คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : -Chapter 10-
ายหน้า อาย มีแ่ำนี้เ็มในหัวผมไปหม เมื่อวานนายทำไปไ้ไห้ะบยอน ไปอเาหน้าโ้ๆไม่พอยัะไปยอมรับอี อ๊า ะบ้าาย ะบอยอูีไหมเนี่ย โอยๆๆ
นั่นือวามิั้แ่ื่นเ้ามาแล้วั้สิอะไรๆไ้ วันนี้ผมรีบออาห้ออนโมาบริษัทอย่าเ้าเนื่อาไม่มีวามล้าพอที่ะสู้หน้าอีน แผน็ยัไม่มี ไอ้อยาไ้็อยา ใระไปิละวะว่าานยอละรู้ โอ้ย
ร่าเล็นั่มวิ้วอยู่ในร้านาแฟอบริษัท นนที่ามมาอที่ะอมยิ้มไม่ไ้
“สวัสีรับ ุเลา”เสียทุ้มเอ่ยนั่นทำให้นถูเรียสะุ้หลุออาภวั์และหันไปมอ
“อะ อ้าว สวัสี านยอล” ถามว่าผม็อไหมอบเลยว่ามา นั่ิอยู่ีๆอีน็โผล่มาเลยไม่ทันให้เรียมใอะไรเลย ายยาริๆ านยอลไ้แ่ยิ้มและเินไปนั่ร้ามับแบฮยอนโยไม่บอล่าว นถูมอึรีบยาแฟึ้นื่มพร้อมเสมอทาอื่นเป็นารแ้อาารประหม่า
“ออมาไม่รอผมเลยนะรับ”านยอลเอ่ยทำรายวามเียบ
“ะ ็เห็นเมื่อืนนอนึ็เลยอยาให้นอนเยอะๆนะ ฮะ ฮะฮ่าๆ”ผมวาาแฟและอบอีฝ่ายไป่อนะ้มหน้า
“ไม่้อเร็นานั้น็ไ้ ….นิรับ”านยอลเอ่ย่อนะยื่นหน้าไปยิ้มให้อีฝ่ายหวัะแล้อีฝ่ายและ็ไ้ผล้วยเมื่อนัวเล็หน้าแและรีบยาแฟื่มลบเลื่อน
“ผมรอูแผนแบอยู่นะรับ ผ่อนลายๆ”านยอลลุึ้นเ็มวามสู่อนะเอามือบไหล่แบฮยอนที่ัวแ็ถื่อไปเรียบร้อยและเินออาร้านไปทิ้ให้นัวเล็ำแ้วาแฟในมือแน่น หนอย เยาะเย้ยันไปแล้ว ูาท่าทาสนุเลยสิท่า ไม่้อเรเรใมันละ รู้ัุบยอนนนี้น้อยไปเสียแล้ว !!
ว่าแล้ว็วาแ้วาแฟเสียั เินปึปัทำหน้าั่วร้ายออาร้านไป นนในร้านที่แอบมออสยอับท่าทานั้นไม่ไ้
ไ้! เี๋ยวเอัน!! านยอล!!! นายะ้อลานเ่ามาหาบยอนนนี้!!
หึหึหึหึ ทำไมหัวเราะร้ายนะหรอ ็อนนี้ผมอ้าออมาื้อ้าวให้านยอลหน่ะสิ ปิะฝาพวพนัานไปื้อานนี้อลุยเอ หลัาื้อ้าวพร้อมาแฟใหุ้ประธานเรียบร้อย็มานั่รอหนทาแห่วามสำเร็ พู่ายๆ็เรื่อมือนั่นเอ
“อ้าว แบ ไม่เอันนานเลยนะเว้ย” เสียหวานเอ่ยึ้นพร้อมารปราัวอเ้าอเสียที่เินมานั่ลร้ามแบฮยอน
“อ้าว พี่ลู่ สวัสีรับ”แบฮยอนเอ่ยทัทายลับไปพร้อมโ้เล็น้อย
“เออๆ มีไรให้ให้่วยว่ามา”
“หึหึหึ” ผมยิ้มั่วร้ายนพี่ลู่มอหน้าผมอย่าสสัย่อนที่ะเล่าเรื่อทั้หมให้ฟั
“โหย แบ เอาี้เลยหรอวะ ู่วยมึไ้นะเว้ย แ่….” นถูวานอร้อให้่วยเอ่ยึ้นมาอย่าน่าสสัย
“แ่….”
