ฝันสลายในสายลม

ลำดับตอนที่ #1 : ปฐมบทรัก - ประถมศึกษา

ความรักครั้งแรกของผม เรียกว่ารักแบบลูกหมาก้อได้ครับ (puppy love นะครับ) มันเริ่มต้นขึ้นตอนผมอยู่ ป. 6 ตอนนั้น ผมแอบชอบเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง เธอน่ารักมาก เรียนเก่งด้วยแต่ผมเก่งกว่านิดหนึ่ง (แอะ แอะ) แบบว่าผมเก่งที่สุดในห้อง (วงเล็บห้องหนึ่งมี 28 คน หยิง 17 ชาย 11 ครับท่าน) เธอมีชื่อเล่นว่า "J" ส่วนชื่อจริงผมจำได้ขึ้นใจ (เก็บไว้ในใจครับ) เธอน่ารักที่สุดจึงมีคนรักเธอมากที่สุดด้วย แต่ที่แย่งกันออกหน้าออกตาตามประสาเด็กคือ เจ้าหนึ่งกับเจ้ายอด ครับ มันต่อยกันเกือบทุกวันเพื่อแย่งที่นั่งข้างเธอ ส่วนผมนะเหรอ แอบมองอย่างเดียว บางวันๆได้คุยบ้างไม่คุยบ้าง อย่างว่าครับคนหน้าตาแย่ๆ อย่างผมไม่มีใครสนใจครับ แต่ผมยังแอบมองเธอทุกวันแม้ตอนนั้นไม่รู้ว่ารักคืออะไร ต้องทำอย่างไง แต่ที่ผมรู้ตอนนั้นคือสนใจเธอ ที่โรงเรียนตอนเลิกเรียน ทุกคนต้องมาเข้าแถวหน้าเสาธง เพื่อแยกเป็นสายเพื่อเดินเท้าเปล่ากลับบ้านตามหมู่บ้านรวม 5 สาย ในแถวต้องนับสมาชิกให้ครบถึงออกเดินได้ ผมอยู่คนละสายกับเธอแต่มักจะบอกครูว่าท้องเสียแล้ววิ่งไปแอบดูเธอเดินผ่านสายตาไป (สุขใจจริงเรา) มันเป็นแบบนี้เกือบทุกวันที่ผมมองเธอด้วยสายตาชื่นชมและหลงรัก(รึเปล่าไม่แน่ใจ) แต่สุดท้ายเราก้อต้องจากกัน (แอะ แอะ ข้างเดียวครับ) ผมต้องเรียนต่อในเมือง ส่วนเธอได้ข่าวว่าไม่เรียนต่อ แถวบ้านผม จบ ป.6 เค้าไม่ค่อยเรียนต่อกัน จบมามักทำงานเลย ผมไม่ได้ข่าวเธอเลยนาน 12 ปี เจอเธอในวันหนึ่ง เธอเดินมาในสภาพอุ้ยอ้ายและจูงมือเด็กอีกคน ส่วนผมจบปริญญาตรี ผมยังดีใจที่ได้เจอเธออีก แต่ไม่ได้ทักเธอครับ ดีใจกับเธอด้วย ความรู้สึกครั้งนั้นต่อเธอยังคงมีอยู่ ถึงตอนนี้ผมก้อยังไม่เข้าใจว่าตอนนั้นมันคืออะไร แต่ก้อสุขใจทุกครั้งที่นึกถึง
ตอนนี้จบก่อนครับ ทิ้งท้ายนิดหนึ่ง ฝากถึงน้องผู้หญิงวัย ม. ต้น ครับ ความรักนั้นมีได้ครับ แต่อย่าพยายามค้นหามันมากเกินไป จนต้องเอาบางอย่างไปแลกมาครับ เก็บมันไว้เป็นความภูมิใจของตัวเองและของคนที่เรารักดีกว่าครับ ผมเจอมาทุกคนครับ เสียใจกับอดีตที่กลับไปแก้ไขไม่ได้ ฉะนั้น ปัจจุบัน (คิดก่อนทำครับ) อย่าทำตามเพื่อนทุกอย่าง เพื่อมีแฟนได้เราก้อมีได้ ถ้าอย่างนั้นเพื่อนรวยเราต้องรวยด้วยสิ (ใช่มั้ยครับ) คิดก่อนทำจะได้ไม่ต้องเสียใจทีหลัง เจอกันตอน 2 ครับ