ต้านรัก CEO จอมบงการ

ตอนที่ 7 : Chapter 3 : ถอนพิษยา 100%

Chapter 3 : ถอนพิษยา (Dangerous Desire)

ชาร์ลส์ค่อยๆผ่อนจังหวะลง ถอนปลายลิ้นออกมา จูบเบาๆบนริมฝีปากอิ่ม ไล่เรื่อยลงมายังซอกคอขาว ดูดเบาๆพร้อมกับใช้ปลายลิ้นสัมผัสความละมุนละไม ผิวเธอนุ่มเหมือนแพรและหอมเย้ายวนใจ ใบหน้าแกร่งกร้าวเลื่อนต่ำลงไปอีก และจูบเบาๆบนเนินอกอิ่ม

“โอ้…”

ก่อนที่เขาจะทำอะไรมากกว่านั้น เวณิกาก็กรีดร้องพร้อมกับบิดเร่าด้วยความหวิวหวาม ชายหนุ่มเห็นอาการเช่นนั้นก็รู้ทันทีว่าธารลาวาของเธอได้ถูกระเบิดออกมาแล้ว แต่แน่นอน…ยังมีอีกหลายระลอกที่พร้อมทะลักทลายอย่างรุนแรง เพราะฤทธิ์ของยากระตุ้นที่ทำให้ความปรารถนามากกว่าปกติ

เวณิกาหายใจถี่กระชั้นราวกับเพิ่งหยุดวิ่งระยะทางไกล ดวงตาหลับแน่น หัวคิ้วขมวดมุ่นเข้าหากัน ก่อนจะคลายออกช้าๆ บ่งบอกว่าการปะทุภายในสงบลงแล้ว

ชาร์ลส์มองเธอและยิ้มอย่างเอ็นดู เพราะตอนนี้แม่เสือสาวดาวยั่วได้กลายร่างเป็นกระต่ายน้อยไม่มีพิษสงไปแล้ว แต่อย่างที่บอก มันก็แค่ชั่วคราว ยานั่นไม่มีทางหมดฤทธิ์ง่ายๆ ที่เธอเป็นอย่างนี้ทั้งที่เขายังไม่ได้ทำอะไรมากมายไม่ใช่เรื่องน่าแปลกนัก เพราะคนที่โดนยาปลุกเซ็กส์เข้าไปมักไวต่อการสัมผัสและง่ายต่อการกระตุ้น เพียงแค่จูบก็สามารถทำให้เธอลอยโลดสู่สรวงสวรรค์ได้

ให้ตายเถอะ เขาไม่ได้ตั้งใจจะให้เหตุการณ์ดำเนินมาถึงตรงนี้เลย แต่เพราะอารมณ์พาไปแท้ๆ

ชายหนุ่มตัดสินใจจะผละออกจากร่างเล็กและไปสงบสติอารมณ์ในห้องน้ำ ทว่าเวณิกาลืมตาขึ้นและส่ายหน้าไวๆ

“จะต่ออีกเหรอ” เสียงทุ้มห้าวแปร่งพร่า เพราะอารมณ์คุกรุ่นยังไม่ได้รับการปลดปล่อย

หญิงสาวนิ่งอยู่ครู่ ก่อนพยักหน้าเบาๆ แล้วรีบหลบตา ใบหน้าแดงก่ำเป็นผลจากความอายและฤทธิ์ยาผสมกัน

“ผมควรจะตัดใจดีไหมเนี่ย” ชาร์ลส์คิดหนักว่าควรจะเริ่มกระบวนการถอนพิษทางลัดอีกครั้ง หรือเกลี้ยกล่อมให้เธอเข้าไปอาบน้ำดี

