ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : น้องสาวสุดที่รักของโร เซวาเรส
เด็กสาวผมยาวถึงกลางหลัง นัยน์ตาสีเขียวมรกต กำลังยืนอยู่หน้ามหาปราชญ์เลโมธี
\"ไม่นึกว่าท่านจะมาเข้าเรียนที่นี่นะ เจ้าหญิง\" มหาปราชญ์กล่าวทัก
\"ฉันมีความจำเป็นบางอย่างน่ะ ท่านมหาปราชญ์\" จักรพรรดินีวิเวียนนานีย่าที่ตอนนี้เป็นเพียง
เจ้าฟ้าหญิงตอบ
\"แล้วแต่ท่านก็แล้วกัน ว่าแต่ท่านอยากอยู่หอไหนเป็นพิเศษรึเปล่า\" มหาปราชญ์ถาม
\"เราขออยู่ป้อมอัศวินเหมือนพี่หญิงก็แล้วกัน\"เจ้าหญิงวิเวียนตอบ
\"ตกลง งั้นท่านก็ไปอยู่ป้อมอัศวิน\" พูดเสร็จก็มีเสียงประกาศดังตามมา
อย่างน้อยเธอก็ได้อยู่ป้อมเดียวกันพี่หญิง
\"เฮ้ย คาโล แกได้ยินแบบเดียวกับที่ฉันได้ยินรึเปล่าวะ\" เฟรินหันไปถามเพื่อนรักข้างตัวที่ตอนนี้
ไม่ได้เป็นแค่เพื่อนรัก
\"ได้ยิน\" คาโลตอบสั้นตามนิสัย แต่เฟรินก็ไม่ถือ หันไปสะกิดคนที่ยังยืนจ้องวิเวียนตาแทบถลน
แล้วอดขำไม่ได้ เพราะเจ้าคนตรงหน้ากำลังทำสีหน้าปั้นยากสุดๆ สับสนไม่รู้จะรู้สึกอย่างไรดี
เนื่องจากไม่เคยคิดว่าหากได้เจอหน้าน้องสาวแล้วจะทำหน้ายังไงดี
ท่าทางของเจ้าขอทานจอมเจ้าเล่ห์จากทริสทอร์ที่หาดูได้ง่ายซะที่ไหน ทำให้เฟรินต้องกลั้นหัวเราะ
อย่างสุดความสามารถ เมื่อตั้งสติได้แล้วจึงเอ่ยปาก
\"เฮ้ย โรทำไมน้องสาวแกถึงมาเรียนที่นี่ได้วะ\"
คำกล่าวที่ทำให้โรได้สติหันมามองแต่ก่อนจะได้ตอบคิลก็แทรกขึ้นมาซะก่อน
\"คนไหนกันน้องสาวโร เฟริน นายรู้จักเรอะ\"
\"นายก็รู้จักเหมือนกันแหละ\" เฟรินตอบ แต่เมื่อเห็นหน้างงๆ ของเพื่อนซี้จึงอธิบายต่อเสียงเบาให้
ได้ยินกันแค่สี่คน เพราะยังเกรงใจคนเพิ่งเจอน้องสาวอยู่บ้าง \"จะใครซะอีกล่ะ ก็เจ้าหญิงวิเวียนนานีย่า
นั่นแหละ น้องสาวแท้ๆ ของเจ้าโรมัน\"
\"ฮ้า จริงอ่ะ\" คิลทำตาโตเท่าไข่นกกระจอกเทศ \"งั้นก็หมายความว่าตัวจริงของโร ไม่ใช่ขอทานแต่
เป็น...\"
\"เจ้าชายชาเบรียน โบแด็ง เดอะ ปริ๊นซ์ ออฟ เวนอล\" คำตอบคราวนี้มาจากเจ้าชายน้ำแข็งที่เงียบ
มานาน แต่ก็ทำให้คิลเชื่อทันที
\"โห งั้นนายก็เป็นถึงเจ้าชายเลยอ่ะดิ แถมยังเป็นเจ้าชายเมืองใหญ่อย่างเวนอลซะด้วย ถึงคนอื่น
จะคิดว่าตายไปแล้วก็เหอะ\" คิลว่าแล้วถอนหายใจ \"เฮ้อ อย่างนี้ก็เหลือฉันคนเดียวน่ะสิที่ไม่ได้เป็น
เจ้าหญิงเจ้าชายอย่างพวกนาย\"
\"เฮ้ย คิล ทำไม่นายถึงทำใจเชื่อง่ายขนาดนั้นล่ะ\" คนเพิ่งกลายเป็นเจ้าชายถามงงๆ
\"ก็เพราะคาโลเป็นคนบอกน่ะสิ\" คิลพูดเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา ไม่จำเป็นต้องใส่ใจ \"คาโลมันโกหก
ใครเป็นซะที่ไหน\"
