คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : บทที่5 ล้อเล่นกับความรู็สึก 5
“ฝันไปเถอะ” ร่างบางพูดเสียงรอดไรฟัน คิดจะแอ้มเธอเหมือนกับ ยัยพวกที่โดนเขาหิ้วไปหิ้วมาใช่ไหม เธอจะวิ่งหนีสุดกู่เลยคอยดู
“ก็ฝันอยู่ทุกคืน” ณดลแอบสูดกลิ่นหอมจากตัวภัทรวดีเข้าเต็มปอด เขาไม่มั่นใจว่าเธอไม่ใช่น้ำหอมแต่มันยั่วยวนใจเขาเหลือเกิน “แถมเปียกเสียด้วย”
“นาย !”
“เอาเถอะค่ะ พี่มลจะทำอาหารเลยไหมคะ เดี๋ยวผิงช่วยเองถึงจะเป็นลูกมือไม่ดีเท่าไหร่ แต่ก็จะขออาสาด้วยความเต็มใจ ส่วนพี่ดิน...จะดีมากถ้าไปนั่งไกลๆ อย่ามากวนสาวๆ เขาจะทำอาหารกัน” พัทราวีปัดมือไล่พี่ชายตัวเอง ที่ชอบมาป้วนเปี้ยนกับภัทรวดี หยอกให้คนอื่นเขาคิดมากแบบนี้ไม่ดีเลยนะ หากชอบก็ควรพูดตรงๆ สิ
“ทำเร็วๆ ล่ะ คิดถึง เอ้ย...หิว” ณดลยักคิ้วข้างหนึ่งใส่ภัทรวดีที่ถลึงตาใส่ให้ ก่อนที่ชายหนุ่มจะเป็นฝ่ายหัวเราะเล็กน้อยแล้วเดินออกมา “มลนะมล”
“วิธีจีบสาวมึงนี่โบราณมากครับ” ชิษณุโยนน้ำอัดลมกระป๋องให้เพื่อน “รุ่นนี้แล้วถ้าจริงจังก็บอกตรงๆ ไปเลย”
“ยังหรอก กูอยากให้แน่ใจก่อน” ณดลเปิดฝามันก่อนจะกระดกดื่มอย่างหิวกระหาย อยู่ใกล้ยัยตัวแสบทีไรคอแห้งทุกที ยิ่งได้กลิ่นหอมอ่อนๆ น้ำลายเหนียวทันใด หากเป็นผู้หญิงคนอื่นไม่เกินสามวันหรอก...ยัยพวกนั้นมานอนครวญครางใต้ร่างเขาแล้ว
“เอ้า ไหนมึงบอกจริงจัง”
“ที่ว่ายังน่ะ ไม่ได้หมายถึงตัวเอง แต่หมายถึงเขาต่างหาก...อยากให้แน่ใจว่าคิดเหมือนกัน” เขาอยากรู้ว่าภัททรวดีมีใจให้กันบ้างหรือเปล่า ไม่อยากบังคับจิตใจใคร
“โคตรพระเอกเลยครับ” ชิษณุหัวเราะลั่น ไม่เคยคิดว่าเพื่อนตัวเองจะชอบเด็กสาววัยขบเผาะ จะว่าไปก็ไม่ได้เด็กน้อยขนาดนั้นเพียงแต่อายุห่างกับ ณดลพอสมควร “กินเด็กเขาว่าอร่อย”
“ปากดีนะไอ้บอย วันไหนมึงกินเด็กขึ้นมาจะหัวเราะให้ฟันร่วง ระวังจะได้เมียเด็กแล้วโดนแหกอก”
“แหกอกไม่ว่า แต่ก็ขอได้นอนซบอก พี่บอยยอม” ณดลส่ายหน้าเบาๆ ไอ้พวกปากดีแบบนี้ส่วนมากมักตกม้าตายเสมอ เขาจะรอดูวันที่มันตกจากหลังม้า จะตามไปกระทืบซ้ำเลยคอยดู
เจตรินทร์เลือกที่จะเดินเข้าไปหาพัทราวีมากกว่าณดลที่นั่งสุมหัวกับชิษณุ ถึงโดนปฏิเสธตรงๆ แต่เขาก็ยังไม่ย่อท้อ รู้ตัวดีว่าหญิงสาวมองเขาเป็นพี่ชายมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ก็ยังดีกว่าโดนเกลียดละนะ
