คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2
ตอนที่ 2
รถคันหรูเคลื่อนตัวมาจอดรเทียบบันไดหน้าคฤหาสน์จามจุรี อย่างนุ่มนวล คนรถวิ่งลงจากรถมาเปิดประตูในเจ้านายอีกคนของบ้านทันที ร่างสูงใหญ่ก้าวลงจากรถด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเพราะการกลับบ้านเกิดเป็นสิ่งที่ใครๆก็ใฝ่ฝันรวมทั้งเขาด้วย
“ตาใหญ่ มาแล้วหรือลูกแม่คิดถึงเรามากเลยนะ กลับมาคราวนี้ตัวหนาขึ้นนะ”คุณหญิงมาลัยยิ้มรับลูกชายคนโต คุณใหญ่ หรือ โตโน่ยิ้มตอบอาแขนรับร่างน้อยของมารดามากอดไว้ด้วยความคิดถึง
สายตามกริบเหลือบไปเห็นร่างสูงไม่แพ้เขากำลังยิ้มให้ข้างๆสนหรือน้องชายคนรอง โตโน่ยิ้มให้เขามาเพื่อการนี้โดยเฉพาะ ถัดจากน้องชายคนเล็กก็เป็นผู้ชายหน้าหวาน น่าเอ็นดู ยิ้มยิ้มแฉ่งให้มองปราดเดียวก็รู้ว่าคือใคร หลานของแม่นั้นเอง
“คิดถึงว่ะพี่”สนดึงร่างของพี่คนโตมากอด แล้วปล่อย ตามประสาคนขี้เล่น
“เหมือนกัน มาคราวนี้นายไม่เหงาแล้วนะ”โตโน่สวนกลับเพราะสนโทรมาบ่นว่าเหงาบ่อยๆ ร่างสูงเคลื่อนร่างมายืนตรงหน้าน้องคนเล็ก ซึ้งเหมือนจะต่างจากพวกด้วยนิสัยเป็นผู้นำ และถูกเลี้ยงในกรอบที่พ่อของพวกเขาตีไว้ให้เสมอเลยไม่กล้าทำอะไรเหมือนพี่ชายคนอื่นๆนัก และนี่คงเป็นเหตุผลของการไม่กล้าเปิดเผยความรู้สึกให้ใครรู้
“สบายดีนะพี่โน่”สั้นๆง่ายๆนี่และคุณชายนภัทร ทุกคนในบ้านไม่ค่อยกล้าเข้ามาสุงสิงด้วย โตโน่เลยทำได้แค่พยักหน้า แล้วเลื่อนสายตาไปหาคนตัวเล็กที่สุด
“ไงเราไหนบอกว่าพี่กลับมาครั้งนี้ จะตัวใหญ่ขึ้นไง”โตโน่หันมากวนประสาทกับริท เลยโดนค้อนวงใหญ่จากคนโดนกวน
“ใครบอกว่าไม่ใหญ่ริทตัวใหญ่ขึ้นตั้งเยอะ”
“ไหนๆถ้าตัวใหญ่ขึ้นจริงมากอดที”วงแขนหนากางออกรับร่างเล็กมาสู่อ้อมกอดทันที
อาหารเย็นเริ่มของครอบครัวเล็กๆเริ่มขึ้น ในวันนั้น ครอบครัวกลับมาสมบูรณ์อีกครั้งถึงจะขาดเสาหลักของบ้านไปก็ตาม
“เกรซเป็นไงบ้างพี่”สนเปิดหัวข้อสนทนา
“ก็เรื่อยๆ”โตโน่บอกความเป็นไปของแฟนสาวที่อยู่ต่างประเทศ
“เรื่อยๆคืออะไร คบเรื่อยๆหรอ”
“อือ”
“เมื่อไหร่จะแต่งสักทีว่ะ”
“เกรซยังเรียนไม่จบ”โตโน่พูด รวบช้อน ยกน้ำขึ้นดื่มจนหมดแก้ว
“วันหลังพาน้องมาหาแม่บ้างนะลูก”มาลัยเอ่ยขึ้นบ้าง
“อีกนานครับเกรซยังไม่พร้อมผมว่าคุณแม่ลองถามเอากับตาสนดูสิ”พี่ใหญ่ของบ้านโยนงานหนักไปให้น้องชายคนรอง อย่างที่รู้กัน สนเป็นคนรักสนุกไม่จริงจังกับใครคบไปเรื่อย ไม่ผูกมัดและเป็นเรื่องที่ยากสำหรับการหาตัวจริงมาอยู่ข้างกลาย
“อย่างเลยครับผมคงอีกนาน ลองถามนายกันดูสิ”พี่คนรองโยนให้น้องคนเล็กซึ้งกำลังกินข้าวในจานของตัวเองแต่จำต้องยุติการกินเพราะกินไม่ลงเสียแล้ว
“ผมไม่คิดจะมี ขอตัวนะครับ”พูดจบร่างสูงของกันก็เคลื่อนย้ายไปชั้นสองของบ้านไม่ฟังหน้าฟังหลัง ทำไมจะต้องมีในเมื่อมีไปแล้วก็มีแต่เจ็บและลืมไม่ได้ถึงทรมานอย่างทุกวันนี้
“คุณกัน คุณกัน นี่ คุณกัน หยุด!!! เดินนะ!!!”เสียงไม่พึงประสงค์จะได้ยินออกคำสั่งเสียงไม่ดังมากนักเจ้าของชื่อหยุดเดินสักพักแต่ก็เดินต่อ ริทเลยต้องวิ่งตาม
“โอ๊ย ผมบอกให้หยุดไง คุณทำแบบนี้ได้ยังไงไม่มีมารยาท”เสียงตำนิแบบไม่เกรงใจดังขึ้นเป็นระยะๆ จนคนโดนว่าปาวๆต้องหยุด แล้วหันกลับมาเอาเรื่องคนด่าเขาฉอดๆ
“นายนั้นแหละที่ไม่มีมารยาท ลูกจ้างเขาไม่พูดแบบนี้กับเจ้านายหรอกนะ”
“ผมไม่ใช่ลูกจ้างคุณนี่ผมเลยไม่จำเป็นต้องมีมารยามกับคุณ”
“คุณผู้จัดการ!!!!”เจ้านายคำรามเสียงต่ำเริ่มโมโห
“ครับ”
“ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้”
“ไม่”
“ขอโทษ!”