“้อเพื่อูุนึ็อยาัับแฟนูแบบนี้มานานละ”
“โอยเรื่อแ่นี้ สบายๆ ีุ่นี่พร้อม่าย”ผมเอ่ยึ้น่อนที่พวเราะลและหัวเราะอย่าั่วร้ายในร้านันสอน
หึหึหึหึหึ
อนนี้ผม็ลับมาบริษัทเรียบร้อยพร้อมับอุปร์และวิทยายุทธที่พี่ลู่สอนผมมา
ั้นแรผม้อหลอให้เหยื่อายใ
“อ่า านยาัเลย” ผมสบถับัวเอเบาๆะนั่ทำานอยู่ในห้อแ่ัพอให้นที่ำรำแหน่ประธานไ้ยินละมั้เพราะอีฝ่ายมอมาเพียเล็น้อย
“านยอลเอาาแฟไรป่ะ แบว่าะลไปพัหน่อยอะ”ผมเอ่ยถามผู้ที่เป็นเ้านาย และท่าทาแผนะไปไ้ี้วยสิ
“เอา อเมริาโน่ร้อน ไปพัให้โอเ่อนแล้ว่อยมาทำ่อ็ไ้”านยอลอบมา่อนะวุ่นับานัวเอ่อ
อ้าวววว ี้เ้าทาป๋าบยอนิรับ ียิ้มอย่ามีวามสุ่อนะลไปื้อาแฟให้ัวเอและานยอลอย่าอารม์ี
ั้นที่สอใส่สูรลับบับอาเฮียพี่ลู่
ผมยืนอยู่ที่ที่โ๊ะหน้าห้อทำาน่อนที่ะเปิแ้วาแฟอานยอลแล้วใส่สูรลับบับอาเฮียพี่ลู่ลไป พี่ลู่บอว่าให้ใส่อนลาวันรึ่นึ อนเย็นอีรึ่นึ แ่ทำไีละผมื้อมาสามุ้วยสิ ุนึให้พี่ลู่สอุเอาไว้เพื่อใ้เอ ใส่เลยวนึละัน อีวไว้อนเย็น หึ ปาร์านยอล
หลัาปรุเสร็สรรพ็นำไปส่่อให้านยอลสุน่ารัอผม หึหึ
“อะ อย่าลืม่าาแฟ้วยละ” ส่ให้เสร็็เินลับไปนั่โ๊ะทำานั่เิม
ั้นที่สามรอเวลา
“านยอลแบหนาวอะอปรับแอร์นะ” ผมเอ่ยึ้นอีฝ่าย่อนที่ะเินไปที่รีโมทแอร์
“รับ ไ้ๆ”อีฝ่ายอบลับโยไม่เยหน้า
“เอาสูทผมไปใส่้วยิ หนาวไม่ใ่หรอ”
หืมม ว่าแล้ว้อสุภาพบุรุษีสะ้วย ไม่้อเสียแรเยอะ
“อ่อ อบุมาเลยนะานยอล” เินไปเอาสูทพร้อมยิ้มให้เป็นารอบุเล็น้อยแล้วลับมานั่ห่มสูทอย่าสบายใที่โ๊ะทำาน
“แบ ร้อนอะ เร่แอร์หน่อยไ้ป่ะ”านยอลเอ่ยึ้นมา่อนะปลระุมเม็บนสอเม็
อ๋าาา นไ้ปิิริยาอบสนอีริๆ หมอบยอนปลื้มมาๆเลยรับ
