[Fic] หัวขโมยแห่งบารามอส ตอน องค์รัชทายาทแห่งเวนอล

ลำดับตอนที่ #7 : คู่หูอันตราย

     เสียงพูดคุยจ้อกแจ้กจอแจดังอยู่คับห้องนั่งเล่นชั้นปีหนึ่ง   บ้างก็พูดคุยเล่าประสบการณ์ต่างๆ ให้กันฟัง  



บ้างก็เล่าเรื่องตอนสอบเข้าของตนให้เพื่อนฟัง   วิเวียนเองก็ไม่เคยเจอบรรยากาศแบบนี้ทำให้รู้สึกสนุกสนานไป



ด้วย





     ทันใดนั้น   ประตูห้องนั่งเล่นรวมก็เปิดออกพร้อมกับการก้าวเข้ามาของบุคคล 4 คน   เสียงคุยในห้องเงียบ



ลงทันที





     \"สวัสดีจ๊ะ   นักเรียนใหม่ทุกคน   ครูคือมิสแรมเซิล   อาจารย์ประจำป้อมอัศวินและอาจารย์สอนวิชา



หมากรุกนะจ๊ะ\" มิสแรมเซิลกล่าวทักทายนักเรียนปีหนึ่งอย่างยิ้มแย้ม   ซึ่งเหล่านักเรียนใหม่ก็ตั้งใจฟังอย่าง



ตื่นเต้น





     \"เอาล่ะจ้ะ   เรื่องที่พวกเธอจะต้องเรียนและกิจกรรมที่จะต้องทำ   เดี๋ยวจะให้เจ้าชายโรเวนมาอธิบาย



ให้ฟังนะจ๊ะ\" พูดจบก็เกิดเสียงกระซิบกระซาบกันขึ้นมาทันที   พร้อมกับที่บุรุษผมสีม่วง   หน้าตาคมคาย



ก้าวออกมาข้างหน้า   ซึ่งวิเวียนก็พยายามจะสบตาโรเวนให้ได้แต่โรเวนกลับหันไปมองทางอื่น   ไม่หันมา



ทางวิเวียนเลย





     \"สวัสดี   ฉันโรเวน  ฮาร์เวิด  เดอะ  ปริ๊นซ์  ออฟ  เจมิไน   เป็นเสนาธิการฝ่ายซ้ายของป้อมอัศวิน  



ส่วนสองคนนั้นคือลอเรนซ์  ดอร์น  เดอะ  พรีส  ออฟ  แอเรียส   กับ   ลูคัส  ซาโดเรีย  เดอะ  ซอเซอเรอ  



ออฟ  ทริสทอร์\" แล้วโรเวนก็อธิบายกฏต่างๆ ในป้อมรวมทั้งกิจกรรมที่จะต้องทำ   ซึ่งเมื่อพูดขึ้นมาแต่ละ



เรื่องก็มีเสียงฮือฮาขึ้นมาทุกครั้งทำให้โรเวนต้องรอให้เสียงซาลงก่อนจึงค่อยอธิบายต่อ   จนในที่สุด



ลอเรนซ์ก็ทนไม่ไหว





     \"เงียบๆ กันหน่อยไม่ได้รึไง   ฟังโรเวนพูดให้จบก่อนแล้วค่อยคุยกันก็ได้\" บุรุษผมทองหน้าตาดีแต่



หงุดหงิดตลอดเวลาพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด   ซึ่งก็ได้ผล   เพราะเสียงคุยเงียบลงทันที



     \"โธ่  ลอรี่   ไม่เห็นต้องดุเลย   น้องๆ เค้ากลัวกันหมดแล้ว\" บุรุษผมดำ ใส่แว่น ผู้มีอารมณ์ดีอยู่เป็น



นิจพูดขึ้นบ้าง





     เฟี้ยว!  ฉึก!  มีดสั้นเล่มหนึ่งพุ่งเข้าใส่ชายหนุ่มที่โยกตัวหลบอย่างอัตโนมัติ   แต่โชคร้ายสำหรับ



นักเรียนชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่ใกล้ๆ ที่โดนมีดเล่มนั้นเฉียดหัวไปนิดเดียวก่อนจะไปปักอยู่ที่กำแพง





     \"จะต้องให้ฉันบอกนายอีกกี่ครั้ง  ลูคัส   ว่าอย่าเรียกฉันด้วยชื่อนั้น\" ลอเรนซ์สบถอย่างหงุดหงิด  



เพราะรู้ว่าอย่างไรลูคัสก็ไม่ฟัง





     \"แหม  ลอรี่   น่าสงสารน้องเค้านะ   ท่าจะกลัวกันแย่\"





     เฟี้ยว!   ฉึก!   เสียงปามีดพร้อมกับการโยกตัวหลบของลูคัส   แต่คราวนี้ไม่มีใครโดนมีดเฉียด



หัวเพราะทุกคนเผ่นหนีออกห่างจากรัศมีการปามีดหมดแล้ว   แล้วตอนนี้ก็เป็นที่รู้กันในหมู่นักเรียน



ปีหนึ่งแล้วว่าอย่าเข้าใกล้ลอเรนซ์เด็ดขาด   โดยเฉพาะเวลาที่มีลูคัสอยู่ด้วย(แต่คู่นี้ก็อยู่ด้วยกัน



ตลอดเวลาอยู่แล้วล่ะ)   แต่คนที่เหล่านักเรียนปีหนึ่งส่วนใหญ่กลัวไม่ใช่ลอเรนซ์ที่ปามีดใส่คนอื่น



เป็นว่าเล่น   แต่เป็นลูคัสที่ไม่เกรงกลัวมีดสั้นที่ปามาเลยกลับโยกตัวหลบได้โดยสีหน้าไม่เปลี่ยน



สักนิด   แถมยังพูดยั่วให้ลอเรนซ์ปามาอีกรอบซะด้วย





     \"เอาล่ะ   หันกลับมาฟังต่อได้แล้ว   ลูคัส   ลอเรนซ์   พวกนายก็เลิกเล่นกันได้แล้ว   น้องเค้า



แตกตื่นกันหมด\" โรเวนพูดพลางถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย   นี่เขาคิดถูกหรือเปล่าเนี่ยที่ชวน



สองคนนี้มา   กะว่าจะให้มาช่วยดูแลความเรียบร้อย   แต่กลับมาก่อความวุ่นวายซะเอง   แต่ก็ช่วย



ไม่ได้   โซมาเนียไม่ว่าง   ส่วนโรก็ขอบาย   เลยต้องพาสองคนนี้มา





     พวกนักเรียนปีหนึ่งหันกลับมาฟังโรเวนพูด   และคิดตรงกันว่า   นี่เค้าเรียกว่าเล่นกันเหรอ!