[Fic Naruto] NaruSasu นายกลับมาแล้ว

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 : ภารกิจใหม่

1
ภารกิจใหม่

   ก๊อก! ก๊อก!...ก๊อก! ก๊อก!...ก๊อก!! ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!!
    "นารุโตะ!! ได้ยินมั้ย!!" ซากุระตะโกนเรียกนารุโตะหน้าบ้านเธอเป็นเด็กสาวที่มีใบหน้าสวยงามและยังเป็นรักแรกของนารุโตะแต่ในตอนนี้คนที่สำคัญที่สุดคือเพื่อนร่วมทีมที่หายไปเมื่อ5ปีก่อน เขารักษาสัญญากับซากุระไว้ไม่ได้และช่วยเพื่อนไม่ได้เขานี่มันแย่จริงๆ "นารุโตะ!!ได้ยินมั้ยยะ!!เปิดประตูหน่อย!!!" ซากุระร้องเรียกอีกครั้งเมื่อเห็นว่าเจ้าตัวยังไม่มีท่าทีจะเปิดประตูให้เธอ และคราวนี้ได้ผลเมื่อเจ้าตัวเขาเปิดประตู ซากุระยืนอึ่งและเอามือตบหน้าผากตัวเองแรงๆทีนึง 'ตาบ้านี่คิดจะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหนนะ' เธอคิดพลางมองสภาพอนาถจิตของคนตรงหน้าผมเผ้ายุ่งเหยิงใบหน้าง่วงซึมและที่สำคัญ...ยังอยู่ในชุดนอน!!
   นารุโตะกระพริบตาปริบๆมองร่างตรงหน้าเมื่อวานเขาไปเลี้ยงฉลองราเม็งกับครูอิรุกะเลยกลับดึกและเพิ่งตื่นเมื่อซากุระเคาะประตูเนี่ยแหละ นารุโตะมองซากุระอย่างอึ่งๆร้อยวันพันปีไม่เคยมาหาเขาหรือว่าเธออาจจะชวนเขาเดทกันนะ♥คิดแล้ว...คงเป็นไปได้ยากแฮะ(ไม่ได้นะโตะ!!หนูต้องคู่กับซัสจังสิ=/\=:เซน)
    "ซะ...ซากุระจัง?...มีอะไรเหรอ" นารุโตะถามยิ้มๆตามธรรมเนียมแป๊ะยิ้ม(หือ?)
    "ท่านซึนาเดะเรียกแน่ะ...เห็นว่าจะมอบภารกิจให้แต่ไม่รู้จะเรียกไปทำไมแถมให้ฉันมาเรียกนายคนเดียวด้วยคิดว่าคงเรียกครูคาคาชิกับซาอิก่อนแล้วล่ะนะ เอาเถอะดูจากสภาพแล้วนายคงยังไม่ได้อาบน้ำสินะ...รีบๆเข้าเดี๋ยวฉันรอ" ซากุระว่า
    "อะ...อืม" นารุโตะรับคำก่อนจะเดินกลับห้องไปและไม่ลืมปิดประตูตาม
 
ตัดมาตอนถึงห้องป้าซึนาเดะด้วยฟามขี้เกียจ(โดนถีบ)

