คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 10 : เที่ยวงานโรงเรียน 2
GG ..
10
เที่ยวงานโรงเรียน 2
ณ ตอนนี้ลูกค้าก็ทยอยกันเข้าร้าน...จนขณะนี้...มันเต็มจนตันไปหมดแล้ว!คนเสิร์ฟคนรับออร์เดอร์กันแทบไม่ทันซาสึเกะกับนารุโตะก็แทบจะไม่ได้คุยอะไรกันแยกกันไปรับออร์เดอร์คนละโต๊ะอีกต่างหาก!
“น้องมาทางนี้หน่อย” เสียงลูกค้าที่เพิ่งมาเรียกซาสึเกะที่กำลังจดออร์เดอร์อีกโต๊ะไปหา ซาสึเกะจึงรีบจดของโต๊ะนี้ให้เสร็จและรีบเดินไปยังโต๊ะที่มีเอิ่ม…ตามละครไทยต้องเรียกว่าผู้ชายเยอะแล้วตามฉบับฟิคไทยนางเอกต้องโดนลวนลาม!ไม่ทางสายตาก็ต้องถึงเนื้อถึงตัวกันบ้างแหละ!แน่นอนนางเอก(?)ของเราก็กำลังจะโดนบทนั้น ร่างทั้งร่างโดนมือแกร่งฉุดลงไปนั่งบนตักของลูกค้าชายคนหนึ่ง ซาสึเกะมองหน้าคนที่ฉุดเขานิ่งๆ “น่ารักนะครับ^^;;” เด็กหนุ่มกระซิบ ข้างหูคนที่นั่งตักเบาๆ ซาสึเกะทำเพียงแค่นั่งนิ่งๆและทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเดี๋ยวจะ กลายเป็นเรื่องใหญ่โตซะเปล่าๆ
“…”
“เงียบแบบนี้หมายความว่าไง?” เด็กหนุ่มถามกลับแน่นอนว่าซาสึเกะไม่ตอบเพียงมองหน้าอีกคนนิ่งๆแล้วคิดประมาณว่า ขนาดกุเป็นผู้ชายมันยังลากมานั่งตักนี่ถ้ากุเป็นผู้หญิงเมิงไม่ลากขึ้นเตียงเลยรึ?
“รบกวนรีบสั่งอาหารเถอะค่ะโต๊ะอื่นเขารอนาน^^” แน่นอนสีหน้าไม่แสดงอารมณ์ตกใจใดๆทั้งสิ้น
“เชอะ!” เชอะ? เชอะอะไร!
“ถ้าไม่สั่งยังไงฉันขอตัวนะคะถ้าเลือกได้เมื่อไหร่ก็เลือกได้นะคะ^^” ว่าก่อนจะทำท่าลุกออกจากตักเจ้าลูกค้าเวรที่บังอาจฉุดเขาลงไป หากแต่
“จะรีบไปไหนเล่า” ตื้อจริงเว้ย!! อยากจะตะโกนแสกหน้ามันจริงๆแต่เดียวลูกค้าไม่เข้าร้านกลายเป็นว่าเขาทำทุกอย่างพังอีก
“ปล่อย” พยายามแกะมือปลาหมึกออกแต่ไม่สำเร็จจึงตัดสินใจใช้แรงของหมาป่าที่ไหลเวียนในร่างช่วยเพราะอยู่ในร่างมนุษย์และใช้แรงของร่างนี้สู้ไม่ได้ “บอกให้ปล่อย!” คราวนี้แกะมืออกได้แถมยังเผลอจิกเล็บเข้ากับเนื้อของไอ้ลูกค้าเวรนั่นซะจนเลือดซิบก่อนจะรีบลุกและเดินหนีไปไกลๆแต่ยังไม่ทันได้ก้าวห่างไปจากตรงนั้น...
“เจ็บนะเว้ยแก!!!”
โครม!!!
