ตรวนรักสัญญาใจ

ลำดับตอนที่ #40 : บทที่7 แทงข้างหลัง 4

รีอัปเพื่อโปรโมทอีบุ๊ก

งานเปิดตัวโรงแรมใหม่ของธนภัทรจัดขึ้นอย่างหรูหรา พัทราวีมาพร้อมกับณดลที่วันนี้ใส่สูทมาอย่างหล่อเหลา พร้อมกับเพื่อนๆ พี่ชายอีกสองคนอย่างเจตรินทร์และชิษณุ คนตัวเล็กเดินควงคนเป็นพี่ด้วยความมั่นใจเต็มร้อย เพราแต่ไหนแต่ไรตอนเรียนมัธยมปลายเธอเองก็เป็นนักกิจกรรมตัวยง ได้ถือป้ายโรงเรียนบ้างไม่ก็ดรัมเมเยอร์

หรือเป็นเพราะเหตุผลนี้ที่ทำให้ลดาวัลย์แอบอิจฉาในใจลึกๆ

“อย่าก่อเรื่องล่ะ วันนี้ไอ้พีเป็นเจ้าภาพ อีกอย่างผู้ใหญ่ก็มาร่วมยินดีกันเต็มไปหมด” ณดลก้มลงกระซิบข้างหูน้องสาวเสียงเหี้ยม จนโดนสาวเจ้าตวัดตาใส่ “ฉันรู้ละ ว่ามลชอบทำตาแบบนี้เหมือนใคร”

“นี่น้องนะ ไม่ใช่ตัวปัญหา เดี๋ยวก็ยุให้พี่มลไปมีแฟนเสียเลย เบื่อนักพวกทำไรตรงข้ามกับใจ” พัทราวีสะบัดผมใส่พี่ชายก่อนจะเดินเลี่ยงไปอีกทาง พลางสังเกตรอบๆ บริเวณโรงแรมใหม่ของธนภัทร

เห็นปากร้ายๆ คอยจิกกัดเธอแบบนั้นแต่ก็เก่งใช่ย่อย ไม่อยากจะยอมรับแต่ก็ต้องยอมว่าตอนนี้รู้สึกปลื้มใจที่ธนภัทรสามารถสร้างโรงแรมนี้ขึ้นมาได้ คุณลุงที่คอยมองอยู่บนฟ้าคงจะภูมิใจที่ลูกชายตัวเองเก่งถึงขนาดนี้

เจตรินทร์คว้าน้ำส้มจากบริกรที่เดินมาพอดี อีกแก้วคว้าไวน์แต่แก้วนี้สำหรับเขาเท่านั้น ส่วนแก้วแรกเป็นของสาวน้อยที่วันนี้แปลงร่างเป็นนางอัปสร

พัทราวีสวยมากจนเกินคำบรรยาย ผมเงาดำยาวๆ ของเธอปล่อยยาวสยายจนถึงสะโพกกลมกลึง แถมสวมชุดลายลูกไม้สีขาวเข้ารูปได้อย่างไม่มีที่ติ แล้วยังเปิดไหล่โชว์ผิวเนียนนั่นอีก...

แน่นอนหลายคนมองมาที่เธอไม่ว่าจะผู้หญิงหรือผู้ชาย รวมถึงเจ้าของงานวันนี้ด้วยเช่นกัน !

“มองหาใครน่ะ น้ำส้มสำหรับนางเอกวันนี้” ชายหนุ่มยื่นน้ำส้มให้ร่างบางที่ส่งยิ้มให้อย่างน่ารัก เสียงหวานกล่าวขอบคุณเบาๆ ก่อนจะรับมันไปดื่มอย่างไม่เกี่ยงงอน

“ผิงกำลังมองหาคุณป้าค่ะ ยังไม่เห็นท่านเลย” เธอบอกก่อนจะทำหน้าฉงนเมื่อเจตรินทร์เอาแต่มองเธอไม่วางตา “พี่เจตต์เป็นอะไรหรือเปล่าคะ” มือเล็กโบกไปมาระดับสายตาของเพื่อนพี่ชาย จนสุดท้ายร่างสูงก็ตื่นจากภวังค์

“ผิงว่าไงนะ”

“ผิงบอกว่า ผิงกำลังมองหาคุณป้าค่ะ”

“คงอยู่แถวๆ ไอ้พีมั้ง งั้นเราไปหามันดีกว่า ไปแสดงความยินดีที่มันประสบความสำเร็จแบบนี้” ถึงจะเป็นศัตรูหัวใจ แต่ธนภัทรก็ยังเป็นเพื่อนรักของเขาเหมือนเดิม “ตอนนี้มันไม่ได้คุยกับใครแล้วด้วย”

“ไม่คุยอะไรละคะ นั่นไงคนข้างๆ เขาน่ะ” ลดาวัลย์ที่ยืนขนาบข้างธนภัทรอย่างน่าหมั่นไส้ ยัยนั่นคงลืมไปแล้วกระมังว่าเมื่อหลายวันก่อนยังเดินเคียงคู่กับเสี่ยอ้วนพุงพลุ้ยอยู่เลย

และคืนนั้นก็คงไปถึงไหนต่อไหนกัน...

ลดาวัลย์อยู่ในชุดเดรสแขนกุดสีชมพูอ่อนๆ กระโปรงสั้นเหนือเข่าเล็กน้อย การแต่งตัวนี่เรียบร้อยช่างขัดกับนิสัยที่แท้จริงเหลือเกิน พัทราวีพยายามควบคุมจังหวะการหายใจเข้าออก เมื่อเห็นแขนเรียวนั่นคล้องอยู่กับท่อนแขนแกร่งของธนภัทร

หรือจริงๆ แล้ว...อาจจะถึงเวลาที่เธอควรทวงของตัวเองคืน ในเมื่อลดาวัลย์นอกใจและนอกกายก่อนถือว่าไม่เหมาะสมที่จะครอบครองธนภัทร ถึงแม้ว่าข้อหลังที่เธอกล่าวหานั้นจะยังไม่เห็นจังๆ ก็เถอะ

ธนภัทรไม่ใช่ผู้ชายเลิศเลอดีครบถ้วนอะไร เขาปากร้ายพูดจาทำร้ายจิตใจเธอมาก็มาก แต่ให้ทำยังไงได้ในเมื่อหัวใจมันไม่รักดี เธอยังรักเขาและเป็นห่วงอยู่แบบนี้

ถ้าให้เลือกรักใครสักคน แน่นอนเธอคงเลือกเจตรินทร์ เพราะถ้าเลือกรักคนที่รักเราเหมือนกันเธอคงไม่เจ็บปวด

“ดีใจด้วยว่ะ สุดยอดเลยเพื่อน” เจตรินทร์เป็นคนเข้าไปทักเจ้าของงานก่อน ลดาวัลย์เห็นแบบนั้นจึงปล่อยแขนจากธนภัทรพลางส่งยิ้มให้ทั้งพัทราวี ที่ยืนจ้องอยู่ก่อนแล้ว...