[Fic] หัวขโมยแห่งบารามอส ตอน องค์รัชทายาทแห่งเวนอล

ลำดับตอนที่ #6 : เบาะแสของเจ้าชายชาเบรียน

     เช้าวันสดใสของป้อมอัศวิน   นักเรียนทั้งหลายไม่ต้องตื่นเช้ากันมากนัก   เพราะวันนี้เป็นวันเสาร์ไม่มีเรียน



เมื่อตะวันเริ่มลอยขึ้นสูง   เสียงจ้อกแจ้กก็ดังไปทั่วห้องอาหารดราก้อน   นักเรียนต่างจับกลุ่มกันข้าวคุยกัน



อย่างสนุกสนานเพราะไม่ได้เจอกันมานาน   แม้แต่พวกปีสามที่เดินทางมาด้วยกันตั้งแต่ก่อนเปิดเทอมก็ยังมี



เรื่องคุยกันอย่างไม่รู้จักจบ (เพื่อไม่ให้เสียชื่อลิงทะโมนแห่งป้อมอัศวิน

  

  

     เจ้าตัวยุ่ง(ของคาโล)ตอนนี้ก็กำลังกินอาหารจานที่สามสมฉายาแม่สาวนักกิน   กินไปฟังเพื่อนคุยกันไป



ด้วย   แต่ก็ยังไม่วายสอกแทรกเป็นระยะ





     เมื่อวานนี้เจ้าหล่อนต้องใช้ความพยายามอยู่นานกว่าจะขออยู่ห้องเดิมได้   ตอนแรกรุ่นพี่ก็จะไม่ยอม  



แต่พอเจ้าหล่อนโวยมากๆ เข้า(บวกกับฉายาธิดาแห่งความมืดให้รู้สึกเกรงๆ นิดหน่อย)   รุ่นพี่จึงหันไปถาม



ความเห็นจากคาโลและคิลที่เป็นเพื่อนร่วมห้อง   ซึ่งทั้งสองก็รีบตอบตกลงอนุญาตให้เฟรินอยู่ห้องเดียวกัน



ทันที   ด้วยเหตุผลที่แตกต่าง





     เหตุผลของคิลคือ   อยู่กับเฟรินแล้วมีเรื่องให้หัวเราะทั้งวัน





     ส่วนเหตุผลของคาโลคือสงสารเพื่อนร่วมห้องคนใหม่ของเฟรินที่ต้องตามล้างตามเช็ดเรื่องที่เจ้าหล่อนก่อ





     แถมคุณเธอยังไม่ยอมใส่ชุดนักเรียนหญิงอีกต่างหากยืนยันจะใส่ชุดนักเรียนชายลูกเดียว   ซึ่งอันนี้ไม่มี



ใครห้ามเพราะอยู่ดีๆ ต้องมากลายเป็นผู้หญิงมันทำใจยอมรับได้ทันทีซะเมื่อไหร่ล่ะ





     \"เดื๋ยวฉันไปประชุมก่อนนะ\" คาโลที่กินเสร็จก่อนแล้วขึ้เกียจรอเจ้าตัวยุ่งที่ยังไม่มีท่าทีว่าจะกินเสร็จเพราะ



มีประชุมหัวหน้าชั้นปีกล่าวแล้วลุกขึ้น





     \"ประชุมเหรอ   มีอะไรให้ประชุมตั้งแต่วันแรกน่ะคาโล\" เฟรินหันไปถาม





     \"ก็ประชุมเรื่องกิจกรรมกับวิชาที่ต้องเรียนปีนี้น่ะสิ\" คาโลตอบแล้วเดินออกจากห้องอาหารดราก้อนไป





     เจ้าตัวดีพอคาโลไปแล้วก็ชักอิ่มบ้าง(ก็เล่นล่อเข้าไปตั้งสามจาน)   จึงลุกขึ้นบ้าง





     \"อ้าว   แล้วนายจะไปไหนน่ะเฟริน\" คิลถามเมื่อเห็นเพื่อนซี้อิ่มเร็วกว่าปกติ





     \"ไปทักทายน้องสาว\" เฟรินตอบเสียงใส





     เจ้าหญิงวิเวียนนานีย่ากำลังนั่งทานอาหารเช้าอยู่กับเพื่อนร่วมห้องของเธอ   สายตากวาดไปรอบๆ เผื่อว่า