“ไม่!”
“ฉันบอกให้ขอโทษ”
“ไม่!”ริทกระชากเสียงใส่อีกฝ่ายแล้วหาทางเลี่ยงออกไปจากตรงนี้ เวลาของเขาในบ้านหลังนี้มีมากก็จริงแต่ไม่อยากเสียเวลากับเรื่องปัญญาอ่อน กับคนไม่รู้จักโตเท่าไหร่
“เดี๋ยว คุณจะไปไหนยังไม่ขอโทษฉันเลยนะ”
“อ้าว ผมคิดว่าคุณรู้เรื่องซะอีกผมบอกให้ได้ยินอีกครั้งนะครับ ผมไม่ขอโทษ และก็ปล่อยด้วย”ริทมองมือของเจ้านายจับแขนตัวเองไม่ปล่อย และเหมือนมันจะเพิ่มความแน่นขึ้นเรื่อยๆ
“แต่นายต้องขอโทษถ้าไม่ทำก็ไม่ต้องไป”
“เวลาผมมีมากแต่ผมก็ควรจะใช้ให้เป็นประโยชน์ไม่ควรปล่อยเวลามาทะเลาะกับคนไม่รู้จักโตแบบคุณ” ผู้จัดการบ้านสะบัดแขนออกจากการกอบกุมจนได้รับอิสระแล้วเดินลงไปข้างล่าง ปล่อยให้คนไม่รู้จักโตยืนกระฟัดกระเฟียดอยู่หน้าห้องของตัวเอง
“สักวันนายได้เจอฉันแน่!”
“ริทมานี่หน่อยสิจ๊ะ”มาลัยเรียกเสียงหวาน ริทไม่ใช่ลูกแต่ก็เหมือนลูกเธอรักและเอ็นดูริทไม่ต่างจากลูกคนอื่นๆ แต่ผิดแค่สายเลือดเท่านั้น นาทีแรกที่ได้ทารกน้อยมาสู่อ้อมกอดเธอก็รู้ได้ทันทีว่าเด็กคนนี้ต้องเป็นลูกของเธอแต่เกิดผิดท้องเท่านั้นเอง
“ครับ”
“แม่ฝากอาหารพวกนี้ไปให้กันหน่อยได้ไหม”
“เอ่อ”ริททำหน้าอิดออด ไม่เหมือนครั้งก่อนๆ เพราะเมื่อคืนเพิ่งจะเปิดศึกกับกันไปมาดๆ และฝ่ายนั้นยังไม่ชำระแค้นกับเขาเลยถ้าไปตอนนี้ เวลานี้ ชีวิตของริทจะเหลือรอดออกจากบริษัทไหม
“ทำไมละหรือว่าไม่สบาย”
“ปะ เปล่าครับคือ ว่า คือ”
“ถ้าไม่เป็นอะไรทำไมถึงไปไม่ได้ละหรือว่าทะเลาะอะไรกับกันหรอ”
“เปล่าครับ ริทแค่รู้สึกว่า ให้คนอื่นไปแทนก็ได้เพราะวันนี้ริทอยากอยู่คุมคนที่จะเอาต้นไม้มาลงใหม่”ถึงจะเห็นการอ้างเหตุผลแบบข้างๆขู่ๆแต่มันก็พอจะมีมูลฐานน่าเชื่อถือพอที่จะไม่ให้ได้พบหน้ากันตอนนี้
“โอเคจ๊ะๆ”มาลัยกำลังจะเรียกสาวใช้คนสินทแต่บังเอิญว่าน้อยวิ่งเข้ามาก่อน
“คุณผู้หญิงค่ะ เมื่อกี้คุณเล็กโทรมาค่ะบอกว่าเอาข้าวกลางวันมาให้หน่อย กำชับให้คุณริทเป็นคนเอามา”เหมือนความหวังเล็กๆพังทลายลงไปกับตาเพราะประโยคเมื่อกี้ ริททรงตัวแทบไม่ไหว ตายแน่คราวนี้ ซวยแน่ เล่นวางระเบิดลงลูกใหญ่ขนาดนั้น ผลตอบแทนจะกลับมาเป็นยังไงเนี้ย
###
ฝากอ่านนะค่ะ^___^ ... เรื่องนี้เป็นเรื่องสุดท้ายที่ปอนจะอัฟให้จบนะค่ะ ฝากหน่อยๆๆๆ รักรีดเดอร์ทุกคนนะ มัวฟฟฟฟฟฟ
ความคิดเห็น