“แบหนาวอะ โอเๆ แ่ไม่เป็นไรานยอลร้อนสินะ” มันยัไม่ถึุรับุประธาน เลาไม่ยอม่ายๆหรอนะ
“เอ้ย ไม่เป็นไรรับ ผมทนไ้ๆ”านยอลอบลับพร้อมหอบเล็น้อย
“อ่อ อบุนะ” แอบยิ้มในใอย่ามีวามสุ นี่ละน้า ้อเสียอานยอล นิสัยีไปริๆ
ุๆนี้ทุนสสัยสินะ ว่าทำไม ว่าใส่อะไรลไปในนั้น บยอนะแ้ให้ทราบเอ ผมปรึษาับพี่ลู่ พี่รหัสาโรเรียนเ่าผมเอ ผมมีไร็ะปรึษาพี่เาลอแหละแถมพี่เายัเป็นเภสัรอี่าหา พี่ลู่็เลยแนะนำ บาสิ่บาอย่าให้มาเพื่อทำให้แผนอผมสำเร็นั่นือ สูรลับบับอาเฮียพี่ลู่ พู่ายๆะเป็นยาเพิ่มสมรรถภาพละมั้ที่พี่แิ้นมาเอ มันไม่อันรายหรอ พี่แบปริาเอมาเลยนะ ผมหวัว่าอย่านั้น แ่พี่แเยบอว่าเยใ้แลวไ้ผลีริๆนะ
ผ่านไป 1 ั่วโม
ผมหันไปมอร่าสูที่วบำแหน่เ้านายที่สภาพอนนี้อหัวเราะไม่ไ้ ท่าทาะร้อนนเหื่อเ็มัวเลย าระุมที่ปลสอเม็ลายเป็นสามเม็ ไหนะหอบเหนื่อยเหมือนไปวิ่มาอี โอยย อโทษนะานยอลแ่อยาเห็นแผนแบไม่ใ่หรอ หืม
“อะ รีโมทแอร์ แบเริ่มร้อนแล้วเหมือนัน” ว่าแล้ว็ส่รีโมทพร้อมืนสูทให้านยอลนอนนี้ัวผมเหลือเพียเสื้อเิ๊บาๆที่มีเหื่อเล็น้อยส่ผลให้เสื้อเิ๊อผมบาและแนบเนื้อเ้าไปอี
วันนี้ผมิว่า ุผมสามารถัารานยอลไ้แน่นอน าเ็อุส่าห์หาแบบรัรูปมาแล้วเสื้อ็พยายามหาัวเล็ๆมาใส่ นี่ถ้าไม่พิศวาศอะไร้วย็ไม่รู้ะพูว่าไแล้วนะ าย้านอะ แ่ไม่เป็นอย่านั้นหรอ ระหว่าที่ผมำลัะลับไปนั่ที่เิม ็แอบลอบมอานยอล เห็นอีฝ่ายลืนน้ำลายและนั่นทำให้แบฮยอนียิ้มอย่ามีวามสุ่อนะเินไปนั่ที่ัวเอเพื่อทำาน่อ
มันยัไม่ถึเวลา ปาร์านยอล
วันนี้ทั้วันผม็เหนื่อยไปับารยั่วานยอลเล่นๆ ท่าทาอีฝ่ายปลปล่อยไม่ไ้เพราะทำานอยู่แถมานวันนี้็เยอะ้วยสิ ผม็ยัทำหน้าที่ผมไปเรื่อยๆและมัน็ไ้ผลี้วยสิ เหมือนับปูพรมแไว้อย่าไรอย่านั้น
อนนี้็เวลา 19:00 น.