จะเจอคนที่คุ้นตา(อย่างเจ้าพี่โรเวน)





     พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นเด็กสาวในชุดนักเรียนชายกำลังเดินเข้ามาหาพร้อมกับส่งยิ้มให้   เรียกรอย



ยิ้มให้ปรากฎบนริมฝีปากของเจ้าหญิงผู้สูงศักดิ์แห่งเวนอล





     \"พี่หญิง\" เจ้าหญิงเอ่ยเรียก





     \"เป็นไงบ้างเจ้าหญิง\" เฟรินกล่าวทักทายตามประสาคนคุ้นเคย \"ไปไงมาไงถึงมาเรียนที่นี่ได้ล่ะ\"





     ก่อนที่วิเวียนจะตอบเพื่อนทั้งสองของเธอก็ลุกขึ้นแล้วพูดว่า \"วิเวียน งั้นพวกเราไปก่อนนะ   แล้วเจอกันที่



ห้องสมุดพูดเสร็จก็ค้อมศีรษะให้รุ่นพี่นิดหนึ่งแล้วเดินจากไป





     \"คือความจริงแล้วหญิงมาตามหาใครบางคนน่ะค่ะ\" เจ้าหญิงวิเวียนบอกกับเฟริน





     \"แล้วเวนอลล่ะ  ตอนนี้ใครปกครองอยู่\" เฟรินถาม





     \"อ๋อ เรื่องนั้นหญิงให้แม่ทัพคอริปัสเป็นผู้สำเร็จราชการแทนชั่วคราวค่ะ   เค้าเป็นคนที่ไว้ใจได้\" วิเวียนตอบ





     เฟรินพยักหน้าเข้าใจแล้วถามต่อ \"ว่าแต่เจ้าหญิงมาตามหาใครล่ะ   อย่าบอกนะว่ามาตามหาหัวใจน่ะ\"





     \"ไม่ใช่ค่ะ   ไม่ใช่\" วิเวียนรีบปฎิเสธ   ใบหน้าขึ้นสีแดงเรื่อเพราะรับมุขไม่ทัน   ก่อนลดเสียงลงให้พอได้



ยินกันสองคน





     \"หญิงมาตามหาเสด็จพี่ชาเบรียนค่ะ\"





     คำตอบที่ทำเอาเฟรินตาเบิกกว้างแล้วรีบเอาหน้ากากฟาโรห์ขึ้นมาสวม





     \"แต่เจ้าชายชาเบรียน...เอ่อ...ตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ\" เฟรินกระซิบถาม





     \"ยังค่ะ   ความจริงแล้วเสด็จพี่ชาเบรียนยังทรงมีพระชนม์ชีพอยู่   แล้วหญิงก็สืบรู้มาว่าเสด็จพี่ทรงอยู่ที่



เอดินเบิร์ก\" เจ้าหญิงกระซิบตอบ





     คำตอบที่ทำให้เฟรินตาเบิกกว้างอีกรอบ   พลางคิดว่า โห วิเวียนก็ใช่ย่อยนะเนี่ย   สืบมาได้ถึงนี่แต่



เอดินเบิร์กก็ใช่เล็กๆ   แบบนี้ก็คงยากหน่อย   พอนึกถึงหน้าเจ้าชายชาเบรียนที่มันนั่งกินข้าวอยู่ทางด้านนู้นแล้ว



เหล่ตามามองน้องสาวเป็นระยะๆ โดยที่คนถูกมองไม่รู้ตัวผสมกับราชาศัพท์ที่วิเวียนใช้ตอนพูดถึงพี่ชายเมื่อกี้ก็



ให้รู้สึกปุเลี่ยนๆ ยังไงบอกไม่ถูก   เฮ้อ ไอ้เรามันก็คนดีอยากให้พี่น้องได้เจอหน้ากัน บ๊ะ ช่วยหน่อยก็แล้วกัน





     คิดได้ดังนั้นเจ้าตัวดีก็เอ่ยปากถาม \"แล้วเจ้าหญิงมีเบาะแสอะไรที่บ่งบอกว่าเป็นเจ้าชายชาเบรียนบ้างล่ะ\"





     \"เบาะแสเท่าที่หญิงรู้มีสองอย่างค่ะ   อย่างแรกคือไข่มุกแสงจันทร์สมบัติเจ้าชาย   ส่วนอย่างที่สองคือครึ่ง



