ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2: เรียนรู้
“เราจะให้พวกคุณมาเป็น ‘เอ็กโซซิส’ ค่ะ”
“เฮ้ยๆ!!!อย่าให้มันมากไปนะไอ้หนู!!!!พวกเราเป็นใครเธอรู้รึเปล่า!?!”
อากอนถามเธออย่างเดือดดาลพลางตีสีหน้าโกรธเสียเต็มประดา ส่วนรุยนั้นก็ยืนอยู่เฉยๆเพื่อจะรอฟังเหตุผลจากเด็กน้อยผมสีน้ำตาล ‘ไนท์’ไม่สนท่าทีที่อากอนโกรธเธอเลยซักนิด ทำให้ชายผมเดธร็อคโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ เขาใช้ขาซ้ายเตะเข้าไปที่ใบหน้าของเธอ แต่ว่า…เด็กคนนั้นกลับใช้แขนแค่ข้างเดียวหยุดขาของอากอนไว้
หมับ…!!!
“อ๊ะ!?!”
“คอนโง อากอนแห่งชินริวจินาคา ปี2 รันนิ่งแบ็ค ผู้มีอิมพัลการตอบสนองที่รวดเร็ว…”
“!?”
“ฮาบาชิระ รุย แห่งโซคุงาคุคาเมเลี่ยน ปี2 เป็นไลน์แบ็คเกอร์”
“…ฮึ….”
“และ ฮิรุม่า โยอิจิ แห่งเดมอนเดวิลแบ็ทส์ ปี2 ควอเตอร์แบ็ค”
“…”
เธอไล่เรียงลำดับของทั้ง3พลางปล่อยมือออกจากขาของชายผมเดธร็อค อากอนตะลึงค้างแล้วคิดว่า
‘เด็กนี่มัน…อะไรกัน!?!’
ครั้นซักพักไนท์ก็เดินไปทางหน้าต่างอย่างรวดเร็ว ฮิรุม่าถอยห่างเว้นระยะออกมาเหมือนกับว่าเขารู้สึกไม่ดีกับเด็กคนนี้เอาซะเลย…
ตึง…!!!
“ห้องคนไข้ห้ามเปิดหน้าต่างนะคะ…”
“ชิ…เรื่องมากกันจริงๆ”
“นั่งก่อนเถอะค่ะ…เดี๋ยวจะเล่าเรื่องสำคัญให้ฟังนะคะ”
เธอพูดอย่างเย็นชาแล้วจึงเดินออกไปจากห้องช้าๆ ปล่อยให้พวกฮิรุม่านั่งรออย่างงุนงง
“เรื่องอะไรกันนะ?”
“มันคงจะไม่สำคัญหรอกมั้ง~~~”
“พูดแบบนั้นเดี๋ยวก็โดนเด็กนั่นตบปากหรอก…”
“หา~~!!!อย่างกับว่าแกเคยโดนมาแล้วงั้นแหล่ะ เจ้าจิ้งเหลนสวะ!”
“เพราะฉันกับแฝดนายเคยโดนแล้วน่ะสิ~ฉันถึงได้เตือนนายไงล่ะ”
“…เคยเจอกันมาก่อนแล้วหรอ ฮาบาชิระ?”
“แน่นอน…”
รุยตอบ ชายผมดำนอนลงบนเตียงคนไข้ก่อนที่จะหัวเราะอย่างอารมณ์ดี ฮิรุม่าและอากอนงุนงงเล็กน้อยในหัวของพวกเขาตอนนี้มีแต่เครื่องหมายปริศนาที่อยากรู้มากมาย รุยจึงลุกขึ้นนั่งขัดสมาธก่อนที่จะอธิบายว่า
“ฉันน่ะเป็น ‘เอ็กโซซิส’ ก่อนพวกนายอีกนะ…”
“ห๊า!!!!!”
“จะร้องทำไมกัน…พวกนายนี่ไม่เคยรู้อะไรเลยรึไงว้า~~”
“ใครมันจะไปตรัสรู้ฟระ!!!!!!”
