คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : ตอนที่ 17 : เสียงประหลาด
17
เสียงประหลาด
“ห๊ะ?” เกิดอาการเงิบกันไป10วิไม่ใช่แค่ซาสึเกะแต่ไอ้คนที่พูดออกมามันก็ตกใจกับตัวเองเหมือนกันไม่รู้เขานึกยังไงถึงได้บอกซาสึเกะแบบนั้น โนวววววววววว เขาไม่ได้รักซาสึเกะน้า!!! นารุโตะวีดร้องในใจอย่างรับตัวเองไม่ได้
“เอ่อ...ปละ…”
“ชู่ว” ยังไม่ทันได้พูดแก้ตัวเขาก็ต้องหุบปากลงเมื่อซาสึเกะเอานิ้วมาจ่อปากเขาเป็นสัญญาณให้เงียบนารุโตะหรี่ตามองร่างตรงหน้าด้วยความฉงนซาสึเกะมองออกไปนอกห้องคาราโอเกะเงื่อหูฟังเสียงโครมครามแปลกๆข้างนอกสักพักก็เบิกตาฉุดมือนารุโตะออกไปข้างนอกโดยไม่ลืมเอาเป้ของตัวเองและนารุโตะออกไปด้วยส่งผลให้นารุโตะยิ่งสงสัยเข้าไปอีก
เมื่อออกมาจากห้องคาราโอเกะร่างบางก็พาร่างสูงวิ่งลงไปข้างล่างมุ่งสู่ชั้นใต้ดินไว้สำหรับจอดรถของห้างโดยไม่ได้สนใจว่าคนที่ลากมาด้วยจะโวยวายอะไรบ้างจนกระทั่งมาหยุดอยู่หน้าลานจอดรถที่มีรถหลายสิบคันจอดเรียงรายกันอยู่ซาสึเกะปล่อยมือนารุโตะดวงตาสวยกรอกตามองซ้ายขวาหาต้นตอของเสียงแปลกๆยิ่งมาอยู่ลานจอดรถนี่แล้วเสียงที่ว่าก็ยิ่งได้ยินชัดเจนขึ้นจากโครมครามเฉยๆกลายป็นว่ามีเสียงคำรามปนอยู่อย่างเจือจางอีกด้วย...
“อะไรของนายเนี่ยอยู่ๆก็ฉุดฉันออกมามีอะไรวะ?”
“มองซิ นายเห็นตัวอะไรแถวนี้มั้ย?” ซาสึเกะเหมือนจะออกคำสั่งให้นายโตะกวาดตาดูอีกคนเพื่อความแน่ใจเพราะเมื่อกี๊เขาก็มองหาแล้วหาอีกแต่ก็ไม่มีอะไรสะดุดตาหรือวี่แววของตัวอะไรสักนิด นารุโตะทำเสียงขึ้นจมูกอย่างไม่สบอารมณ์แต่ก็ยอมมองหาไอ้ตัวแปลกๆที่ซาสึเกะบอกให้หากแต่เขาเองก็มองไม่เห็น
“ว่าไง?”
“ไม่เห็นมีอะไรเลยนายปวดท้องประจำเดือนจนประสาทหลอนเองรึเปล่าเนี่ยะ! โอ๊ย!” ยังไม่ทันพูดจบเขาก็โดนสันมือของร่างบางสับเข้าที่หัวตัวเองเต็มๆ “เจ็บเว้ยยยยย!”