“ฉัน… ฉันรู้สึกว่า… ความร้อนในตัวฉัน… ยังไม่ลดลงเลยสักนิด” เรียวปากอิ่มที่บอบช้ำจากการจูบขยับบอก เธอยอมรับว่ากระดากอาย แต่ความทรมานราวกับมีเปลวเพลิงร้อนแรงลามเลียอยู่ภายในก็บังคับให้พูดออกไปอย่างนั้น เพราะเวลานี้มีเพียงบุรุษผู้อยู่ตรงหน้าที่จะช่วยปลดเปลื้องความอึดอัดครัดเคร่งของเธอออกไปได้

“ไม่เลยสักนิด?” ชาร์ลส์ทำหน้าทึ่งเล็กน้อย หมายความว่าเขาต้องทำมากกว่านี้อีกเหรอ

เวณิกาพยักหน้าและเสมองที่เขี่ยบุหรี่บนโต๊ะรับแขกหน้าโซฟาตัวยาว ตอนนี้เธอที่สวมเพียงบราและกางเกงชั้นในลูกไม้สีดำตัวจิ๋วมีเขาคร่อมอยู่ด้านบน แต่ไม่มีส่วนใดสัมผัสกัน นอกจากสายตาที่สอดประสาน

“ไปอาบน้ำดีกว่า เชื่อผมเถอะ” เจ้าของโรงแรมหนุ่มหว่านล้อม เพราะไม่อยากรังแกเธอซ้ำสอง เขารู้ว่าสุภาพบุรุษไม่ควรข่มเหงผู้หญิง หากพวกเธอไม่เต็มใจ โดยเฉพาะผู้หญิงที่ไม่มีสติอย่างเวณิกา เขายิ่งไม่ควรฉวยโอกาส แต่โชคร้ายที่เขาไม่ใช่ผู้ชายแสนดีแบบนั้น และเขาก็ต้องพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะหักห้ามใจตัวเองไม่ให้ทำในสิ่งที่ร่างกายเรียกร้องโหยหา แน่นอน…การต้านทานความปรารถนาเป็นหนึ่งในสิ่งที่ยากที่สุดที่คนเราจะทำได้ และเขาก็กำลังจะพ่ายแพ้ต่อมัน

“ฉันยังไม่อยากอาบ” คนที่ทั้งหูและใบหน้าแดงก่ำไปหมดว่า

ดวงตาสีเทาเป็นประกายพราวลึกซึ้งเมื่อมองเรือนร่างแสนเย้ายวน ผิวกายและริมฝีปากของเธอหวานหอมจนอยากจะชมชิมทุกสัดส่วนว่าจะหวานเหมือนกันหมดหรือไม่ ริมฝีปากและลำคอเขากำลังแห้งผากเหมือนไม่ได้ดื่มน้ำมานานแรมปี ทั้งที่เพิ่งละเลียดรสละมุนละไมไปหยกๆ และ ณ ตอนนี้ความหวานฉ่ำของเธอเท่านั้นที่จะทำให้หยุดกระหายอยากได้

“คุณนี่ดื้อจริงๆเลย” เขาพูดเหมือนผู้ใหญ่ดุเด็กตัวเล็กๆ เอื้อมมือหนาไปบีบจมูกเพื่อแกล้งเธอเล่น

สัมผัสเพียงแค่นั้น แต่กลับจุดชนวนความร้อนให้พลุ่งพล่านขึ้นมาในร่างกายของเวณิกาอีก หัวใจหญิงสาวเต้นตุบๆ เหมือนระเบิดเวลาที่กำลังนับถอยหลัง

“คุณก็ปราบฉันสิ” เธอมองเขาอย่างซุกซน

ชาร์ลส์กลุ้มใจอีกครั้ง รู้ทั้งรู้ว่าตอนนี้อีกฝ่ายไวต่อการสัมผัสมาก เขาก็ยังจะไปแตะต้องตัวเธอเพื่อปลุกเร้าอีก แล้วไม่เพียงแต่เวณิกาที่ร้อนรุ่ม เขาก็รุ่มร้อนไปด้วยแรงปรารถนาไม่ต่างกัน

