไปด้วยความสุข
.............................................................................................................................
ยุปปี้!จบแล้วอีกตอนไม่มีอะไรจะพูดมากมายขอบคุณทุก ment ที่ให้กำลังใจนะคะจะอัพให้เร็วที่สุดค่ะ^_^
GOMAWO^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น