คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : CUBIC : Chapter 4
Chapter 4
2-3 วัน่อมา
“สอนนี่สนิทันันะ” ูโฮที่ลมาเป็นนสุท้ายและเห็นเร็นำลัพยายามึผมอฮยอนอยู่พูึ้น
“มัเน่พวนายแล้ัน่อน พอาหายแล้ว็วิ่พล่านไปป่วนันะทั่วเลย” อฮยอนหันมาอบพลาทำแ้มป่อและหลบมือเร็นที่้อะมายีผมเธอ
“นูน่าอยู่นิ่ๆิ” เร็นบอพลาหัวเราะอบใ แ่มีอี 2 นทีู่่อน้าอึมรึมันอยู่
“แล้วนายสอนเป็นอะไรเนี่ย?” านยอลถามเฮุนและีโอที่นั่ทำหน้าบูันอยู่
“เปล่า!!” สอเสียอบึ้นพร้อมันแล้วทำเป็นไม่สนใ
“ปล่อยพวนั้นไปเถอะ” แอลที่้มหน้า้มาอ่านหนัสือแบบไม่สนใรอบ้าพูึ้นบ้า เนื่อาเสียเริ่มัึ้นแล้ว
“ว่าแ่ พันี้เธอว่าหรอ?” เลย์หันไปถามอฮยอนที่พันี้อยู่บ้านบ่อยมาึ้น แ่ลับเป็นรารีนและเรเวนแทนที่หายไปบ่อยๆ
“อ้อ ันำลัส่่อิารให้รารีนับเรเวนน่ะ” เธออบพลายิ้มอย่ามีวามสุ
“แล้ว่อานี้ไปเธอะทำอะไรล่ะ?” ลีทึถามอย่าเป็นห่วเพราะานเี๋ยวนี้หายามา
“วามลับ่ะ พอแล้วน่ามินิ” อฮยอนทิ้ปริศนาไว้่อนะหันไป้อเร็นที่ยุ่ไม่เลิสัที
“เฮ้ยๆ พอแล้วน่า” เฮุนที่ทนไม่ไหวแล้วเินมาับมือเร็นที่ำลัเอื้อมไปับผมอฮยอนอยู่
“อะไรอฮยอเนี่ย” เร็นอแ
“เลิแล้นูน่าไ้แล้วน่า” เฮุนุ
“ยอูฮยอ เฮุนฮยอุผมอ่ะ” ว่าแล้ว็หันไปอ้อนเมนร้อร่าเล็
“ไม่รู้ไม่ี้” ีโอหันหน้าไปทาอื่นและไม่สนใเร็น
“พอๆ อะไรันพวนี้นี่ ันไปอ่านหนัสือที่ห้อสมุนะ” แอลบอเรียบและเินออไปเป็นนแร
“ันไปเล่นีาร์ีว่า ไป้วยันป่ะเลย์ฮยอ?” านยอลหันไปถามเลย์
“อืมๆ ไปสิ” ว่าแล้ว็เินออไปอีสอน
“เฮุน ไปร้อาราโอเะับฮยอีว่า” ลีทึหันไปวนเฮุนทีู่หุหิอยู่
“เอาิฮยอ ำลัเบื่อๆ” แล้ว็ออไปอีหนึู่่
“ผมไปที่ห้อรัวนะูโฮฮยอ” ีโอพูบ็เินไปทันที เร็น็วิ่ามออไป้วยเหมือนัน
“แล้วันะไปไหนี?” ูโฮพูับัวเออย่าๆ เพราะห้ออาหารที่เ็มไป้วยผู่นเมื่อสัรู่นี้เหลือเพียเาและอฮยอนเท่านั้น
“ันะไปสรุปานหน่อยนะ” อฮยอนบอ เพราะ้อทิ้เาไว้นเียว
“ั้นเี๋ยวัน่วยนะ ที่บ้านันเยทำธุริอยู่เหมือนัน”
“อ่า ริสิ ั้นอบใมา” อฮยอนนึถึประวัิอเาแล้วเินนำไปที่ห้อทำานอเธอ
“โห นี่ร้านอเธอมีแ่ 2 สาาริๆหรอ?” ูโฮถามอย่าอึ้ๆ เพราะมีู้มามายที่เ็มไป้วยเอสาร และแ่ละั้นมีปี.ศ.ำับไว้อย่าละเอีย