โธ่เว้ย! ทำไมเธอถึงได้มีอิทธิพลต่อเขามากขนาดนี้นะ

ใครต่อใครต่างรู้ดีว่าชาร์ลส์ แอชตัน วินเทอร์คือผู้ทรงอำนาจอันดับต้นๆของวาสเวกัส เป็นนักธุรกิจฝีมือเฉียบขาด ไม่เคยพ่ายแพ้ผู้ใด และหล่อเหลามีเสน่ห์อย่างร้ายกาจ แค่สบตาสาวๆเพียงเสี้ยววินาทีก็ทำให้พวกเธอหลอมละลายลงกับที่ได้ แต่ชายหนุ่มก็ไม่เคยคิดลงเอยกับใคร เพราะผู้หญิงแต่ละคนล้วนรักใน ‘ปีกอันสง่างาม’ ไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงข้างในของเขา หากเขาไม่มีปีกคู่นี้ พวกเธออาจไม่ชายตามองเลยก็ได้

ทว่าตอนนี้หัวใจแข็งแกร่งที่ถูกแช่แข็งเอาไว้กำลังถูกจู่โจมอย่างหนักโดยผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่ง เธอทำให้น้ำแข็งที่ห่อหุ้มหัวใจแน่นหนาค่อยๆละลายทีละนิดๆ ทั้งที่เจอกันในสภาพไม่เต็มร้อย อิทธิพลมหาศาลของเธอต่อเขา ทำให้ชาร์ลส์รู้ว่าช่วงเวลาที่ห่างกันไป ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกว่าเธอเป็นคนแปลกหน้าเลย แต่พร้อมจะสานต่อความสัมพันธ์ให้แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น ซึ่งถ้าเธอไม่โดนมอมยา เขาคงได้เข้าไปทักทายด้วยวิธีที่คนปกติทั่วไปทำกัน ไม่ใช่อยู่ในสถานการณ์วาบหวามสุ่มเสี่ยงเช่นนี้

“คิดอะไรอยู่เหรอคะ” เสียงออดอ้อนทำให้ชาร์ลส์หลุดจากภวังค์

ดวงตาสีควันบุหรี่ตวัดมองใบหน้าหวานอย่างชั่งใจ บอกตัวเองร่ำๆว่าหยุดเดี๋ยวนี้ แต่รู้ตัวอีกทีเขาก็อุ้มร่างเล็กเข้ามาจนถึงห้องนอนอันโอ่อ่าและอลังการ วางเธอลงบนเตียงสปริงขนาดคิงไซส์ซึ่งใช้เป็นสมรภูมิรักระหว่างเขากับสาวๆหุ่นเซ็กซี่เร้าใจมานับไม่ถ้วน

ไหนบอกว่าหยุดไงวะ เราทำอะไรเนี่ย!

ชาร์ลส์สบถ และเสมองไปยังโต๊ะโคมไฟหัวเตียง คิ้วเข้มที่พาดตรงเหนือดวงตาคู่คมขมวดเข้าหากัน ยิ่งอยู่ในนี้ บรรยากาศจะยิ่งชักจูงให้เขาทำอะไรแบบนั้นง่ายขึ้นอีก เขาไม่ควรพาเธอเข้ามาในห้องนอนเลยให้ตายเถอะ

แต่เหมือนร่างกายและความคิดจะสวนทางกันอย่างน่าเจ็บใจ เพราะสัดส่วนความเป็นบุรุษกำลังทำให้กางเกงยีนของเขาคับแน่นจนมันแทบจะทะลุผ้าหนาๆออกมาผงาดได้อยู่แล้ว

เขาหันกลับไปมองคนที่นอนอยู่บนเตียงอีกครั้ง ดวงตากลมฉายแววเชิญชวน เพราะความรุ่มร้อนในร่างกายเธอพุ่งสูงจนถึงขีดสุดอีกครั้ง