“พี่ปลอกให้เอาไหม ผิงปลอกแล้วมัน เอ่อ...” ดูท่าพัทราวีจะไม่มีฝีมือทางด้านอาหารสักเท่าไหร่ “เดี๋ยวจะโดนมีดบาดมือเข้า” คนตัวเล็กทำหน้ามู่ทู่อย่างน่ารัก ก่อนที่เธอจะยื่นให้เขาทำทั้งหมด
“ผิงพยายามแล้วนะคะ แต่มันก็ติดมีดเยอะเกินไป” เธอมองเศษผักคะน้าที่จัดการเอาส่วนที่แข็งๆ ออกไป
“ปลอกแบบนี้สิ ดูนะ...ต้องค่อยๆ แล้วก็ระวังมือตัวเองด้วย เดี๋ยวจะเฉือนนิ้วไป” เจตรินทร์ถึงกับลงทุนทำให้เธอดูชัดๆ น่าอายจังขนาดเขาเป็นผู้ชายงานบ้านงานเรือนก็ยังทำได้ดีกว่าผู้หญิงอย่างเธอเสียอีก
“ใครได้แต่งงานกับพี่เจตต์คงโชคดีน่าดูเลยค่ะ” พัทราวีปรบมือให้คนที่เธอนับถือแบบพี่ชาย
“แล้วผิงไม่อยากเป็นคนโชคดีคนนั้นเหรอ” ชายหนุ่มถามยิ้มๆ แต่ภายในใจก็ยังแอบลุ้นไปด้วย แม้ว่าจะรู้คำตอบดีแต่แรกแล้วก็ตาม
“พี่เจตต์อยากเป็นคนโชคร้ายเหรอคะ” หญิงสาวหัวเราะร่วน คนอย่างเธอใครเขาจะอยากได้ไปเป็นภรรยา สิ่งที่เธอพอจะทำได้ดีที่สุดคงเป็นน้ำส้มคั้นเพราะเมื่อหลายปีก่อนเธอหัดคั้นเป็นอาทิตย์กว่าจะได้สูตรเด็ดจนมั่นใจว่ามันน่าจะอร่อย ถึงได้ตั้งใจเอาไปให้ธนภัทรดื่มเป็นคนแรก
แต่เขา...กลับโยนให้คนอื่นโดยไม่แม้แต่จะชายตามอง
“ถึงจะโชคร้ายในสายตาใคร แต่พี่คงเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลก” ถึงพัทราวีจะขี้เหวี่ยงขี้วีนอารมณ์ร้อนขนาดไหน แต่เธอคือสีสันและคอยสร้างเสียงหัวเราะเสมอ และเพราะเธอเป็นคนเลือดร้อนพอมาเจอกับไฟอย่างธนภัทร เขาเลยคิดว่าทั้งคู่อาจจะไม่เข้ากัน อีกคนร้อนแต่อีกฝ่ายร้อนยิ่งกว่าพอปะทะกันจะเหลืออะไร
“โอ๊ย...พี่เจตต์ก็ หั่นให้ด้วยนะคะ เดี๋ยวผิงไปช่วยพี่มลทำอย่างอื่นก่อน” เธอไม่ได้เขินแต่มันค่อนข้างจะกระอักกระอ่วนใจเล็กน้อย ขนาดบอกไปตรงๆ แล้วดูเหมือนเขาจะยืนยันคำเดิม
ไม่อยากดึงคนบริสุทธิ์ลงมาเจ็บปวดกับคนที่ยังจมอยู่กับอดีตอย่างเธอ เพราะสายตาของผู้หญิงคนนี้จับจ้องไปยังธนภัทรมาตั้งแต่ไหนแต่ไร นอกจากบิดาแล้วก็พี่ชายก็มีเขานี่แหละที่เธออยู่ด้วยแล้วรู้สึกปลอดภัย ธนภัทรคอยปกป้องเธอเสมอไม่ว่าเธอจะทำเรื่องอะไรผิดมา ต่อหน้าเขาจะตำหนิแต่พอเธอโดนคนอื่นว่าชายหนุ่มจะออกโรงปกป้อง เพราะแบบนี้ยังไงเธอถึงยึดมั่นเสมอมา
‘โตขึ้นพี่พีต้องแต่งงานกับหนูนะคะ’
‘แน่นอน พี่จะยอมให้เราไปแต่งงานกับคนอื่นได้ยังไงกันล่ะ’
‘ผิงชอบมงกุฎดอกไม้ เหมือนอันนี้ที่พี่พีใส่ให้’
‘วันแต่งงานพี่จะทำให้ใหม่ เอาให้สวยกว่านี้’
‘สัญญานะค้า’
‘สัญญาครับ’
ความคิดเห็น