ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    St.Mardonic โรงเรียนนักรบมหาเวทย์

    ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 5 :: ตารางเรียนสุดโหด (100%)

    • อัปเดตล่าสุด 17 พ.ค. 58


    Chapter 5

    ตารางเรียนสุดโหด

     

    "เราต้องไปซื้อชุดนักเรียนจากร้านมาดามซาริลตรงหัวมุมของซอยที่ 3 หนังสือเรียนจากลิเบอรี่ช็อปตรงซอย 7 อุปกรณ์ป้องกันเวทย์ที่โพรเทคสเตทอยู่ซอย 1" เรียวอ่านกระดาษโน้ตใบเล็กที่รุ่นพี่จดมาให้พร้อมเดินนำทางอีก 4 คนมาตามทาง

    "งั้นเริ่มที่ซอย1เลยสิ" โลเวลล์ชี้ที่ป้ายตรงหัวถนนที่เขียนกำกับไว้ว่า 'มาร์โดนิกสเตท ซอย1'

    ทั้ง 5 คนเดินเข้าไปในร้านโพรเทคเสตท ยื่นใบสั่งของให้เจ้าของร้าน ก่อนจะเดินออกมาพร้อมถุงสีดำใบใหญ่ในมือคนละถุง

     "จริงสิ ต้องซื้อให้ฟรานซ์กับลินคอร์นด้วยนี่" จินฟงโพล่งออกมาเมื่อนึกขึ้นได้

    "ซื้อแล้ว/ได้แล้ว" สองเสียงจากเซนเทียร์และเลฟาร์ตอบ พลางยกถุงแบบเดียวกันให้ดู

    "อ่า งั้นไปต่อเถอะ อืมมมมม ซอย 3 สินะ ซื้อเครื่องแบบ แต่ไม่ยักกะรู้ไซส์2คนนั้นแฮะ" จินฟงบ่นพึมพำๆพลางเดินตามเรียวไป

    "ไม่ต้องห่วงหรอก พวกเรา 2 คนตัวพอๆกัน มีแค่เลฟาร์ที่สูงกว่าแล้วก็ล่ำกว่านิดหน่อย" โลเวลล์ไขข้อข้องใจให้ เมื่อพูดจบก็พบว่าพวกเขามาถึงร้านมาดามซาริลแล้ว

    "สวัสดีจ้ะหนุ่มๆ ไหนๆ ต้องการตัดชุดอะไรกันจ๊ะ" หญิงสาวร่างท้วมรีบปรี่เข้ามา

    "ชุดนักเรียนของเซนต์มาร์โดนิกครับ มาดาม" จินฟงเป็นคนตอบพลางส่งยิ้มให้

    "ได้เลยจ้ะ อยู่หออะไรกันเอ่ย?" มาดามซาริลถามพลางหันไปมองเสื้อคลุมหลากสี

    "หออเลรอน...หอพิเศษ ของผู้คุมน่ะครับ" เรียวตอบ

    "ต๊ายตาย ว่าที่ผู้คุมกฎของปีนี้เหรอเนี่ย ช่างเป็นบุญของฉันจริงๆ เอ แต่ทำไมมีแค่ 5 คนล่ะจ๊ะ"

    "คือ 2 คนนั้นเขา...เพลียน่ะครับ" โลเวลล์ตอบพลางนึกถึงฟรานซ์ที่สลบไปและลินคอร์นที่ตอนนี้คงหลับอุตุคาเตียงไปแล้ว

    "พร้อมแล้วค่ะมาดาม" หญิงสาวที่คาดว่าเป็นลูกจ้างเดินออกมา มาดามซาริลผายมือเชิญทั้ง5เข้าไปในห้องๆหนึ่ง

    "สักครู่นะ...เรียบร้อยจ้ะ" หลังจากที่เปิดน้ำจนมิดศีรษะพวกเขาแล้ว น้ำก็ลดระดับลงจนหายไป นี่เป็นวิธีวัดตัวแบบเดียวกับที่เซนเทียร์วัดตัวให้ฟรานซ์

    "ไซส์เดียวกับผม ขออีก 1 เซ็ทนะครับ" โลเวลล์เดินไปบอกพนักงาน

    "ไซส์นี้ อีก 1 เซ็ทครับ" เซนเทียร์เดินไปหาพนักงานอีกคน เธอยิ้มพร้อมกับรับกระดาษมาไว้ในมือ แต่แล้วก็ต้องอุทานออกมาอย่างแปลกใจ

