คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ [ติชมได้เลยคร่า]
“ฮัน ที่โต๊ะของแกมีดอกไม้ช่อโตว่างอยู่อีกแล้วว่ะ”ซีวอนเดินมาตบบ่าฮันกยองเบาๆ แล้วยิ้มให้ด้วยรอยยิ้มร่าเริง
“อีกแล้วเหรอ ฉันอยากรู้จริงๆว่าใครกันที่ทุ่มเทให้ฉันขนาดนี้”ฮันกยองพูดจบ ก็หันหน้าไปยิ้มให้ซีวอน
“ฉันว่าน่ะ คนนั้นคงโง่น่าดูเลย ที่ชอบนาย”ซีวอนหันไปยิ้มให้ฮันกยองพร้อมกับยักคิ้วให้
“ดงแฮ ดงแฮ”อึนฮยอกเรียกดงแฮ แบบกระซิบเบาๆ เพราะว่าตอนนี้พวกเขาอยู่ในห้องเรียน และอาจารย์กำลังสอนอยู่ด้วย
“อะไรของนายห่ะ ฉันจะตั้งใจเรียนน่ะ” ดงแฮหันมาดุอึนฮยอก และทำสีหน้าไม่พอใจ
“เลิกเรียนเย็นนี้ส่งฉันไปโรงยิมหน่อยน่ะ”อึนฮยอกยิ้มแหยะๆ
“วันนี้พี่ซองมินไม่อยู่บ้านเหรอเนี้ย” ดงแฮพูดกับตัวเองเบาๆ พร้อมกับหยิบกุญแจบ้านในกระเป๋ามาไขประตู
“อ่ะ...ประตูไม่ได้ล็อคเหรอ”ดงแฮสบถกับตัวเองเบาๆพร้อมกับเดินเข้าไปในบ้าน
ดงแฮเดินคลำหาสวิทไฟที่กำแพงบ้านไปเรื่อยๆ แต่ยังไม่ทันเจอสวิทไฟดงแฮก็ต้องหยุดชะงัก เพราะเขาได้ยินเสียงที่ไม่คุ้นหูเอาซะเลย
“ฮือ...หือ...”
“................”
“พี่ซองมิน พี่ร้องไห้ทำไม ใครทำพี่ พี่ซองมินบอกฉันมา ฉันจะจัดการมันเอง”
“ซีวอน ถึงว่าเราจะเลิกกันแล้ว แต่นายก็ยังดีกับฉัน ขอบคุณนายมากน่ะ”ฮีชอล กุมมือของซีวอนไว้และยิ้มให้แทนคำขอบคุณ
“ฉันจะไม่ลืมนายเลย นายคือเพื่อนที่ดีของฉัน” คำว่าเพื่อนที่ออกมาจากปากของฮีชอล ทำให้ซีวอนสะดุ้งเล็กน้อยและหัวใจของเขากำลังสูบฉีดเลือดอย่างเร็ว น้ำตาของเขากำลังเอ้อล้นออกมา
“นายเพิ่งกลับมาจากอเมริกา คงยังไม่ได้หาที่อยู่ล่ะสิ”ซีวอนกำลังควบคุมอาการเจ็บปวดของตัวเอง และเปลี่ยนเรื่องพูดทันที
“อืม ใช่ ฉันยังไม่ได้หาที่อยู่”ฮีชอลมองดวงตาของซีวอนที่ดูเศร้าหมอง
“นายเป็นอะไรรึป่าว นายดูเศร้าๆไปน่ะ”ฮีชอลถามซีวอน
“ปะ...เปล่า ว่าแต่นายมาอยู่กับฉันก่อนก็ได้น่ะ”ซีวอนบอกกับฮีชอลด้วยสีหน้าที่ฝืนยิ้ม ซีวอนกัดฟันพูดต่ออีกด้วยความเจ็บปวด “ถ้านายไม่กลัวแฟนใหม่ของนายเข้าใจผิด!!!”
“คิบอม นายกลับมาก็ดีแล้ว ฉันคิดถึงนายมากน่ะ”อีทึกพี่สะใภ้ของคิบอมพูดและโผ่เข้ากอดคิบอมทันที คิบอมยิ้มให้พี่สะใภ้แล้วเดินไปหาคังอินพี่ชายคนเดียวของเขา
“นายลำบากมากไหม ฉันเป็นห่วงนายมากน่ะ”คังอินถามคิบอม
“ไม่เลยพี่ แค่นี้สบายมาก”คิบอมยิ้มด้วยรอยยิ้มร่าเริง แล้วเดินไปนั่งที่โซฟา
“ก็แน่อยู่แล้ว ก่อนนายไป นายทำอะไรไว้ห่ะ”คังอินทำเสียงนิ่ง แต่แฝงไปด้วยความน่ากลัว
“คยู ที่นายบอกว่าชอบฉันมันไม่จริงสักนิด”ดงแฮพูดกับคยูฮยอนด้วยสีหน้าจริงจัง
“..........”
“ฉันรู้น่ะ ว่านายแอบชอบพี่ซองมินอยู่ แต่นายใช้ฉันเป็นข้ออ้าง”
“..........”
“นายบอกฉันมาว่านายชอบพี่ซองมินจริงๆ แล้วฉันจะช่วยนายเอง”
“..........”
“ฉันรู้น่ะว่านายคุยกับพี่ซองมินทุกคืน”ดงแฮยิ้มแหยะให้คยูฮยอน แล้วเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงของตัวเอง
“ฉันมีหลักฐาน”ดงแฮหยิบโทรศัพท์ของซองมินขึ้นมาแล้วส่งให้กับคยูฮยอน
ข้อความ
จาก คยูกี้
เวลา 22.13
นอนได้แล้ว ดึกมากแล้ว อย่าลืมห่มผ้าล่ะเดี๋ยวไม่สบาย พรุ่งนี้ผมจะโทรไปปลุกพี่เอง
ฝันดีครับ
“นายจะตอบฉันได้หรือยัง”ดงแฮยักคิ้วให้กับคยูฮยอน
“อืม ฉันชอบพี่ของนาย พอใจรึยัง” คยูฮยอนพูดจบก็ส่งโทรศัพท์ให้ดงแฮแล้วเดินหนีไปด้วยท่าทางเขินอาย
ความคิดเห็น