เสียงคำรามลั่นพร้อมกับร่างทั้งร่างก็ถูกตบกระเด็นไปกระแทกโต๊ะอื่นอีกหลายโต๊ะจนของในร้านเริ่มพัง ร่างบางที่ถูกตบเมื่อกี๊ลงไปนั่งกองกับพื้นเรียวปากปริแตกเลือดสดๆไหลซิบที่มุมปากก่อนจะกระอักไอจนเลือดกกปากคนทั้งร้านดูอึ่งไปตามๆกันเมื่อเห็นสภาพร้านและสภาพของซาสึเกะที่เหมือนเพิ่งโดนอสุรตบยังไงยังงั้น แน่นอนไอ้ลูกค้าที่มันลวนลามซาสึเกะไม่ใช่คน!และตอนนี้มันเริ่มจะคลายร่างแปลงแล้วคนที่มากับมันก็คงเป็นปิศาจเหมือนกัน ซาสึเกะกวาดตามองรอบตัวก่อนจะค่อยๆปิดเปลือกตาลงสองมือยกขึ้นปรบแรงๆเสียงดังพอได้ยินกันทุกคนจากนั้น ผู้คนทั้งหมดที่อยู่ในร้านและบริเวรโรงเรียนก็ค่อยๆล้มตัวลง...เข้าสู่ห่วงนิททราไปนี่สุดยกเว้นนารุโตะตัวเขาและปีศาจอีกสองสามตัวที่ยังไม่กลายร่างและยังเป็นหนุ่มหล่ออยู่ตรงหน้า
นารุโตะที่อยู่ในเหตุการณ์ค่อนข้างตกใจอยู่ไม่น้อยที่อยู่ๆปิศาจก็มาโผล่ในเวลานี้แถมยังทำให้เขาหงุดหงิดมาก่อนหน้านี้อีกต่างหากไม่รู้แหละว่าก่อนหน้านี้เขาหงุดหงิดอะไรตอนที่มันฉุดซาสึเกะไปนั่งตัก...หรือเพราะลางสังหรห์ของเขานะ?ต้องใช่แน่ๆที่เขาหงุดหงิดเพราะลางสังหรของเขาบอกว่าไอ้หมอนั่นมันเป็นปีศาจแหงๆ
“ซาสึเกะ!” เพิ่งคิดได้เมื่อเห็นว่าอีกร่างทำท่าจะลุกขึ้นจึงรีบวิ่งเข้าไปช่วยประคองตัว ซาสึเกะมองหน้าไอ้ปีศาจที่เข้ามาลุกล้ำเขตนี้อย่างเอาเรื่อง
“อึก…เอา..ไอเท็มนายมารึเปล่า?”
“ห๊ะ!? ไอ้ปืนกากๆนั่นอ่ะนะ=[]=”
“เออไอ้นั่นแหละ!”
“…ไม่ได้เอามาอ่ะ= =;;”
“แล้วทำไมไม่เอามาวะเฮ้ย!!”
“ก็ไม่เห็นมันจะใช้ประโยชน์ได้เลยนี่หว่า!”
“ใช้ได้ไม่ได้แกเป็นเจ้าของก็ต้องพกติดตัวไว้สิเว้ย!!!!”
“หนวกหู!บอกไม่ได้เอามาก็ไม่ได้เอามาดิ!จะมาบ่นทำซากไรวะ!!”
“ถ้าไม่บ่นแล้วแกจะจำมั้ยล่ะ!!”
“จำไม่จำมันก็เรื่องของฉัน!”
“แต่ฉันเดือดร้อนเว้ย!!!ฉันเป็นผู้พิทักษ์แกนะ!ดันเสือxลืมของจำเป็นในเวลาแบบนี้อีก!!”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายตรงไหนเล่า!”
“เกี่ยวดิ!”
“เกี่ยวตรงไหนห๊ะ!!”
“ก็!...”
“พวกเมิงสนใจตูหน่อยสิเว้ย!!!ผลักให้ตูไปเป็นตัวประกอบกี่ประโยคที่พวกแกเถียงกันแล้วห๊ะ!!!” ว่าพร้อมกับดาบในมือตวัดเฉียดหัวทั้งคู่ที่เถียงกันอยู่ หากซาสึเกะไม่กดหัวนารุโตะให้หลบป่านนี้หัวคงหลุดออกจากบ่าไปนาน นารุโตะอึ่งไปอีกรอบเขามองซ้ายมองขวาและตั้งใจจะพาซาสึเกะวิ่งออกจากห้องไปทางประตูหลังแต่เจ้าของร่างบางก็พาเขาวิ่งกระโดดลงหน้าต่างอย่างไม่ลังเล!แทบจะไม่เคยคิดมาก่อนว่าไอ้ซาสึเกะมันจะพาเขาไปฆ่าตัวตาย!!!
