คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Zef-ric
“จะ จุก...!”
“อะไรของเจ้าเนี่ยริค!? พวกเรายังต้องข้ามเขาไปอีกลูกกว่าจะหนีพ้นนะ!”ฮ็อกซ์เวิร์ธคู่พันธสัญญาของข้าแทบจะลงมาตีข้าแรงๆเพราะพวกเราอยู่ระหว่างหลบหนีหมาล่าเนื้อของพวกเลือดบริสุทธิ์ ทำไมต้องหนี?เพราะพวกมันได้แมลงหวี่ตัวไหนไปกระซิบก็ไม่รู้น่ะสิว่าข้าออกมาหายุทธศาสตร์วางกองพลของข้า
แต่ช่างมัน ตอนนี้พวกเราก็ทิ้งระยะห่างมาได้ไกลอยู่— เสียก็แต่จู่ๆข้าก็ปวดท้อง!
มันปวดเหมือนจะเป็นจะตายยังไงก็ไม่รู้!
“ฮะ ฮ็อกซ์— หะ หาที่พักก่อนได้มั้ย...”
“เราไม่มีเวลานะ!ต้องเข้าไปกบดานที่แดนปิศาจแล้วค่อยพูดกัน!”
แต่ข้าจุก!ข้าอยากอ้วก!
ข้านั่งคู้ตัวขดเป็นกุ้ง ในท้องปวดมวนอยู่ข้างใน เกิดความรู้สึกเหมือนมีอะไรดันกระเพาะข้าให้อยากอาเจียนของที่เพิ่งกินไปเมื่อมื้อที่แล้วออกมาเสียให้หมด ที่แย่กว่านั้นคือข้ารู้สึกเหมือนมีอะไรขยับอยู่ในท้องน้อยของข้า!!
อะไรวะเนี่ย!!
“ชิ...อ่ะ ตรงนั้นพอจะมีโพรงไม้ให้หลบ”แวมไพร์นั่นพูดก่อนจะเริ่มพยุงข้าขึ้นอย่างยากลำบาก แม้ส่วนสูงไม่ค่อยต่างกันมากแต่ว่ากล้ามเนื้อข้ามีเยอะกว่าเขาเสียอีก “ทนหน่อยนะริค...”
แปร๊บ
“อึ๊ก!”แค่ก้าวขายังลำบากเลย ข้าต้องเดินหนีบขาตัวเองอย่างช่วยไม่ได้แล้วพยายามไสตัวไปข้างหน้าจนในที่สุดก็มาหลบในโพรงนั้นสำเร็จ
เหนื่อยอย่างบอกไม่ถูก ข้าสำรอกอาหารออกมาเล็กน้อยจนหน้ามืดข้าก็หลับไปในโพรงนั้นทั้งคืน ลำบากฮ็อกซ์เวิร์ธต้องคอยเฝ้ายามให้พร้อมกับติดต่อเจ้าชายเอลเมซที่ออกมาเที่ยวรอบนอกเพื่อมาพาข้ากลับเข้าทางโลกปิศาจ
ช็อคที่สุดคือหลังข้าถูกพามาที่ห้องพักและเอลเมซใช้วิชาหมอ(ที่เรียนมาบ้าง)ตรวจ...
เจ้านั่นทำหน้าอิหลักอิเหลื่อก่อนจะให้ฮ็อกซ์เวิร์ธไปตามราชา “เจ้า— นี่ออกไปทั้งสภาพเงี้ยเนี่ยนะ?”
“เจ้าหมายความว่าไง เอล?”
“เจ้าท้องไข่สองใบเจ้าออกไปซ่าทำไมข้างนอก!!ทำไมไม่อยู่แต่ในวังวะ!!”
พรูดดดดดดดดดดด!!!!!!!
“ขะ ข้าท้อง!? ได้ไง!? แล้วไข่สองใบนี่มันอะไร ถะ ถึงข้าท้องก็ต้องออกลูกเป็น—...”
เอลเมซยกมือปางห้ามญาติ “เจ้าเป็นมังกร พ่อข้าเป็นมังกร มังกรมังกร ออกลูกเป็นอะไรล่ะ”
“เป็นมังกรไง”
“อีห่า! หมายถึงมังกรเอากับมังกรมึงก็ต้องได้ลูกเป็นไข่มังกรแล้วค่อยโตเป็นมังกรสิโว้ยยยยยยยยยยยย”
แล้วข้าจะไปรู้กับเจ้ามั้ยเล่า ข้าไม่เคยมีลูกโว้ย!!!
