คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 6 ฉันก็จะไม่วิ่งหนี เอส!!! 100%
ฉันก็จะไม่วิ่งหนี เอส!!!
"อ๊ากกกกก หะ…หัวหน้าเกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ!!!!!"
"อะไรห๊ะ!"
"ดูนี่สิครับ!"
"หนึ่ง สอง สาม หือ…?"
"หนึ่ง สอง สาม หือ…?"
"เอส ลูฟี่ ซี หือ…?"
"เอส ลูฟี่ ซี หือ…?"
"อะไรกันเนี่ย!!! ไอ้เด็นนี้มาจากไหน!"เสียงเอะอะ! โวยวายดังขึ้น (พักใหญ่) ทำให้ฉันค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาช้าๆ แบบอ้อยอิ่ง ใครมันทำให้ฉันตื่นกันฟ่ะ! แต่พอเห็นภาพตรงหน้าก็ถึงบางอ้อทั้นที
"เฮ้อ~ ให้ตายสิ"สงสัยเจ๊แกคงจะงงเป็นไก่ตาแตกเลยหล่ะสิ ว่าซาโบมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง เอาหล่ะจะเล่าให้ฟังณ บัดนาว อันเนื่องมาด้วยเรากำลังถูกเจ้าพวกแจมบลูตามล่า เลยปรึกษากันว่าจะทำยังไงดี เจ้าพวกนั้นคงไม่ปล่อยพวกเราไว่แน่แต่ที่น่าเป็นห่วงคือซาโบต้องอยู่คนเดียวจึงเสี่ยงเกินไป และด้วยประการหล่ะนี้แลเราจึงให้ซาโบมาอยู่กับพวกเราด้วย ตอนนี้ฉัน ลูฟี่ เอส ตื่นกันหมดแล้วและกำลังถูกเค้นให้บอกว่าซาโบมาอยู่ที่นี้ได้ไง
"ซาโบจะมาอยู่กับเรา"เหล่าสามตัวจอมป่วนพูดประสานเสียงพร้อมกัน
"หมายความว่ายังง๊ายยยย!!!!"เหมือนเห็นป้าแก่ๆ กำลังนั้งอกหักใจสลาย อึ่ย~ ขนลุก!!!
"ฮ่าๆ ผมได้ยินมา่วคุณดาดันเป็นคนใจดีเพราะงั้นเลยจะมาอยู่ด้วยได้ใช้ไหมฮะ!" ซาโบตอบพรางยิ้มจนแก้มปริ
จ้อง… จ้อง…
"เฮ้อ~ ไปทำงานไป…"หลังจากที่เล่นเกมจองตากันอยู่นาน ดาดันก็ยอมแพ้จนได้
"เย้!!!"ลูฟี่กระโดดอย่างดีใจ
"ไปกับเถอะ"เอสพูดขึ้นแล้ววิ่บออกจากบ้านทันที
"โอ้ววว "ซาโบขานรับแล้ววิ่งตามออกไป
"รอฉันด้วยสิ!!"แล้วลูฟี่ก็รีบวิ่งออกไป
"เดี๋ยวสิ จะรีบไปไหนกัน!!!"ฉันที่ออกคนสุดท้ายรีบติดสปีดตามทันที
"โอ๊ะ! เกือบลืม… ดาดันระวังตัวด้วยน่ะพอดีพวกเราไปมีเรื่องกับพวกแจมบลู"ซาโบตะโกนออกมาเล่นทำเอาเจ๊แก ใจหายใจคว่ำเลยทีเดียว
"ว่าแต่เราจะไปทำอะไรกันก่อนดี…"
"กินเนื้อ!!! >_<"ลูฟี่เสนอความติด เรียกเสียงหัวเรอะจากฉันและซาโบได้เป็นอย่างดี ส่วนเอสก็ทำหน้าเอือมระอา
"น่าๆ ยังไงกองทัพก็ต้องเดินด้วยท้องอยู่แล้ว"ซาโบพูด
"งั้นไปหาอาหารกันโลดดดด!!!"