“งั้นก็หุบปาก”
“นี่นายสั่งฉันเหรอ!!นี่นายสั่งคนที่เป็นถึงเจ้านายของนายเหรอห๊ะ!เจ้าบ้าซาสึเก๊ะ!!!” นารุโตะค้อนควับก่อนจะโวยวายใส่ซาสึเกะที่ขมวดคิ้วนิ่วหน้าอย่างนึกรำคาญ
“หนวกหูน่าเจ้าเซ่อนี่ถ้าเป็นสาวๆมาโวยใส่ฉันจะไม่บ่นสักคำ”
“ดูพูดเข้า!เออเซ่!ฉันไม่ใช่ผู้หญิงนี่แล้วตอนนี้สถานะของนายลืมแล้วรึไงว่าตัวเองก็เป็นผู้หญิงอยู่อ่ะ” นารุโตะยืนกอดอกเชิดหน้าใส่อย่างถือดี
“เฮ้อ! เออๆ” ซาสึเกะไม่คิดจะสนใจนารุโตะพูดสิ่งที่เขาอยากรู้มีเพียงเสียงประหลาดที่ตอนนี้เริ่มจางลงเรื่อยๆแล้วต่างหากร่างบางสาวเท้าเร็วๆเข้าหาต้นเสียงนั้นอีกครั้งโดยไม่ลืมที่จะจิกหัวนารุโตะตามไปด้วยฝ่ายนารุโตะก็ร้องโวยวายตามบทไป
จนกระทั่งออกจากลานจอดรถมาหยุดอยู่ ณ ที่แห่งหนึ่งต้นไม้น้อยใหญ่รายล้อมรอบตัวที่ที่ทุกคนมักมาออกกำลังกายกันทุกเช้าทุกเย็นและคู่รักหลายๆคู่ครอบครัวหลายๆครอบครัวมาพักผ่อนหย่อนใจรับลมเย็นๆใต้ร่มไม้ ใช่สวนสาธาณะนั่นเอง
“มาทำไมที่นี่วะ?” นารุโตะที่ถูกลากยืนหอบและถามคนที่รนรานตรงหน้า ซาสึเกะไม่ตอบเขายังคงมองหาต้นเสียงคำรามและเสียงโครมครามแปลกๆนั่นอยู่ “ซาสึเกะเว้ย!!!”
“อะไร!!” ที่เงียบก็เพราะรอให้มันพูดนั่นแหละถ้าเขาไม่ตอบมันก็คงเรียกอยู่แบบนั้นสินะซื่อบื่อจริงๆ
“ฉันเห็นตัวอะไรไม่รู้” นารุโตะว่าพลางชี้ไปด้านหลังของเขาได้ผลเมื่อซาสึเกะมีท่าทีสนใจและหันมาทันที
“ไหน? อุ๊บ” เขาฉวยโอกาสจู่โจมร่างตรงหน้าอย่างไม่ลังเลนารุโตะจูบคนตัวเล็กแสนดื้อดึงเมามันและรู้สึกหมั่นเขี้ยวที่สุด ก่อนจะถอนริมฝีปากออกจูบเร็วๆนั่นทำให้ซาสึเกะอึ่งไปได้พักนึงแต่ไม่นานก็เริ่มแสดงออกทางสีหน้าหน้าขาวๆเริ่มเปลี่ยนเป็นสีชมพูเรื่อมือเล็กยกขึ้นปิดปากอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าเมื่อกี๊ตัวเองโดนจูบ “นะ…นาย!!!ทะ ทำแบบนี้ทำไม?”
“? อ้าวก็เข้าเมืองตาหลิ่วก็ต้องหลิ่วตาตามไง” นารุโตะเอียงคอตอบหน้าระรื่น
“ห๊ะ?” แต่ซาสึเกะก็ยังคงไม่เข้าใจเจ้านายคนนี้อยู่ดี
“อ้าวก็แถวนี้มีแต่คู่รักนี้กลัวอะไรอ่ะ?”
ไม่ได้กลัวแต่ช่วยอายคนอื่นบ้างเถอะตูขอล่ะ
นึกแล้วซาสึเกะก็อยากจะเอาไม้หน้าสามมาฟาดหน้านารุโตะสักเปรี้ยงแล้วทำไมอยู่ๆถึงต้องมาจูบเขาด้วยไม่มีเหตุผลสักนิด!!