    "เอ๋ ไม่เล็กไปหรอคะ?" เธอถามอย่างแปลกใจ ก็ดูไซส์ในใบนี้สิ หุ่นผู้หญิงชัดๆถ้าไม่ติดว่ามีหน้าอกมากกว่านี้ล่ะก็นะ

    "ไม่ครับ ไซส์นี้แหละ พอดีเพื่อนผมตัวค่อนข้างเล็กน่ะ" พนักงานพยักหน้ารับแต่ก็ยังอยู่ในห้วงของความสงสัย

     

    เมื่อเดินออกจากร้านของมาดามซาริล ทั้ง 5 คนก็ตระเวนซื้อของจนครบและกลับมาถึงหอตอน 1 ทุ่มพอดี

    “อ้าว รุ่นพี่ ฟรานซ์ล่ะครับ?” โลเวลล์เป็นคนแรกที่ถามออกไป ในห้องโถงใหญ่ตอนนี้มีผู้คุมกฎทั้ง 7 นั่งกันอยู่อย่างพร้อมหน้า

    “ฟื้นได้สักพักแล้วล่ะ คงอาบน้ำอยู่ล่ะมั้ง” ดีลเลอร์เป็นคนตอบ

    “มีอะไรกับฉันรึเปล่า?” ฟรานซ์ถามทันทีที่เดินลงมาพร้อมกับลินคอร์น

    “เอาล่ะๆ ครบกันสักที นี่เป็นบัตรประจำตัวนักเรียนรวมทั้งตารางเรียนของพวกนาย จะตรงกับปี 1 ของหอไอเซิลนะ แล้วก็มีคาบเรียนพิเศษเพิ่มเติมตลอดเทอม แต่ละคนจะมีคาบเรียนเสริมไม่เหมือนกัน ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่เหนื่อยเพราะมันโคตรหิน!” เจเนซิสส่งบัตรประจำตัวสีดำที่มีตัวอักษรแสดงชื่อแต่ละคนด้วยลวดลายสีทองไว้ เมื่อใช้นิ้วแตะที่สัญลักษณ์รูปตารางเล็กๆตรงมุมบนด้านขวาก็ปรากฏตารางเรียนให้แต่ละคนได้ยลโฉม เมื่อตารางสอนเด่นอยู่ตรงหน้าผู้คุมชุดใหม่ถึงกับเบิกตากว้างและอ้าปากค้างไปตามๆกัน

    “บ้าน่า...”

    “เป็นไปไม่ได้หรอก”

    “ฆ่ากันเถอะได้โปรด”

    “เอาของนายมาดูดิ๊” จินฟงหยิบของเรียวไปและเรียวก็หยิบของจินฟงมาดูเช่นกัน

     

    จินฟง ปาร์ค ปี 1 หอพิเศษ

    เวลา

    จันทร์

    อังคาร

    พุธ

    พฤหัส

    ศุกร์

    เสาร์

    อาทิตย์

    08.30

    ประวัติศาสตร์

    เวทย์ลมเบื้องต้น

    กลยุทธ์เบื้องต้น

    ชมรม

    วิชาเลือก

    ไม่สามารถระบุได้

    10.00

    เวทย์ไฟเบื้องต้น

    การรักษาเบื้องต้น

    เวทย์น้ำเบื้องต้น

    ชมรม

    วิชาเลือก

    11.30

    พักกลางวัน

    11.40

    การโจมตีระยะประชิด

    การพรางตัว

    เวทย์รักษาเพิ่มเติม

    การสร้างร่างเวทย์

    เวทย์ควบคุม

    ไม่สามารถระบุได้

    13.30

    กฎหมายเบื้องต้น

    การปกครอง

    การใช้อาวุธเบื้องต้น

    เวทย์ดินเบื้องต้น

    การผสานเวทย์เบื้องต้น

    15.00

    เวทย์โจมตีเพิ่มเติม

    เวทย์ป้องกันเพิ่มเติม

    การใช้ปืน

    กลยุทธ์เพิ่มเติม

    บริหาร

    17.00

    กิจกรรมหอ

     

    *ช่องสีแดงคือวิชาเพิ่มสำหรับผู้คุมกฎเท่านั้น อาจเรียนกับคุณครู วิทยากร หรือรุ่นพี่ก็แล้วแต่คนสอน

    *เวลาพักกลางวันคือ 10 นาที ตารางไม่ได้ผิด เข้าใจ?

