คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 : ปลุก!
1
ปลุก!
เช้าวันต่อมา=[]=
“อืม~” นารุโตะครางต่ำในลำคอเมื่อรู้สึกตัวตื่นและความหนาวจากแอร์เด็กหนุ่มนอนพลิกตัวไปมาสักพักก่อนจะลุกขึ้นนั่งและขยี้ตาให้หายง่วงปรับโฟกัสให้คงที่และมองไปรอบๆตัวห้องและหยิบนาฬิกาหัวเตียงมาดู...
“9โมง…เฮ้อ~” นารุโตะถอนหายใจและลงไปนอนคลุมโปงต่อ...(แล้วจะลุกขึ้นมาทำไม= =;;)
ปึง!!!
“เฮ้ย!!ไอ้เจ้าเซ่อ ตื่นได้แล้วฉันหิว!” เสียงประตูถูกผลักออกแรงๆตามมาด้วยร่างหญิงสาวที่แสนจะบอบบาง= = เด็กสาวเดินเข้าไปใกล้เตียงก่อนจะเท้าเอวมอง…ยังไม่ตื่น?เธอจึงตัดสินใจจับผ้าผ่มและดึงมันออกเบาๆจนมันหลุดมาถึงเอวของอีกคน นารุุโตะครางเสียงต่ำในลำคอเป็นเชิงรำคาญก่อนจะดึงผ้าห่มกลับมาคลุมตัว เด็กสาวมองคนตรงหน้าอย่างนึกคาดโทษก่อนจะรู้สึกคิ้วกระตุกเบาๆเมื่ออีกร่างมันหันหลังให้! ร่างบางจึงกระชากผ้าห่มออกทันทีแต่มันก็ยังไมตื่นแถมยังทำท่ารำคาญเอาหมอนมมาปิดหูอีกต่างหาก “ไอ้***ตื่นโว้ย!!!” ร่างเล็กขึ้นคร่อมคนที่นอนและเริ่มลงไม้ลงมือโดยการทุบกำปั้นเล็กๆไปทั่วอกของนารุโตะ และนั่นทำให้คนที่นอนอยู่ถึงกับตาสว่างและร้องว๊าก!!ลั่นห้อง
“เฮ้ย!!ยะ..โอ๊ย!!! หยุดดะ โอ๊ย!! หยุดได้แล้วเว้ย!!!!” นารุโตะจับข้อมือร่างบางแน่นและตะคอกเสียงดัง
“ก็ตื่นสิวะ!!!”
“ตื่นแล้วน่าเจ้า...บ้า” นารุโตะยกมือขึ้นผลักอกอีกคนแต่ดันไปขย้ำก้อนเนื้อส่วนเกินเข้าให้..
“อ๊ะ!...ทำอะไรน่ะ...ลามก” อีกคนว่าหน้าแดงๆ นารุโตะรีบยกมือออกทันทีก่อนจะเบิกตาอีกเมื่อเพิ่งสังเกตเห็นว่าเด็กสาวกำลังนั่งคร่อมเขาอยู่
“ซาสึเกะออกไปนะ”
“อ้าว...จำได้แฮะ”
“แหงล่ะ...เฮ้ย!!”
“อะไร?”
“นะ นะ นะ..นะ..นะนายเป็นผู้หญิงเหลอ” เมื่ออีกคนลงไปจากตัวแล้วนารุโตะลุกขึ้นนั่งและชี้ไปยังอีกร่างพร้อมกับแหกปาก ซาสึเกะมองดูอีกคนด้วยใบหน้าไม่รับบุญ
“ฮะ?...ไม่รู้สิ” ‘นั่นดิฉันเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายกันแน่เนี่ย?โดนผนึกจนลืมร่างต้น(?)’ ซาสึเกะยกเรียวขาขึ้นถีบนารุโตะจนตกเตียงก่อนจะขึ้นมายืนเท้าเอวชี้หน้าอีกคนเหมือนเป็นแม่คนที่สอง(?)
“กว่าจะตื่นได้นะแก๊!!!รีบไปหาอะไรให้ฉันกินเลยแล้วตื่นป่านนี้โรงลงโรงเรียนไม่ต้องไปแล้วรึไงห๊ะ!!!” เป็นชุดครับท่าน นารุโตะหุบปากเงียบฟังอย่างตกใจไม่เคยมีคนมาว่าเค้าขนาดนี้!!นอกจากแม่และไม่เคยมีใครมาปลุกเขาถึงเตียงแบบนี้ด้วย!!หมอนี่...ยัยนี่(?)นี่แหละคนแรก
“หา?!!นายมีสิทธิ์อะไรมากว่าฉันมิทราบ!!!” นารุโตะตะคอกเสียงดังจนอีกคนชะงักค้าง ซาสึเกะหุบปากเงียบและเสตามองไปทางอื่น
“แล้วนายคิดว่ารอดมาได้เพราะใครห๊ะ!!” ซาสึเกะโต้กลับบ้าง นารุโตะมองอีกคนอย่างไม่วางตาทั้งคู่จ้องตากันนานเหมือนทำสงครามเย็นใส่กัน
“หึ...ถึงนายไม่ช่วยฉันก็เอาตัวรอดในแบบของฉันได้ล่ะน่า!!!!” นารุโตะยังคงไม่ยอมแพ้และขึ้นเสียงใส่ดังกว่าเก่าและถ้าดูดีๆจะรู้ว่าเขาเริ่มฟิวส์ขาดแล้วด้วย
“อ๋อเหลอ!ไม่ยักจะรู้ ฉันจะรอดูแล้วกันว่านายจะแถไปได้สักกี่น้ำ!!!”