ตราจักรพรรดิเวนอลที่เสด็จพ่อทรงพระราชทานให้เสด็จพี่ไว้ก่อนออกจากวัง\"





     \"แล้วรูปร่างหน้าตาของเจ้าชายล่ะ   เจ้าหญิงพอจะทราบบ้างไหม\"





     \"อันนี้หญิงก็จำไม่ค่อยได้ค่อยได้ค่ะ   แต่เท่าๆ ที่รู้ก็มีแค่ว่า   เสด็จพี่ทรงมีพระเกศาสีชาเช่นเดียวกับท่านแม่  



และทรงมีพระเนตรสีเขียวแบบเดียวกับหญิงเท่านั้น\"





     พอฟังจบ   เฟรินก็เกือบหลุดก๊าก   ก็เท่าที่ฟังมามันก็มีอยู่คนเดียวนั่นแหละ   แต่พอเห็นท่าทีเคร่งเครียด



ของวิเวียนก็นึกสงสาร   ตัดสินใจช่วย





     \"เจ้าหญิงจะว่ายังไงถ้าผมบอกว่ารู้จักกับเสด็จพี่ของเจ้าหญิง\"





     คำกล่าวที่เรียกให้เจ้าหญิงวิเวียนเงยหน้าขึ้นมามองทันที   นัยน์ตาสีน้ำตาลของคนพูดฉายรอยจริงใจไม่เจือ



ปน(ซะเมื่อไหร่)





     \"พี่หญิงรู้จักเสด็จพี่ชาเบรียนหรือคะ\" นัยน์ตาสีน้ำตาลฉายรอยประหลาดใจไม่ปิดบัง





     \"ใช่  ก็คนใกล้ตัวนี่\" เฟรินตอบกลั้วหัวเราะ \"แต่จะบอกหมดก็กระไรอยู่   เดี๋ยวไม่ตื่นเต้น   เอาเป็นว่าผมจะใบ้



ให้ก็แล้วกัน   เสด็จพี่ของเจ้าหญิงน่ะอยู่ในป้อมอัศวินนี่แหละ   แถมยังเรียนอยู่ปีสาม   ปีเดียวกับผมด้วย\"





     \"เสด็จพี่อยู่ป้อมอัศวินปีสาม\" วิเวียนทวนคำ





     \"ใช่แล้วป้อมอัศวินปีสามนี่แหละ\" เฟรินบอกเสียงใส \"คนที่มีลักษณะสีตากับสีผมอย่างที่เจ้าหญิงว่าน่ะ   ใน



ป้อมอัศวินมีคนเดียวแหละ\"





     \"แล้วพี่หญิงมั่นใจได้อย่างไรคะว่า เขาคนนั้นคือพี่ชายของหญิง\" วิเวียนถาม





     \"ก็เพราะหมอนั่นมีทั้งไข่มุกแสงจันทร์แล้วก็ครึ่งตราจักรพรรดิเวนอลน่ะสิ\" เฟรินตอบ   แต่พอวิเวียนทำหน้าจะ



ไม่เชื่อจึงพูดต่อ \"เอาน่า   ผมไม่โกหกเจ้าหญิงหรอก   เอาเป็นว่าพรุ่งนี้วันอาทิตย์ไม่มีเรียน   เจ้าหญิงก็มาหาผมที่



ห้องนั่งเล่นปีสามสิ   จะได้ดูว่าใครที่มีลักษณะอย่างว่าบ้าง\"





     \"แต่เค้าห้ามขึ้นไปชั้นบนที่เป็นที่พักของพวกรุ่นพี่ไม่ใช่เหรอคะ\"





     \"ไม่มีกฏห้ามซักหน่อย   มาได้อยู่แล้ว   พวกเพื่อนๆ พี่คงอยากรู้จักวิเวียนกันอยู่แล้วล่ะ   แล้วเจ้าหญิงจะรู้ว่า



พวกเราเหล่าลิงทะโมนประจำป้อมอัศวินสนุกสนานขนาดไหน\"





     วิเวียนทำท่าลังเลนิดหนึ่งแล้วจึงตอบตกลง





     \"ตกลงค่ะ   แล้วพรุ่งนี้หญิงจะไปหานะคะ\"





     \"งั้นผมไปก่อนนะ   แล้วเจอกันพรุ่งนี้\" พูดเสร็จเฟรินก็เดินกลับไปหาคิลที่นั่งรออยู่