คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 4 : อาหารเช้าแสนวุ่นวาย
4
อาหารเช้าแสนวุ่นวาย
เมื่อทำธุระอะไรต่อนิอะไรเสร็จนารุโตะกับซาสึเกะก็เสด็จลงไปข้างล่างที่พักเพื่อจะรับประทานอาหารเช้าด้วยกันและข้างล่างนั้นไม่ได้มีแต่พวกเขา...
“ซะ...ซาสึเกะ..คุง” ซากุระที่ลงมารอนารุโตะอยู่แล้วเมื่อเห็นนารุโตะลงมาพร้อมซาสึเกะก็ถึงกับอึ่ง ซากุระชี้สลับกันไปมาระหว่างนารุโตะกับซาสึเกะอย่างสับสนและตกใจสุดๆ “พะ...พวกนาย...ทำไม..แล้วซะ..ซาสึเกะ..คุง” ซากุระนิ่งค้างอยู่อย่างนั้นจนน้ำตาที่พยายามกั้นเอาไว้ไหลลงมาอาบแก้ม “ฮึก...ซาสึเกะคุง!!” ซากุระถลาเข้าไปกอดซาสึเกะแทบจะในทันทีจนเจ้าตัวเขาเกือบล้ม เธอซุกหน้าเข้ากับหน้าอกของร่างที่กอดอยู่ด้วยความตื้นตันและห่วงหาตลอดเวลาที่ผ่านมามันไม่ได้ศูนย์เปล่าในที่สุดก็เจอกันสักที
ซาสึเกะตะลึงงันเบิกตามองหญิงสาวตรงหน้าก็อยู่ๆก็ถลันเข้ามากอดเขาจนเกือบหงายหลังนี่นะ...แต่แบบนี้ก็ดีแล้วกอดให้หายคิดถึงซะ ซาสึเกะยกมือขึ้นลูบหัวซากุระที่ร้องไห้โฮเบาๆด้วยความอ่อนโยนโดยมีสายตาของนารุโตะที่จดจ้องอยู่เงียบๆพร้อมกับรอยยิ้มมีความสุข ในที่สุดก็อยู่ครบ3คนสักที
“แล้ว...ทำไมซาสึเกะคุงถึงได้...” ในตอนนี้ทั้ง3คนได้นั่งอยู่บนโตะอาหารเรียบร้อยแล้วพร้อมจะลงมือทานเมื่อแม่บ้านยกมาให้ระหว่างนั้นก็คุยกันไปก่อนโดยประเด็นเรื่องคือเจ้าตัวซึนที่นั่งอยู่หัวโต๊ะ(จ่ายตังค์=A=)และคนที่เริ่มก่อนคงเป็นใครไปมิได้-A-นอกจากซากุระจังสาวน้อยแสนน่ารัก(มั้ง?)
“คือ...เมื่อคืนฉันไปดูมิซากิน่ะเผื่อเจออันตรายแล้วจากนั้นมิซากิก็โดนจับตัวไป...”
“อะไรนะ!!!มิซากิซังโดนลักพาตัวเหรอ!!” แม่คุณตวาดถามกลับมาทันทีจนนารุโตะแทบจะหูแตกเพราะสียงอันไพเราะ(?)100เดซิเบลของคุณเธอ
“จ้า!!=[]=แล้วฉันก็เจอกับซาสึเกะที่คิดว่าน่าจะเป็นคนที่คอยปกป้องมิซากิน่ะ” นารุโตะว่าแต่ถึงยังไงตอนนี้ความอดทนที่โคตรจะต่ำของซากุระก็คงมิลงแล้วเพราะโมโหที่นารุโตะไม่ดูมิซากิดีๆดูซิ!โดนมันชิงตัดหน้าแล้ว
“นารุโตะ...ตาย!!!!!!!”
“ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกก!!!!ป๋มขอประทานโทษคร้าบบบบบบบบ!!ซากุระจังจ้า!!” นารุโตะว่าพลางยกมือไหว้อย่างกลัวตายยังไงเขาก็ขอทำอย่างนู้นอย่างนี้กับซาสึเกะก่อนค่อยตายได้ม้ายยยยยยย!!(ความคิดมัน=_=)
“เอ่อ...อาหาร...^-^;” สาวใช้ที่เพิ่งทำอาหารเสร็จและตั้งใจจะมาเสิร์ฟให้พวกนารุโตะเมื่อเดินเข้ามาก็ถึงกับหลบลูกหลงแทบไม่ทัน
“นารุโตะ!!!!!” ซากุระยังไม่เลิกราวีนารุโตะคว้าอะไรได้ก็ปาใส่หมดไม่ว่าจะเป็นไม้ถูพื้นไม้กวาดกล่องกระดาษชิดชู่เก้าองเก้าอี้ไปหมดในตอนนี้ในหัวคิดแค่ว่า มึงตาย!!!ซากุระวิ่งไล่ทุบนารุโตะจนนารุโตะเผลอลื่นไปชนแม่บ้านจนข้าวปลาอาหารหกเลอะไปหมด(ไม่ต้องกินกันพอดี- -)
“ว้าย!!”