“ไอ้บร้า!!!พาฉันโดดลงมาทำป้าอะไร้!!!”
“หุบปากซะไอ้เวร!!! ฉันไม่ได้พาแกไปตายซะหน่อย!”
“ไม่ได้พาไปตายเนี่ยนะ! อ๊ะ!!” ยังไม่ทันได้ต่อปากต่อคำกันยาวเป็นกิโลแคลลอรี่(?)ร่างของซาสึเกะก็หายวับไปกับตานารุโตะเมื่อนั้นเขาก็เพิ่งคิดได้ว่า...
ตูตายแน่แล้ว!!!!
พื้นพสุธาก็ชั่งอยู่ใกล้เสียจริง!นี่เขาใกล้ตายแล้วใช่มั้ย!!! ไอ้บ้าซาสึเกะเวลาแบบนี้อย่ามาทำให้ตกใจสิT^T คิดได้แค่นั้นแหละก่อนจะได้ตกลงไปตายอย่างอนาถร่างของนารุโตะก็ถูกรับไว้อย่างฉิวเฉียดความรู้สึกแรกที่ได้สัมพัสกับเบาะที่รับเขาไว้คือ...นิ่ม...นิ่มมากกกกก
แกตายรึยังไอ้เซ่อ!
เสียงแรกที่ดังอยู่ในหัว นี่เขาตายไปแล้วรึเปล่า?หรือเขาบ้าไปแล้วถึงได้ยินเสียงซาสึเกะด่าเขาว่าไอ้เซ่ออยู่ในหัวเนี่ย!
ได้ยินมั้ย!ไอ้ตอแหล!!
ทำไมคำด่ามันถึงได้รุนแรงแบบนี้หรือเขาโดนซาสึเกะด่าจนเพ้อไปแล้ว?
โว้ย!!!ตื่นเซ่!
อ้าว?!นี่เขาหลับอยู่เหรอ?(ยังไม่รู้สึกตัว?)
นารุโตะ...ไฟไหม้
คราวนี้เป็นเพียงเสียงเบาๆจนแทบจะกระซิบแต่มันสามารถทำให้คนที่เข้าเฝ้าพระอินทร์อยู่ถึงกับลุกพรวดขึ้นมาแทบจะในทันที!
“ห๊ะ!!!ไหนๆๆๆ ไฟไหม้ไหน!!?”
“= =;;” เมื่อตื่นขึ้นมาก็พบกับหมาป่าตัวขนาดเท่าบ้านขนสีดำทั้งตัวดวงตาสีแดงกำลังจ้องมองเขาอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ “…”
“…”
“…”
“แฮ่!!”
“ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!” เพียงขู่นิดเดียวพ่อพระเอกของเราก็หนีเตลิดไปเรียบร้อยแบบไม่ต้องถือโทรโขงบอกดังๆ(ฮึ?) แต่ก่อนจะวิ่งหนีไปได้ไกลนารุโตะก็โดนเจ้าหมาป่ายักกระโดดก้าวเดียวมาดักหน้าแถมยังทำเสียงแฮ่ๆขู่อีกต่างหาก พ่อพระเอกเราเลยจำต้องนิ่ง!
ฉันเอง
เสียงซาสึเกะ?...ทำไมถึงได้มาอยู่ในความคิดของเขาล่ะเนี่ยไม่ใชๆมันดังอยู่ในหัวต่างหาก
อยู่ในร่างนี้ฉันพูดไม่ได้เลยต้องแทรกความคิดของนาย...ปวดหัวก็บอกนะเจ้าเซ๊อะเบ๊อะ
ชัดเลย!ดังอยู่ในหัวเขานี่แหละ!งั้นอย่าบอกนะว่า!นี่เป็นอีกร่างของซาสึเกะ!!
เพิ่งรู้เหรอ?
น่าน!!มันแทรกความคิดเขาอย่าบอกนะว่ารู้ด้วยว่าเขาคิดอะไรอยู่?
เออรู้!แต่ถ้าไม่ถนัดนายก็พูดกับฉันก็ได้
มันก็ถนัดอยู่หรอก...แต่ฉันว่า...เรารีบจัดการเจ้านั่นเถอะ คิดเสร็จก็มองไปยังเจ้าปิศาจ3-4ตัวที่บัดนี้ลงมายืนออเตรียมสับพวกเขาเรียบร้อยแล้ว!