“แต่นี่มันที่สาธารณะ”
“แล้วไง? ตอนนี้นายเป็นผู้หญิงอายอะไรวะ? แต่ถึงนายจะเป็นผู้ชายถ้าเป็นนายฉันก็จูบอยู่ดี” นารุโตะพูดหน้าตาเฉยแล้วก็ยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มร่างบางอีกที ซาสึเกะเบิกตามองใบหน้าเริ่มแดงขึ้นมาอีกแต่เดี๋ยวเดียวก็กลับเป็นเหมือนเดิมและยิ้มให้นารุโตะแต่...
ถึงจะยิ้มแต่ตานั่นไม่ได้ยิ้มด้วยเลยภัยร้ายกำลังมาสินะ โตะสัมพัสได้!!
“นี่...นายคงยังไม่ลืมฐานะตัวเองนะเจ้าเซ่อฉันเป็นแค่ผู้พิทักษ์นาย...” ว่าพลางหักนิ้วกร๊อบแกร๊บ “ถ้าหมดสัญญาเมื่อไหร่…แกไม่ตายดีแน่เจ้าเบื๊อกเอ๊ย!” ประโยคหลังซาสึเกะกัดฟันพูดตอนนี้เขาทำอะไรนารุโตะไม่ได้เพราะหากทำร้ายเจ้านายตนมีหวังโซ่สัญญาที่คล้องคอเขาอยู่นี่ได้รัดคอเขาตายพอดี นารุโตะหน้าเสียไปช่วงนึงแต่พอรู้ว่าเจ้าของร่างบางทำอะไรตนไม่ได้ก็ยิ้มออก
“แล้วเสียงที่นายได้ยินนั่นมันอะไรเหรอ?” เมื่อได้ยินคำถามนี้ซาสึเกะก็เพิ่งนึกได้เขาเงี่ยหูฟังเสียงนั้นอีกครั้ง
ยังได้ยินอยู่
“อืมยังอยู่แถวนี้ใกล้ๆ” ซาสึเกะว่าและมองรอบตัว
“เสียงท้องนายร้องเองรึเปล่าเถอะ” นารุโตะตั้งใจปล่อยมุก(แป๊ก)เพื่อคลายเคลียดให้ซาสึเกะแต่ดูเหมือนซาสึเกะจะไม่ยอมเล่น ด้วยเลยสักนิดซ้ำยังตวัดตามองแบบฉุนๆอีกต่างหากเขาจะโดนเกลียดมั้ยนี่?
“...” ไม่ได้พูดอะไรอีกซาสึเกะเดินหนีไปอีกทางโดยทิ้งให้นารุโตะยืนอยู่แบบนั้นแต่ตามบทพระเอกต้องเดินตาม= =;;แน่นอนเขาเดินตามไปและก็ต้องทึ่งอึ่งค้างเมื่อเห็นสัตว์ประหลาดตัวเบิ่มกำลังกวาดมือตั้งใจจะตบคนคนหนึ่งให้ได้แต่คนที่กำลังต่อกรกับมันอยู่ก็เก่งไม่ใช่เล่นๆหลบมันได้ทุกหมัด
“อะไรน่ะ”
“ชู่ว”
“?”
“อย่าลืมสิเจ้าเซอะเบ๊อะมีแค่นายนะที่เห็นเจ้าตัวประหลาดพวกนั้น” นารุโตะยกมือปิดปากตัวเองทันทีที่ซาสึเกะเตือน
“จริงด้วยแฮะ” ทั้งคู่มองไปยังชายที่กำลังต่อกรกับเจ้าปีศาจตัวโตและเหมือนชายคนนั้นจะรู้ตัวเขาวาดมือไปมาสักพักก็เกิดผลึกบางๆตึงร่างปีศาจตัวนั้นไว้ก่อนจะวิ่งมาหาทั้งคู่ปรากฎ...
“ครูคาคาชิ!!!”