ซึนาเดะมองซากุระและนารุโตะสลับกันก่อนจะลอบยิ้มอย่างมีเลศนัยเจ๊แกคงคิดว่าภารกิจนี้แค่สองคนก็พอจึงเรียกเพียงซากุระกับนารุโตะเท่านั้น เมื่อเห็นว่าทั้งคู่เริ่มวอกแวกมองซ้ายทีขวาทีเลยรีบแก้ข้อข้องใจ
    "ถ้าหาคาคาชิกับซาอิล่ะก็ สองคนนั้นเขาไม่มาหรอกก็ฉันไม่ได้เรียกนี่นะ" นารุโตะทำหน้างงเพราะงงและไม่เข้าใจ(ผัวะ//กวนดีนัก-O-//โตะ)
    "หมายความว่าไงอ่ะป้า-O-"
    "ก็หมายความตามงั้นแหละ" นารุโตะทำหน้าฉงนงงงงงงอีกรอบ (มันอ่านว่า ฉงน-งง-งง-งง นะคะ-A-) ซากุระเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน "ภารกิจนี้ฉันทำตามผู้ว่าจ้างน่ะ เขาต้องการแค่นินจาสองคนและที่สำคัญ1ใน2คนนั้นต้องเป็นนินจาแพทย์ฉันเลยจัดภารกิจนี้ให้พวกนาย...ภารกิจคือคอยเป็นคนคุ้มกันระวังหน้าระวังหลังให้องค์ชายน้อยแห่งตระกูล'ซาซากิ'ทั้งที่เป็นตระกูลใหญ่และกำลังถูกปองร้ายแต่ดันจ้างนินจาแค่สองคน" ซึนาเดะได้แต่คิดไม่ตก นารุโตะกับซากุระก็ได้แต่มองประมาณว่า ทำไมต้องตูทุกทีฟะ!!
    "แล้วอยู่แคว้นไหนเหรอคะ?" ซากุระเอ่ยถามมั่ง
    "ดาริโนะ โอ๊ะ! แคว้นนั้นมีเหล้าอร่อยๆอยู่ด้วยนี่นาถ้าทำภารกิจเสร็จแล้วซื้อมาฝากฉันบ้างนะ^O^" นารุโตะกับซากุระแทบอยากจะเอาหัวมุดดินหนี โถป้าบรรยากาศกำลังเครียดทำซะแตกดังเพร้งเลย!!
  เมื่อชี้แจงไปได้สักพักทั้งคู่ก็ออกจากห้องทำงานโฮคาเงะและแยกย้ายกันไปเก็บข้าวของเตรียมพักร้อนเอ๊ย!ทำภารกิจ แต่ระหว่างทางแน่นอนพระเอกของเราต้อง...
    "จะออกนอกหมู่บ้านทั้งที...แวะร้านอิจิราคุซะหน่อยดีกว่า^^" โซ้ยราเม็งก่อนไปซะก่อนแล้วก็มุขเดิมนารุโตะบังเอิญเจอกับอิรุกะที่นั่งกินอยู่ก่อนแล้วและแน่นอนพระเอกเราด้วยนิสัยเดิมเป็นคนร่าเริงเข้ากับคนง่ายจึงต้อง ทัก- -"
    "อ้าว!! นารุโตะเป็นไง จะไปทำภารกิจเหรอ" อิรุกะทักกลับ
    "ครับ ครูรู้ได้ไงอ่ะ=O="
    "สันชาตญาณความเป็นครูมันบอกไง ฮะฮะฮะ" นารุโตะหัวเราะนิดๆพอเท่(?) ทั้งคู่คุยกันตามภาษาครูศิษย์ได้นานพอดูและสักพักนารุโตะขอตัวกลับไปเก็บข้าวของเตรียมไปพักร้อนเอ๊ย!ทำภารกิจ(ได้ข่าวว่ามุขนี้เล่นไปแล้ว(- -   )//โตะ)(ช่างเถอะๆคนอ่านเขาไม่ถือหลอก(   - -)//เซน)
 และไม่นานนารุโตะก็จัดการยัดเสื้อผ้าของเขาลงกระเป๋าเสร็จก่อนจะเดินออกจากบ้านไปเจอซากุระที่นัดกันไว้หน้าทางออกของหมู่บ้าน ซากุระปั้นหน้าบึ้งใส่คนมาช้าจนนารุโตะเริ่มรู้สึกว่ารอบข้างอากาศเย็นขึ้นมา นารุโตะหัวเราะแห้งๆและกล่าวขอโทษขอโพยซากุระยกใหญ่ก็ให้ทำไงได้เล่าเขาดันไปกินราเม็งและเผลอคุยกับครูอิรุกะนานไปหน่อย
  ซากุระปัดมือแบบขอไปทีและบ่นใส่นารุโตะด้วยความโมโหเพราะทำให้เธอรอนานเกินไปตั้งสองชั่วโมงคิดได้ไง!หรือติดเชื้อมาสายของครูคาคาชิเข้า!! เมื่อเตรียมตัวออกเดินทางได้แล้วทั้งคู่ก็เริ่มการมุ่งหน้าสู่แคว้นดาริโนะ...

......................................................................

