คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : ตอนที่ 15 : ที่ลักพาตัว
15
ลักพาตัว
นายทำอะไรฉันนารุโตะ...ร่างบางคิดไตร่ตรองในหัวของตัวเองอย่างไม่เข้าใจและรู้สึกสับสนไปหมดซาสึเกะส่ายศรีษะไปมาสลัดความคิดบ้าบอออกไปและตั้งสติกะบสิ่งที่จะทำตรงหน้า ณ ตอนนี้เขาได้มาอยู่ที่โคโนฮะแล้วอยู่ในที่ที่สูงที่สุดที่จะมองเห็นได้ทั่วทั้งหมู่บ้าน
“จะเอายังไงตามแผนเลยเหรอ” คารินว่าทุกคนเองก็จ้องมองมายังซาสึเกะเผื่อรอคำสั่ง (แล้วเวลาแบบนี้ไอ้โอบิโตะมันไปไหน=*=)(อ้าว?!ไปสนับสนุนอีก//โดนโตะสกายคิก!) ซาสึเกะปรือตาหลับลงและกำลังจะกั้นใจบอกแต่แล้ว!!!...
“อุ๊บ!?” เหล่าลูกทีมต่างตกใจกันถ้วนหน้าเพราะอยู่ๆก็มีบุคคลปริศนาเข้ามาทางด้านหลังโดยที่ซาสึเกะไม่รู้ตัวซึ่งมันเป็นไปไม่ได้!! แบบนี้คือการแสดงให้เห็นว่าคนที่อยู่ๆก็โผล่มาคนนี้ต้องมีพลังเหนือกว่าร่างบางแน่นอนบุคคลนั้นใช้ผ้าอะไรไม่รู้โปะจมูกร่างบางพลางล็อคตัวไว้ไม่ให้ดิ้น แถมยังมีพวกพ้องอีก5คนตามมาซึ่งแต่ละคนล้วนมีรูปร่างสันทัดหน่วยก้านดีๆกันทั้งนั้น(กรี๊ด!!!ฮาเร็มชั้น>////<#ผิดมาก) ซาสึเกะพยายามดิ้นให้หลุดและพยายามกลั้นหายใจเอาไว้เพราะเขารู้ดีว่านี่เป็นยาสลบถึงบางอันมันจะใช้กับเขาไม่ได้แต่เขามั่นใจว่าไอ้พวกนี้ไม่ธรรมดาเพราะงั้นป้องกันไว้ก่อน
“ชิ! ฤทธิ์เยอะชะมัด” บุคบลปริศนาเอ่ยปากพูดเสียงเบาๆและออกแรงกดท้ายทอยของร่างบางให้ใกล้กับผ้าที่ป้ายยาสรบมากขึ้นจากนั้นจึงออกคำสั่งกับอีก5ร่างที่คาดว่าคงเป็นสหายหรือไม่เช่นนั้นคงจะเป็นลูกสมุนให้จัดการกับพวกคาริน คนเหล่านั้นรับคำสั่งและตั้งใจจะเข้าไปทำร้ายพวกคารินทันที ซาสึเกะอาศัยจังหวะที่บุคคลดังกล่าวสั่งลูกน้องแกะมือของอีกคนออกและตะโกนบอกพวกซุยเงสึเสียงดัง
“พวกนายหนีไปก่อนไม่มีทางชนะเจ้าพวกนี้ได้หรอก” เมื่อบุคคลนั้นได้ยินและนึกได้ว่าตัวเองเผลอคลายมือก็รีบล็อคตัวซาสึเกะอีกรอบและจัดการโปะยาอีกทันทีแต่คราวนี้ไม่ใช่แค่นั้นคนตัวใหญ่ได้ชกเข้าที่ท้องน้อยของร่างบางด้วย ซาสึเกะรู้สึกจุกไปชั่วขณะก่อนจะปรือตาลงเพราะเขาเผลอสูดเอายานั่นเข้าไปซะแล้วสิ ร่างบางทรุดลงไปและคนนั้นก็รับไว้ได้พอดี ก่อนจะอุ้มร่างบางขึ้นพาดบ่าชนิดที่ว่าไม่สนว่าร่างนั้นจะเจ็บรึไม่