    *อาหารเช้า 07.30-08.30 เท่านั้น

    *ก่อนอาหารเช้าต้องออกกำลังกายเป็นเวลาอย่างน้อย 45 นาที

    *อาหารเย็นมีตลอดตั้งแต่ 18.00 จนถึง 22.00

    *กิจกรรมหอจัดโดยรุ่นพี่ภายในหอ

    *การบ้านต้องส่งตรงเวลาทุกวิชา จะทำตอนไหนบริหารเอาเอง

     

    เรียว คิชิดะ มาร์คัส  ปี 1 หอพิเศษ

    เวลา

    จันทร์

    อังคาร

    พุธ

    พฤหัส

    ศุกร์

    เสาร์

    อาทิตย์

    08.30

    ประวัติศาสตร์

    เวทย์ลมเบื้องต้น

    กลยุทธ์เบื้องต้น

    ชมรม

    วิชาเลือก

    ไม่สามารถระบุได้

    10.00

    เวทย์ไฟเบื้องต้น

    การรักษาเบื้องต้น

    เวทย์น้ำเบื้องต้น

    ชมรม

    วิชาเลือก

    11.30

    พักกลางวัน

    11.40

    การโจมตีระยะไกล

    การพรางตัว

    เวทย์ลมเพิ่มเติม

    การสร้างร่างเวทย์

    เวทย์ควบคุม

    ไม่สามารถระบุได้

    13.30

    กฎหมายเบื้องต้น

    การปกครอง

    การใช้อาวุธเบื้องต้น

    เวทย์ดินเบื้องต้น

    การผสานเวทย์เบื้องต้น

    15.00

    เวทย์โจมตีเพิ่มเติม

    เวทย์ป้องกันเพิ่มเติม

    การใช้ดาบ

    เสนาธิการ

    บริหาร

    17.00

    กิจกรรมหอ

     

    *ช่องสีแดงคือวิชาเพิ่มสำหรับผู้คุมกฎเท่านั้น อาจเรียนกับคุณครู วิทยากร หรือรุ่นพี่ก็แล้วแต่คนสอน

    *เวลาพักกลางวันคือ 10 นาที ตารางไม่ได้ผิด เข้าใจ?

    *อาหารเช้า 07.30-08.30 เท่านั้น

    *ก่อนอาหารเช้าต้องออกกำลังกายเป็นเวลาอย่างน้อย 45 นาที

    *อาหารเย็นมีตลอดตั้งแต่ 18.00 จนถึง 22.00

    *กิจกรรมหอจัดโดยรุ่นพี่ภายในหอ

    *การบ้านต้องส่งตรงเวลาทุกวิชา จะทำตอนไหนบริหารเอาเอง

     

                    “เยอะไปมั้ยครับ หออื่นเขาเรียนแค่วันละ 3 วิชา เสาร์กับอาทิตย์ก็หยุดไม่ใช่หรอ?” เลฟาร์โวยยกใหญ่

                    “เวลานอนของผมล่ะ” ลินคอร์นพูดเอื่อยๆแต่แฝงความอ้อนไว้นัยๆ

                    “ใครเป็นคนเขียนตาราง(วะ)ครับ” เรียวถาม

                    “พวกเราเองแหละ” คาร์โลตอบด้วยน้ำเสียง(โคตร)กวนประสาท

                    “...” มีเพียงสองสิ่งมีชีวิตที่เงียบที่สุดเท่านั้นที่ทำเพียงขมวดคิ้ว แต่ก็ไม่ได้ขัดข้องอะไร

                    “แล้วไอ้ไม่สามารถระบุได้นี่คืออะไรครับ?” โลเวลล์ถามอย่างสงสัย

                    “ก็หมายความตามนั้นแหละ เพราะพวกฉันก็ไม่รู้ว่าจะเป็นใครมาสอน เตรียมตัวไว้ให้พร้อมก็พอ” แอรอนตอบพลางยิ้มเย็น

                    “อาหารเย็นเสร็จเรียบร้อยแล้ว เชิญที่ห้องอาหารเลยครับ” ชายหนุ่มอายุประมาณ 25 ปลายๆเดินเข้ามาพร้อมกับชุดเชฟแบบเต็มยศ

                    “ขอบคุณครับ นี่คือคุณวิกเตอร์ แมรอเนส เชฟประจำหอพักของพวกเรา” วิกเตอร์ค้อมตัวลงเล็กน้อยเช่นเดียวกับผู้คุมกฎชุดใหม่

                    “ไปกินข้าวกันเถอะ เย้” ลูคัสและเจเนซิสเดินกอดคอกันไปเป็นคู่แรก ตามด้วยคนอื่นๆที่เหลือ

     

                    1 สัปดาห์ผ่านไป

                    “ให้ตายเหอะ ไม่น่าเชื่อว่าเราจะต่อสู้กับตารางมหาโหดนี่มา 7 วันแล้ว” จินฟงบ่นขึ้นขณะที่ทุกคนนอนแผ่หลาเป็นตายกันอยู่ในห้องสมุดของหอพิเศษ

