[Fic] หัวขโมยแห่งบารามอส ตอน องค์รัชทายาทแห่งเวนอล

ลำดับตอนที่ #4 : กลับสู่เอดินเบิร์ก

     ธงผืนใหญ่สีม่วงลายดาบ   มงกุฏ   คทา   แหวนพลิ้วไสวเหนือยอดปราสาทโรงเรียนพระราชาเอดินเบิร์ก  



ขบวนเกวียน   รถม้า  รถศึกทั้งหลายกำลังต่อแถวเข้าคิวเป็นแถวยาวจากหน้าประตูทางเข้าปราสาท   ซึ่งก็คือ



แถวของนักเรียนปีหนึ่งที่มาเข้าเรียนใหม่ในปีนี้   ส่วนพวกรุ่นพี่ปีอื่นก็ค่อยๆ ทยอยกันเข้าไปในโรงเรียนพร้อม



สัตว์พาหนะมากมายหลายหน้าหลายตา   ทั้งมังกรพันธุ์ต่างๆ   นกยักษ์   กิ้งก่ายักษ์   หนูยักษ์   หรือแม้แต่ลา



แก่ๆ





     ขณะนี้เหลือเวลาอีกไม่กี่นาทีก็จะหมดเวลาที่ให้นักเรียนปีอื่นนอกจากนักเรียนปีหนึ่งเดินเข้าโรงเรียนได้



โดยไม่สาย   มหาปราชญ์เลโมธี   คณะอาจารย์   และนักเรียนหัวหน้าหอทั้งสี่กำลังยืนต้อนรับนักเรียนทั้งเก่า



และใหม่อยู่หน้าประตูโรงเรียน





     ทันใดนั้นก็มีนักเรียนคนหนึ่งวิ่งเข้ามารายงานมหาปราชญ์เลโมธีอย่างรีบร้อน





     \"ป้อมอัศวินปีสามยังไม่มีใครมาซักคนเลยครับ\"





     คำรายงานที่เหล่าอาจารย์พากันคิดว่า

  



     \'เอาอีกแล้วป้อมอัศวิน   นี่จะให้ตัดคะแนนกันตั้งแต่วันแรกเลยรึไง\'





     พลันทันใดนั้นก็มีเสียงม้าวิ่งมาแต่ไกล   เรียกให้ทุกสายตาหันไปมองยังต้นเสียง   ม้ากว่าสิบตัวกำลังวิ่ง



ด้วยความเร็วสูง   ลากเกวียนคันใหญ่ที่นั่งได้ยี่สิบคนมาด้วย   แล้วจอดเอี๊ยด! หยุดกึกลงหน้าประตูทางเข้า



ปราสาทพอดิบพอดี   เกือบจะสอยนักเรียนปีหนึ่งที่ยืนอยู่แถวนั้นไปด้วยถ้าหลบไม่ทัน





     ฉับพลันเมื่อเกวียนจอดสนิท   นักเรียนเกือบยี่สิบคนในชุดนักเรียนป้อมอัศวินก็พากันกระโดดลงมาจาก



เกวียนมายืนเรียงแถวหน้ากระดานแล้วพูดพร้อมกันว่า





     \"ป้อมอัศวินปีสามรายงานตัวครับ/ค่ะ\"





     สร้างความตกตะลึงให้แกบรรดาอาจารย์ว่าป้อมอัศวินก็ทำตัวมีระเบียบเป็นด้วย   แต่กลับสร้างความ



ประทับใจให้กับนักเรียนปีหนึ่งที่ตอนนี้กลับมาเข้าแถวเหมือนเดิมแล้วหลังจากต้องขยับหลีกทางให้กับเกวียน



คันเบ้อเริ่มที่วิ่งมาด้วยความเร็วสูงดั่งพายุเฮอริเคน





     \"มากันแล้วรึ   นึกว่าจะไม่มาแล้วซะอีก\" มหาปราชญ์เลโมธีกล่าวทักทาย





     \"หวังว่าพวกเราคงมาทันนะคะ\" มาทิลด้ารีบถาม





     \"ทันฉิวเฉียดเลยล่ะ\" มหาปราชญ์ตอบ \"เข้าไปในโรงเรียนก่อนสิ\"





     พูดเสร็จเหล่าลิงทะโมนป้อมอัศวินก็พากันเฮละโลเข้าโรงเรียนไป   ยังความปวดหัวให้กับเหล่าอาจารย์



ทุกคนที่ต้องรับมือสานพวกลิงทะโมนพวกนี้ (แน่นอน ยกเว้นมหาปราชญ์เลโมธีคนเดียว เพราะไม่ต้องสอน)  



ส่วนพวกนักเรียนปีหนึ่งที่เห็นเหตุการณ์ก็พากันงงเต๊กกับภาพพจน์ของป้อมอัศวินปีสาม   เพราะตามข่าวลือ



แล้ว   ป้อมอัศวินเป็นป้อมของพวกป่าเถื่อน   ชอบการต่อสู้   แต่เท่าที่เห็นนี่มันฝูงลิงทะโมนชัดๆ





