fic one piece ทะลุมิติมาพบรักกับเธอ

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 5 คำสาบานของเรา สี่พี่น้อง 100%

คำสาบานขอเรา สี่พี่น้อง

หลังจากนั้นทุกๆ คนก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น เมื่อวานก่อนตอนที่ฉันพูดแบบนั้นออกไปทำให้เอสดูตกใจมาก และก็ต้องตกใจเข้าไปอีกกับสิ่งที่ฉันพูด

"ฉันรู้น่ะ...."

"แต่ว่านายก็คือ เอส โปโตกัส ดี เอส ฉันไม่สนใจว่านายจะเป็นใครมาจากไหน จะเป็นปีศาจหรือไม่ แต่คนที่ยืนอยู่ข้างหน้าฉันคือ ตัวตนของนาย..." ฉันค่อยๆเดินไปใกล้เอสแล้วใช้นิ้วจิ้มที่กลางหน้าอก

"ไม่ต้องไปสนใจกับสิ่งที่งี่เง่าแต่นายควรสนใจกับสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ที่จะคอยผลักดันนายจากสิ่งรอบตัวของนายเอง และนั้นก็เป็นเส้นทางที่นายจะต้องเป็นคนเลือกเอง"

"เธอรู้ทั้งหมดเลยสินะ แต่เธอหน่ะจะมาเข้าใจอะไรฉัน!!!"

"ก็จริงอยู่ที่ว่าสิ่งที่ฉันพบเจออาจจะไม่เท่านายแต่ว่าน่ะความโดดเดี่ยว ที่ต้องทนแบกรับภาระหน้าที่ไว้คนเดี่ยวหน่ะ ฉันเข้าใจดีเลย เพราะงั้นฉันถึงไม่อยากให้นายเป็นเหมือนฉันเมื่อก่อน"

"ความจริงแล้วฉัน...ไม่ได้เป็นน้องแท้ๆ ของลูฟี่หรอก แค่ปู่เก็บมาเลี้ยงหน่ะ แต่ฉันก็ดีใจน่ะที่ได้มาอยู่เป็นพี่น้องกับพวกนาย" คำพูดของฉันทำเอาเอสอึ้งไปชั่วขณะ

ฉันส่งยิ้มที่อ่อนโยนไปให้เอส ผมสีดำขลิปเงางามของฉันที่ตอนแรกทัดหูอยู่ได้หล่นลงมีและปลิวไสวไปตามทิศทางของลม ดวงตาสีม่วงอัมพรันของฉันจองลึกลงไปในดวงตาดำสนิทของเอส เราสบสายตากันอยู่นานก่อนที่เอสจะเป็นฝ่ายหลบสายตาของฉันแล้วพูดขึ้นว่า...

"ซี...เธอนี่มัน... บ้าชะมัด"

"อ่ะไรย่ะ ฉันไม่ได้บ้าสักหน่อย" คนเค้าอุส่าห์เป็นห่วงยังจะมาหาว่าฉัน บ้าอีก ว่าแต่เมื่อกี้ฉันบอกว่าเป็นห่วงสินะ แล้วทำไมเราต้องเป็นห่วงเจ้างั้งนั้นด้วย

"รีบกลับไปกันเถอะเดียวพวกนั้น จะเป็นห่วง แล้วก็...." 

"อะไร?"

"ขอบคุณน่ะ" อ๊ากกก ฉันนี่แทบไม่เชื่อหูตัวเอง เอสบอกขอบคุณคนอื่นเป็นด้วยโว้ยยยยย!!!!  แบบนี้ต้องป่าวประกาศ

"อะไรน่ะ ไม่ค่อยได้ยินเลย" ฉันทำเป็นไม่ได้ยินเพื่อแกล้ง เอส

"อย่าให้พูดซ้ำได้ไหม?" เอสเดินมายับมือฉันแล้วออกเดิน ฉับๆ เค้ามีท่าทางเขินนิดๆ โดยมีฉันคอยหยอกล้ออยู่ข้างๆ เค้าระหว่างเดิน

"โกมุ โกมุ โนว " เสียงลูฟี่สู้อยู่กับเอส แต่เจ้าตัวดันต่อยลงพื้นแล้วมือดันกระเด็งมาต่อยหน้าตัวเอง ฉันหล่ะอานาถใจดีแท้!!!