   เมื่อมาถึงแคว้นแล้วทั้งคู่ก็ถึงกับตะลึงในความงดงามของแคว้นนี้มันจะเมพเกินไปละ(?)แคว้นที่ตกแต่งไปด้วยดอกไม้วิวทิวทัศบ้านทรงญี่ปุ่นสวยไปหมดทั้งคู่เดินดูในที่ต่างๆระหว่างทางไปบ้านของตระกูลซาซากิจนสุดทางก็มาถึงบ้านที่มีขนาดใหญ่โตและมีสองชั้น
    "โห...คนบ้านนี้คงจะรวยน่าดูแฮะ" ก็แหงดิไม่งั้นจะเรียกว่าตระกูลใหญ่เรอะ!! ทั้งสองคนเดินผ่านยามหน้าประตูจนไปถึงในบ้านและเดินตามคนใช้ไปถึงห้องที่ผู้ว่าจ้างอยู่ เมื่อมาถึงแล้วผู้ว่าจ้างนาม'ซาซากิ ทายามะ'ซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นคุณพ่อขององค์ชายชงองค์ชายน้อยอะไรนั่น ทายามะก็ยิ้มให้ทั้งคู่เป็นการทักทายนารุโตะยิ้มแห้งๆกลับเหมือนกลัวก็เพราะผู้ว่าจ้างรายนี้หน้าดุยังกับพ่อตาในอนาคต(ห๊ะ?)
    "เอ่อ...คือผมต้องการให้พวกคุณช่วยปกป้องลูกชายผมทีเขา...กำลังโดนปองร้าย ช่วยทีนะครับเราพยายามรับมือเจ้าพวกนั้นตั้งหลายวิธีแต่ไม่สำเร็จเลยไม่รู้จะทำยังไงแคว้นเราก็ไม่มีนินจาซะด้วย...ช่วยทีเถอะครับ" ทายามะก้มลงอ้อนวร นารุโตะกับซากุระมองหน้ากันเหมือนทำใจลำบากจะช่วยก็ได้อยู่หลอก
    "มะ...ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ครับพวกเราเต็มใจ...ว่าแต่ไอ้พวกที่ว่าจะมาทำร้ายลูกของคุณพี่นี่เป็นพวกแบบไหนเหลอ" นารุโตะถามหรือล้วงข้องมูลเพิ่ม ทายามะเงยหน้าขึ้นมาและยืดตัวตรงอีกรอบ
    "เอ่อ...ก็เก่งนะครับนินจาคนที่แล้ว...เอ่อจริงๆผมเคยจ้างมาช่วยคุ้มครองลูกผมตั้งหลายคนแล้วแต่เจ้าพวกนั้นมันดันฆ่าตายหมดที่รอดมาได้ก็เพราะมีชายคนหนึ่งคอยช่วยเหลือน่ะครับ" เขาว่า นารุโตะขมวดคิ้วมุ่นชายคนหนึ่ง
    "ใครเหรอครับ?" นารุโตะถามด้วยความสงสัย
    "ผมก็ไม่รู้หรอกครับแต่ลักษณะตัวผอมผมสีดำตาสีแดงผิวขาวหน้า...ผมก็ไม่รู้นะครับเพราะลูกผมเห็นแล้วก็บอกมาแบบนั้น ซากุระพยักหน้าเข้าใจแต่นารุโตะยังนั่งงง
    "แล้วลูกชายคุณล่ะคะ" เธอถาม ทายามะถึงกับสะดุดเขาลืมไปเลยว่าต้องมอบลูกชายของเขาให้ทั้งคู่ปกป้อง และเมื่อเขาทำท่าจะเรียกประตูก็เปิดออกซะก่อนเผยให้เห็นเด็กหนุ่มหน้าตาหล่อผิวขาวดวงตาสีทองผมสีน้ำตาลอ่อนใส่ชุดยูคาตะแบบสบายๆอยู่บ้านใบหน้าเรียบนิ่ง เขาเปลยตามองนารุโตะสลับกับซากุระและเชิดหน้าหนี
    "จ้างมากี่คนก็เหมือนเดิมนั่นแหละน่า พ่อไม่ต้องทำขนาดนั้นก็ได้ยังไงผมก็มีคนปกป้องอยู่แล้วนี่" 'ซาซากิ มิซากิ' ลูกชายคนเดียวของตระกูลซาซากิมองพวกนารุโตะอย่างเหยียดๆโดยไม่มีท่าทางเกรงกลัวพ่อที่ยืนค้ำหัวอยู่แต่อย่างใด
    "เอ่อ นารุโตะคุงกับซากุระจังใช่มั้ย...คือนี่ลูกชายผมครับ มิซากิ เมื่อกี๊ขอโทษแทนคำพูดไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงแบบนั้นด้วย" พ่อดีเด่นจริงๆทายามะเนี่ย=_= ซากุระยิ้มให้เป็นเชิงไม่ถือสา นารุโตะเบ้หน้าอย่างหงุดหงิดต้องมาปกป้องท่านชายจอมหยิ่งนี่นะ กรรมจริงๆ
    "แล้วองค์ชายน้อยพอจะรู้บ้างมั้ยคะว่าคนที่ทำร้ายคุณเป็นใคร" ซากุระยิงคำถามใส่
    "ไม่รู้หรอกเจ้าพวกแบบนั้นที่มันปองร้ายฉันก็เพราะมันต้องเงินจากพ่อนั่นล่ะแล้วถ้ายิ่งทำร้ายฉันเป็นการขู่พ่อจะต้องให้เงินมันเป็นการขอร้องให้เลิกชัวร์แต่ดันผิดแผนเพราะมีคนมาขัดขวางซะก่อน อ๊อ!เรียกฉันว่ามิซากิเฉยๆเหอะ" มิซากิว่าพลางนั่งลงตรงหน้าซากุระ
    "คนที่ช่วยนายใช่คนเดียวกันกับที่พ่อนายเล่าเมื่อกี๊รึเปล่า...ฉันรู้นะว่านายแอบฟังมาตลอดน่ะ" นารุโตะถาม มิซากิเบิกตาโตนิดๆแต่แต่แว่บเดียวก็กลับเป็นเรียบเฉยเหมือนเดิม
    "ใช่...คนนั้นล่ะ...ว่าแต่ฉันจะไว้ใจพวกนายได้มั้ยก็ดันมีผู้หญิงมาด้วยแบบนี้" มิซากิว่า ซากุระสะดุ้งและแอบค้อนในใจนิดๆ
    "ได้อยู่แล้วล่ะน่า...วางใจได้เลย^^"

