คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Strawberry 00:Prologue
Strawberry 00:
Prologue
เรื่องราวทั้งหมดเริ่มขึ้นในเช้าวันอาทิตย์ เวลาประมาณ9โมง59นาที49วินาที(มันประมาณตรงไหนวะ) เอ้อ....เอาเป็นว่าเรื่องเวลาไม่สำคัญหรอก จริงๆแล้วมันเป็นเช้าที่สดใสมากในอเมริกา ฟ้าโปร่ง ลมเย็นสบาย ยิ่งแถบรัฐที่มีแต่ป่าล้อมรอบอย่างฐานบัญชาการลับฝ่ายอเมริกาของวองโกเล่ในตอนนี้ ทุกอย่างยิ่งเงียบสงบ ผู้คนในฐานทัพยิ้มแย้มแจ่มใส ทุกคนดีจะมีความสุขกับบรรยากาศสงบสุข(อันหาได้ยากยิ่ง)ของฐานทัพแห่งนี้
ไม่สิ....’เกือบ’ทุกคน
เด็กสาวร่างค่อนข้างเล็ก(เตี้ย)เมื่อเทียบกับเด็กรุ่นเดียวกันยืนเอามือไขว้หลังอย่างประหม่าๆพลางโยกตัวเล่นไปมาเบาๆเหมือนคนไม่มีอะไรจะทำ ดวงตาสองสีหลุบลงต่ำ ไม่ยอมสบตากับคนอายุมากกว่าที่นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานมะฮอกกะนีเบื้องหน้าเธอ รู้อยู่เต็มอกว่าสาเหตุที่ถูกเรียกมาพบผู้บัญชาการสูงสุดของฐานทัพคืออะไร...ถึงจะไม่อยากยอมรับมันซักเท่าไหร่นักก็เถอะ
แว่วเสียงขยับตัวของคนเบื้องหน้าเบาๆตามมาด้วยเสียงถอนหายใจอย่างระอา “ปิแอร์ ลี?”
“....ค่ะ” เธองึมงำตอบในลำคอ ในใจกำลังนึกค่อนขอดคนตรงหน้าที่ทำตัวเป็นทางการนักทั้งๆที่เขาคือคนที่เธอเรียกว่า ‘พ่อ’ แท้ๆ...เอ่อ จริงๆเขาเป็นแค่พ่อเลี้ยงเธอเท่านั้นแหละ แต่เขาก็เลี้ยงเธอมาจนโตเป็นควาย...อะแฮ่ม...โตมาได้ขนาดนี้น่ะนะ เพราะฉะนั้นถ้าจะเรียกว่าเธอสนิทกับเขาจนเหมือนพ่อแท้ๆก็คงจะไม่เกินจริงเท่าไหร่นักหรอก
“รู้ตัวสินะว่าทำไมถึงถูกเรียกมานี่” เสียงทุ้มต่ำพูดต่อไปฉุดเธอให้หลุดจากห้วงความคิดเรื่อยเปื่อยของตัวเอง ปิแอร์เผลอเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าอ่อนล้า(ปนระอา)ของอีกฝ่ายตรงๆ ขณะที่ชายร่างสูงถอนหายใจเฮือกแล้วหยิบกระดาษปึกใหญ่ขึ้นมาถือ
“ฆ่าคนที่ไม่ได้อยู่ในรายชื่อไป35คน....เกือบวางระเบิดตึกเอมไพร์เสตทเพื่อฆ่าคนเพียงคนเดียว....ทำแจกันล้ำค่าของท่านรุ่นที่9ตกแตก...”