"ก็บอกแล้วไงว่าแกเล่นบ้าอะไรของแก!!!!" เอสกระโดดแล้วเตะหน้าลูฟี่แบบเต็มๆ ส่วนลูฟี่ก็แพ้สิครับบบ!! ท่านผู้อ่าน

"ขออีกรอบนึง!!" ลูฟี่พูด

"แค่ 100 รอบก็พอแล้ว" สรุปคือลูฟี่สู้เอส 100 รอบ แพ้ 100 รอบ

"เอส!!" เสียงซาโบ้ตะโกนเรียกเอส เส็จแล้วทั้งสองคนก็ปะทะกันอยู่นานสุดท้ายซาโบ้ก็แพ้

"ซาโบ้ตาฉันแล้ว!!" ลูฟี่ว่าพร้อมเตรียมตั้งท่าใช้นิ้วสานกันแล้วยืด~

"โกมุ โกมุ โนว ตะข่ายยางยืด" ลูฟี่ดึงนิ้วจนยาวแต่ซาโบ้ก็วิ่งเข้ามาแล้วดึงนิ้วของลูฟี่ให้ดีดใส่ตัวเอง สรุปลูฟี่ก็แพ้อีกตามเคย และก็ได้เวลาที่ฉันจะได้สู้กับซาโบ้ แน่นอนว่าทั้งด้านความเร็วและความแรงของหมัดฉันเหนือกว่าเลย ชนะมาได้ ต่อไปก็สู้กับเอส ฉันกันหมอนั้นสูสีกันมากแต่สุดท้ายฉันก็แพ้อยู่ดี แต่ดูท่าแพ้ของฉันสิ ตอนที่ฉันกำลังจะล้มหน้าควั่มก็ถูกช่วยโดยเอสเอามือมารวบเอวฉันญะก่อน ชิ!!!!!

"ฮิๆ ฮิๆ ฮิๆ ซี!! ฉันไม่แพ้เธอแน่ฉันไม่ออมมือให้หรอกน่ะถึงจะเป็นน้องก็เถอะ" ลํฟี่พูดพร้อมด้วยท่าทางมั่นใจเต็มที่

"อืม!!! ได้เลยเข้ามา!!!" ฉันว่าพรางเตรียมตัวปะทะกับลูฟี่

"โกมุ โกมุ โนย ลูกโปร่งยางยืด" ว่าจบลูฟี่ก็ขยายร่างกลายให้ใหญ่ขึ้น รูกทรงคล้ายลูกโปร่ง เอ่อยังจะใช้อีกหรอลูฟี่ฉันจำได้ว่าคราวก่อนที่ใช้เจอเอสกับ ซาโบ้เตะไปเตะมาไม่ใช้หรอ ฮึๆ แต่แล้วลูฟี่ก็ทำสิ่งที่ฉันไม่คิดว่ายะทำ คือ ลูฟี่ พ่นลมออกมาอย่างแรงจนกระโปรงที่ฉันใส่เลิกขึ้น 

"เฮ้ย!!!" ฉันรีบจับกระโปรงตัวเองทันที แล้วกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ แผ่รังสีอำมหิตออกมาเป็นวงกว้าง ลูฟี่ที่เริ่มรู้สึกตัวจึงค่อยๆ กระเถิบถอยหลังไปเรื้อยๆ เอสและซาโบ้เริ่มรู้สึกถึงหายนะ เลยรีบเผ่นกันไปหมด จากนั้นจึง...

ตูม!!!!!!

