fic one piece ทะลุมิติมาพบรักกับเธอ

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ

 

กริ๊ด! ว้าย! เฮ้ย! เพี๊ยะ! ผลัก! โคร้ม! เพร้ง! ปัง! ตูน! เอ๋ง! บึ่ม! (อันหลังๆมาจากไหนฟ่ะ)

หวัดดีฉันชื่อ อายาโนะ มิซึสะ ส่วนไอ้เสียงข้างบนไม่ต้องไปสนใจหรอกแค่เด็กทะเลาะกัน ตอนนี้คุณครูไปประชุม ครูแกเลยให้ฉันมาคุมเด็กให้แทน จะบอกให้ถ้าเกิดพลั้งมือฆ่า!!! เด็กสักคนก็คงไม่เป็นไรใช่ม่ะ หึๆ

"กริ๊ดดดดดดดดดดดดด อย่ามาแตะต้องไคคุงของฉันน่ะ" ไอ้พวกเด็กแกแดดฉันยังยืนอยู่งตรงนี้น่ะเฟ้ย!!!

"กริ๊ดดดดดดดดดดดด แกนั้นแหละเอามือออกจากแขนของไคคุงน่ะย่ะ" ว่าแต่หนวกหูจริงเว้ย! ไอ้เด็กพวกนี้อยู่เงียบๆ ไม่เป็นรึไง

"กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด" อดทนไว้ ยุบหนออออออออ

"กริ๊ดดดดดดดดดดดดดด" กัดฟันไว้ พองหนออออออ แค่เด็กอย่าไปสนใจ

แล้วเด็กพวกพวกนั้นก็ปาของใส่กัน แต่มันหลบแล้วมาโดนหน้าฉันเนี่ย!!! แถมไม่ขอโทษฉันอีก ผึ่ง! ฟางเส้นสุดท้ายที่ยึดเหนี่ยวอารมณ์ของฉันไว้มันได้ขาดลงแล้ว

"โว้ย!!! ไอ้เด็กเปร_ กริ๊ดหาพ่องส์มึ_เหรอ มิทราบว่าบ้านเปิดบริษัทขายนกหวีดรึไงไม่ต้องมาโฆษณา หนวกหู แล้วน่อน่ะเก็บซะบ้างอย่าเที่ยวเอาไปขวิดชาวบ้านชาวช่องเข้า ทำตัวเป็นชะี เรียกผั_ๆ อยู่ได้ ถ้าอยากอยู่ในกรงสวนสัตว์ขนาดนั้น ก็ไม่บอกฉันสงเคราะห์ให้" ว่าจบฉันก็จับยัย 2 คนนั้นเหวี่ยงลงไปกองกับพื้นด้วยมือข้างเดี่ยว

"วี้ดวิ้ด แรงส์" ไอ้ผู้ชายพากันผิวปากเฉย เดี๋ยวแม่จับเชือดซะหรอก!!!

"หุบ!! ปากซะถ้ายังอยากมีปากไว้แด_ข้าว"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเย็นยเยือก

"อุ๊ป" หึๆ รีบเอามือปิดปากกันเลยเชียว บอกแล้วไงว่าฉันน่ะเป็นพวกความอดทนต่ำ ตะบะแตกบ่อย ฟิวส์ขาดง่าย ไม่ว่าจะเป็น เด็ก ผู้หญิง คนแก่ คนป่วยใกล้จะตาย เพื่อน พี่ รุ่นน้อง ครูฉันก็พร้อมที่จะฆ่าทิ้งได้ทุกเวลา แต่ก่อนที่ฉันจะได้เชือดเจ้าเด็กแดดพวนนี้อ๊อด เลิกเรียนก็ดังขึ้นก่อน

"ชิ!!!" ฉันสถบเสียงออกมาเบาก่อนจะเดินออกจากห้องเด็ก ม.1

-*-*-*-*-*-*-*-*-*-เงียบเป็นป่าสาก-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

โอ้นี่แหละที่ๆฉันชอบ    ฉันชอบความสงบเงียบเป็นส่วนตัวแบบสุดๆ เอาหล่ะระหว่างทางที่ฉันกำลังเดินไปซื้อหนังสือการ์ตูนอ่าน ก็มาพูดต่อจากตอนแรกกันเถอะ อืมๆ เริ่มจาก ตอนนี้ฉันอายุ 16 ปี เพศ หญิง นิสัยก็จะว่าไงดีหล่ะฉันเป็นพวกอารมณ์แปรปรวนอ่ะน่ะ เลยไม่ค่อยมีคนอยากจะคุยด้วยสักเท่าไหร่ ส่วนสูง 172 หึ เพราะงี้ไงถึงได้ไม่มีใครกล้าแหยมกับฉัน น้ำหนักก็ไม่บอกแล้วก็ (บอกหน่อยจิ) ก็บอกว่าไม่บอกไงเดี๋ยวแม่ปัดถีกระเด็นเลย (ขอโตดคร้าบอย่าทำอะไรไรต์เลย) ฮึกๆ ฉันน่ะไม่มีพ่อไม่มีแม่ต้องทรทุกข์ทรมารอยู่คนเดียว กระซิกๆ (อ้าวเข้าโหมดดราม่าเฉย) แต่ก็ช่างมันเถอะ ฉันเป็นพวกชิวๆกับชีวิตมีสนุกก็ทำไป (สรุปเจ๊แกมาอามณ์ไหนกันแน่) ฉันเลยเป็นพวกเด็กมีปัญหา ห๊าๆๆๆๆ และฉันก็ได้พบกับ อับๆๆๆ เส้นทางสายกลางที่บรรลุดวงตาแห่งธรรม อำๆๆๆ  (แมร่งเด็กมีปัญหาจริงๆด้วย หมายถึงปัญหาทางด้านสมองและสติปัญญาอ่ะน่ะ โคร้ม  เจอถีบ) นั้น คือ อือๆๆๆๆๆ (พอเหอะ-_-) การ์ตูนนั้นเอง!!! เทพเจ้าได้ส่งมอบมันให้แก่ข้าๆๆๆ