“…”
“อ้าว?!ซาสึเกะ” ไม่ใช่แค่เจ้านายแม้แต่ผู้พิทักษ์ก็โผล่หัวมีให้เห็นด้วย ซาสึเกะที่เห็นพี่ชายตัวเองก็รีบสาวเท้าเข้าไปหาทันทีและทักทายยิ้มๆจนนารุโตะที่แอบเห็นถึงกับขมวดคิ้วพลางคิดน้อยใจที่ซาสึเกะไม่เคยยิ้มแบบนั้นให้ตัวเองเล้ย!!
“ทำไมมาอยู่ที่นี่ล่ะ?”
“ได้ยินเสียงแปลกๆน่ะ”
“พี่ก็ได้ยินเหรอ?” อิทาจิเลิกคิ้ว
“นายก็ได้ยินเหรอ?...” น้องไม่ตอบเพียงแต่พยักหน้าให้
“แล้วเธอล่ะทำไมถึงมาอยู่นี่?”
“อ๋อ...ซาสึเกะเขาลากผมมาอ่ะ”
“งั้นเหรอ...แล้วทำไม?ถึงอยู่ร่างสาวน้อยแบบนั้นล่ะ”
“ฉันมีเหตุผลของฉันน่ะ” ซาสึเกะแว้ดใส่และสะบัดหน้าหนี อิทาจิเห็นแล้วก็อดยิ้มไม่ได้เขายกมือลูบหัวซาสึเกะเบาๆและยิ้มบางๆ
“อะไรอย่าบอกนะว่าตอนแปลงร่างลืมตรวจว่ารอบเดือนมา”
“หนวกหูโว้ย!!” แล้วก็ฟึดฟัดออกไปจากตรงนั้นทันทีนารุโตะมองตามงงๆวันนี้เขาพกปืนกากๆนั่นมาด้วยอยากรู้ว่ามันใช้ยังไงพอดีเลยหยิบออกมาและยื่นไปตรงหน้าคาคาชิ
“คือ...มันใช้ไงอ่ะครูคาคาชิเหมือนปืนธรรมดาป่ะ?”
“หือ? นี่นายยังไม่ลองใช้ดูหรอกเหรอ?”
“ก็หมู่นี้ไม่มีตัวไรโผล่มานี่นา”
“นั่นสิเนอะ” อิทาจิมองทั้งคู่คุยกันก่อนจะเบือนสายตาไปยังซาสึเกะที่เดินหนีไปนั่งอยู่ที่ม้านั่งเขาจึงเดินเข้าไปหาและนั่งลงข้างๆยื่นหน้าเข้าไปใกล้จนหน้าชิดกันซาสึเกะดูตกใจนิดหน่อย
“หายโกรธนะพี่ล้อเล่น”
“…กะ..ก็ไม่ได้โกรธ”
“เหรอออออออ? ดีแล้ว” อิทาจิแกล้งลากเสียงยาวล้อเลียนแต่ก็โดนน้องตัวดีค้อนควับเข้าให้จึงรีบหุบปากฉับทันที มือนุ่มเลื่อนไปกุมมือเล็กเบาๆจ้องหน้าน้องอีกครั้ง
“อะ...อะไรล่ะก็พูดมาสิ”
“เฮ้อ! ไม่น่ารักเอาซะเลย” อิทาจิถอนหายใจยาวและชักมือกลับขยับตัวนั่งดีๆและมองไปทางอื่น
“หา?”
“ก็นะตอนเด็กๆซาสึเกะน่ะเรียก’พี่ครับๆ’น่ารักจะตายดูตอนนี้สิครับสักคำยังไม่มีแถมยังปากไม่ตรงกับใจอีกต่างหาก” อิทาจิบ่นซะยาวเหยือดเล่นเอาซาสึเกะถึงกับผงะดวงตาสีดำกรอกไปมาครู่หนึ่ง
ทำไงดีละนี่อิทาจิน้อยใจเขาอยู่งั้นเหรอ?แล้วต้องง้อยังไงล่ะอ้าวแล้วทำไมเขาต้องง้อล่ะ...นั่นพี่เขานะเฮ้ยต้องง้อสิ...แล้วต้องง้อยังไงอ่ะ?