“ว๊าก!ขอโทษครับT^T” นารุโตะรีบเข้าไปช่วยพยุงแม่บ้านขึ้นมาทันทีอ้าวๆข้าวหกแบบนี้เขาจะไปหาอะไรกินที่ไหนเล่าถ้าให้ทำใหม่คงต้องรอถึง10โมงเช้าแน่เลยสมาชิกบ้านนี้ใช่ว่าจะน้อยซะที่ไหนล่ะ?
“เอ่อ...เดี๋ยวฉันจะไปยกมาให้ใหม่นะคะแต่ว่า...คงจะนานหน่อย” แม่บ้านก้มหน้าพูดอย่างอายๆก่อนจะรีบโค้งให้และกำลังจะเดินออกจากห้องนี้ไปเพื่อตรงไปยังห้องครัวทันทีแต่ก็โดนเรียกไว้ซะก่อน
“เดี๋ยวครับ...”
“คะ?” เธอมองซาสึเกะอย่างงๆก็ไม่เคยเห็นเขาเลยนี่นะหรือจะเป็นเพื่อนกับพวกนารุโตะเธอหรี่ตามองอย่างสงสัย
“คงจะนานหน่อยสินะ...งั้นผมจะทำเองแล้วกันวัตถุดิบพอรึเปล่า?” ซาสึเกะถามพลางลุกขึ้นและเดินตรงไปยังแม่บ้านสาวเธอถอยหนีด้วยความประหม่าแต่ก็ยังเงยหน้ามองซาสึเกะด้วยใบหน้าแดงๆก่อนจะเปิดปากตอบคำถาม
“ตะ..แต่ว่าคงไม่ดีมั้งคะถ้าฉันให้แขก...”
“ไม่เป็นไรหรอก...แล้ว...ว่าไงล่ะเรื่องวัตถุดิบ” ซาสึเกะถามกลับอีกรอบ แม่บ้านสาวทำหน้าฉงนแล้วรีบตอบเมื่อนึกได้
“ทำเป็นสินะคะ...ถ้างั้นฉันขอฝากซื้อของในรายการนี้ทีค่ะจากนั้นคุณจะทำอะไรก็ได้ห้องครัวอยู่ขวาสุดของชั้นนี้ค่ะถ้าเป็นไปได้รบกวนอย่าทำเครื่องครัวพังเลยนะคะ(มันแพง)” แม่บ้านตัดสินใจสั่งให้ซาสึเกะไปซื้อของที่ระบุเป็นตัวหนังสือในกระดาษที่อยู่ในมือของซาสึเกะ เขากวาดตามองของทั้งหมดที่จำเป็นต้องซื้อและรอบยิ้มออกมานิดๆ
“หึ...เข้าใจล่ะแล้วเจอกันในห้องครัวนะครับ” ซาสึเกะว่าพลางขยิบตาให้ทีนึงแม่บ้านสาวพยักหน้าให้แล้วรีบออกจากห้องนั้นไปอย่างรู้งาน นารุโตะมองซาสึเกะอย่างงงๆเขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าร่างบางตรงหน้าจะทำอาหารเป็นกับเขาด้วยได้แม่ศรีเรือนแบบนี้โตะดีจายยยยยยย!!อ่ะ^O^
“ซะ...ซาสึเกะคุง...เคยเข้าครัวด้วยเหลอ” ซากุระถามด้วยใบหน้าที่บ่งบอกถึงความไม่น่าเชื่อ
“ไม่อ่ะ” ตอบกลับมาทันท่วงที
“อ้าว!!” นารุโตะกับซากุระถึงกับอ้าปากค้าง
“แต่ฉันเคยทำให้พวกซุยเงซึกินแล้วดูเหมือนพวกนั้นจะบอกว่าอร่อยล่ะมั้ง...ก็แค่ข้าวต้มมันจะอร่อยได้ไง” เมื่อได้ยินถึงชื่อคนแปลกหน้าซากุระกับนารุโตะก็แทบจะกระโจนเข้ามาถามทันทีว่าไอ้ซุยนั้นมันเป็นใคร?(อย่าเรียกซุยเฉยๆสิเฟ้ย=[]=:ซุยเงสึ)
“ใครอ่ะซาสึเกะ”
“ก็แค่ลูกทีม...ทำไม?” ซาสึเกะถามกลับ
“ก็...เปล่า” นารุโตะตอบแบบเอื่อยๆ ทีกับเค้าไม่เคยจะทำให้กินอ่ะโตะน้อยจายยยยยยยยT[]T ซาสึเกะมองนารุโตะกลับอย่างไม่เข้าใจก่อนจะเชิดใส่และเดินออกไปข้างนอกเพื่อจะไปตลาด
“อ่ะ...ซาสึเกะคุงฉันไปด้วย!!” ซากุระรีบวิ่งตามไปติดๆ
“ฉันไปด้วย!!” นารุโตะว่าพลางกำลังจะวิ่งตามไปแต่กลับได้ยินเสียงหวานๆตะโกนบอกหรือห้ามเอาไว้ก่อน
“นายอยู่นี่แหละไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเลอะๆนั่นแล้วนั่งรอฉันทำอาหารให้กินซะ” ว่าจบเยี่ยงราชินี-O-ซาสึเกะเดินออกไปกับซากุระทันทีทันใดโดยปล่อยให้คุณสามี(?)นั่งหงอยคอตกอยู่อย่างนั้น
...............................................................................................................
