ตรวนรักสัญญาใจ

ลำดับตอนที่ #42 : บทที่7 แทงข้างหลัง 6

รีอัปเพื่อโปรโมทอีบุ๊ก

“เอาแต่ไล่ผิงไม่เบื่อเหรอคะ ผิงเพิ่งกลับมาเองนะ”

“จะเอายังไงกันแน่พัทราวี !”

“ผิงยังรักพี่พี” เธอโต้กลับไปอย่างไม่ลังเล เขาดูอึ้งเล็กน้อยแต่ยังสามารถหัวเราะออกมาได้ เธอไม่ชอบเลยจริงๆ กับเสียงหัวเราะแบบนี้ “ที่จริงแล้วผิงยังตัดใจไม่ได้ ตอนแรกตั้งใจจะหยุด...แต่พี่พีเองที่ดึงผิงกลับไป”

“ฉันไปทำแบบนั้นตั้งแต่ตอนไหน ขอร้องให้คนอย่างเธอมารักฉันหรือไง...ฉันไม่เคยต้องการ” ธนภัทรขยับเข้าใกล้คนตัวเล็กโน้มหน้าลงแล้วพูดเสียงลอดไรฟัน พัทราวีกำลังป่วนประสาทเขา แถมวันนี้ยังเป็นวันเปิดตัวโรงแรมของเขาเสียอีก “ความจริงก็ไม่น่ากลับมาเลยนะ”

“แต่ก็กลับมาแล้ว ส่วนเรื่องที่พี่พีถาม...ถ้าทำเป็นลืมผิงก็จะทบทวนให้ฟังอีกครั้ง ผิงพยายามทำเป็นไม่สนใจเพราะไม่อยากยุ่งแต่พี่พีนั่นแหละ เอาพี่เจตต์มาอ้างเพื่อที่จะเข้าใกล้ผิง คนเกลียดกันเขาไม่พยายามหาเรื่องเข้าหาแบบนี้หรอกค่ะ”

“เธอมโนได้ไกลมากพัทราวี ตื่นเถอะ...หลับไปห้าปีแล้วนะ ยังไม่ตื่นอีกเหรอ” พัทราวีเชิดหน้าฝืนยิ้มสู้ เปิดไพ่บอกรักไปแล้วจะหันหลังกลับก็คงไม่ทันแล้ว

“ผิงบอกแล้ว กลับมาครั้งนี้จะมาทวงของตัวเองกลับคืน ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหน...ผิงจะทำค่ะ” แล้ววันหนึ่งธนภัทรจะเข้าใจเองว่าทำไมเธอถึงตัดสินใจทำแบบนี้

“อยากลองดีก็เชิญ ครั้งนี้ฉันจะไม่สนด้วยว่าเธอเป็นน้องสาวไอ้ดิน หรือว่าน้องสาวของใคร !”

         เงาที่สะท้อนกลับมาคือผู้หญิงสวยหวานน่ารักคนหนึ่ง ผมยาวที่วันนี้ถูกดัดเป็นลอนใหญ่เพิ่มความเซ็กซี่ปนความอ่อนหวานเล็กน้อย ขับให้ใบหน้าเรียวงดงามกว่าทุกๆ วัน เครื่องสำอางราคาแพงถูกประทินโฉมลงบนหน้าของตัวเองด้วยฝีมือช่างต่างหน้าที่ลงทุนควักเงินจ่ายไปแพงเอาการ

         ลดาวัลย์ใช้มือลูบแก้มตัวเองหันซ้ายหันขวา ก่อนจะยิ้มให้ตัวเองในกระจก เธอสวยและเธอมั่นใจว่ามีดีไม่น้อยไปกว่าพัทราวี เรียนเก่งเกว่าได้เกรดเฉลี่ยอันดับหนึ่งมาโดยตลอด ผู้ชายมักชอบผู้หญิงฉลาดก็จริงแต่ต้องแกล้งโง่แกล้งอ่อนแอเป็นบางเรื่องด้วย แน่นอนว่าคนอย่างเธอสามารถแสดงออกไปได้ดี