านยอลยัทำานไม่เสร็เลย หน้าที่อเลาืออะไร ทำาแฟให้เ้านายินสิรับ โถ่วๆ
“านยอล านเหลืออีเยอะไหมอะ?”ผมลุึ้นเินไปหาานยอลพร้อมถามอีฝ่าย
“อะ อีสัพั” อีฝ่ายอบอ้อมแอ้ม
“านยอลไหวไหม เหื่อเ็มัวเลย” ว่าแล้วแบฮยอน็เอามือไปนาบรหน้าผาเหมือนวัไ้แ่านยอลสะุ้เล็น้อย่อนะปัมือออ ปิิริยาอบรับนั้นทำให้แบฮยอนอมยิ้มอย่าร่าเริ่อนะเินออาห้อไปพร้อมประโยว่า
“เี๋ยวไปื้อน้ำับนมมาให้นะ”
อนนี้ผม็ลมาื้อให้ามำสั่ออีฝ่าย(?) ไม่ใ่หรอ มันเป็นารยัเยียอผมเอสะมาว่า ็้อามแผนแบบเิมละนะ ผมเอายาอพี่ลู่ใส่ไปในวน้ำื่มอานยอล อีฝ่ายไม่สสัยว่าทำไมเปิว เพราะปิ ผมเปิให้เสร็สรรพ รู้สึโีัเลยน้า เมื่อผสมเสร็ ็นำไปให้ว่าทีุ่พ่อ เพื่อให้แผนสมบูร์
ผมเินึ้นมา ถึห้อพร้อมวัถุิบสำัและนำไปส่ให้ับานยอล
“อะ านยอล ้าวับน้ำ”นำไปวารหน้านัวสูพร้อมับยานออให้
“ทำานมาทั้วันแล้ว พั่อน็ไ้” แบฮยอนียิ้มให้อีฝ่าย
านยอลยิ้มรับพร้อมรับอมาินโยที่วามิอานยอลือแบฮยอนเป็นห่วแ่หารู้ไม่ว่าวามริแล้วมันไม่ใ่อย่านั้นเลย ัวานยอลเอ็อยาลับบ้านะายอยู่แล้ว หลัาินเสร็็ทำาน่ออีเล็น้อย็เป็นอันเสร็
“ลับห้อันเถอะ” านยอลเอ่ยพร้อมับเินล่วหน้าอย่ารีบร้อน
แบฮยอนยิ้มและเินามอย่าอ้อยอิ่ ยามันยัไม่ออฤทธิ์หรอ ะถึห้อพอีแล้ว่อยออฤทธิ์ นี่ะเป็นอเมื่อเ้าสินะ อลั้นมาทั้วันเลยนี่นา หึ
เมื่อึ้นรถเสร็สรรพ านยอล็บอให้นับรถเร่แอร์ให้สุ เพราะเารู้สึร้อนมา เพื่อับอาารอย่านั้น อาารที่เ้าัวรู้ว่าืออะไรและมันทวีุึ้นเรื่อยๆเมื่อเห็นแบฮยอนเพราะะนั้นเา้อรีบลับห้อ่อนที่ไม่มีสิแล้วทำอะไรแบฮยอนสั่อน
“านยอล แบหนาวอะ” นัวเล็ว่าบ่นพร้อมทำท่าทาหนาว พลายับเบียานยอลที่อนนี้แทบะวบุมัวเอไม่อยู่แล้ว
“อ่อ เี๋ยวบอนับให้นะ” ผลสุท้าย็้อบอให้นับรถปรับแอร์เป็นั่เิม นั่นส่ผลให้แบฮยอนียิ้มอย่าน่ารัยั่วยวนอีฝ่าย
หึ ปาร์ านยอล นายมาท้าบยอนนนี้เอนะ
ห้ออนโ
แบฮยอนรีบึ้นมาบนห้อ่อน เา้อัวาไม่ให้านยอลเ้าห้อัวเอเพื่อไปปลปล่อย เา้อให้านยอลทนไม่ไหวน้อมาหาเา
“านยอล” เรียอีฝ่าย้วยเสียที่ิว่าน่ารัและยั่วยวน
“หะ หืม” านยอลที่พึ่เ้าห้อมาใับแบฮยอนที่เรียัวเอ้วยเสียที่เาิว่าน่ารั แ่อนนี้านยอลไม่สน เา้อารที่ะเ้าห้ออัวเอ