\"โอเค เอางั้นก็ได้\" โรถอนหายใจอย่างปลงตก
\"แล้วนายจะทำไง\" เฟรินถาม
\"ทำไร\" โรถามกลับ
\"โอ๊ย อย่าแกล้งโง่ได้ไม๊ ฉันหมายความว่า ถ้าต้องเจอวิเวียนตรงๆแล้วนายจะทำไง\" เฟรินตวาด
แว้ดอย่างไม่สบอารมณ์
\"ก็ไม่ทำไง\" โรตอบกวนๆ แต่พอเห็นหน้าเฟรินก็เปลี่ยนใจ \"ฉันคิดว่าเขาไม่น่าจะรู้นะว่าฉันยังมีชีวิต
อยู่\"
\"แต่ฉันนึกไม่ถึงเลยนะว่ายัยเจ้าหญิงหน่อมแน้มนั่นจะเป็นน้องสาวนาย\" คิลว่าขำๆ
\"นายเคยเจอวิเวียนเหรอ\" โรหันมาสนใจ
\"เคยสิ ก็ตอนจะเดินทางเข้าเดมอส น้องสาวนายหนีพวกตามไล่ล่ามา แล้วแม่นมเค้าก็เอามา
ฝากเจ้าชายโรเวนไว้\" คิลตอบ \"แถมน้องสาวนายยังนับถือเฟรินเป็นพี่สาว เรียกหาแต่พี่หญิง\"
โรหันไปมองเฟรินแล้วถอนหายใจ นี่น้องสาวเขามีพี่คนใหม่แล้วหรือนี่ วิเวียนจะคิดถึงเขาบ้างไหม
นะ ความจริงเขาอยากเข้าไปกอดวิเวียนเดี๋ยวนี้เลย แต่สำหรับวิเวียนเขาก็เป็นแค่คนที่ตายไปแล้วเท่านั้น
คงจะจำเขาไม่ได้หรอก พลันก็ทำให้คิดถึงอดีตสมัยเด็กที่เคยวิ่งเล่นด้วยกันตามประสาพี่น้อง
\"เฮ้ยนายไม่ต้องคิดมากขนาดนั้นก็ได้\" เฟรินว่า \"ถ้านายอยากเจอวิเวียนมากขนาดนั้น ฉันแนะนำให้
ก็ได้ ในฐานะเพื่อนคนหนึ่งของฉันไง\"
\"ขอบใจมากนะเฟริน\" โรซาบซึ้งในน้ำใจเพื่อนที่นานๆจะมีที
คิลหัวเราะอย่างขบขันมาดของเฟริน ส่วนคาโลก็ยิ้มน้อยๆ ที่มุมปากอย่างหาดูได้ยาก
\"ไม่นึกว่าท่านจะมาเข้าเรียนที่นี่นะ เจ้าหญิง\" มหาปราชญ์กล่าวทัก
\"ฉันมีความจำเป็นบางอย่างน่ะ ท่านมหาปราชญ์\" จักรพรรดินีวิเวียนนานีย่าที่ตอนนี้เป็นเพียง
เจ้าฟ้าหญิงตอบ
\"แล้วแต่ท่านก็แล้วกัน ว่าแต่ท่านอยากอยู่หอไหนเป็นพิเศษรึเปล่า\" มหาปราชญ์ถาม
\"เราขออยู่ป้อมอัศวินเหมือนพี่หญิงก็แล้วกัน\"เจ้าหญิงวิเวียนตอบ
\"ตกลง งั้นท่านก็ไปอยู่ป้อมอัศวิน\" พูดเสร็จก็มีเสียงประกาศดังตามมา
อย่างน้อยเธอก็ได้อยู่ป้อมเดียวกันพี่หญิง
\"เฮ้ย คาโล แกได้ยินแบบเดียวกับที่ฉันได้ยินรึเปล่าวะ\" เฟรินหันไปถามเพื่อนรักข้างตัวที่ตอนนี้
ไม่ได้เป็นแค่เพื่อนรัก
\"ได้ยิน\" คาโลตอบสั้นตามนิสัย แต่เฟรินก็ไม่ถือ หันไปสะกิดคนที่ยังยืนจ้องวิเวียนตาแทบถลน
แล้วอดขำไม่ได้ เพราะเจ้าคนตรงหน้ากำลังทำสีหน้าปั้นยากสุดๆ สับสนไม่รู้จะรู้สึกอย่างไรดี
เนื่องจากไม่เคยคิดว่าหากได้เจอหน้าน้องสาวแล้วจะทำหน้ายังไงดี
ท่าทางของเจ้าขอทานจอมเจ้าเล่ห์จากทริสทอร์ที่หาดูได้ง่ายซะที่ไหน ทำให้เฟรินต้องกลั้นหัวเราะ
อย่างสุดความสามารถ เมื่อตั้งสติได้แล้วจึงเอ่ยปาก
\"เฮ้ย โรทำไมน้องสาวแกถึงมาเรียนที่นี่ได้วะ\"
คำกล่าวที่ทำให้โรได้สติหันมามองแต่ก่อนจะได้ตอบคิลก็แทรกขึ้นมาซะก่อน