         ลิปสติกสีชมพูอ่อนค่อยๆ เติมลงปากเรียวปากอย่างช้าๆ หญิงสาวยิ้มให้ตัวเองผ่านกระจกอีกครั้ง การที่เธอพยายามพัฒนาตัวเองมาจนถึงจุดนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ลงทุนไปมากเท่าไหร่เธอต้องเอากลับคืนมาให้มากกว่าที่เสียไป

         “แกไม่มีวันสู้ฉันได้หรอกอีผิง !” ร่างบางตะโกนออกไปเสียงลั่น ประตูห้องน้ำถูกลงกลอนพร้อมกับติดป้ายปรับปรุงเอาไว้ บางคนอาจจะสงสัยว่าเปิดโรงแรมใหม่ทำไมห้องน้ำถึงใช่ไม่ได้ หรือบางคนอาจจะไม่สงสัยเลย็ไม่รู้

แต่เธอไม่สนใจช่างหัวมันปะไร !

“คุณป้าจะเก็บลูกชายไว้ให้อีผิงกินเหรอคะ ถึงได้กันหนูออกนอกหน้าขนาดนั้น หนูเป็นแฟนของพี่พีนะคะ เป็นคนรักของเขา ตำแหน่งภรรยาต้องเป็นของหนูเท่านั้น !” เธอพูดกับตัวเองด้วยความเคียดแค้น สองมือกำเข้าหากันแน่นอยากจะกวาดทุกสิ่งทุกอย่างให้พังทลายลงไป

อีแก่นั่นมันใช้ให้เธอเดินไปเสิร์ฟน้ำให้แขกทั้งที่มันเป็นหน้าที่บริกร คอยดูเถอะวันไหนที่เธอได้เข้าไปอยู่ในบ้านจะจัดการให้สาแก่ใจ

“จะกลับมาทำไมกัน อีสารเลว !” มันแย่งทุกอย่างไปจากเธอ แย่งไปหมดเลยไม่ว่าจะเป็นความสนใจหรือความชื่นชม ทั้งที่ตอนนั้นเธอเป็นประธานนักเรียนทำทุกอย่างเพื่อสร้างชื่อเสียงให้กับโรงเรียน ได้รางวัลกลับมาแทนที่จะยกย่องเธอแต่ไม่เลย ทุกคนกลับไปเชิดชูอีลูกคุณหนูผู้งดงามอย่างพัทราวีที่ประกวดนางงามประจำจังหวัดแล้วได้รางวัลกลับมา

เพราะมันสวยทุกคนเลยชอบมัน ทั้งๆ ทีความจริงมันมันทั้งโง่ทั้งแรด วิ่งตามผู้ชายไม่เว้นแต่ละวันแถมยังลากเธอไปด้วย แต่ก็ถือเป็นเรื่องดีที่ทำให้เธอได้เจอกับธนภัทร

ผู้ชายที่สาวๆ หลายคนใฝ่ฝัน พัทราวีหลงรักผู้ชายคนนั้นหัวปักหัวปำจนแทบถอนตัวไม่ขึ้น แต่มันโดนเขาตวาดใส่ไล่กลับมาตลอด ภายใต้รอยยิ้มของเธอและคำพูดที่ให้กำลังใจ เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและอยากจะยิ้มเยาะออกมาตรงๆ มันคงไม่รู้ว่าเธอนั่งแช่งอยู่ตลอดเวลา

ผู้หญิงโง่ๆ ที่เอาแต่วิ่งตามผู้ชายอย่างไร้สมองใครเขาอยากจะคว้าไปทำเมีย !

และเมื่อวันนั้นมาถึง วันที่พัทราวีไม่อาจทนอยู่เพราะหอบใจช้ำๆ ไปเรียนถึงต่างประเทศ เพราะโดนธนภัทรไล่ออกจากชีวิต วันนั้นคือวันที่เธอมีความสุขมากที่สุด

การที่จะเอาชนะและได้แก้แค้นพัทราวีไปพร้อมๆ กันก็คือ เธอต้องเป็นคนรักของธนภัทรให้ได้ และเธอก็ทำมันสำเร็จ

“แต่ถ้าแกไม่กลับมา มันจะดีกว่านี้ !” ทำไมไม่ตายๆ ไปซะ จะกลับมาเป็นมารขัดขวางความสำเร็จของเธอทำไม !