“นี่”
“หือ?” เพียงขานเสียงตอบแต่ไม่หันมามองหน้าสักที ร่างบางเริ่มหน้าเสีย อะไร?นี่งอนเขาจริงๆใช่มั้ยเนี่ย?
“อิทาจิ...”
“…”
“พะ...พี่อิทาจิ”
“...”
“พี่ก็!”
“…”
“…” โอเคเขายอมแพ้! ร่างบางขยับไปใกล้พี่ชายของตนก่อนจะ...
“แล้วก็เหนี่ยวไกเบาๆพอ…เฮ้ย!นารุโตะฟังที่ฉันบอกรึเปล่าเนี่ย?” คาคาชิมองลูกศิษย์ตัวเองที่ตอนนี้มุ่งความสนใจไปยังม้านั่งตัวที่มีร่างสองร่างที่เขารู้จักนั่งอยู่และในตอนนี้...
“พี่ครับ...ขอโทษนะ” ซาสึเกะกระซิบข้างหูพี่พลางกระตุกแขนเสื้อเรียกร้องให้มากที่สุดจนในที่สุดอิทาจิก็ยอมหันมา
“ช่างมันเถอะ” เขายิ้มให้น้องและยื่นใบหน้าไปหอมแก้มน้องฟอดนึง ซึ่งการกระทำทั้งหมดมันอยู่ในสายตาของนารุโตะและคาคาชิแล้วและในตอนนี้ทั้งคู่เกิดอาการเงิบกันไปพักหนึ่งหน้าซีดปานคนกำลังขาดน้ำ สักพักก็พากันวิ่งด้วยความเร็วสูงไปแยกพี่น้องบราค่อนนี่ออกจากกันทันที ซาสึเกะกับอิทาจิมีท่าทีงงงวงอยู่หันมองคนที่แยกตัวกับพี่ด้วยสีหน้าที่ยังไม่เข้าใจ
“นายทำอะไรของนายฟร้า!!!นั่นพี่นายนะเฟ้ย!”
“ก็พี่ไง”
“แต่ว่า...”
“อะไรฉันแค่คุยกับพี่แค่นั้นเอง”
“นั่นคุยกันเหรอ!!!โกหก!”
“อะไรของนายวะเนี่ย?ปล่อยแขนฉันได้แล้วเจ้าเซ่อ!ฉันเก็บไว้ให้สาวๆจับ” ประโยคหลังเล่นเอานารุโตะคิ้วกระตุกมันจะ สนใจเขาไม่ได้เลยรึไรเฟ้ย!อะไรๆก็เอาผู้หญิงมาอ้างตลอดให้ตายเถอะโรบิ้น!
“เออ!จำไว้เลยฉันจะทำให้นายเรียกร้องหาฉันให้ได้คอยดู”
“ทำให้ได้แล้วกันเจ้างั้ง!”
“ว่าไงน้า!!”
“โอยยย ไอ้คู่นี้จะทะเลาะกันอีกนานมั้ย?อย่าให้พวกฉันเป็นตัวประกอบสิเฟ้ย” คาคาชิยกมือปรามทั้งคู่ที่กำลังทะเลาะกันอย่างเมามันส่วนอิทาจิเพียงหรี่ตามองนารุโตะอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์
“จัดการเจ้านั่นก่อนเถอะนายคงยังไม่ลืมมันนะ” อิทาจิเตือนพลางชี้ไปยังเจ้าตัวประหลาดขนาดมหึมาที่โดนผนึกอยู่...
..............................................................................................................
สวัสดีค่ะวันนี้เพิ่งมาอัพขอโทษด้วยเดี๋ยวมาแก้คำผิดพรุ่งนี้นะ
วันนี้ดึกแล้วซียูนะคะ♥
ความคิดเห็น