ชาร์ลส์รู้สึกปั่นป่วนเมื่อความคิดในหัวของเขากำลังตีกันวุ่นวาย แต่ร่างกายไม่แยแสความคิดราวกับสองระบบแยกออกจากกัน ยิ่งมองเธอ ความตึงเครียดก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นจนอยากจะปลดกระดุมกางเกงยีนและรูดซิบลงเพื่อผ่อนคลายความอึดอัด หากถ้าทำอย่างนั้น เขาอาจควบคุมมันไม่อยู่

“คุณเงียบไปอีกแล้ว” หญิงสาวขยับตัวลุกขึ้น

ดวงตาของชาร์ลส์เลื่อนมองทรวงอกอวบอิ่มในบราลูกไม้ตัวจิ๋วโดยอัตโนมัติ และพบว่าการนั่งทำให้ส่วนนั้นโดดเด่นเตะตามากกว่าตอนเธอนอนราบบนเตียง เลือดของเขาเดือดปุดๆที่อุณหภูมิมากกว่าหนึ่งร้อยองศาเซลเซียส ความเป็นชายรวดร้าวเหมือนจะระเบิด

ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นสบดวงตากลมโตหวานซึ้งซึ่งมองเขาอยู่ก่อนแล้ว หญิงสาวยิ้มและหัวเราะคิก แววตาเป็นประกายรู้ทัน

“ฉันเห็นนะว่าคุณแอบมอง… ตรงนั้น”

ชาร์ลส์ยกมือขึ้นลูบท้ายทอย เป็นครั้งแรกในชีวิตก็ว่าได้ที่เขารู้สึกขัดเขินเมื่ออยู่บนเตียงกับสาวๆ ไม่เคยมีใครทำให้เขารู้สึกเหมือนเด็กน้อยผู้ไม่ประสีประสาแบบนี้ได้ และมันทำให้เขารู้สึกเหมือนโดนหยามศักดิ์ศรีเบาๆ ไม่ได้การณ์ เขาต้องทำให้เธอรู้ว่าไม่ได้กำลังเล่นอยู่กับลูกแมว แต่เป็นหมาป่าที่พร้อมจะกลืนกินกระต่ายน้อยเข้าไปทั้งตัวและหัวใจ

“คุณไม่คิดว่าผมตั้งใจมองเหรอ” ดวงตาสีเทาเข้มเป็นประกายแพรวพราว

“ก็คุณดูลังเล กล้าๆกลัวๆ” เวณิกาไม่รู้ตัวเลยว่าคำพูดเย้าแหย่ของเธอเป็นการท้าทายบุรุษรูปงามที่นั่งอยู่บนเตียงเดียวกัน เธอรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง กึ่งมีสติกึ่งล่องลอย พูดออกไปอย่างคึกคะนอง เพราะรู้สึกสนุกปากที่ได้ล้อเลียนเขา

“ลังเลงั้นเหรอ” ริมฝีปากหยักลึกกระตุกยิ้มร้าย เธอปรักปรำเขาอีกแล้ว

“หรือไม่ใช่คะ”

“คุณยั่วผมมากไปแล้วนะ เวย์” ชาร์ลส์รู้ว่าเธอคึกคะนองขนาดนี้ได้ เพราะฤทธิ์ยาปลุกเซ็กส์ล้วนๆ

“มากกว่านี้ก็ได้” หญิงสาวยิ้มหวาน

แล้วสติของชายหนุ่มก็ขาดผึงในทันทีที่เจ้าของร่างเล็กโน้มตัวเข้ามาจูบ ชาร์ลส์ถอนใบหน้าออกมา ไม่ปล่อยให้เวณิกาทำอย่างนั้นได้นาน เพราะเจ้าชายแห่งลาสเวกัสอย่างเขาจะไม่ยอมเสียชื่อตกเป็นฝ่ายถูกกระทำเด็ดขาด!

P.S.เฮียชาร์ลส์โดนหยามเข้าแล้ว

หนูเวย์ของเราจะโดนอะไรบ้าง

มาติดตามกันต่อจ้า ^O^

102 FZE?E