“เราะทำนมน่ะ่วยนั่เป็นเพื่อนับรอินไ้ไหม?” ผมเินไปพร้อมเาะแนอีฝ่ายไว้ านยอลสะุ้เล็น้อย นั่นทำให้ผมยิ้มออมาเหมือนไ้รับัยนะ อบรับีมาเลย
“ะ ็ไ้นะ แ่ออาบน้ำ่อนไ้ไหม? ร้อนมาๆเลย”านยอลพูะเร่แอร์ในห้อให้เย็นึ้น
“ไม่เอาิ นะ แบไม่อยาอยู่นเียว นะ านยอลนะ” แบฮยอนพยายามัลูอ้อนอีฝ่ายเ็มที่ทำไมเาะไม่รู้ เาไม่ยอมหรอ
“ะ รับ ็ไ้รับ” ถอนหายใเล็น้อยพร้อมนั่ลบนโฟา
“อบุมาเลยนะานยอล” แบฮยอนแสร้ออีฝ่ายเพื่อให้เห็นว่าีในาไหน นั่นส่ผลให้านยอละั เพราะลิ่นหอมานัวเล็มันยั่วยวนนะสิ
“ไม่เป็นไรรับ แ่นี้เอ”
“เราอไปเปลี่ยนาเแบบนึนะานยอล”แบฮยอนย้มเ้าเล่ห์เมื่อิอะไรออ่อนที่ะรีบวิ่ไปเปลี่ยนาเ
ผ่านไปสัพั
ึ เสียประูเปิ นั่นทำให้านยอลหันไปมอปิ ็พบัน นัวเล็ในเสื้อเิ้ทำานที่เ้าัวใส่ พอมันไม่ไ้ทับใน็ทำให้เห็นายเสื้อที่ยาว ที่แทบะบัาเัวเล็นิเียวที่เ้าัวไปเปลี่ยนออมา ภาพนั้นทำให้สิานยอลแทบไม่อยู่ับเนื้อับัว
“เราใส่ายาวไม่ถนันะ านยอลรอแปปนะ” ว่าแล้ว็ยิบาให้อีฝ่ายและ็เินไปทำนมอย่าอารม์ี เหมือนที่พี่ลู่บอริๆ้วย ้อนุ่สั้นๆโว์าอ่อน นี่สิ แผนเรียให้านยอลบะแ
ระหว่าที่แบฮยอนทำนมไป็แอบเหล่มอานยอล เาเห็นานยอลแอบมอพอเาหันไปอีฝ่าย็รีบหันหน้าไปูทีวีเหมือนเิม ว้า หมูๆละสิ านนี้
ผ่านไปสัพันนำนมมาัแ่ในาน ท่าทาานยอลทำให้แบฮยอนยิ้มไ้เพราะอะไรนะหรอ ็านยอลน่ะ นั่แทบะไม่ิเ้าอี้แถมยัอยเร่แบฮยอน ึ่ปิานยอลไม่เยเร่ แสว่าะไม่ไหวแล้วสินะ โถๆ เ็น้อย
“อะ เสร็แล้ว ลอิมิ”นำแพนเ้หน้าาน่ารัไปวารานยอล่อนะนั่ล้าๆ แล้เป็นลผิัหวะเผลอไปนั่บนัวานยอลแล้ว่อยเยิบนั่บนโฟา้าๆ
“อ้ะ อโทษนะานยอล” แบฮยอนแสร้อโทษ
“มะ ไม่เป็นไรินเถอะ” านยอลบอ่อนะหยิบานมาใล้ัวและัแพนเ้แ่ถูัวา้วยมือใรบานสะ่อน
“ไม่้อ เราป้อนเอ มาๆ”แบฮยอนอาสาะัเอนั่นส่ผลให้้อเยิบเบียานยอลไปอี เพราะานอยู่หน้าอีฝ่ายแถมแนัวเาเอ็สั้น แ่ไม่เป็นไร มันอยู่ในั้นอนแผนอเา เาลอบมอปิิริยาอานยอล นั่นทำให้เายิ้ม
“อะ อ้าม” ัเป็นำพอี่อนะนำแพนเ้ไป่อที่ปาอีฝ่าย ถึานยอละผะเล็น้อยแ่็ยอมิน
“เป็นไ หวานไหม?” ะโหน้าไปถามอีฝ่ายใล้พร้อมยิ้มบาๆส่ผลให้นัวสูเือบวบุมัวเอไม่ไ้
“็ หวานอยู่นะ แ่อร่อย”านยอลเบี่ยหน้าหนีพร้อมอบอย่าอ้อมแอ้ม
หึ เ็น้อยัเลยน้า
