คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 7 : จำได้แล้วนะ
7
จำได้แล้วนะ
ทำอาหารไปได้สักพักซาสึเกะถึงกับชะงักกึกใบหน้าขาวซีดลงอย่างเห็นได้ชัดเขาลืมไปได้ยังไงกันตอนที่ซุยเงสึมามันบอกว่ามิซากิอยู่ได้อีก3ชั่วโมงไม่ใช่เรอะ!!แล้วนี่มันผ่านมากี่ชั่วโมงแล้วเนี่ย!!!แล้วทำไมเจ้าพวกนั้นยังไม่กลับมาอีกหรือตกเหวกลางทาง!!ระ..หรือว่า
“ซาสึเกะคุง?”
“!?!!” ถึงกับสะดุ้งหันไปมองหน้าซาโยะอีกทีก็พบว่าเธอเองก็มองหน้าเขาเหมือนกันด้วยสีหน้างงๆปนไม่เข้าใจ ซาสึเกะตีหน้านิ่งแล้วหันกลับไปทำในส่วนของตัวเองต่อ ก็จะให้เขาบอกได้ยังไงเล่าซาโยะออกจะเป็นห่วงขนาดนั้นขืนบอกไป...มีหวังลุกรี้ลุกรนทำอะไรไม่ถูกแหงแล้วถ้าเกิด...
ก่อนจะได้คิดอะไรมากไปกว่านี้มีดทำครัวที่เจ้าตัวกำลังหั่นปลาอยู่ก็ดันบาดเข้าที่นิ้วจนเกือบหลุดร้องออกมา ซาโยะเมื่อเห็นเข้าก็รีบเข้ามาตรวจดูว่าบาดแผลเป็นยังไงบ้าง
“ทำยังไงให้มันบาดเอาล่ะเนี่ย?รอเดี๋ยวนะจ๊ะเดี๋ยวฉันไปเอาพลาสเตอร์มาให้” ว่าพลางกำลังจะมุ่งหน้าไปอีกห้องที่มีกล่องพยาบาลแต่ก่อนหน้านั้นมือของคนที่โดนบาดก็ได้รั้งแขนของเธอเอาไว้ซะก่อน “?”
“มิซากิน่ะ...”
“....”
“เหลืออีก3ชั่วโมง...เมื่อตอนเช้า”
“...”มาถึงตรงนี้ซาโยะเหมือนโดนใครตบหน้าแรงๆทีนึงอย่าว่าแต่หน้าชารวมไปทั้งตัวเลยต่างหากเจ้าหล่อนล้มลงไปในอ้อมแขนของซาสึเกะรู้สึกร่างกายอ้อนล้าอ่อนแรงไปหมด
“...ซา..”
“ซาสึเกะคุง...รู้เรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่มิซากิซังไม่สบาย”
“...ตอนที่..” ซาสึเกะมีท่าทางลำบากใจอยู่บ้างเล็กน้อย “มาช่วยมิซากิตอนแรกน่ะ”
“งั้นเหรอ...เหลือเธอคนเดียวแล้วละมั้งที่จะช่วยมิซากิซังได้...แต่ก่อนอื่นช่วยพาฉันไปหาท่านทายามะทีสิ...ท่านยังไม่รู้เรื่องนี้” กล่าวจบร่างของเธอก็ถูกอุ้มขึ้นมาโดยซาสึเกะและพาเดินไปที่เรือนอีกหลังที่อยู่ถัดไป “ขอโทษนะจ๊ะ ขายังเจ็บอยู่แท้ๆ” ซาโยะเอ่ยระหว่างทาง
ณ เรือนอีกหลัง
เรือนหลังนี้คือเรือนที่พวกนารุโตะเข้ามาฟังรายละเอียดกับพ่อของมิซากิหรือทายามะในตอนแรก ซาสึเกะก้าวเข้ามาในตัวเรือนที่ตกแต่งด้วยภาพธรรมชาติมองไปทางไหนก็สวยไปหมดเขาจะรู้สึกตื่นตาตื่นใจถ้าหากว่าไม่เคยมาที่นี่มาก่อนล่ะก็นะ ตอนเด็กก็เคยมาเล่นหลายครั้งคงไม่มีอะไรให้ตกใจหรอก ซาสึเกะอุ้มซาโยะมาถึงบานประตูห้องทายามะก่อจะบอกให้เธอช่วยเคาะเพราะมือเขาไม่ว่าง
“มีอะไรรึ...ละ...แล้วเธอเป็นใครน่ะ!!? หรือว่าพวกกองโจรที่มาลักพาตัวมิซากิ!!” เป็นไปได้ซาสึเกะอยากจะเอาขาฟาดคอสักปาบฟังกันก่อนสิเฮ้ย!!