“ว่าไงนะ!...”
“ก็อย่างที่บอกนั่นแหละ!!ถ้านายไม่มีฉันช่วยไว้ล่ะก็คงโดนหมีนั่นขย้ำตายไปนานแล้วเจ้าเซ่อ!!”
“อย่ามาเรียกฉันว่าเจ้าเซ่อนะ!!!” นารุโตะตวาดกลับและลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับร่างบางที่ยืนเท้าเอวอยู่บนเตียงเขาชักจะโกรธขึ้นมาจริงๆแล้วนะ!
“ฉันจะเรียกนายจะทำไม!? ก็มันเรื่องจริงนิ!พูดความจริงฉันผิดด้วยรึไง!!!” ซาสึเกะเถียงกลับและนั่นก็ทำให้นารุโตะฟิวส์ขาดผึ่ง ร่างสูงเข้าไปกระชากร่างเล็กลงจากเตียงและผลักไปกระแทกผนังอย่างแรงจนอีกคนแทบจุกก่อนจะตามไปกดไหล่อีกคนไว้ออกแรงบีบหนักๆจนซาสึเกะกัดฟันกลั้นเสียงร้อง
“แต่ฉันเป็นเจ้านายของนาย!เข้าใจมั้ย!!!!แล้วนายก็ไม่มีวันหนีไปจากฉันได้นายต้องทำตามคำสั่งฉันทั้งหมด!!!” นารุโตะต่อว่าอย่างวางอำนาจจนอีกคนกลัวจนตัวแข็งทื่อ ซาสึเกะยืนนิ่งๆน้ำตาเคลออยู่ที่หางตาด้วยความเจ็บที่นารุโตะบีบไหล่และผลักจนหลังไปกระแทกกับผลังแข็งๆจนแทบจุกบวกกับร่างที่ไม่เอื่ออำนวยนี่ด้วย...
นารุโตะชะงักไปเมื่อสังเกตเห็นว่าอีกคนกำลังเจ็บและเถียงเขาไม่ออก ร่างสูงถอนหายใจแรงๆและปล่อยร่างอีกคนลงก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำเพื่อเตรียมตัวไปโรงเรียนปล่อยให้อีกร่างลงไปทรุดนั่งกับพื้นและยกมือขึ้นกอดเข่าตัวเองพร้อมกับเอาหน้าซุกกับวงแขน...
20 นาทีต่อมา
ให้ตายสิ!!ซาสึเกะทำให้เขาดโมโหตั้งแต่เช้าเลย!! นารุโตะเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าขนาดใหญ่และหยิบชุดของตัวเองกับอีกชุดที่คล้ายๆกันและตัวเล็กกว่าโยนให้ซาสึเกะที่นั่งอยู่บนเตียง ซาสึเกะหยิบชุดที่นารุโตะโยนให้ขึ้นดูก่อนจะมองอีกคนนิ่งๆ นารุโตะเหลือบมองด้วยหางตาก่อนจะเปิดปากพูดเบาๆ
“ใส่ซะ…”
“…อืม” ซาสึเกะรับคำง่ายๆและเดินเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกับชุด นารุโตะหรี่ตามองและใส่ฮูตสีดำทับชุดนักเรียนก่อนไปนั่งรออีกคนบนเตียง สักพักซาสึเกะก็ออกมาพร้อมกับชุดนักเรียนที่เขาเตรียมให้นารุโตะเปลยตามองและหันหน้าหนีพร้อมกับถามขึ้น
“ไม่สงสัยรึไงว่าฉันให้นายใส่ทำไม?”
“หึ...ก็สงสัยอยู่หรอกแต่จะทำไงได้ล่ะ...เป็นคำสั่งนายนี่” นารุโตะหรี่ตามองซาสึเกะอีกครั้งและเดินไปหยิบรีโมตปิดแอร์ถอดปลั๊กทุกอย่างออกพร้อมกับปิดไฟและจับมือซาสึเกะออกแรงดึงเดินไปที่ประตูห้องและเปิดมันออกพร้อมกับปิดล็อคให้เรียบร้อยเมื่อออกมาข้างนอกแล้ว
“…เมื่อกี๊ยังเป็นผู้หญิงอยู่เลยนี่”
“ก็นี่มันชุดผู้ชาย” ซาสึเกะตอบหวนๆ นารุโตะหันหนีจริงด้วยแฮะเขาโง่เองแหละที่ถาม
“นายมีกี่ร่างเนี่ย?”
“- -;;…3ร่าง”
“...ยังมีอีกร่างรึไง?”
