เทใจรัก...นายตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

'ว้าว...นี่แหละคือสิ่งที่ฉันใฝ่ฝันมาตลอด'

ฉันรองตะโกนกึกก้องอย่างยินดีอยู่ภายในใจ    นี่คือสิ่งที่ฉันต้องการจะทำมานาน
ถึงแม้ว่า มันจะเป็นเรื่องปกติธรรมดา ที่แสนจะธรรมดาของใครบางคนก็เถอะ

...........วันนี้ เป็นวันแรกของการปิดเทอม อากาศวันนี้ช่างแสนจะสบาย ไม่ได้ร้อนและหนาวจนเกินไปเหมือนในทุกๆวัน 

'อ้า...แม้แต่ฟ้าก็ช่างเป็นใจให้เราจริงๆ หึหึ'

ฉัน ฮันโซมี หรือจะรียกสั้นๆว่า โซมี ก็ไม่ผิดกติกาแต่อย่างใด ส่วนเรื่องที่ทำให้ฉันดีใจขนาดนี้น่ะหรอ ก็ฉันขอที่บ้านออกมาทำงานพิเศษน่ะสิ  แล้วการขอครั้งที่ สองร้อยกว่าๆ ของฉันก็ประสบความสำเร็จล่ะ

วันนี้ฉันก็ลยออกมา เซอร์เวย์ ดูที่สมัครงานซะหน่อยล่ะ เอาป็น เซ็นเตอร์ ฮอลล์ ที่อยู่ใกล้บ้านละกันสะดวกดี
ฉันว่าฉันเลือกที่จะทำในร้านอาหารดีกว่าพราะว่า มันหมาะกับฉันและก็เป็นสิ่งที่ฉันน่ะชอบมากเลยล่ะ
.........ใช่ ฉันน่ะเป็นคนที่ชอบกินมากที่สุดเลยล่ะ แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ฉันอ้วนหรอกนะ เหอะฉันน่ะเป็นพวกสูง ยาว เข่าดี นะจ๊ะ 

แต่ว่า...ปัญหาของฉันในตอนนี้ก็คือ แล้วฉันจะไปสมัครงานที่ร้านไหนดีล่ะ ก็ไอ้เซ็นเตอร์ ฮอลล์ นี่มันเล็กๆ ซะที่ไหนล่ะ ร้านอาหารก็ออกจะมีกันตั้งเยอะแยะนี่นา

'อืม...งั้นก็วัดจากความชอบของฉันลยละกันละน๊า'

และขาก็ไวเท่าความคิด เมื่อพาร่างกายของฉันมาหยุดอยู่ที่หน้าร้านอาหารแห่งหนึ่ง

'อ้า...ใช่แล้วล่ะ ยังไงก็ต้องเป็นที่นี่อยู่แล้วล่ะ "ร้านอาหารซองจู"'

ร้านนี้ถึงแม้ว่าจะป็นร้านอาหารเกาหลีธรรมดาๆ ก็เถอะ แต่ก็เป็นที่นิยมในหมู่นักเรียนลยล่ะ เพราะว่าทั้งรสชาติที่แสนจะอร่อย ราคาก็ถูก แถมบรรยากาศก็ดีอีกต่างหาก

"เฮือก........เฮ้อ" ฉันสูดลมหายใจแล้วปล่อยออกมาเพื่อป็นการเรียกกำลังใจให้ตัวเอง

'สู้ๆ..โซมี..สู้ๆ' ฉันปลอบใจตัวเองและเดินตัวตรง อย่างมาดมั่น เข้าไปในร้าน

"ร้านอาหารซองจู  สวัสดีค่ะ มา......"

"อ่ะ..เอ่อ เปล่าค่ะ" ฉันรีบพูดขึ้นมาก่อนที่พี่สาวคนนี้จะข้าใจผิดกันไปใหญ่

"คือว่า หนูจะมาสมัครงานน่ะค่ะ"

"อ๋อ ค่ะ รอสักครู่นะคะ" พี่สาวคนสวยพยักหน้าอย่างข้าใจ แล้วก้มหาอะไรอย่างที่ใต้โต๊ะเคาน์เตอร์หน้าร้าน

"นี่ค่ะ เดี๋ยวน้องไปกรอกรายละเอียดด้านโน้นนะคะ" พี่สาวคนสวยกล่าวพร้อมกับยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งมาให้และชี้มือไปยังมุมเล็กๆ ด้านข้างของเคาน์ตอร์

อืมมมมม....'ชื่อ นามสกุล อายุ เพศ  แหมชื่อชั้นนี่มันไม่ระบุเพศ รึไงนะ' ฉันนั่งบ่นอยู่ในเหมือนคนเป็นโรคจิต   แบบฟอร์มที่ไหนมันก็เหมือนกันหมดนั่นแหละยัยบ้า
เอาล่ะน๊า เสร็จสักที ฉันก็ลยลุกกลับไปหาพี่สาวคนเดิมอีกครั้ง

"เสร็จแล้วค่า" ฉันส่งใบสมัครพร้อมเอกสารต่างๆให้ไป

"อืม....เรียบร้อยนะคะ งั้นนั่งรอสัมภาษณ์สักครู่นะคะ"พี่สาวยิ้มให้ฉันอย่างใจดี  ฉันก็เลยจำเป็นที่จะต้องยิ้มกลับไป (เพราะปกติน่ะ ฉันไม่ค่อยยิ้มให้ใครง่ายๆ นะ ไม่ใช่ว่าฉันยิ่งหรอกนะ แต่พราะว่ากลัวจะไทหัวใจใครต่อใครละลายน่ะสิ -.-)  แต่มันก็เป็นรอยยิ้มที่ช่างห้งแล้งเหลือเกินก็เพราะว่า ไอ้คำว่าสมภาษณ์นี่แหละ ที่มาทำให้หัวใจฉันหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม  ล้วฉันก็ต้องซมซานพาร่างที่บอบชำกลับมานั่งที่เดิม

'ง่า...สัมภาษณ์หรอ' นั่นสิฉันลืมรื่องนี้ไปซะสนิทเลย


******------------------*******----------------********----------------