“คิสึ คิสะพวกนายคลายร่างแยกบ้าๆนั่นได้แล้ว!!เห็นแล้วทุเรสชะมัด” ว่าจบคนที่ทั้งคู่ที่คาดว่าน่าจะเป็นฝาแฝดกันก็ทำตามทันทีร่างแยกสามร่างที่มีหน้าตารูปร่างแตกต่างจากพวกเขาหายไปในพริบตา ทั้งคู่มองคนที่คาดอีกว่าเป็นหัวหน้าของตนและเอ่ยปากพูด
“หนวกหูว่ะอย่ามาดูถูกร่างแยกอันแสนจะเพอร์เฟคของฉันนะเว้ย!!!ชินยะ!” คิสึแฝดพี่ว่าอย่างเดือดๆแต่ก็ไม่ได้เดือดจริงแค่แกล้งเล่นตามภาษาเพื่อน
“พวกแกนั่นแหละน่าหนวกหู รีบไปจากที่นี่กันเถอะถ้าเพื่อนมันมาเจอเข้าจะหนียาก” ชินยะคนที่แบกซาสึเกะเอ่ยขึ้นเบาๆและเงยหน้ามองเหม่อไปบนท้องฟ้าที่ตอนนี้แดดเริ่มร้อนขึ้นเรื่อยๆ
“คิสะใช้คาถานายพาไปที่ฐานเลยได้เปล่า?” คิสึถามน้องแฝดอีกคน คิสะพยักหน้าและสบัดผ้าคลุมรวบเอาทั้ง4คนเข้ามาในบริเวณผ้าก่อนผ้าคลุมสีดำนั่นจะหายไปพร้อมกับร่างของทุกคนหายวับไปกับตา
.................................................................................
“หืม?” จมูกของคิบะเริ่มรู้สึกว่ากลิ่นของซาสึเกะหายไป
“มีอะไร คิบะ” คาคาชิที่วิ่งตามมาข้างหลังเอ่ยถาม นารุโตะรอบมองเพื่อนอย่างคาดคั้น
“กลิ่นซาสึเกะอยู่ๆก็หายไปน่ะ” คิบะว่าพลางสำรวจดูรอบๆ ซึ่งจุดนั้นเป็นจุดที่ซาสึเกะเพิ่งจะถูกใครก็ไม่รู้โปะยาและอุ้มไปด้วย นารุโตะเริ่มสังหรใจไม่ดีแล้วที่นี่ โคโนฮะ....ก็ยังไม่ถูกทำลายแสดงว่าพวกนั้นชิงลงมือก่อนที่ซาสึเกะจะทำลายสินะ นารุโตะขมวดคิ้วกำมือแน่นกัดฟันอย่างเจ็บใจ ใคร!!...ใครมัน! พาซาสึเกะไป
“กลิ่นหายไปตรงนี้เหลอคิบะ” นารุโตะเอ่ยถามคิบะ
“อืม”
“…”
“…” ต่างฝ่ายต่างเงียบไม่ยอมปริปาก
“พวกนาย...ไปรายงานท่านซึนาเดะก่อนฉันจะติดต่อซากุระกับซาอิให้กลับหมู่บ้าน เข้าใจนะ” คาคาชิสั่งก่อนจะปลีกตัวออกไป คิบะรับคำและเดินเข้ามาหานารุโตะที่ตอนนี้ใกล้สติแตกแล้วมั้ง?
“เดี๋ยวฉันช่วยตามหาเองน่ะ…ตอนนี้ต้องบอกสถานการณ์ให้โฮคาเงะรู้ก่อนสิเร็วเข้าเถอะน่า” คิบะปลอบนารุโตะอย่างรู้งานและขี้อากามารุนำไปก่อน นารุโตะก้มหน้าลงต่ำให้ตายเหอะเขามัวมาทำอะไรอยู่เนี่ย ร่างสูงตบหน้าผากตัวเองแรงๆทีนึงก่อนจะเงยหน้ามองท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยปุยเมฆสีขาวเรือมผมสีทองปลกหน้าเจ้าตัวแต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรปกปิดไว้แบบนี้แหละ ดีแล้ว...