“็ทำมาหลายปีแล้วนี่นา อืม... นาย่วยสรุปไรมาสนี้ทีสิ อ๊ะ...” อฮยอนที่เอื้อมมือไปหยิบแฟ้มเอสาราั้นและหันลับมาหาเา พอีับทีู่โฮไ้ยินเสียอฮยอนเรียเาเลยหันลับไป ทำให้มูอเาไปเียแ้มอเธอเล็น้อย เอ่อ อันที่ริ็ไม่น้อยนะ
ฟอ
้วยวามใทำให้ายหนุ่มสูลมหายใเ้าไปเ็มปอเลยทีเียว เมื่ออฮยอนรู้สึถึลมหายใอุ่นๆที่้าแ้ม เธอ็หน้าแแปร๊ าเบิว้าและถอยห่าาเาทันที
“เอ่อ อโทษทีนะ” ูโฮับท้ายทอยอย่าเินๆ และ้วยวามเป็นสุภาพบุรุษ เาึพูอโทษออมา่อน เพราะไปทำอีฝ่ายเสียหาย
“อืม ไม่เป็นไร มันเป็นอุบัิเหุ ใ่ มันเป็นอุบัิเหุ” อฮยอนทีุ่มสีหน้าัวเอไ้แล้วหันมาบอับเาและย้ับัวเออยู่หลายรอบ ่อนะส่เอสารให้เาและแยัวไปนั่ที่โ๊ะทำานอเธอ
ทา้านายหนุ่มที่ันไปโมยหอมแ้มเธฮ(โยบัเอิ)ะไ้ ็เอาแ่นั่ยิ้มไม่หุบะลัวว่ารามะ้าเอาไ้
1 ั่วโมผ่านไป
“นี่ เสร็แล้วนะอฮยอน ไรมาสนี้ำไรพุ่สุๆเลยนะ” ูโฮเินมาพร้อมับเอสารที่เธอให้เา่วย
“นายทำานเร็วมาเลยนะเนี่ย อบใมาๆเลยนะ” เธอบอและส่ยิ้มว้าให้ายหนุ่ม
“อะ อืม ไม่เป็นไร” เาะัไปเล็น้อย่อนะพยัหน้ารับพลานึในใ
“เป็นอะไรไปนะเรา เพราะรอยยิ้มหรอ?”
“ูโฮ ูโฮ ย้า ุนมยอน” อฮยอนโบมอไปมาเรียรหน้าูโฮที่อยู่ๆ็ยืนเหม่อไปะอย่านั้น
“หะ หือ? เมื่อี้เธอเรียันว่าอะไรนะ?”
“ุนมยอนไ”
“นี่ถ้าไม่สนิทันไม่ให้เรียนะ”
“นายสนิทับันแล้วนี่ ใ่มั้ยล่ะ?” อฮยอนถามยิ้มๆ
“ั้น ันเรียเธอว่าอ โอเมั้ย?”
“อืม โอเ” เธอพยัหน้ารับ
“แล้วันมีเรื่อะถาม” ูโฮเริ่มทำหน้าริั
“เรื่ออะไร?”
“เธอะไปทำานที่ไหน?”
“ไม่บอ”
“บอหน่อยสิ”
“ไม่” อฮยอนส่ายหน้า
“บอหน่อยน่า แ่ันนเียวเอ ไม่บอใรแน่นอน” เาทำท่าู 3 นิ้วสาบาน
“ม่ายยยยยยย” เธอลาเสียยาวึ้นพลาส่ายหน้าิ
“อูฮยอน บอันมา” ูโฮเินอ้อมไปใล้ๆ และทำหน้าโห (รไหนันนะ- -)
“ไม่ย่ะ เฮ้ หยุรนั้นเลยนะ” อฮยอนลุาเ้าอี้พลาถอยหลัรู และแล้ว็ลายเป็นสรามวิ่ไล่ับะไ้
“พวเาเล่นอะไรันเนี่ย” ีโอที่ไ้ยินเสียเอะอะโรมรามึออมาาห้อรัวและเห็นสอหนุ่มสาววัยเียวันำลัวิ่ไล่ับันอยู่ เายืนมออย่าๆอะเินเ้าไปในรัวอีรั้
อี้านหนึ่ มัเน้อยที่โผล่หัวออมาาห้อนั่เล่น
“นูน่า้อเป็นอผมนเียวสิ” เร็นพูพลาทำหน้าบู และทันหันไปเห็นีโอที่หันหลัลับเ้าไปในรัวพอี
“อืม ่าเถอะ นมสำัว่านี่เนอะ” ว่าแล้วนเห็นแ่ิน็วิ่ไปที่ห้อรัวทันที
“ยอูฮยอ อยาินเ้อ่ะ”
ความคิดเห็น