พวกเราวิ่งแล้วกรัโดดขึ้นต้นไม้อย่างคล่องแคล่ว และก็เจอเป้าหมายสักหรับวันนี้ นั้นคือ จระเข้ ลูฟี่เป็นคนจับได้ เจ้าตัวก็ภูมิใจ แล้วมาอวดฉันใหญ่ ฮิฮิๆ อยู่แบบนี้ก็มีรวามสุขเหมือนกันน่ะ แล้วเราก็จับปลากินกัน แน่นอนฉันไม่ยอมปล่อยให้ลูฟี่อดกินเลยจับให้ด้วย พวกเราคุยกันไปคุยกันมา ล฿ฟีาก็องดพลังยางยืดของตัวเอง เอสก็ทำเป็นไม่สนใจแต่สุดท้ายก็ต้องมาร่วมวงอยู่ดี พอเล่นกันไปเล่นกันมาลูฟี่ตกน้ำฉันเลยต้องกระโดดลงไปช่วย หลับจากขึ้นจากน้ำได้ฉันก็บ่นเอสกัยซาโบยกใหญ่
"เดี๋ยวเถอะพวกนายถ้าลูฟี่จมน้ำจริงๆ หล่ะก็แม่จับเชือดจริงๆ ด้วย… นี่ฟังกันอยู่รึป่าว!!!"ฉันถามขึ้นเมื่อดูเหมือนทั้งเอสและซาโบไม่ปฏิกิริยาอะไรเลยนอกจาดสายจาที่มอบมากับหน้าแดงๆ ฉันเลยลองมองตามสายตานั้นและก็มาจ๊ะเอ๊กับเสื้อของฉันที่เปียกน้ำจนเห็นอะไรต่อมิอะไร
"หันไปเลยน่ะไอ้เจ้าบ้าาา!!!"ฉันรีบเอามือปกปิดร่างกายทันที
โป๊ก! โป๊ก!
ฉันแจกมะเหงให้ไปคนละลูก จนมันปูดเป็นลูกมะนาว
"โหดชิบ-////- แต่ว่า… พรืดดด"เอสกับซาโบพูดพร้อมกันก่อนที่จะมีเลือดกำเดาไหลออกมาทางจมูก
"อึ่ย!!! แหลกไปซะ!!!! >////<"ฉันที่ทำอะไรไม่ถูกได้แต่เขินแล้วปล่อยหมัดหนักๆ ใส่เข้าพวกนั้นแต่ว่าทั้งเอสและซาโบหลับได้ ทำให้มันพลาดไปโดนหินก้อนใหญ่ ผลที่ได้คือ
ตูม!!!!
…กะ กะ กะ ก้อนหิน ละ ละ แหลกละเอียดเลย ถ้าโดนเข้าไปมีหวังซี้แหง๊แก๊แน่… นี่คือสิ่งที่ผุดขึ้นมาในหัวของเอสและซาโบ
หลังจากเกตุการณ์สงบสุขพวกเราก็ช่วยกันแบกเจ้าจระเข้กลับบ้านไปกิน ในระหว่างที่กินกันอย่างสนุกสนานก็คุยกันเรื่องโจรสลัด
"นี่พวกเจ้ายังไม่เลิกคิดเรื่องนี้อีกเราะ!!!!"เป็นดังเสียงกระซิบจากขุมนรก ขนลุกสู้ซ่า ชวนให้นึกถึงการฝึกแสนทรหด
"ปู่!!! /ตาแก่!!!"
"เจ้าก็พูดว่าจะเป็นโจรสลัดด้วยใช้ไหม!"ปู่หันไปมองซาโบ
โป๊ก! โป๊ก! โป๊ก! โป๊ก!