นารุโตะเดินลงจากเขาสูงลงมายังหมู่บ้านและมุ่งหน้าไปยังห้องโฮคาเงะเขาเดินไปเรื่อยๆไม่รีบร้อน ไม่นานก็มาถึงนารุโตะบิดประตูเปิดเข้าไปเห็นคิบะอยู่ก่อนแล้วแต่เจ้าตัวกลับเดินสวนออกมาซะนี่
“ฉันมารายงานภารกิจของฉันน่ะ” ว่าจบก่อนจะผละออกไปนารุโตะมองตามก่อนจะเดินเข้าไปหาหญิงสาว(?)ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความผิดหวัง ซึนาเดะหรี่ตามองเด็กหนุ่มตรงหน้า ก็พอเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากฟังรายงานกับคิบะแล้ว
“นารุโตะ…เล่าให้ฉันฟังหน่อยสิ” เมื่อได้ยินคำพูดของซึนาเดะนารุโตะก็เบือนหน้าหนีไปทางอื่น ไม่ใช่ว่าไม่อยากเล่าหลอกนะแต่มันออกจะใจร้ายไปรึเปล่าที่จะให้เล่าเลย “ขอโทษทีนะ ฉันเข้าใจแต่เราจะต้องเร่งดำเนินการโดยเร็วที่สุดได้ยินข่าวลือแว่วๆมาว่ามีกลุ่มอะไรสักอย่างนี่แหละชอบลักพาตัวคนที่มีจักระธาติสายฟ้ากับธาติไฟ ซาสึเกะตรงข้อมูลนั้นเพราะฉะนั้นจะต้องเป็นที่หมายตาของพวกมันแน่” นารุโตะได้ยินดังนั้นก็เบิกตาโพล่งก่อนจะระล่ำระลักถาม
“พวกนั้นมันต้องการอะไร!!?”
“ไม่รู้สินะเห็นว่ารวบรวมไปหลายคนแล้วด้วย คงจะเก่งพอดูล่ะน่าเพราะระดับโจนินมันยังเคยลักพาตัวไปได้...ก็อย่างว่าถ้าไม่รีบซาสึเกะคงไม่รอด”
“จะบ้าเรอะป้า!!ซาสึเกะน่ะ ซาสึเกะไม่เป็นไรหลอกน่าหมอนั่นน่ะเก่งนะ!!!” นารุโตะเผลอตะคอก เขาในตอนนี้คง...เลือดขึ้นหน้าแล้ว
“...”
“ให้ผมไปตามหาซาสึเกะอีกทีได้มั้ย?” นารุโตะพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนๆเป็นเชิงขอร้องแววตานั้นฉายความเศร้าและจริงจังได้อย่างชัดเจน ซึนาเดะจ้องตาอีกคนนิ่งๆ
“...ไม่ได้”
"ทำไมเล่า!”
“ข้างนอกมันอันตราย...”