อากอนตะโกนใส่รุยอย่างโมโห แต่ชายผมดำนั้นกลับแกล้งทำไม่ได้ยิน เขาแกล้งแคะหูเพื่อเหมือนกับจะบอกอากอนว่า
‘โทษนะไม่ได้ยิน…พูดใหม่สิ~~’
ฮิรุม่านั้นก็นั่งเงียบๆจนกระทั่งไนท์เดินเข้ามากับชายอีกสองคน อุนซุยและหนุ่มลึกลับผมสีแดงยาวประบ่า หน้ากากของแฟนท่อมที่ชายคนนั้นใส่ทำให้รู้ว่าชายคนนี้เป็นผู้ดีจากตระกูลใดตระกูลหนึ่งแน่ๆ อากอนเปิดฉากพูดด้วยเสียงโหวกเหวกโวยวายทันทีว่า
“อุนซุย!!!!!!!!แกมาทำอะไรที่นี่!!!”
“เอ๋…ก็มาตามปกติน่ะ”
“ปกติหรอ!?!มิน่าล่ะกลับดึกทุกวันเลยเดี๋ยวนี้!!!!!”
“…โจ๊คเกอร์ ปกติฉันกลับกี่โมงหรอ?”
“4โมงตรง…ก็ปกตินี่ครับ”
ชายผมแดงพูดบ้าง ฮิรุม่าสงสัยเล็กน้อยจึงเอ่ยถามชายคนนั้นว่า
“นายเป็นใคร?”
“เอ๋…?ผมหรอ?”
“เออ…”
“ผมโจ๊คเกอร์ เนียร์ราวด์ ครับ”
ชายคนนั้นแนะนำตัว เขาโค้งเล็กน้อยทำให้ฮิรุม่ารู้ทันทีว่าต้องถูกสอนมาดีแน่ๆ ครั้นซักพักโจ๊คเกอร์ก็เริ่มถามคำถามใส่พวกเขาบ้างว่า
“แล้วพวกคุณมาที่นี่ทำไมกันครับ?”
“มาเรอะ!?!ฉันคงอยากมาหรอกนะ อยู่ๆฉันก็โดนผู้หญิงคนนึงตบฉันสลบแล้วตื่นขึ้นมาเจ้าจิ้งเหลนนี่ก็นั่งเฝ้าฉันอยู่แล้วน่ะ!!!”
“ส่วนฉันรู้สึกว่าจ้องตาคนๆนึงแล้วก็ฟุบลงไปเลยน่ะ”
“ผมสีทองยาวถึงกลางหลัง ดวงตาสีน้ำเงินอ่อนใช่มั้ยครับ?”
“นั่นแหล่ะ!!!!!!!!”
อากอนพูดออกมาอย่างโหวกเหวก ไนท์ถึงกับต้องอุดหูแล้วเดินไปไปตบปากอากอนอย่างแรง
เพี๊ยะ!
“โอ๊ย!!!เจ็บนะเฟ้ยยัยเด็กผี!!”
“ห้องคนไข้น้าพี่ก้อน~”
“พี่ก้อน?”
“จะบอกว่า คนๆนั้นน่ะคือคนอันตราย และที่พวกพี่เจอน่ะไม่ใช่แค่นั้น”
“พลังของคนๆนั้นค่อนข้างสูง… พวกคุณถ้าหากยังไม่ได้เป็นเอ็กโซซิสก็ทำอะไรไม่ได้หรอกครับ”
“เราขอเสนอให้พวกพี่มาเป็นเอ็กโซซิสแบบพี่รุยคิและพวกเราไง…”
อากอนไม่ยอมน้อยหน้าแฝดพี่ของตน เขารีบยอมรับข้อเสนอทันที แต่ฮิรุม่ากลับตอบไปว่า
“…ฉันไม่สนใจ…” จบตอนที่2/โปรดติดตามตอนต่อไป
***********************************************************
โอ๊ย~~เซ็งจังแฮะ ฟิคนี้น่าจะมาพร้อมมาโมรินา
ช่างเหอะ เดี๋ยวก็โผล่เอง เอาพระเอกไว้ก่อน(หึ=_,=)
***********************************************************
โอ๊ย~~เซ็งจังแฮะ ฟิคนี้น่าจะมาพร้อมมาโมรินา
ช่างเหอะ เดี๋ยวก็โผล่เอง เอาพระเอกไว้ก่อน(หึ=_,=)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น