“เฮ้ยๆ อันหลังนี่เป้บอกแล้วนะว่าไม่ได้ทำ”
“....ระเบิดฐานทัพไปครึ่งฐาน”
“โอเค...อันนี้ทำ”
แฟรงค์แทบจะตบหัวตัวเองแตกตายตามด้วยเอาคอตัวเองไปให้สควอโล่เชือดซักสิบรอบ โทษฐานเลี้ยงปิแอร์มาดี....เกินไปหน่อย เขาเก็บเธอมาเลี้ยงตั้งแต่ยังเด็ก และปลูกฝังให้เธอเป็นทั้งนักฆ่าและนักสะกดรอยตามที่เพอร์เฟ็ค ซึ่งเขาก็ต้องยอมรับว่าเธอทำงานได้ดีจริงๆ ผลงานส่วนมากของเธอทำให้เขาค่อนข้างภูมิใจ เสียแต่ว่าบางทีเด็กคนนี้ก็ทำอะไรบ้าพลังและเอามันส์เกินไปหน่อย....เรื่องนี้แฟรงค์ยกให้เป็นความผิดของฮอร์โมนวัยรุ่นละกัน เลยก่อความเดือดร้อนเล็กๆน้อยๆ(?)ให้คนอื่นๆอยู่เนืองๆ
“โอเค เอาเป็นว่าพ่อพูดแค่นี้ละกัน” คนเป็นพ่อเลี้ยงถอนหายใจเฮือกพลางวางปึกกระดาษลงขณะที่สาวน้อยเจ้าของดวงตาสองสีเลิกคิ้วน้อยๆ อย่าบอกนะว่าทั้งปึกนั่นเป็นรายงานพฤติกรรมของเธอน่ะ? “ที่พ่ออยากจะพูดจริงๆก็คือ...เป้” น้ำเสียงของเขาฟังดูจริงจังขึ้นมาทันที “รู้ตัวสินะว่าก่อเรื่องไปเยอะมาก”
เด็กสาวไม่ตอบ แต่หลบตา หัวเราะแหะๆแล้วยกมือเกาจมูกแก้เก้อ
ชายหนุ่มถอนหายใจอีกรอบ “พ่อจะถือว่าเธอรู้ตัวละกัน...” เขาว่า “ไม่กี่วันมานี้รุ่นที่9ท่านเพิ่งติดต่อพ่อมา ดูเหมือนท่านจะได้อ่านรายงานพฤติกรรมของลูก” แฟรงค์แกล้งทำเป็นไม่เห็นสีหน้าช็อคสุดกู่ของลูกสาวแล้วพูดต่อ “ยังดีที่ท่านไม่โกรธกับเรื่องที่ลูกก่อไว้ แต่ท่านมีคำสั่งโดยตรงมา....ให้ย้ายลูกไปประจำการที่วาเรียแทน”
ปิแอร์ยืนโง่ไปเกือบหนึ่งนาทีเต็ม วาเรีย? หน่วยนักฆ่านั่นอ่ะนะ? ที่เขาว่ากันว่ามีแต่พวกไม่ปกตินั่นน่ะนะ? เอ้อ...จริงๆเธอก็ไม่ปกติเหมือนกันนั่นแหละ เพียงแต่ว่า....เฮ้ย พูดจริงดิ? เธอนึกว่าจะโดนรุ่นที่9จับถ่วงน้ำโทษฐานระเบิดฐานทัพซะอีก
“....นี่เป้หูฝาดรึพ่อจำผิด?”
“ไม่ใช่ทั้งสองอย่างนั่นแหละยัยหนูเอ้ย....” ท่านผบ.ชักจะปวดหัวกับลูกสาวตัวเองตุ้บๆ “นี่เป็นคำสั่งโดยตรงที่พ่อได้มาจากรุ่นที่9...ท่านว่าบางทีถ้าส่งลูกไปอยู่วาเรียปัญหาอาจน้อยกว่านี้” ท่อนหลังเขาแอบพยักหน้าแสดงความเห็นด้วยกับตัวเองเบาๆโดยที่เด็กสาวไม่ทันสังเกต(เพราะมัวแต่ก้มหน้าหัวเราะแหะๆอยู่) “ท่านว่าจะย้ายลูกไปภายในวันเสาร์นี้ เตรียมตัวจัดกระเป๋าให้พร้อมด้วยล่ะ”
“รับทราบค่ะ” เธอยกมือขึ้นตะเบ๊ะ กึ่งล้อเลียนคุณพ่อผบ.ก่อนจะหันหลังเดินออกไป
“อ้อ...มีอีกเรื่องนึง” เสียงเรียกไล่หลังมาทำให้เด็กสาวชะงักฝีเท้า “ท่านรุ่นที่9ฝากของมาให้ลูก ท่านกำชับมาว่าให้ลูกหาคนในวาเรียที่มีของที่ว่านี่เหมือนกัน คนๆนั้นจะเป็นคู่หูของลูก”
ปิแอร์เลิกคิ้ว และแม้จะรู้สึกตงิดๆกับโทนเสียงประหลาดๆเหมือนอึดอัดปนขำของคนเป็นพ่อ เธอก็ยอมย้อนกลับไปรับของที่ว่านั้นแต่โดยดี
แต่วินาทีต่อมาเมื่อเด็กสาวก้มลงมองของที่นอนแอ้งแม้งอยู่บนโต๊ะทำงานของพ่อเลี้ยง เธอถึงกับชะงักกึก ดวงตาสองสีกระพริบปริบๆ พลางหยิบไอ้เจ้าวัตถุดังกล่าวขึ้นมา...พลิกซ้ายพลิกขวาเพื่อให้แน่ใจว่าเธอไม่ได้ตาฝาดไป
นี่น่ะเหรอของที่รุ่นที่9ส่งมาให้เธอ?
“....เสื้อลายสตรอเบอรี่....”
ส่งบทนำไปปป ย้ากกกกก!!! #อะไรของมัน
ตอนหน้าจะเอาออริของทุกคนออกมาให้ได้มากที่สุดนะคะ อาจจะได้ไม่ครบแต่จะพยายามค่าTvT\
ขอบคุณทุกๆคนที่ส่งออริมาจอยมากเลยน้า8D
ขอตัวไปปั่นบท1ก่อนล่ะ บับบายยยย
ความคิดเห็น