ตามลำดับ ฉัน ลูฟี่ เอส และซาโบโดนเขกหัวไปคนหล่ะดอก แล้วก็โดนอีกมากมาย ตกดึกพวกเราวางแผนหนีออกจากบ้านกัน
หลังจากนั้นไม่กี่วันพวกเราก็เริ่มสร้างบ้านอยู่เอง เอาไปหาอะไรกินกัน จนเข้าช่วงฤดูหนาว ช่วงที่พวกเราไปล่าสัตว์ฉันเกิดหนทางกับทุกคนเข้าไปเจอกับเสือตัวมหึมาตอนแรกฉันกะวิ่งหนีแต่ไม่รู้ทำไมขาของฉันมันกลับไม่ขยับเลยสักนิด เสือมันจ้องมองฉันก่อนจะก้มหัวใฟ้ นั้นทำให้ฉันงงมาก แต่ไม่รู้ทำไมฉันกลับเอามือไปสัมผัสที่หัวมันความรู้สึกแรกคือเหมือนกลับหัวใจเต้นแรงขึ้นเรื่อยงๆ มือของฉันกลายเป็นอุ้งเท้าที่เหมือนกับเสือมีหูและหาง ยื่นออกมามีลวดลายเหมือนเสือดวงตาก็เปลี่ยนไปเหมือนเสือ การรับรู้ การดมกลิ่น สัญชาติญาณของสัตว์ป่า ฉันสัมผัสได้ถึงความสามารถนี้ ทันใดนั้นเองก็มีเสียงดังก้องอยู่ในหัวฉัน
"โฮ้~ ยินดีด้วยที่เธอสามารถใช้ความสามารถที่ฉันมอบให้ได้แล้วแต่คงยังไม่คล่องหรอกน่ะ…"หลังจากที่เขาพูดจบฉันก็คลาย ร่างกลับมาเป็นปกติทันที
"นายเป็นใคร…แล้วไอ้ความสามารถที่นายมอบให้มันคืออะไร"
"โธ่~ เคียวโกะจัง ง่ะใจร้ายจัง ลืมพระเจ้าสุดหล่ออย่างแล้วหรอ~"
"อ้อ ไอ้คำพูดที่หลงตัวเองแบบนี้จำได้แหละ"หลังจากที่ฉันครุนคิดอยู่นานก็ปิ๊งขึ้นมาได้
"เฮ้อ~ ช่างเถอะ วันนี้ที่จะมาบอกคือพลังที่เธอใช้เมื่อกี้เป็นพลังที่ทำการดึงเอาความสามารถของสิ่งมีชีวิตมาใช้ นอกเหนือจากนี้เธอยังสามารถดึงมาใช้จากจินตนาการก็ได้ ซึ้งต้องใช้เวลาในการฝึกจนคล่อง"
"ก็ง่านดีเนอะ"
"หึ มันก็ไม่ได้ง่ายอย่างที่คดเสมอไปหรอกน่ะ"
"หมายคยามว่ายังไง!?"
"โอ๊ะ ฉันคงบอกมากเกินไปแล้ว ไปศึกษาเอาเองก็แล้วกันเนอะ! บ๊ายบ่าย~"
"เฮ้ย!!! เดี๋ยวสิ!!"ฉันพยายามเรียกอยู่ผลายครั้งแต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับฉันเลยเดินกลับไปที่บ้านรอพวกลูฟี่
เมื่อทุกคนกลับมาก็รู้สึกเหมือนบรรยากาศมัก มาคุๆ แปลกๆ พอลูฟี่พูดเท่านั้นแหละฉันก็เข้าใจทั้นที่ พวกเราหยอกล้อเรื่องพีอของเอสกันนิดหน่อยแล้วนอนกัน
วันนึงมีการเผาเส้นทางสีเทาซาโบถูกจับตังไปแต่พวกเราก็ไปช่วยแล้วหนีออกมา แต่ก็โดนพวกแจมบลูล้อมไว้
"ซาโบ พาซีกับลูฟี่ผนีไปซะ!!!"
"ไม่นายต้องไปกับพวกเรา"
"ไม่ ฉันจะ…ฉันจะไมวิ่งหนี!!!"
"งั้นฉันก็จะไม่วิ่งหนีเหมือนกันเอส!!!"
"อึก พวกนายนี่มัน ตามให้ได้หล่ะ"
"อ่า / รู้แล้วน่า"
"อย่ามาเป็นตัวเกะกะก็แล้วกัน"เอสพูด
"หึใครกันแน่!!!"