“นี่ซาสึเกะคุง...จะทำอะไรเหลอ” ซากุระเปิดบทสนทนาเมื่อมาถึงตลาดและนึกได้ว่าขึ้นชื่อด้วยอาหารมันก็มีเยอะเป็นร้อยแปดพันเก้าแล้วเจ้าของร่างบางนี้จะทำอะไรให้พวกเธอทานกันเล่า ซาสึเกะหันหน้ามองซากุระนิ่งๆก่อนจะหันกลับไป
“คอยดูแล้วกัน” เขาว่าพลางอมยิ้มอย่างอารมณ์ดี ซากุระหัวเราะแห้งๆและรีบเดินตามซาสึเกะไปที่ร้านนู้นทีนี้ทีเพื่อหาของที่จำเป็นและของในรายการ
“โหเฮะ...สองคนนั้นรูปทรงใช้ได้เลยแฮะ...ลูกพี่อยากได้รึเปล่าครับ” เหล่าพวกตัวอันตพาลในมุมมืดเริ่มออกรายเมื่อเห็นคนสวยเดินผ่านไปมาและสะดุดเข้ากับสองร่างที่คุยกันกระหนุงกระหนิง(?) ก่อนจะเอ่ยถามคนที่คาดว่าเป็นลูกพี่หัวเกรียนของมันด้วยน้ำเสียงกวนโอ๊ย!(โอ๊ย!!=[]=)
“อืม...ก็น่าสนดีว่ะยิ่งคนผมสีดำนั่น...วู้น่าฟัดชิบ!!(อะฮึ่ย)”
“จริงด้วยนะลูกพี่...แล้วตกลงเอาคนไหนล่ะครับ”
“ทั้งคู่นั่นแหละแม่ม...รีบตามไปเร็วพวกแกน่ะ!!(อะฮึ่ย)” ลูกพี่เกรียนสั่งลูกน้องมันและรีบละออกมาจากตรงนั้นเพื่อหรี่หญิงสวยๆต่อ “แหม่ทำไมวันนี้มีแต่หญิงสวยๆว้า(อะฮึ่ย)” ลูกพี่เกรียนนึก....
“มีอะไรเหรอซาสึเกะคุง” ซากุระหันมองหน้าซาสึเกะอย่างงงๆก็อยู่ดีๆเจ้าตัวเขาก็หยุดเดินและหันมองข้างหลังตั้งหลายรอบ ซาสึเกะกวาดตามองรอบๆและนับจำนวนพวกที่กำลังสะกดรอยตามเขากับซากุระอยู่ในใจ
‘...3..4..5.......9..10' แต่ถึงจำนวนจะเยอะแต่ดันมีแต่พวกกระจอกพวกนี้คงกะจะเล่นงานเขากับซากุระตอนขากลับสินะงั้นก็คงไม่ต้องรีบอะไรมากบุกเมื่อไหร่ค่อยไปถล่มมันทีเดียว
“เปล่า...ไม่มีอะไรหรอกว่าแต่ของที่จะต้องซื้อต่อไป...”
“อ๋อ...เต้าหู้จ้ะ^O^” ซากุระตอบยิ้มๆ
............................................................................................................
สวัสดีเจ้าค่ะผู้ที่ติดตามฟิคอิเซนทั้งหลาย^O^
แค่นี้แหละจบ^-^ มีของแถมมาฝากเอาไป
คงสงสัยแต่คู่นี้มันมีเจงๆO[]O(ซ้ำขออภัย)
อัพเดตเมื่อ
9 กุมภาพันธ์ 2556
ความคิดเห็น