มีเสียงดังอย่างกับระเบิบเกิดขี้นมีเด็กผู้ชายคนหนึ่ง เข้าได้กำลังเดินทางไปสู่สุขติแล้ว ( -/\- ) อาเมน (เฮ้ยๆตัวหลักเรื่องไหนมันตายตั้งแต่ต้นเรื่องกันแหล่ะฟ่ะ) ก็เรื่องนี้ไง (-_-)

"ซาโบ้ต่อไปนี้ฉันจะไม่ทำให้ยัยนั้นโกรธเด็ดขาด (￣ー￣)ﾆﾔﾘ" เอสพูดและมองไปที่ป่าที่หายไปเป็นแถบๆ

"เห็นด้วยอย่างแรง (=￣▽￣=)Ｖ" ซาโบ้เสริมพร้อมทำหน้าเหมือนโดนผีหลอก

หลังจากเรื่องวุ่นๆ จบลงพวกเราก็พากันไปหา อาหาร ลูฟี่ จับไอ้เข้ได้ ตอนนี้พวกเรากำลังเข้าไปในเมืองโกอา เป็นพวกเมืองชนชั้นสูงอะนะเจ้าบ้าพวกนั้นดันขี่คอกันแล้วผ้าคลุมปิดหน้าปิดเดินโยกเยกไปมากว่าจะเข้ามาได้เล่นเอาใจหายใจควั่ม หลังจากนั้นฉันก็ขอแยกตัวออกมา แล้วสปีดเท้าด้วยความเร็วแสง ฉกอันนู้นอันนี้มาที่ละอย่าง ฉันเริ่มจากเปลี่ยนเสื้อผ้า โดยเปลี่ยนเป็นชุดคล้ายๆพวกลูกคุณหนูที่ชอบใส่กระโปรงยาวๆ มีลูกไม้แล้วก็ละบาย น่ารักๆ ส่วนผมก็ใส่วิกผมสีดำสนิทจากที่สั้นประบ่าตอนนี้ยาวถึงกลางหลัง และถอดแว่นตาเก็บไว้ทำให้ช่วยรับกับนัยต์ตาของฉันที่เป็นสีม่วงอัมพรัน ทำให้เหมือนกับคุณหนูที่ดูลึกลับมีเสน่าแฝงไปด้วยอำนาจ ใครเห็นจำต้องหลีกทางให้ เดินอย่างสง่างาม 

และแล้วก็มาถึงจุดนัดพบ มองปุ๊บรู้ปั๊บแล้วก็แหมพี่แกดันใส่ชุดคลุมแบบนั้นตลอดเลยนี่ฝาาาา แล้วพวกนั้นก็หันมาเห็นฉันแล้วมองสักพักก็หันกลับไป อะไร(ว่ะ)ค่ะเนี่ยจำกันไม่ได้รึไง!!! แนะยังทำเป็นเมินแถมพอยื้นเหรียญแล้วกำลังเดินไปไม่สนใจฉันอีก ฉันเลยรีบไปจับเสื้อคลุมให้แล้วยื้นเหรียญให้พวกเจ้าของร้านดูก็ตาโตกันรีบกุรีกุจรหาที่ดีๆ ให้พวกฉันทันที ก็ดูฉันแต่งตัวสิ แล้วยังเหรียญที่ไปจิกมาอีกสุดยอดเลย ก็ไม่แปลกที่จะต้อนรับอย่างดี

"นี่พี่ชายฉันขอนั้งด้วยหน่อยสิ" ฉันหยิกเข้าไปที่แขนของเอสแบบเต็มๆ แล้วเน้นคำว่าพี่ชายแบบพิเศษ หึคราวนี้ถ้าไม่รู้แม่จะจับฆ่าหันศพแล้วหมกส้วมซะ!!! และแล้วพวนนั้นก็ถึงบางอ๋อแต่ก็ที่จะพูดอะไรพวกพนักงานในร้านก็พาไปห้อง VIP พิเศษซะก่อน 

"ไงพวกนายจำฉันไม่ได้รึไง"

"ก็ซีเล่นเปลี่ยนซะขนาดนี้จะให้จำได้ไงเล่า" ซาโบ้พูด

"อั้ออิๆ (นั้นสิๆ)" ลูฟี่ที่กำลังแด_ข้าวอยู่พูดเสริม

"ซี...ว่าแต่ทำไมเธอต้องมาหยิกแขนฉันด้วยแหละเนี่ย" เอสที่ตอนแรกก็เอาแต่จองฉันแต่ก็ยังโกรธอยู่พูดแทรกเข้ามา