ในระหว่างที่สู้กันอยู่ สัญชาติญาณ ของฉันรู้สึกได้ว่าซาโบกำลังโดนจับตัวไป จนทำให้มีคนจะเอสดาบฟันฉัน ฉันหลับตาแน่นปี๋
"หยุดน่ะ!!!!!!!!!"เสียงของเอสดังไปทั้วทำให้เจ้าคนที่กำลังจะฟันฉันล้มลงไปกองกับพื้นทันที ตามมาด้วยฉันทีืกำลังจะสลบแต่ดีที่ดาดันมาทันแล้วฉันก็ไม่รับรู้อะไรอีกเลย
"อือ~ "ฉันค่อยๆ ปรือตาขึ้นช้าๆ ก่อนจะสะดุ้งแล้วหันไม่มองรอบๆ ทันที
เห็นลูฟี่กำลังนอนร้องไห้ เอสกำลังกะโตนอะไรอยู่ก็ไม่รู้ แล้วก็มีคำถามผึดขึ้นมาในหัว ซาโบ
"ดาดัน ซาโบ! ซาโบหล่ะ!!!"เขาหน้าเศร้าแล้วพูดว่า…
"ซาโบเขา…"ในตอนนั้นเองเหมือนฟ้าผ่าลงมาใส่อกฉัน ฉันยกมือขึ้นมาปิดปากหยาดน้ำตาค่อยๆ ไหลรินลงมาไม่ขาดสายนี่ฉันมัวทำอะไรอยู่ทำไมถึง…
"ฮึก ฮือฮือๆ… ฮึก"แต่เมื่อฉันนึกขึ้นได้ก็รีบปากน้ำตาทิ้งทันทีแล้วลุกเดินไปหาเอสและลูฟี่
"นี่ลูฟี่นายจะ ฮึก ร้องไปจนถึงไหน่กัน!!! ร้องไปซาโบก็ไม่กลับมาแล้ว นายเอส ฮึก ถ้าแก้แค้นแล้วคิดว่าซาโบจะดีใจรึไง!!! พวกนายลืมไปแล้วรึไงกันว่าเราสัญญาอะไรกันไว้ พวกเราจะมุ่งหน้าสู่ทะเลเป็นโจรสลัด เพราะงั้น ฮึก เพราะงั้นพวกเราจะต้องแข็งแกร่งขึ้นเพื่อที่จะต้องปกป้องคนสำคัญ ถ้าพวกนายยังมัวทำตัวปัญญอ่อนไร่สาระแบบนี้หล่ะ จะไปปกป้องใครได้!!! ฉันไม่อยากเสียใครไปเหมือนกับ ฮึก ซาโบอีก ฮึก"
"นี่ยัยบ้า บอกคนอื่นไม่ให้ร้องไห้ไม่ใช้รึไง แล้วเธอจะร้องไห้ทำไมเนี่ย"เอสพูดพรางแก้เชือดจากต้นไม้แล้วเดินมาทางฉัน ลูฟี่ก็ลุกออกมาจากที่นอนมาเหมือนกัน
"ฮึก ฮือๆ พวกเราจะต้องแข็งแกร่งขึ้น!!!"
"โอ้วววว!!!"
…………………………………………………………………………………………………………………… …………………………………
ประกาศๆ จากไรต์ ตอนนี้อาจจะรวบรัดตัดตอนไปหน่อยเด้อ เพราะไรต์ดันเรียงลำดัยเหตุการณ์ผิดไป เพราะงั้นขอแบบรวดเดียวเลยเดัอ อาจจะไม่เหมือนเนื้อเรืีองจริง ยังไงก็ขออภัยอย่างสุดซึ่ง เพราะมัวแต่ลง fic naruto เลยไม่ได้มาลง fic onepiece สักที เพราะงั้นเค้าจะพยายามแต่งสลับทั้ง 2 เรื่องอย่างเอาเป็นเอาตาย (ได่ข่าวมาว่ามีคนจะฆ่าหั่นศพไรต์ โอ้มายยยย!!!!! ได้โปรดอย่าทำไรต์เลย พอสอบเส็จก็ไปจำศีล เอ้ย! ถือศึลต่อไม่ค่อยมีเวลา อะเหอะๆๆ /หัวเรอะแห้งๆ) [ไม่ต้องมาอ้างเลยเฟ้ย!!!!!/กระโดดสกายคิกใส่] โกเมนาไซ้!!! Orz
ความคิดเห็น