ตรวนรักสัญญาใจ

ลำดับตอนที่ #36 : บทที่6 ไขว้เขว 6

รีอัปเพื่อโปรโมทอีบุ๊ก

“หนูผิงยังไม่มีแฟน” คนเป็นแม่เปรยขึ้นเบาๆ เมื่อขึ้นมานั่งบนรถโดยที่ลูกชายเป็นสารถีให้

         “...” ธนภัทรยังคงเงียบ เขาเข้าใจว่าท่านต้องการจะสื่ออะไร แต่มันเป็นไปไม่ได้ในเมื่อตอนนี้เขาคบอยู่กับลดาวัลย์ แล้วเธอก็ไม่ได้ผิดอะไร

         “ใครจะเป็นผู้ชายคนนั้นนะ เจ้าดินบอกว่าเจตต์เขาชอบผิง ถึงกับมาขออนุญาตจีบน้องสาวเขาแบบตรงๆ นี่ถ้าผิงเป็นลูกสาวแม่นะ ถ้ามีผู้ชายอย่างเจตต์มาขออนุญาตตรงๆ แม่นี่รีบเปิดไฟเขียวให้เลย” รมย์ฤดีบอกด้วยความหมั่นไส้

“ฉันมาสายหรือเนี่ย ยัยพวกนั้นมาถึงกันหมดแล้ว”

ธนภัทรโล่งอกเมื่อมารดาเปลี่ยนเรื่องพูดกะทันหัน คงเพราะถึงที่นัดหมายของเพื่อนๆ ท่านแล้ว โชคดีไปที่รอดตัวไม่ต้องมานั่งอึดอัดกับคำพูดกำกวมของคนเป็นแม่

“ถึงที่พักแล้วโทรบอกผมด้วยนะครับแม่” ท่านตระเวนออกเที่ยวกับเพื่อนๆ บ่อยเกินไป แต่ความผิดเขาด้วยที่ไม่มีเวลาให้มารดา ตั้งแต่บิดาเสียไปงานทุกอย่างตกมายังเขา

“จ้า ลูกรัก” รมย์ฤดีหอมแก้มลูกชายทั้งซ้ายและขวา ก่อนที่จะลงจากรถไปหากลุ่มเพื่อนๆ ส่วนลูกชายเปิดหลังรถพร้อมกับยกสัมภาระมาให้คนเป็นแม่ พร้อมกับยกมือไหว้เพื่อนของท่านทักทายเชื่อครู่ ก่อนจะขับรถออกไป

“ตาพีนี่ดูภูมิฐานมากเลยนะ เห็นแล้วอยากได้ลูกเขยแบบนี้” หนึ่งในกลุ่มเพื่อนของรมย์ฤดีเอ่ยชม

“ไม่ได้จ้ะ มีแฟนแล้วแต่ถึงไม่มีก็ไม่ยกให้ใคร เพราะฉันมีคนไว้ในใจอยู่ก่อนหน้านี้แล้ว”

การเดินทางต้องหยุดชะงักชั่วคราวเมื่อคนขับรถดันเกิดท้องเสียขึ้นมา กลุ่มคุณนายยังสายเลยตกลงกันว่าจะไปเดินหาอะไรลงท้องกันก่อน รมย์ฤดีที่กินมื้อเช้ามาก่อนเพื่อนได้แต่ตามใจเพราะถึงรออยู่แบบนี้ก็ยังไปไม่ได้เพราะไม่ใช่คนขับรถ

“ห้างก็ยังไม่เปิด ตลาดนี่ก็ร้อนจริงๆ”

“เอาน่า ของในตลาดอร่อยเยอะแยะ ไม่แพงเหมือนในห้างด้วย” รมย์ฤดีปลอบเพื่อนที่เดินถือพัด ความจริงมันก็ไม่ได้ร้อนอะไรมากมาย แต่เพื่อนเธอคนนี้ขี้ร้อนมากไปหน่อย

“เอ๊ะ ! นั่นมันเสี่ยศรหรือเปล่า แต่แหม...คราวนี้ไม่ได้ควงยัยเจ้ทิ้มมา แต่มาควงเด็กที่ไหนเนี่ย แอบถ่ายรูปไปฟ้องเมียมันดีไหม”

“ไม่เอาน่ะ อย่าไปยุ่งเรื่องครอบครัวเขาเลย” มารดาของธนภัทรเอ่ยปากห้าม ก่อนจะหันมองตามเพื่อนแล้วก็ต้องหรี่ตามองดูดีๆ เมื่อรู้สึกคลับคล้ายคลับคลาอย่างไรชอบกล

“ตายๆ เด็กสมัยนี้ไม่ไหวเลยจริงๆ ริอ่านเป็นเมียน้อยคนอื่น ไม่สนบาปบุญคุณโทษกันสักนิด ถ้าฉันมีลูกชายนะจะไม่ให้ผู้หญิงแบบนี้เข้าใกล้เด็ดขาด”

รมย์ฤดีหน้าชาดิกเหมือนถูกด่าทางอ้อม เพราะเมื่อเธอจ้องมองดีๆ กลับพบว่าผู้หญิงที่กำลังนั่งป้อนขนมเสี่ยศรอยู่คือลดาวัลย์ คนรักของธนภัทรลูกชายของเธอ ถึงจะเคยเห็นแค่ไม่กี่ครั้งแต่ก็จำได้ดีเพราะเธอติดตามเรื่องราวของลูกชายเสมอ

และอีกอย่างท่าทีกระหนุงกระหนิงแบบนั้นไม่ใช่ญาติฝ่ายไหนกันแน่ๆ มีหยิกแก้มแถมยังจับไม้จับมือกันอีก

“เสียศรนี่ก็ยังไง มีเมียอยู่กินกันมาตั้งหลายปี ยังจะมาคว้าอีหนูแบบนี้อีก นี่ถ้ายัยเจ้ทิ้มรู้นะมีหวังตายแน่ๆ แต่สงสัยช่วงนี้เมียจะไม่อยู่ไม่อย่างนั้นไม่กล้าพามาเดินในตลาดหรอก”

“แล้วเสี่ยศรเขาไม่กลัวคนอื่นเอาไปบอกเหรอ” รมย์ฤดีถามด้วยความแปลกใจ เพราะฝ่ายชายเองก็ค่อนข้างดังแต่ดังในด้านผิดๆ ลดาวัลย์ก็กระไรถึงกล้าทำตัวแบบนี้ไม่กลัวคนอื่นเขาไปบอกธนภัทรหรืออย่างไร

“ตอนนี้ตลาดนี่ก็ของเสี่ยศรเขาแหละ แล้วดูนู่นสิมีคนคอยคุมตลอด เมื่อกี้เห็นคนยกโทรศัพท์ขึ้นมา ไอ้พวกนั้นยังเดินไปขอดูเลย”

แล้วแบบนี้เธอจะปล่อยให้ธนภัทรคบกับผู้หญิงหน้าไหว้หลังหลอกต่อไปได้อย่างไร รมย์ฤดีคิดด้วยความหนักใจครั้นจะยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายเดี๋ยวจะเจอดีอย่างที่เพื่อนพูดมาเมื่อครู่ ไปเล่าให้ธนภัทรฟังเดี๋ยวก็หาว่าเธออยากดันให้คู่กับพัทราวีอีก

แต่จะยอมให้ลูกชายตัวเองโดนหลอกเห็นทีจะไม่ได้ มันคงต้องจัดการทำอะไรสักอย่างแล้ว

‘พีอย่าว่าแม่เลยนะลูก แม่ไม่อยากเห็นลูกโดนหลอก’