“ถ้าลักพาตัวล่ะก็ตอนนี้กำลังไปช่วยอยู่...แต่ตอนนี้ช่วยฟังกันก่อนได้มั้ย?”
“หา!!ว่าแล้วเชียวเธอเป็นพวกเดียวกับกองโจรพวกนั้นจริงๆด้วย ทหะ..”
“ท่านคะ..ฟังก่อนสิ”
“ซะ...ซาโยะ?”
หลังจากนั้นทายามะก็ก็เชิญไปห้องรับแขกและต้องจำใจนั่งฟังดีๆซาโยะเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เธอรู้และเกี่ยวข้องกับมิซากิให้ผู้เป็นนายฟังด้วยน้ำเสียงจริงจังและหลังจากฟังจบทายามะก็กล่าวขอบคุณและไม่ขอตัวกลับห้องโดยไม่พูดอะไรออกมาอีกมันคงเป็นเรื่องน่าสลดสำหรับพ่อแม่หลายๆคนที่รู้ว่าลูกตัวเองกำลังตกอยู่ในสภาวะใกล้เป็นใกล้ตายและคงเป็นเรื่องที่สุดแสนจะช็อคที่รู้ว่าลูกไม่เคยบอกอะไรเลยสักอย่างแสดงให้เห็นว่าเป็นพ่อแม่ที่พึ่งพาไม่ได้จริงๆ รู้แบบนี้เขาน่าจะให้ความอบอุ่นมากกว่านี้เอาใจใส่มากกว่านี้พูดคุยทำความเข้าใจกับลูกคนเดียวที่เป็นแก้วตาดวงใจของเขาให้มากว่านี้เขาไม่อยากเสียมิซากิไป...
“ซาสึเกะคุง”
“?”
“ฉันอยากเจอมิซากิซังอีกครั้ง” ซาโยะเอ่ยขึ้นหลังจากเงียบไปนานถ้าไม่ติดว่าปากขยับพูดอยู่หลายคนคงนึกว่าเธอหลับไปแล้ว ซาสึเกะไม่ตอบเพียงเดินมาให้ถึงห้องของเธอตามที่เธอขอไว้..สภาพแบบนี้คงเพลียไปอีกนาน ซาสึเกะเปิดห้องของเธอและวางเธอลงบนเตียงนุ่มเบาๆก่อนจะนั่งลงข้างๆ
“ร้องไห้รึยัง?”
“เอ๋?!”
“ปล่อยออกไปเถอะที่ฉันไม่ร้องไม่ใช่เพราะไม่เสียใจ...แต่น้ำตาของฉันมันแห้งไปแล้วต่างหาก” กล่าวจบก่อนจะเดินออกไปเฉยๆโดยไม่ลืมปิดประตูให้ ซาโยะมองตามแผ่นหลังบางๆนั้นไปจนลับตาก่อนที่เธอจะนั่งกอดเข่าและปล่อยให้น้ำใสใสใหลอาบแก้มลงมาเงียบๆภายในห้องที่อ้างว้างในนั้น...
..................................................................................
ซาสึเกะกลับมาที่ห้องครัวอีกครั้งและลงมือทำอาหารทุกอย่างให้เสร็จโดยเร็วก่อนจะยกไปวางไว้ที่โต๊ะอาหารและนั่งรอทุกคนกลับมาด้วยใบหน้าที่นิ่งเหลือเกิน ผ่านไปนานพอดูแต่ทุกคนก็ยังไม่มาสักทีนี่มันก็ปาเข้าไป6โมงเย็นแล้วดีที่ข้าวยังไม่เย็น เขากะจะงีบหลับซะหน่อยเพราะมันว่างเหลือเกินจะเคลื่อนไหวทีก็เจ็บจี๊ดที่ข้อเท้านึกเจ็บใจเมื่อไหร่มันจะหาย!!
“ซาสึเกะ!!!!
