ดวงใจคือเธอ

ตอนที่  1  จุดเริ่มต้น

                อากาศยามบ่ายของวันอาทิตย์เดือนมีนาคมดูช่างปั่นป่วน เมื่อฟ้าสีครามสดใสจู่ๆเกิดมืดครึ้มเคล้าเมฆฝนมาเยือน เสียงฟ้าร้อง ดังมาให้ได้ยินไกลๆ และมานานนัก สายฝนก็ซัดสาดกระหน่ำลงมา ผู้คนบนท้องถนนดูวุ่นวายและชุลมุนยิ่งนัก เพราต่างหาที่หลบฝนกันอย่างจ้าละหวั่น  แตกต่างจากบรรยากาศภายในตึกซึ่งถูกใช้ทำเป็นห้องสมุดสูงสี่ชั้นของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ใครคนหนึ่งที่นอนหลับอยู่ริมขอบหน้าต่างชั้นสาม รู้สึกตัวขึ้นอย่างเชื่องช้า เพราะมีละอองฝนหยดเล็กๆ กระทบโนบริเวณแขนเข้า มาริษา หรือ มาริ เลื่อนบานกระจกปิดให้เหลือช่องเพียงเล็กน้อยเพื่อรับอากาศ เธอเหม่อมองไปยังตึกสูงระฟ้าซึ่งตั้งอยู่ห่างไกลออกไปด้วยความเบื่อหน่าย การอยู่คนเดียวเป็นประจำเช่นนี้เป็นเวลานานมักรู้สึกย่ำแย่ แม้จะเป็นความเคยชินก็ตามที ครอบครัวของมาริษาจากไปทีละคนสองคนด้วยเหตุผลต่างๆนาๆ จนกระทั่งมาริษาอายุ 18 ปีบริบูรณ์ น้าสาวซึ่งเป็นญาติสนิทเพียงคนสุดท้ายก็ประสบอุบัติเหตุเครื่องบินตกในขณะที่กำลังเดินกลับจากจากออสเตรเลียเพื่อมาฉลองวันเกิดให้เธอ เหลือทิ้งไว้เพียงแค่มรดกเป็นบ้านหลังเล็กๆกับมอเตอร์คันเก่งและ มานิต สุนัขข้างถนนที่ถูกเก็บมาเลี้ยงเมื่อ 5 ปีก่อนเท่านั้น

                ...........เพราะว่าเธอนั้นคือดวงใจของฉัน เธอทำให้ทุกๆวันฉันเดินสู้ต่อ ..........

                เสียงมือถือของมาริษาดังขึ้น ทำลายความสงบเงียบและปลุกเธอตื่นจากภวังค์ มาริษาเหลือบมองเบอร์ที่โชว์อยู่หน้าจอมือถืออย่างลังเล เพราะมันขึ้นชื่อของ  .........อาจารย์นิภา  อาจารย์ประจำคณะบัญชี คณะที่เธอเรียนนั่นเองซึ่งได้ชื่อว่าเป็นอาจารย์ที่เฮียบที่สุดในประวัติการณ์(แบบเวอร์ๆ)     มาริษาทำท่าสูดอากาศบรสุทธิ์เข้าปอดอย่างเต็มที่ก่อนจะกลั่นหายใจรับโทรศัพท์

                สวัสดีค่ะอาจารย์นิ  มาริษาพูดค่ะดีใจจังเลยที่อาจารย์โทรหา   มาริษาหยอดคำหวานซึ่งมันปราศผล

                ทำใจซะนานเลยนะ กว่ารับโทรศัพท์ฉันได้  (รู้ทันด้วยอ่ะ อาจารณ์  ) ในใจมาริ.....

                อาจารย์เจ้าใจผิดแล้วค่ะ    มาริษาเสียงสูงกลัวอาจารย์จะจับไม่ได้ จริงอยู่แม้อาจารย์นิภาจะเฮีนยมากแต่เธอก็เอ็นดูนักศึกาทุกคน โดยเฉพาะกับ มาริษา

                เอาเถอะๆ  ที่โทรมาไม่ได้จะมาเถียงกับเธอ แต่ฉันจะโทรมาถามว่า เมื่อไหร่เธอจะลงทะเบียนฝึกงานสักที แล้วก็ที่ไหนด้วย    ประโยคสุดท้ายอาจารย์นิภาเสียงดุเล็กน้อย

          หนูกำลังจะเดินทางไปสมัครวันพรุ่งนี้ค่ะอาจารย์  รับรองว่าไม่เกินวันพุธนี้หนูจะไปลงทะเบียนกับอาจารย์แน่นอนค่ะ     (ขืนไม่ไปโดนอาจารย์เอาไปฝึกงานแบบโหดๆแน่ )ในใจมาริษา

                ฉันจะรอนะ วันพุธหวังว่าคงมีคำตอบที่สวย เธอนะคนสุดท้ายของคณะแล้วนะรีบๆหน่อยไม่งั้นฉันจะสงเธอไปฝึกอยู่ หลังคาแดงแน่นอน .......ตื้ด......ตื้ด......ตื้ด....

                .......เฮ้ออออ  สงสัยต้องเอาจริงสักทีพรุ่งนี้ไปสมัครงานดีกว่า อืมมมม    มีที่ไหนรับนักศึกษาฝึกงานบ้างละเนี่ย    มาริษาพูดพลางรื้อกระดาษหนังสือพิมพ์หน้าหางานมาดูต่อจากเมื่อเช้าที่เธอดูได้เพียงไม่กี่นาที่ก็หลับไป