“ป้าคิดว่าผมอ่อนแอขนาดปกป้องตัวเองไม่ได้เลยเหรอ!!” นารุโตะเริ่มขึ้นเสียงในขณะเดียวกันซึนาเดะก็ลุกขึ้นตบโตะอย่างเหลืออด
“สงบสติอารมณ์หน่อยสิ!!!ฉันรู้น่าว่านายคิดยังไงแต่ตอนนี้ช่วยรออยู่เฉยๆไปก่อนถ้าหากรู้ว่าเจ้าตัวเขายังมีชีวิตรอดอยู่ถึงตอนนั้นฉันจะมอบภารกิจให้”
“แล้วมันตอนไหนเล่า!!!เพราะมัวอืดอาดยืดยาดอยู่แบบถึงได้ตามซาสึเกะไม่ทันน่ะ”
“นารุโตะ...ใจเย็นๆ” ซึนาเดะพยายามจะปลอบ
“ท่านซึนาเดะ...” แต่ชิซึเนะกลับรั้งแขนของซึนาเดะเอาไว้และส่ายหน้าเป็นทำนองว่าเปล่าประโยชน์ ซึนาเดะจึงนั่งลงที่เดิมและคิดหาวิธีที่จะให้นารุโตะออกไปได้โดยปลอดภัยแต่นารุโตะที่เป็นพลังสถิตร่างก็เป็นที่ถูกหมายตาจากแสงอุษาเหมือนกันยังไงก็อันตรายเกินไป...
“งั้นเอาแบบนี้ให้นายไปร่วมตามหากับฮินาตะคิบะและชิกามารุแต่ห้ามทำอะไรบุ่มบ่ามเด็ดขาดเข้าใจนะ” ซึนาเดะว่าเท่านั้นแหละดวงตาที่เคยหม่นลงกลับมาสดใสอีกครั้งนารุโตะรับคำและเดินออกไปจากห้องเผื่อไปตามคนที่เหลือแต่เมื่อลงมาด้านล่างก็พบคนที่เหลือนั้นรออยู่แล้ว
“อ้าว!? ทำไม?”
“ลางมันบอกน่ะว่าจะมีภารกิจอีกที” คิบะว่ายิ้มๆ ส่วนฮินาตะก็ทำเก้ๆกังๆมองหน้านารุโตะไม่ติดชิกามารุเพียงแค่สบัดหน้าไปทางอื่นอย่างนึกรำคาญ
“ขอบใจนะ^O^”
อีกด้าน...
“ตกใจเลยนะคะที่จู่ๆท่านซึนาเดะก็บอกให้ฉันไปตามพวกคิบะคุงมาน่ะ” ชิซึเนอะรอบมองพวกนารุโตะจากทางหน้าต่างและพูดกับซึนาเดะลอยๆ
“อืม...เอาคาคาชิไปด้วยอีกคนดีมั้ยนะ”
“พูดถึงผมเหรอครับ” โผล่มาทางไหนฟะตาครูนี่=[]=
"พูดถึงก็มาพอดี…ตามไปได้รึเปล่า”
“เหนื่อยอีกแล้วแฮะ”
“ช่วยทีนะ”
.......................................................................................................
เปลือกตาบางปรือเปิดขึ้นภาพรอบด้านดูพร่ามัวไปหมด ร่างบางพยายามปรับสายตาให้ชินและมองไปรอบๆเขาอยู่ในห้องแคบๆห้องหนึ่ง...แล้วดูเหมือนจะไม่ได้มีแต่เขาเสียด้วย ซาสึเกะกวาดตามองเหล่าคนที่อยู่ในห้องและตั้งใจจะลุกขึ้นแต่ก็ต้องลงไปนอนแหมะเหมือนเดิม ดูเหมือนเขาจะถูกมัดมือไพร่หลังปากก็ถูกปิดเท้าก็ถูกมัด...นี่มันเรื่องบ้าอะไรวะเนี่ย!!! ยังไม่ทันได้ทำอะไรต่อเสียงประตูที่น่าจะปิดและล็อคไว้ก็ถูกเปิดออกเผยให้เห็นร่างของชายคนหนึ่งเรือนผมที่ดำแซมน้ำเงินใบหน้าเรียวรูปไข่คิ้วโก่งได้รูปดวงตาคมสวยจมูกโด่งริมฝีปากบาง สรุปเป๊ะ!ครบสูตรคนหล่อ(ใช่เวลาป่ะ)
“หืม?ตื่นแล้วเหรอเจ้าหนู” ใครใช้ให้เมิงเรียกกรูแบบนั้นห๊า!!!! ร่างสูงนั้นค่อยๆเดินเข้ามาใกล้กับเขาและจับใบหน้านั้นขึ้นมามองใกล้ๆเล่นเอาเจ้าตัวแทบคอเคร็ดก่อนร่างบางจะสบัดหน้าออกจากมือเรียวนั่นร่างสูงกัดฟันกรอดและตะคอกทันที “อย่าทำเหมือนรังเกียจฉัน!!!!”