“ใครเป็นห่วงนาย” เอ่ยเสียงหวนก่อนจะลุกจากเก้าอี้และเดินเข้าไปดูมิซากิใกล้ๆ
“ขอโทษนะซาสึเกะคุง...ฉันใช้เวลารักษานานไปหน่อยพอไปถึงที่กองโจรหลังจากพามิซากิออกมาแล้วก็สู้อยู่กับพวกนั้นนานเลยแล้วฝีมือแต่ละคนก็ระดับเกือบโจนินทั้งนั้น(แน่ใจว่าโจรกระจอก= =)แล้วในตอนนั้นมิซากิคุงก็อาการกำเริบฉันเลยจำเป็นต้องรักษาเดี๋ยวนั้นโดยมีนารุโตะกับซุยเงสึเป็นโล่ป้องกันให้น่ะ” ซากุระร่ายยาวเพื่อทำให้ซาสึเกะคลายความกังวน
“หมายความว่าไง?ก็โจรพวกนั้นมิซากิจ้างมาไม่ใช่รึไง?” ซาสึเกะถามเสียงเรียบซึ่งนั่นก็ทำให้ซากุระลำบากใจในการตอบนิดๆ
“พวกนั้นดูเหมือนจะทรยศน่ะ…เหมือนกับอยากได้แค่เงินทองเท่านั้นพอหมดประโยชน์คุณมิซากิก็ไม่มีค่าพอ...”
“งั้นเหรอ” ซาสึเกะพึมพำเบาๆ
“เธอว่าใครเป็นโล่ป้องกันกันห๊ะ!!” ซุยเงสึที่อยู่เงียบมาตั้งนานเอ่ยขัดอย่างไม่พอใจแต่กลับโดนเมินโดยปริยาย-_-
“ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว…พวกนายไปกินอะไรก่อนไป...” ซาสึเกะพูดพลางพามิซากิที่ยืนมองอยู่เงียบๆออกไปข้างนอกเพื่อทำความเข้าใจและถามไถ่กันแบบปกติ ส่วนคนอื่นๆก็ยังคงตีหน้างงแต่ก็ยอมเข้าใจเพราะอาหารที่วางอยู่บนโต๊ะมันช่างน่าสวาปามจริงๆ
“นายจำฉันได้มั้ย” มาปุ๊บก็โดนยิงคำถามยากใส่ปั๊บมิซากิทำหน้าลำบากใจก่อนจะตอบด้วยท่าทางร่าเริงเหมือนเคยเห็นเมื่อนานมาแล้ว
“อืม...ไม่นึกว่านายจะเป็นเพื่อนสมัยเด็กของฉันแฮะ ถ้าหากว่ามีคนจำฉันไม่ได้ฉันก็คงช็อคเหมือนกันนั่นแหละ..นายคงจะเจ็บปวดมากสินะ” ว่าพลางยกมือขึ้นลูบหัวซาสึเกะเบาๆแต่เจ้าตัวเขากลับปัดมือมิซากิออกอย่างแรง
“พูดมากนะ” พูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆแต่อีกคนมองออกว่าเจ้าตัวคงจะดีใจอยู่ไม่น้อย
“พูดกับคนที่มีอายุมากกว่าอย่างนี้น่ะเหรอ
“อะไร?”
“ฉันอายุพอๆกับอิทาจินั่นแหละ...พูดถึงว่าแต่อิทาจิล่ะ” ประโยคนี้เล่นเอาซาสึเกะแทบสะอึก
“ตายแล้ว”
“หา!!!?”
“ก็บอกว่าตายแล้วไงเล่า!!” ซาสึเกะขึ้นเสียงแล้วเอาหน้าซุกกับเข่าที่ยกขึ้นมากอดเหมือนไม่อยากคิดถึงเรื่องนั้นอีก มิซากิยังคงไม่เข้าใจแต่พอเห็นท่าทางแบบนั้นก็เข้าใจว่าไม่ควรถามถึงในตอนนี้เขายกแขนขึ้นโอบไหล่บางของซาสึเกะและออกแรงให้เจ้าตัวเข้ามาซบกับอกเขาเบาๆเป็นการปลอบ เล่นเอาคนที่นั่งแดรก(?)ข้าวอยู่ข้างในแทบสำลักนารุโตะมองด้วยสายตาบอกไม่ถูกก่อนจะกัดฟันกรอดๆด้วยความโมโหเมื่อมิซากิเล่นโอบซาสึเกะเข้าไปใกล้กว่าเดิมแล้วหันมาด้วยสายตาแห่งชัยชนะ...นั่นคือสัญญาณที่บอกว่าเป็นการท้ารบ!!
“ฮึ่ย!!...ซาสึเกะ!!!”
............................................................................................................
ตัดตัดตัด ฮ่าฮ่าสวัสดีทุกๆคนนะคะปิดเทอมแล้วมีความสุขกันบ้างเปล่า^^
เดี๋ยวนี้เขาไปไหนกันหมดเนี่ยทำไมมันเงียบๆหว่าเอาเถอะขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคะ
ไว้เจอกันใหม่แล้วกันค่ะซียู♥
ปล. เห็นคำผิดบอกเค้าด้วยน้า=[]=
อัพเดตเมื่อ 10 มีนาคม 2556
ความคิดเห็น