     เมื่อเหล่าลิงทะโมนประจำป้อมอัศวินเข้าไปประจำในแถวเพื่อต้อนรับน้องใหม่เรียบร้อยแล้ว  



เสียงประกาศก็ดังขึ้น





     \"ยินดีต้อนรับนักเรียนทุกคนสู่โรงเรียนพระราชาเอดินเบิร์ก   นักเรียนทุกคนจะได้รับการคัดเลือกเข้า



หอพักต่างๆ   ได้แก่   ป้อมอัศวิน   ปราสาทขุนนาง   ปราการปราชญ์   และแผ่นดินประชาชน   ขอให้นักเรียน



ทุกคนอยู่ที่นี่อย่ามีความสุขเพราะที่นี่ไม่มีการแบ่งชนชั้นใดๆ ทั้งสิ้น\"





     สิ้นคำประกาศ   เสียงโห่ต้อนรับก็ดังจากนักเรียนทั้งสี่หอ   สร้างความประทับใจแกบรรดานักเรียนใหม่  



ก่อนที่เสียงขานชื่อนักเรียนคนแรกจะดังขึ้น   แล้วถูกคัดเลือกให้ไปอยู่ปรสาทขุนนาง   ฉับพลันเสียงโห่ร้อง



ต้อนรับก็ดังกระหึ่มจากชาวปราสาทขุนนางต้อนรับรุ่นน้องคนใหม่ที่ดูจากสีหน้าก็รู้ว่าตื่นเต้นสุดๆ





     เสียงประกาศรายชื่อนักเรียนพร้อมชื่อหอที่จะได้ไปอยู่ดังเป็นระยะๆ   ตามด้วยเสียงโห่ร้องต้อนรับจาก



พวกรุ่นพี่   แต่เสียงเหล่านี้ก็ไม่สามารถสะเทือนประสาทหูของเหล่าป้อมอัศวินปีสามที่ตอนนี้เริ่มหันมาคุยกัน



เองได้





     \"เฮ้ย เจค   นายว่าปีนี้จะมีอะไรหนุกๆ แบบปีที่แล้วป่าววะ\" เดท  ไฟเออร์ทักอย่างตื่นเต้น





     \"ไม่รู้ดิ   แต่ขอให้ไม่ต้องเรียนวิชาหัวใจกษัตริย์ก็พอ   ไอ้วิชาบ้านั่นจะทำฉันบ้าตาย\" เจคว่าแล้วหันไป



ถามอีกคน \"หรือนายว่าไง ซอร์โร\"





     \"ไม่รู้เหมือนกัน   นายลองถามโรดูดิ   หมอนั่นมันรู้ทุกอย่างอยู่แล้วนี่\" ซอร์โรตอบไพล่ไปที่อีกคน





     \"ฉันคิดว่า   อย่างน้อยก็คงมีวิชาเรียนมากกว่าปกติ   เพราะปีที่แล้วแทบไม่ได้เรียนอะไรเลยนี่\" โรตอบ



เสียงเรียบ





     \"หา   งั้นก็แย่ดิ\" เจ้าตัวดีอุทานเสียงดังโดยมีเสียงสนับสนุนจากเพื่อนๆ อีกหลายคน   ทำให้มาทิลด้า



รู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที   ขณะมองเพื่อนๆ ที่ยังคุยกันโดยไม่คิดจะลดระดับเสียง   ถ้าเป็นเวลาปกติเธอคง



ตวาดแว้ดขึ้นมาแล้ว   ถ้าไม่ติดตรงที่ว่าตอนนี้กำลังอยู่ในพิธีรับน้องใหม่   คิดแล้วก็หันไปมองคาโลอีกหนึ่ง



หัวหน้าชั้นปีที่ยืนสงบอยู่ข้างยัยตัวยุ่งของเขา   สีหน้าบอกว่ารำคาญนิดๆ แต่ก็ไม่ถึงกับหงุดหงิด  



สงสัยคงจะชินแล้วมั้ง   คิดพลางถอนหายใจ   เพราะเธอเองก็ไม่รู้จะทำยังไงให้เจ้าพวกนี้เงียบเสียงลงได้



เหมือนกัน   ดังนั้นที่พอทำได้ตอนนี้ก็คือ ทำเอาหูไปนา  เอาตาไปไร่เท่านั้นเอง





     แต่ทันใดนั้นเสียงประกาศชื่อหนึ่งก็ดังขึ้น   ตามด้วยเสียงฮือฮา   ทำให้เจ้าตัวยุ่งชะงักกึก   เช่นเดียวกับ



เพื่อนซี้สองคนข้างตัว   รวมทั้งเจ้าขอทานเจ้าของฉายาห้องสมุดเคลื่อนที่ที่ตอนนี้นัยน์ตาสีเขียวมรกตเบิก



กว้างพร้อมจ้องไปที่หน้าประตู





     \"วิเวียนนานีย่า  โบแด็ง  เดอะ  ปริ๊นเซส  ออฟ  เวนอล\"