"ก็มันช่วยไม่ได้นิ นายอยากเมินฉันเอง" ฉันว่าแต่ก็... 555555 ฉันล่ะอยากหัวเราะออกมาจนปากฉีกไปถึงรูหู  ก็ดูเจ้าพวกบ้านี้ตอนที่รู้ว่าเป็นฉันก็อึ้ง อ้าปากประง๊าบประง๊าบ กันเลย ไม่นานเราก็ถูกจับได้ฉันใช้เวลานั้นกระชากชุดและวิกออกทำใหเห็นชุดที่ใส่ข้างในคือชุดที่คล้ายๆชุดนักเรียนในโลกเดิมตอนที่ฉันยังไม่ตายที่ญี่ปุ่น กับรองเท้าผ้าใบ แล้วกระโดดออกหน้าต่างตามพวกลูฟี่ แต่ได้ยินเสียงคนเรียกชื่อโซบ้า แต่โซบ้าบอกว่าไม่รู้จักและ วิ่งหนีกันออกมา

"นายมีความลับอะไรปิดบังพวกเรา"

"อืมๆ"

"เอ่อคือ..." ไม่ต้องถามตอนนี้พวกเอสกับลูฟี่กำลังเล่นบทเป็นโคนัน สืบสวนสอบสวนกันอยู่ 

สุดท้ายซาโบ้ก็ต้องยอมแพ้ และเล่าความจริงทุกอย่าง ว่าความจริงแล้วเค้าเป็นลูกของพวกชนชั้นสูง

"นี่สักวันนึง ฉันน่ะจะออกทะเลไปเป็นโจรสลัด" ซาโบ้

"ฉันก็จะเป็นโจรสลัดต่อให้มีคนเกรียจแต่ฉันก็ไม่สนอีกแล้วจะขอสร้างชื่อให้ดังระเบิบไปเลย" ช่วงกลางๆฉันรู้สึกเหมือนเอสเหล่ตามาทางฉันเลยง่ะ

"ฮิๆ ฉันก็เหมือนกัน!!!!" ลูฟี่พูด

"นี่นายก็พูดอะไรดีๆกับเขาเป็นเหมือนกันนิ" เอสพูด เฮ้อออ ให้ตายสิ!! พวกนายเนี่ยน่าาา งั้นเอาด้วยหล่ะกัน

"อืม~ เอาไงเอากัน" ฉันว่า

"นี่ซี เธอช่วยพูดให้มีชีวินชีวาหน่อยไม่ได้รึไง"

"ว่าแน่ใครจะเป็นกัปตันหล่ะ" ซาโบ้ถาม

"ฉันว่าน่าจะเป็นนาย"

"อะไรๆ ฉันขอร่วมทีมด้วยดิ"

"ไม่!!!" เอส/ซาโบ้ พูดประสานเสียงกะนแทบจะทันที จากนั้นก็ทะเลอะกันนิดหน่อยแน่ก็ดูสนุกดี

"นี่ๆ ฉัรเคยได้ยินว่าถ้าดื่มเหล้าสาบานเราจะได้เป็นพี่น้องกัน" เอสพูดพรางเท่เหล้า

"เอสลักเหล้าดาดันมาหรอ" ลูหี่ถาม

"จริงง่ะ"

"เมื่อไหร่ที่พวกเราต้องออกทะเลแล้ว แต่ถึงจะอยู่เรือคนล่ะลำ แต่พวกเราก็เป็นพี่น้องกันตลอดไป"

"เอ้อออออ!!!" ทุกคนพูดประสานเสีนงแล้วดื่มเหล้าพร้อมๆ กัน สุดยอดไม่นึกว่าจะได้ทำแบบในการ์ตูน แต่ที่นี่จะไม่ใช้การ์ตูนสำหรับฉันอรกต่อไป ที่นี่คือครอบครัวของฉัน!!!!!

.............................................................................................................

ประกาศๆ พรุ่งนี่และมะลืมนี้ ไรต์จะไปถือศีล จะพยายามมาแต่งต่อนะ

สัญญาว่าจะมาอัพต่อแย่างแน่นอน วันนี้ก็ บ๊ายบายยย~