................................................................................................
 

   เมื่อคุยถึงรายละเอียดหลายๆอย่างกันเสร็จแล้วก็ถึงเวลาเข้าห้องพักดีที่ทายามะจัดเตรียมเอาไว้แล้วสองห้องนารุโตะเลยไม่ต้องหาโรงแรมนอน กว่าจะมาถึงที่แคว้นนี้ก็เย็นแล้วและตอนที่คุยกันก็ทุ่มกว่าๆตอนนี้ก็ดึกมากแล้วนารุโตะตัดสินใจแช่น้ำสักพักก่อนนอนและตั้งใจจะแวะไปดูมิซากิเผื่อว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นซะหน่อย ระหว่างที่แช่น้ำอุ่นๆอย่างสบายใจเขาก็สังเกตเห็นเงาคนที่อยู่บนต้นไม้(บ่อแช่แบบออนเซนกลางพระจันทร์)และเมื่อเขามองอีกทีเงานั่นก็หายไปซะแล้วนารุโตะคิดว่าตัวเองคงตาฝาดไปจึงไม่ได้ติดใจอะไร

   ณ ห้องมิซากิ

    "มาอีกแล้วเหลอ...ขอบใจมากที่ช่วยผมเอาไว้ทุกครั้งนะ" มิซากิมองร่างบางที่นั่งอยู่ตรงขอบหน้าต่าง "ช่วยบอกชื่อคุณหน่อยได้มั้ย" มิซากิขอร้องร่างตรงหน้า ร่างบางยังคงมองหน้ามิซากินิ่งก่อนจะตัดสินใจบอก

    "ฉันชื่อ...

.......................................................................................
ตัด ฉับ ฉับ ฉับ 
อืมคิดว่าคนที่ช่วยมิซากิซังเป็นใครเอ่ยอาจจะเป็นตัวละครสมมุติอีกตัวอ่ะนะ
แต่...พวกคุณๆคงเดากันถูกเอาเต๊อะอยากเห็นหน้ามิซากิมั้ย?
แปะ


...........................................................................................................

โอเคแล้วเจอกันใหม่นะคะ บาย♥

อัตเดตเมื่อ 31 ม.ค. 56