คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : บทที่5-5
“หึ ! สงสัยมันพลาดไปทำลูกสาวใครท้องเข้า”
บ้าเหรอ...เธอไม่ได้ท้องสักหน่อย !
คงไม่ต้องคิดให้มากความกระมังว่าคนที่พวกนั้นพูดถึงคือใคร ดูแล้วเหมือนจะไม่ใช่เพื่อนรักหรือมิตรที่ดีเท่าไหร่ ไม่งั้นคงไม่พูดถึงกันแบบนี้ และเธอไม่อยากทนฟังมันดูเข้าตัวเองยังไงไม่รู้
“ได้แล้วค่ะคุณสร ช้าอีกนิดเดียวอดแน่ๆ ค่ะ ผู้หญิงคนนั้นอยากได้ชุดนี้เหมือนกัน ดีที่คุณสรคว้าไว้ก่อน” สรวิชเลิกคิ้วขึ้นก่อนจะมองตามที่พนักงานพูด
ผู้หญิงที่ว่าเหลือบมองเขานิดหนึ่ง คงไม่มีอะไรให้เขาสนใจเท่าไหร่ถ้าเธอไม่มองเหมือนกำลังตำหนิทางสายตา หรือโกรธที่เขาแย่งเสื้อตัวนี้ไป
แต่มันเป็นเสื้อผู้ชาย...
ปวริศาทำทีเปิดดูเสื้อตัวอื่นๆ จากราว คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันมองเห็นผู้ชายคนนั้น จากหางตาว่าเขากำลังเดินมาทางเธอ หรือหมอนั่นจะรู้ว่าเธอคือ ‘เมีย’ ของอาชวิน
ไม่ได้คิดมากไปใช่ไหม แต่ปากแบบนั้นก็คงไม่มีคนรักเท่าไหร่กระมัง มีแต่เธอนี่แหละที่ทนเขาได้
สรวิชเดินมาหยุดอยู่ข้างๆ เจ้าของร่างบาง เธอหันมองแววตาสงสัย ทำให้มีโอกาสได้เห็นใบหน้าชัดๆ ริมฝีปากหนาหยัดยิ้มรู้สึกว่าคิดถูกที่เดินมา
“พนักงานบอกว่าคุณอยากได้เสื้อตัวสีกรม แต่มันเหลือตัวสุดท้าย”
“คะ...” เขาพูดถึงเรื่องเสื้ออย่างนั้นเหรอ ไม่ได้หมายถึงอาชวินใช่ไหม
“ถ้าคุณสนใจผมยกให้” แม้จะสงสัยว่าเธอจะซื้อไปให้ใครก็ตาม เขาไม่แปลกใจเท่าไหร่หรอกหากผู้หญิงคนนี้จะมีคนรักแล้ว ใบหน้าจิ้มลิ้มบวกกับตากลมโตมันทำให้เขาเผลอมองนานสองนาน
“ไม่เป็นไรค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ”
เท้าเล็กรีบก้าวออกมาจากร้านโดยส่งยิ้มให้พนักงานที่เดินมาเปิดประตูให้ ผู้ชายคนเมื่อกี้ดูแปลกๆ จู่ๆ เดินมาบอกจะยกเสื้อตัวนั้นให้ คนปกติที่ไหนเขาจะให้ฟรีๆ กันล่ะ รู้จักก็ไม่รู้จัก
ถึงจะเอ่ยปากพูดถึงอาชวินก็เถอะ เธอคิดว่าพวกเขาคงไม่ใช่เพื่อนกัน...
“ค่ะแม่ ตอนนี้ปอออกมาจ่ายตลาดค่ะ พอดีของสดในบ้านหมดแล้ว”
“แล้วเป็นยังไงบ้างฮึ...คุณอาชเขาดีกับปอไหมลูก” นึกถึงเจ้าของชื่อแล้วถึงกับย่นหน้า แต่แน่นอนเธอจะพูดความจริงให้ท่านรู้สึกไม่ดีได้อย่างไร
“พี่อาชก็ดีค่ะ แต่ดุไปนิดหนึ่ง แรกๆ ให้ปอไปช่วยงานที่ออฟฟิศค่ะ แต่หลังๆ ไม่ค่อยมีงานเท่าไหร่ปอก็เลยดูแลบ้านมากกว่า แล้วก็ดูแลเรื่องการกิน”
“คุณย่ากำลังหาฤกษ์ให้ เห็นว่าอีกสี่ห้าเดือน แม่อยากไปหาปอแต่ก็เกรงใจคุณอาช อีกอย่างไม่อยากให้คุณย่าเดินทางบ่อย”
“ปอไม่เป็นไรค่ะแม่ เอาไว้ว่างๆ เดี๋ยวจะลองขอพี่อาชกลับไปหาที่บ้านดู ไม่น่าจะมีอะไร” เพราะถ้าเขาไม่ไปเธอก็จะไปเอง นั่งรถไม่กี่ชั่วโมงเดี๋ยวก็ถึง
“มีความสุขดีใช่ไหมลูก แม่คิดถึงปอ ไม่มีเสียงแจ้วๆ ก็เหงาเหมือนกัน”
“ปอก็คิดถึงแม่ค่ะ ไม่มีคนปั่นหูให้เลย”
“เรานี่น้า โตแล้วก็ยังร้องให้แม่ปั่นหูให้อยู่นั่นแหละ”
“แม่คะ ปอต้องวางสายก่อน ว่าจะโทรหาพี่จ้อยไม่รู้ป่านนี้ถึงไหนแล้ว เอาไว้เดี๋ยวปอโทรหาอีกทีนะคะ”
ความคิดเห็น