.........................................................................
หลังเลิกคลาสเรียน
มหาลัยkonoha
“ซาโซริไปเที่ยวกัน อืมม์^O^” ระริกระรี้เสียงแจ๋วมาแต่ไกลนี่มันห้องสมุดนะเฮ้ย!! ซาโซริที่กำลังจัดหนังสืออยู่ถึงกับตวัดสายตามองประมาณว่าอย่าเพิ่งมากวน เดอิจังของเราก็ต้องนั่งหงอยกันไปตามระเบียบ
“ไม่มีงานทำรึไง?” อยู่ๆพี่แกก็ถาม เดอิเบ้หน้านิดหน่อยก่อนจะตอบ
“ฉันเคลียร์เสร็จไปหมดแล้ว อีกอย่างบางงานมันไม่ต้องรีบส่งนี่นา…”.
“...” หรี่ตามองคนตอบและจัดหนังสือต่อไป
“…” ไอ้นี่ก็นั่งเงียบ สื่อให้เห็นว่างอน!คนเขาอุตส่ารีบมาหาดันมาให้นั่งรออีกแน่ะ ซาโซริถอนหายใจเขาไม่เคยใจอ่อนกับใครเท่าไอ้หมอนี่เล้ย! พี่แกเดินไปเก็บหนังสือเล่มสุดท้ายและเดินมาหาคุณแฟนขี้งอน
“จะไปไหนก็ไป” นี่มันประโยคไล่นะเฮ้ย! แต่ในความหมายของซาโซริคงหมายถึงอยากจะลากฉันไปไหนก็พาไป ล่ะมั้งหากแต่เดอิที่นั่งอยู่ถึงกับถลึงตามอง นี่มันไล่เขาเหรอ!! ดันเข้าใจผิดซะงั้น
“เออ! ฉันไปแน่เจ้าบ้า!” ตวาดใส่หน้าและวิ่งหนีออกจากห้องสมุด(อ้าวเวรแล้วไงไอ้ซาโซริ!!!)
“นี่ฉันพูดอะไรผิด?” หลังจากเดอิวิ่งหนีไปแล้วซาโซริก็มานั่งคิด...นี่เขาทำอะไรผิด?หรือเขาพูดอะไรผิดเนี่ย? ไม่ได้การขืนปล่อยไว้แบบนี้...ไม่ได้กินข้าวเย็นแหง ปกติเดอิดาระเขาทำข้าวเย็นให้ซาโซริกินแน่นอน!ถ้าไม่ง้อเมียข้าวเย็นวันนี้อดแดรxแหง!!!
..................................................................................
สวัสดีเจ้าค่ะ^O^เอาล่ะสิเดอิจังงอนซะแล้ว คือว่าท่านผู้อ่านคะ
เกิดเหตุ(ไม่)ร้ายแรงขึ้นแล้วล่ะค่ะ!ก่อนหน้านี้ข้าพเจ้าแอบปลื้มคู่ซาโซเดอิมาก!!!
และเมื่อเจอคลิปนี้เข้าไป
กลายเป็นว่าข้าพเจ้าเริ่มเบี่ยงเบนให้อิซาโซริเคะเจ้าค่ะ!!
คงมีข้าพเจ้าแปลกอยู่คนเดียวอ่ะโน๊ะตอนแรกก็คิดงี้แต่พอหารูปในอากู๋เท่านั้นแหละ
...... มาเพียบเลยเจ้าค่ะ!ทั้งโดทั้งภาพ!5555 ข้าพเจ้าก็สูบสิเจ้าคะ
อ๋อแล้วก็คุณเพื่อนของข้าพเจ้ามันบอกให้ฝากเพจ
https://www.facebook.com/RwmKerdKebtkyaoi?ref=hl
ยังไงก็ฝากไลค์ด้วยนะรู้สึกมันเริ่มจะร้าง555
วันนี้ขอตัวดีกว่า บะบาย ซียูเจ้าค่ะ^O^
เดี๋ยวๆ ข้าพเจ้าลืมได้ไงวันนี้วันเกิดพี่อิจจี้นี่หว่า!!!
HBDนี่คุณพี่ที่แส๊นดีT^T
ความคิดเห็น