เสน่หากับดักหัวใจ

 

เสน่หากับดักหัวใจ

(ภาคต่อ เล่ห์รักทาสซาตาน )

พี่ราฟ & หนูริน

** เรื่องนี้เคยตีพิมพ์กับทางสนพ.ทัชมาก่อนนะคะ**

     เมื่อความรักถูกซ่อนเร้นด้วยคำว่าพี่ชาย 

น้องสาวอย่างเธอควรทำเช่นไร เพื่อให้หัวใจบรรจบกัน

“ที่พูดไปเมื่อคืน มันคือเรื่องจริงนะคะ…หนูรินรักพี่ราฟ”

“หนูรินไปอาบน้ำแต่งตัวนะ จะได้กลับบ้านกัน” รามิลแกะมือบางออกแล้วลุกขึ้นไปเปิดตู้เสื้อผ้า 

ในตู้นั้นมีเสื้อผ้าของระรินบ้างประปรายเพราะเธอเคยมาค้างที่นี่ ค่อยยังชั่วที่หันกลับไปสาวน้อยซุกตัวอยู่ในผ้าห่มโผล่ออกมาแค่ศีรษะ เธอมองตาเขาปริบๆ สักพักดวงตากลมโตนั้นก็หลับปี๋ 

ก้มลงมองตัวเองก็รู้สาเหตุถึงสิ่งที่ทำให้ระรินต้องหลับตาแบบนั้น แก้มสากระเรื่อขึ้นเล็กน้อยที่ลืมไปว่าตัวเองเปลือยเช่นกัน รีบคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันรอบเอวเอาไว้

“พี่ขอโทษ…” เพราะแก้ไขอะไรไม่ได้ เขาต้องยอมรับในสิ่งที่ได้กระทำลงไป ร่างสูงทรุดตัวนั่งลงข้างสาวน้อย ก่อนวางผ้าเช็ดตัวให้เธอ “พี่จะไปอาบห้องข้างนอกเอง”

หญิงสาวค่อยๆ ลืมตาเมื่อเสียงทุ้มดังขึ้นใกล้เธอ ระรินหน้าแดงเถือกยิ่งนึกถึงตอนที่อ้อนวอนให้เขาช่วยปลดปล่อยความทรมานในกายของเธอยิ่งขัดเขิน

“พี่ราฟ" เสียงหวานเอ่ยแผ่วเบา "จะบอกเรื่องนี้ให้คุณพ่อกับคุณแม่รู้ไหมคะ”