“อืม”
“ร่างอะไรกระเทยเหลอ?”
“บ้า!...หมาป่าต่างหาก” จริงแฮะเขาลืมไปว่าหมอนี่มันเป็นหมาป่าผู้พิทักษ์=3= นารุโตะมองนิ่งๆและถามออกไปตรงๆเรื่องเมื่อกี๊...
“เมื่อกี๊นายเจ็บรึเปล่า?” นารุโตะถาม ซาสึเกะเงยหน้ามองอีกคนและหลบตาก่อนจะบอกปัด
“เปล่า...ไม่เจ็บหรอก” ซาสึเกะตอบเสียงเบาแต่นารุโตะหรี่ตามองอย่างไม่เชื่อก่อนจะแหวกคอเสื้ออีกคนดูซาสึเกะรนทำอะไรไม่ถูกและพยายามจะห้ามแต่หลักฐานก็ปรากฎต่อหน้านารุโตะซะแล้วรอยแดงรูปมืออยูที่ไหล่ทั้งสองข้างของซาสึเกะ นารุโตะเปลยตามองอีกร่างอย่างคาดโทษก่อนจะผละออกมาและเดินผ่านตัวอีกคนไปกดลิฟท์และยืนรอ ซาสึเกะมองอีกคนและเดินตามไปเงียบๆ สักพักลิฟท์ก็มาถึงพร้อมกับเปิดอ้าออกทั้งคู่เดินเข้าไปในลิฟท์ นารุโตะกดที่ชั้น1หลังจากนั้นความเงียบก็เข้าปกคลุมทั้งคู่
“…” นารุโตะยืนนิ่งๆมองไปด้านหน้าโดยไม่แม้แต่จะหันมองอีกคน
“…” ซาสึเกะเองก็ทำตัวไม่ถูกเลยได้แต่ตีหน้าเรียบนิ่งไม่พูดไม่จาถึงจะพูดก็พูดไม่ออกคำพูดมันถูกกลืนลงคอไปหมดเมื่อเจอสีหน้านิ่งๆนั่น
ติ๊ง!!
เมื่อลิฟท์เคลื่อนตัวมาหยุดอยู่ที่ชั้น1ประตูก็เปิดออกและทั้งคู่ก็เดินออกมาจากลิฟท์ นารุโตะเดินไปเปิดประตูคอนโดและผลักประตูกระจกให้เปิดออกก่อนจะเดินออกไปข้างนอกโดยมีซาสึเกะเดินตามหลังใบหน้าเริ่มบอกถึงความหงุดหงิดที่ก่อตัวขึ้นมา นารุโตะเหล่ตามองก่อนจะแสยะยิ้มอย่างชั่วร้าย...
High School Konoha…
"..."
“…” ทั้งคู่ยังคงเงียบและไม่มีท่าทีว่าจะคุยกันสักทีจนนารุโตะพาเดินมาถึงห้องผู้อำนวยการและเปิดประตูเข้าไปพบกับซึนาเดะที่นั่งง่วนกับการเซ็นเอกสาร และเมื่อมีผู้มาเยือนเธอจึงหยุดมือหรี่ตามองคนที่เข้ามา
“มีอะไร?”
“ผมพาหมอนี่มาเข้าโรงเรียนอ่ะ...ช่วยดำเนินการให้ที” นารุโตะลากซาสึเกะเข้ามาในห้องและพูดกับซึนาเดะเสียงหวน
“คนของเธอเหลอ?”
“อืม...ช่วยทีนะป้าถ้าเกิดหมอนี่เข้าได้ผมอาจจะเข้าเรียนสักชั่วโมงก็ได้นะ” นารุโตะขยิบตาให้และเดินออกไปจากห้องอย่างสบายใจเฉิบปล่อยให้ซาสึเกะอยู่กับซึนาเดะสองคน คราวนี้เขาก็ไม่ต้องเป็นห่วงอะไรแล้วล่ะ...แล้วก็เขาไม่ได้โกรธซาสึเกะจริงๆหรอกนะแค่อยากจะแกล้งและดูหน้าหลายๆอารมณ์ของคนพูดน้อยนั่นหน่อยแต่เอาเข้าจริงๆหมอนั่นเถียงเก่งชะมัดสงสัยต้องจดรายชื่อคนที่เอาโตะอยู่ลงในดิสแล้วล่ะแต่ในนั้นก็มีอยู่แค่2ชื่อเท่านั้นนอกจากซาสึเกะ…จะเป็นใครล่ะนอกจากพ่อกับแม่ของเขา
............................................................................
สวัสดีค่ะมาอัพดึกมากกกกกกก!!!ขอบคุณที่อ่านนะคะ(_ _)
แล้วก็ขอบคุณที่เม้นให้ด้วยค่ะแหม่มีกำลังใจอัพT^T
หลังจากที่เขียนฟิคเรื่องที่แล้วเสร้จก็มาต่อเรื่องนี้เลยนะเนี่ยดึกมาก
ขอตัวก่อนนะคะเจอกันใหม่นะ ซียู♥
ความคิดเห็น