“อึก!!” ร่างสูงบีบคางของร่างบางแรงขึ้นจนเจ้าตัวเผลอร้องออกมาเบาๆแต่ก็ยังดิ้นไปดิ้นมา
“ฮึ! ดื้อดีชะมัดงั้นก็ดี...ฉันจะทำให้แกหายดื้อเลยคอยดู” กล่าวจบร่างสูงก็ลุกขึ้นเดินผละออกมาเรียกอีกสองคนข้างนอกให้มาอุ้มร่างบางออกไปซาสึเกะเลิกดิ้นรนและเพ่งมองสองร่างที่เข้ามาอุ้มเขา ฝาแฝดงั้นเหลอ?
“เฮ้ยชินยะคงไม่ทำให้เด็กนี้ทรมาณตายก่อนนะเดี๋ยวจะใช้ไม่ได้เอา”
“ไม่ทำอะไรหรอกน่า...ฮึ” ร่างนั้นแสยะยิ้มเย็นๆจนร่างบางที่โดนอุ้มอยู่ถึงกับชะงัก ไอ้บ้านี่เดี๋ยวฆ่าให้ตายเลยดีมั้ยให้หนีได้ก่อนเหอะ! ไม่นานร่างของเขา(ที่ถูกคิสึอุ้มมา)ก็มาหยุดอยู่หน้าห้องห้องหนึ่ง ชินยะเปิดประตูห้องเขาไปพร้อมกับคิสึที่อุ้มซาสึเกะตามเขาไปด้วย ร่างของเขาถูกโยนลงไปบนเตียงใหญ่ซะแรงจนรู้สึกจุกก่อนที่คิสึจะเดินละออกไปโดยทิ้งประโยคท้ายไว้ให้เจ้าของห้อง
“อย่าทำแรงนาเดี๋ยวเด็กนั่นจะใช้ไม่ได้เอา” ว่าจบก่อนจะเดินออกไป
“แกพูดซ้ำนะเจ้าบ้า” ชินยะมองตามจนแน่ใจแล้วว่าคิสึเดินห่างจากห้องเขาร่างสูงเดินไปล็อคประตูก่อนจะย่างสามขุ่มเข้ามานั่งบนเตียงที่มีซาสึเกะนอนขยับไปไหนไม่ได้อยู่ ชินยะเปิดเก๊ะที่โต๊ะหัวเตียงและหยิบมีดสั้นออกมาถือไว้
“อย่าดื้อนักล่ะเจ้าหนู”
..............................................................................................
ว่ายังไงกันบ้าง^O^ เราอัพไวไปเปล่า=[]=อยากจะบอกว่าจบภาคมิซากิแล้วนะคะ
เอ๊า! ฉลองกันเร๊ววววว แต่ยังมีภาคชินยะต่อ=w=//โดนฆ่าหมก
ยังไงก็ฝากติดตามหน่อยนะคะ ขอบคุณ จะพยายามดูคำผิดมันชั่งเยอะเสียจริงขี้เกียจแก้ฟ่ะ//โดนตบตี
ขอบอกตรงๆว่าภาคชินยะได้ไอเดียมาจากภาพนี้
อ๊ายยยยยยย!!!SMเค้าชอบอ่ะ
แลดูซาดิส=___= ยังไงก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคร้าอิมายด์คนนี้ปลื่มจริงๆเอ๊ะ!ไปๆมาๆมันจะกลายเป็น allsasu ไปแล้วรึเปล่านิ=[]=
อัพดึกๆมีคนอ่านมั้ยเน้อ=______=
งั้นเอาไว้เจอกันใหม่ ซียู♥
อัพเดตเมื่อ 2 เมษายน 2556
ความคิดเห็น