                    “ว่าแต่ วันนี้รุ่นพี่ไปไหนกันหมดล่ะเนี่ย” เรียวเอ่ยถามขึ้นมาเมื่อพบว่าเสียงกวนบาทาที่เคยได้ยินจนติดหูหายไป

                    “รู้สึกว่าจะมีงานที่มหาสมุทรน้ำแข็งน่ะ” โลเวลล์ตอบพลางชี้ไปที่แผนที่แผ่นใหญ่ซึ่งเป็นเพดานของห้องนี้

                    “อ๋อ เข้าใจล่ะ” ฟรานซ์พึมพำพร้อมหลับตาลง แต่คนอื่นๆยังคงไม่เข้าใจว่าคนคนนี้เข้าใจอะไร

                    “อะไรวะ ไอ้เข้าใจของแกเนี่ย” เลฟาร์เป็นคนที่ทนความอยากรู้ไม่ไหวจนต้องถามออกมา ฟรานซ์ยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะมองไปที่คนที่เงียบที่สุดในห้องนี้

                    “ถามหมอนั่นดูสิ” เธอบอกพลางชี้ไปที่เซนเทียร์ แต่เขาก็เงียบไม่ตอบกลับใดๆทั้งสิ้น

                    “โยนกันไปมางี้ เมื่อไหร่ฉันจะได้คำตอบ” เลฟาร์เริ่มหงุดหงิด

                    “พอๆ เดี๋ยวฉันอธิบายเอง เพดานของห้องนี้เป็นแผนที่ของอาณาจักรโซริน่า ตอนแรกฉันก็คิดว่ามันเป็นแค่ภาพวิวธรรมดา แต่พอมองเจาะไปดีๆนายจะเห็นชื่อของแต่ละรัฐ แต่ละเมือง เห็นมั้ย...” โลเวลล์อธิบายพลางชี้ไปตามจุดต่างๆที่มีชื่อระบุ

                    “...ทีนี้ บัตรประจำตัวนักเรียนของที่นี่มีความพิเศษตรงที่บันทึกข้อมูลทุกอย่างลงไป รวมทั้งที่อยู่ ณ ปัจจุบันนี้ด้วย ถ้าหากนายก้าวออกไปจากรั้วโรงเรียนแห่งนี้ สัญญาณระบุตัวตนของนายจะปรากฏบนแผ่นที่ทันที นั่นไง มองไปตรงทิศตะวันตกเฉียงใต้ ที่นั่นคืออาร์เนฟ...มหาสมุทรน้ำแข็ง จุดที่กระพริบสีเขียวๆนั่นคือพวกรุ่นพี่ ขวาสุดนั่นรุ่นพี่ลูคัส คนที่นำหน้าคือรุ่นพี่แอรอน และคนปิดขบวนคือรุ่นพี่คาร์โล” ทุกคนมองตามนิ้วของโลเวลล์ที่ชี้ไปตามจุด  L.F.  A.E. และ K.Y. ซึ่งเป็นตัวย่อชื่อและสกุลของเหล่ารุ่นพี่นั่นเอง

                    “โคตรเจ๋ง...” ลินคอร์นที่นอนฟังอยู่พูดขึ้นมา

                    “ใช่มั้ยล่ะ เพราะงี้ไงพ่อกับแม่ถึงอยากให้พวกเราอยู่ที่นี่กัน” โลเวลล์ส่งยิ้มให้กับน้องชายคนสุดท้องของเขา

                    “นี่..” เสียงของคนที่เงียบมาตั้งแต่ต้นพูดขึ้นมา ทำให้ทุกคนหันไปมองเป็นตาเดียว

                    “...นายบอกว่านี่เป็นแผนที่ของอาณาจักรที่ระบุได้ว่าเราอยู่ที่ไหนใช่มั้ย?” เขาถามเสียงเย็นอย่างเคร่งเครียด

                    “ถ้าพวกเราที่นายหมายถึงคือนักเรียนที่มีบัตรประจำตัวที่นี่น่ะ...ก็ใช่” โลเวลล์ตอบ

                    “แล้วถ้าเป็นอย่างนี้...มันหมายความว่ายังไง?” เซนเทียร์หันมาสบตาทุกคนก่อนจะชี้ขึ้นไป จุดกระพริบสีเขียว 7 จุดเมื่อครู่...

     

    ...ได้หายไปจากแผนที่นี้แล้ว!!! 

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×