\"คนไหนกันน้องสาวโร เฟริน นายรู้จักเรอะ\"
\"นายก็รู้จักเหมือนกันแหละ\" เฟรินตอบ แต่เมื่อเห็นหน้างงๆ ของเพื่อนซี้จึงอธิบายต่อเสียงเบาให้
ได้ยินกันแค่สี่คน เพราะยังเกรงใจคนเพิ่งเจอน้องสาวอยู่บ้าง \"จะใครซะอีกล่ะ ก็เจ้าหญิงวิเวียนนานีย่า
นั่นแหละ น้องสาวแท้ๆ ของเจ้าโรมัน\"
\"ฮ้า จริงอ่ะ\" คิลทำตาโตเท่าไข่นกกระจอกเทศ \"งั้นก็หมายความว่าตัวจริงของโร ไม่ใช่ขอทานแต่
เป็น...\"
\"เจ้าชายชาเบรียน โบแด็ง เดอะ ปริ๊นซ์ ออฟ เวนอล\" คำตอบคราวนี้มาจากเจ้าชายน้ำแข็งที่เงียบ
มานาน แต่ก็ทำให้คิลเชื่อทันที
\"โห งั้นนายก็เป็นถึงเจ้าชายเลยอ่ะดิ แถมยังเป็นเจ้าชายเมืองใหญ่อย่างเวนอลซะด้วย ถึงคนอื่น
จะคิดว่าตายไปแล้วก็เหอะ\" คิลว่าแล้วถอนหายใจ \"เฮ้อ อย่างนี้ก็เหลือฉันคนเดียวน่ะสิที่ไม่ได้เป็น
เจ้าหญิงเจ้าชายอย่างพวกนาย\"
\"เฮ้ย คิล ทำไม่นายถึงทำใจเชื่อง่ายขนาดนั้นล่ะ\" คนเพิ่งกลายเป็นเจ้าชายถามงงๆ
\"ก็เพราะคาโลเป็นคนบอกน่ะสิ\" คิลพูดเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา ไม่จำเป็นต้องใส่ใจ \"คาโลมันโกหก
ใครเป็นซะที่ไหน\"
\"โอเค เอางั้นก็ได้\" โรถอนหายใจอย่างปลงตก
\"แล้วนายจะทำไง\" เฟรินถาม
\"ทำไร\" โรถามกลับ
\"โอ๊ย อย่าแกล้งโง่ได้ไม๊ ฉันหมายความว่า ถ้าต้องเจอวิเวียนตรงๆแล้วนายจะทำไง\" เฟรินตวาด
แว้ดอย่างไม่สบอารมณ์
\"ก็ไม่ทำไง\" โรตอบกวนๆ แต่พอเห็นหน้าเฟรินก็เปลี่ยนใจ \"ฉันคิดว่าเขาไม่น่าจะรู้นะว่าฉันยังมีชีวิต
อยู่\"
\"แต่ฉันนึกไม่ถึงเลยนะว่ายัยเจ้าหญิงหน่อมแน้มนั่นจะเป็นน้องสาวนาย\" คิลว่าขำๆ
\"นายเคยเจอวิเวียนเหรอ\" โรหันมาสนใจ
\"เคยสิ ก็ตอนจะเดินทางเข้าเดมอส น้องสาวนายหนีพวกตามไล่ล่ามา แล้วแม่นมเค้าก็เอามา
ฝากเจ้าชายโรเวนไว้\" คิลตอบ \"แถมน้องสาวนายยังนับถือเฟรินเป็นพี่สาว เรียกหาแต่พี่หญิง\"
โรหันไปมองเฟรินแล้วถอนหายใจ นี่น้องสาวเขามีพี่คนใหม่แล้วหรือนี่ วิเวียนจะคิดถึงเขาบ้างไหม
นะ ความจริงเขาอยากเข้าไปกอดวิเวียนเดี๋ยวนี้เลย แต่สำหรับวิเวียนเขาก็เป็นแค่คนที่ตายไปแล้วเท่านั้น
คงจะจำเขาไม่ได้หรอก พลันก็ทำให้คิดถึงอดีตสมัยเด็กที่เคยวิ่งเล่นด้วยกันตามประสาพี่น้อง
\"เฮ้ยนายไม่ต้องคิดมากขนาดนั้นก็ได้\" เฟรินว่า \"ถ้านายอยากเจอวิเวียนมากขนาดนั้น ฉันแนะนำให้
ก็ได้ ในฐานะเพื่อนคนหนึ่งของฉันไง\"
\"ขอบใจมากนะเฟริน\" โรซาบซึ้งในน้ำใจเพื่อนที่นานๆจะมีที
คิลหัวเราะอย่างขบขันมาดของเฟริน ส่วนคาโลก็ยิ้มน้อยๆ ที่มุมปากอย่างหาดูได้ยาก
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น