ตอนนี้ฉันเดินมาถึงร้านขายหนังสือแล้วก็ต้องรีบกรู่เข้าไปอย่างเร่งด่วน ก็แหมมันอดใจไว้ไม่ไหวนี่นา ตอนนี้น่ะฉันกำลังติดการ์ตูนเรื่องวันพีช แบบสุดๆติดงอมแงมเลยที่เดี่ยวเชียวขนาดที่ว่า ฟ้าจะร้อง ฝนจะตก น้ำจะท่วม ไฟจะดับ แผนดินจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ หมาจะใช้หมาเดิน มนุยษ์จะกลายเป็นเป็ด มีเรื่องวายๆเกิดขึ้นอยู่ตรงหน้าก็ไม่สน อันหลังสุดนี่ก็ไม่แนเนะ (เอาเข้าไปตรูหล่ะอนาถใจดีแท้) หลังจากซื้อเสร็ดฉันก็หาโต๊ะแถวๆนั้นนั้งอ่าน

+/+/+/+/+/+/+/+10 นาที ผ่านไป+/+/+/+/+/+/+/

"อ๊ากกกกกกกกกก!!!"

"ม๊ายยยย!!!!!   จิงงงงงงง!!!!" ฉันทั้ตะโกนทั้งกรู่ร้อง ครำครวญ อย่างไม่สนใจประชาชีที่เดินผ่านไปผ่านมา (อายเค้ามั้งเหอะ) ไม่! เดี๊ยนจะไม่แคร์

"ทำไมๆๆๆๆ ทามไมอาจารย์ เออิจิโระ โอดะ ทำกับฉันอย่างงี้!!!" ฮือๆ มันน่าเจ็บใจชะมัด

ฉันหล่ะอยากจะร้องไห้จนออกซิเจนบนโลกนี้หมด (เกี่ยว?) แล้วตะดกนออกไปว่าแอ๊คโค!!! ให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย (ก็ทำไปสิใครห้ะ โคร้ม เจอถีบ) รู้ไหมเพราะอะไรที่ทำให้ฉันร้องไห้ (ตรูจะรู้ป่ะ-_-) เพราะฉันกำลังอ่านวันพีชอยู่ไงเล่าเอสตายแว้วววววว ตายต่อหน้าต่อตา ลูฟี่เลยฮือๆ สงสารลูฟี่อ้าาาาา หลังจากที่ฉันสงบสติอารมณ์และกำลังจะเดินถนนไปเพื่อกลับบ้าน แต่เอ๊!!! ทำไมมันรู้สึก โหวงๆ ฟ่ะ (นางเอกตรูเต็มป่าวว่ะ) ก็แกเขียนให้ฉันเป็นแบบนี้เองนี่หว่า (สรุปตรูผิด) เต็มๆ

ขอย้อนกลับไปเมื่อ 2 วิที่แล้วขณะที่มิซึสะจังของเรา (ฉันไปเป็นของแกตอนไหนฟ่ะ) กำลังเดินข้ามถนนและเนื่องด้วยเธออ่านวันพีชอยู่จึง ตูม!!! กริ๊ดดด!!! ว้ายยย!!! เฮ้ยยย!!! ดับอนาถ อาเมณ -/\- ไม่จริงงงง ฉันจะไม่มาตายอยู่ที่นี้หรอกฉันยังอ่านวันพีชไม่จบเลยน่าาาา

ว๊าบบบ!! เอ๊!! รู้สึกเหมือนโดนอะไรไม่รู้ดูด ฉันเลยหันหลังกลับไปดู ปรากฏว่า หลุมเชี้_ ไรว่ะ

"เฮ้ยๆๆ  มันจะดูดฉันเข้าไปแล้ว ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกก"

.....................................................................................................

แหอะๆ เป็นไงบ้างยังไงก็ฝากติดตามด้วยน่ะคร้าบบบ ผิดบ้างก็ขออภัย T^T แรกอาจจะแรงไปนิดส์นึง (ไม่นิดแล้วแหละ) สำหรับวันนี้ก็ บ๊ายย บายย ^3^