ข้าอยากโวยวายกลับใส่เจ้าเด็กบ้าเอลที่นิสัยหยาบคายเหมือนกัน แต่ข้าก็พยายามตั้งสติให้ใจเย็นเพราะเด็กนี่เป็นอย่างนี้ของเขาอยู่แล้ว ข้าไม่ควรจะโกรธอะไรเอาตอนนี้
สักพักข้าก็รู้สึกเหมือนในท้องน้อยข้าบิดตัวอีกครั้งจนต้องจิกปลายเท้าลงกับเตียง “อึ่ก”
“...เสียว?”
“มะ ไม่รู้ มัน เจ็บๆ...ตะ แต่ก็...”
“น่าห่วงแล้วว่ะนะ”เจ้าชายเกาแก้มตัวเอง “ประวัติการแพทย์เกี่ยวกับมังกรได้มังกรเนี่ยจะว่าหาง่ายก็ง่ายจะว่าหายากก็ยากนะ ยิ่งฝ่ายหนึ่งเป็นเทพฝ่ายหนึ่งเป็นมารยิ่งงมไม่ค่อยเจอ— แต่มีเรื่องเล่าเหมือนกันว่าตอนคลอดฝ่ายเทพที่ตั้งครรภ์จะมีอาการแปลกๆ”
ข้ากอดผ้าห่มแน่เลิกคิ้ว “ปะ แปลกในแง่ไหน...”
...ข้าเห็นเอลเมฆเหงื่อตกแล้วหยิบสาราณุกรมเล่มใหญ่มาเปิดหน้าที่คั่นไว้พร้อมกับใส่แว่นประจำตัว ไล่นิ้วไปตามบรรทัดอ่านตัวเล็กในภาษาของปิศาจแล้วก็พูดขึ้น
“ในช่วงตกไข่ของมังกรเทพที่สมสู่กับมังกรมาร ระยะเดือนที่3จะออกไข่จากช่องคลอดแต่การคลอดนั้นจะไปกระตุ้นฮอร์โมนเพศจนทำให้เกิดอารมณ์ตัณหาขึ้นระหว่างคลอด ที่เป็นเช่นนั้นเพราะเทพนั้นควบคุมพลังราคะจากปิศาจที่อยู่ในตัวเองไม่ได้น่ะเอง”
อะ อะไรนะ
เอล เอล...เอลเจ้าเปิดหนังสือผิดเล่มแน่ๆ ข้ามั่นใจมาก!
“อย่าทำหน้างั้นดิ ตอนนี้เจ้าเองก็ยอมรับไม่ใช่หรอว่าระหว่างไข่ในนั้นกระดิกไปมาเจ้าก็เสียวๆ”
อึ่ก...
มัน ไม่ใช่สักหน่อย!เปล่านะ! หน้าข้าเห่อร้อนอย่างบอกไม่ถูก กอดจิกผ้าห่ม ทำในสิ่งที่ข้าไม่เคยได้เป็น “มันเจ็บ ไม่ได้เสียว...แล้วแบบนี้ เวลาคลอด ข้าก็ต้องเจ็บมากๆน่ะสิ”
“ตอนคลอดในตัวเจ้าจะผลิตน้ำเลี้ยงออกมา คลอดง่ายกว่าพวกมนุษย์เยอะ...ไข่ก็ขนาดประมาณไข่นกกระทาได้มั้งสามเดือน อาจจะใหญ่กว่าสักสองสามกำปั้น”
เอลลลลลลลลลลลลลลลลล!!!!!!!!!!!!!!
“เฮ้ย หมอพูดด้วยดีๆนะ ฟังแล้วก็ยอมรับเถอะ”พร้อมกับกอดอกยิ้มแสยะเยาะข้า
“เจ้าเป็นทนาย”
“ใช่ ทนายที่เรียนโทเสริมเป็นหมอ”เก๊กอย่างภาคภูมิใจฝุดๆ
เหี้ยเอลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล!!!!!!!!!!!!!!
ความคิดเห็น