แบฮยอนยิ้มว้า่อนที่ะเยิบัวึ้นไปนั่บนัพร้อมเอามือบอบบาอัวเอทั้สอับที่หน้าอีฝ่ายพร้อมูบานยอล ารระทำอย่านั้นทำให้านยอลเบิาว้า่อนะ่อยๆหลับาแล้วปล่อยให้แบยอนนำลิ้นร้อนเ้ามาในโพรปาเา ่อนที่ะเปลี่ยนให้แบฮยอนเป็นฝ่ายรับและเารุลับไปนแบฮยอนันออเพราะาอาาศหายใ่อนะยิ้มเล็น้อย
“แล้วแบละ หวานไหม?” นัวเล็ยิ้มมุมปาเล็น้อยพร้อมับเอาหน้าผานอีฝ่าย
“อะ อื้ม หวะ หวาน” านยอลถึแม้ะมีอารม์มาแ่ไหน แ่็ยัใับท่าทีอแบฮยอน
“ั้นหรอ ั้นินสิ” ยิ้มรับำอบ่อนะประบปาเ้าไปอีรั้ านยอลเมื่อไ้ยินำที่เหมือนอนุา็รุลับอย่าเ็มที่เ่นัน ทั้สอูบันอย่าูื่ม ะมีผละออาันบ้าเพื่อให้พัหายใ
านยอล่อยันแบฮยอนลไปนอนราบับโฟา่อนที่ะันัวเพื่อถอเสื้อ แ่ไม่ทันไรนใ้ร่า็ลุึ้นมาพร้อมถอเสื้อให้
“เ็บแรไว้ทำเถอะ ”ัปาเล็น้อย่อนะถอเสื้อให้อีฝ่าย านยอลถึะใับารระทำแ่็ยิ้มและยอมให้อีฝ่ายถอ ถึะมี้อสสัยแ่เาไม่สนเพราะอารม์มันบัหน้าไปหมแล้ว อัอั้นมาทั้วัน
“ไม่บแ่ยเียวหรอนะ” นัวเล็ถอเสื้ออัวเอบ้าและล้ออนัวสูให้โน้มไปบนโฟาพร้อมันเพื่อ่อาเมื่อรู่ ารระทำและำพูเ่นนี้ทำให้านยอลบะแเป็นที่เรียบร้อย
น้าบนนัวเนียน้าล่าอย่ารุนแรและเร่าร้อนในเวลาเียวัน ฝารอยไว้ที่อาวผุผ่อ
โอ้ยยยยยยยย
แบฮยอนรู้สึเ็บที่ศรีษะ่อนะะลืมาึ้น
“ที่ห้อมีให้นอนไม่นอนมานอนเวลาเวลาาน นิสัยเสียริๆบยอน” เสียเพื่อนัวีอย่ายอูที่ยืนเท้าเอวอยู่้าหน้าเา
“ะ ยอู” แบฮยอนมวิ้วเป็นอย่ามา เมื่อี้แผนเาะสำเร็แล้วนี่นา ับานยอล็เือบะไ้ันแล้ว แ่ไหนู่ๆมาเป็นแบบนี้อะ
“็ูเอนี่แหละ แหม่ นี่ถ้าไม่มาูานานยอล ไม่เห็นมึหลับพริ้มนานี้หรอ านยอล็อีน แบฮยอนหลับ็ไม่ปลุ โอย ทัู้่เลย หุหิ”
ห้ะ อะ อะไรนะ ือ ะ ูหลับหรอ ูฝัน ูละเมอใ่ไหม ? เมื่อี้อะนะ แบฮยอนยิ่้านยอูสสัย
“มึ เป็นไรเปล่าแบ ไม่สบายหรอ?” ยอูถามเมื่อสัเเห็นแบฮยอนแปลๆไป
“ม๊ายยยยยย” ร้อลั่นนทำให้านยอลและยอูสะุ้่อนะ้มหน้าลับโ๊ะทำานัวเอ
“ฝันหรอเรอะ ฮือออ” พึมพำับโ๊ะอย่าโหยหวน
Talkๆ
เฮ่ลโหลลลล
อมพัหน่ะ เลยออัพเลย ฮ่าๆ
หวั NC ันอยู่สินะพวเธอหน่ะ อ ฮ่าๆ โฮะๆ / ยืนหัวเราะอยู่ในมุมมื
ะมีใรับเราไหม?
ป.ล.พรุ่นี้ะมีารแ้ วรรบทวามนิหน่อยับเพิ่มเพลฟิละมั้ 55
ความคิดเห็น