[YulSicXRoyal] ๐๐ Sonovania..เจ้าแห่งสรรพสัตว์ ๐๐

เปิดขายแบบ PDF แล้วจ้า เข้าไปซื้อได้ทางนี้เลยค่ะ 

>>>>SONOVANIA.PDF<<<<

INTRO


ณ โรงเรียนแห่งศาสตร์การดำรงชีวิต การปกครอง ในเมืองโซโนวาเนีย เมืองแห่งสัตว์พิเศษทั้งหลาย
ที่พวกเขาอาศัยอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข เป็นพวกที่มีหน้าที่ดูแลเหล่าสรรพสัตว์และพวกมนุษย์ 



มนุษย์ผู้ซึ่งไม่เคยรู้ว่ามีพวกเขา...สัตว์พิเศษอยู่บนโลกใบนี้


ซึ่งโรงเรียนแห่งนี้ พวกมนุษย์ก็จะไม่เคยเห็นและไม่เคยรู้จักเช่นกัน มันอยู่ในมิติที่เยื้องกันเพียงนิดในป่าของโซโนวาเนีย 
แต่ก็สามารถเข้าถึงกันได้ ซึ่งทุกส่วนของมิติที่เชื่อมกันก็จะมีสัตว์พิเศษคอยเฝ้าดูแลไม่ให้มนุษย์ได้ก้าวเข้ามา


พวกเรามีหน้าที่ดูแลสิ่งมีชีวิตทั้งหมดบนโลก รวมทั้งมนุษย์ที่แยกตัวออกไปด้วย เพราะพวกเขาถือว่าพวกเขาคือสัตว์ประเสริฐ 
ไม่ได้ไร้สมองเหมือนพวกสัตว์สี่เท้าอย่างเราๆ

แต่พวกนั้นหารู้ไม่ ในกลุ่มสัตว์สี่เท้ายังมีพวกเราที่เป็นสัตว์พิเศษ ที่มีมันสมองเทียบเท่ากับพวกมนุษย์หรืออาจจะมากกว่าเสียด้วยซ้ำ 
พวกเราใช้ชีวิตปะปนอยู่กับทุกๆชีวิตในโลกแล้วแต่ว่าเราได้เกิดมาเป็นอะไร เสือ ช้าง ม้า หรืออะไรก็แล้วแต่ 



แต่พวกเรานั้นสามารถกลายร่างเป็นมนุษย์ได้







"แล้วเราเกิดมาเพื่ออะไรคะ"




เด็กๆในห้องเอ่ยถามขึ้นมาอย่างสงสัยในความพิเศษของตัวเอง ทำไมต้องพิเศษกว่าสัตว์ทั่วไป 
ทำไมต้องกลายร่างเป็นมนุษย์ตลอดเวลาที่อยู่ที่โรงเรียนแห่งนี้ แล้วทำไมต้องอยู่ร่วมกับมนุษย์


ทั้งๆที่พวกมนุษย์นั้นแยกตัวออกไปจากพวกเราเอง




"เพราะเราถูกส่งมาให้ดูแลพวกเขาไง"




สัตว์พิเศษ อาจจะเรียกอีกอย่างว่าสัตว์เทวะก็ได้ แต่พวกเขามิอาจหาญเรียกตัวเองแบบนั้น 
พวกเขามีหน้าที่ดูแลสมดุลต่างๆของโลกของสัตว์ให้ปกติสุขไม่ได้สามารถเนรมิตสิ่งต่างๆได้เหมือนพระเจ้า 
ใช้ชีวิตเหมือนกับสัตว์ทั่วไปแล้วแต่สายพันธุ์ของตัวเอง แต่ด้วยพละกำลัง ความสามารถ และสมอง 
อีกทั้งพวกเขาสามารถเข้าใจการสื่อสารของสัตว์ต่างสายพันธุ์กันได้หรือเรียกว่าเข้าใจการสื่อสารของสัตว์ทุกชนิด
พวกเขาจึงมีหน้าที่ตรวจตราและดูแล ไม่ให้สัตว์ทั้งหลายล้ำเส้นกันเอง หรือให้มนุษย์มารุกรานสัตว์จนเกินไป


...นี่คือเหตุผลว่าทำไมสัตว์พิเศษอย่างพวกเขาต้องกลายร่างเป็นมนุษย์ด้วย 



เพราะมนุษย์ก็คือสัตว์เช่นเดียวกัน แต่เพราะพวกเขาอ่อนแอแต่มีความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ และคิดว่าตนนั้นฉลาด 
มีอำนาจเหนือใครๆ พวกเขาจึงรวมตัวและแยกออกไปดำรงชีวิตอยู่ด้วยกันเอง ปกครองกันเอง สัตว์พิเศษอย่างพวกเขา
จึงต้องเข้าไปใช้ชีวิตอยู่กับพวกมนุษย์เพื่อเรียนรู้ความเป็นอยู่และคอยดูแลไม่ให้มนุษย์นั้นรุกรานพวกสัตว์มากเกินไป




ห่วงโซ่อาหารพวกเขาเข้าใจดี เพราะพวกเขาที่เป็นสัตว์พิเศษก็ต้องออกล่าเพื่อดำรงอยู่เช่นกัน 
แต่หากพวกสัตว์เข้าไปในพื้นที่ของมนุษย์หรือมนุษย์ออกล่าพวกสัตว์จนมากเกินไป พวกเขาก็มีหน้าที่คอยปกป้อง
และทำให้สมดุลนั้นอยู่ในภาวะปกติที่สุด





"พูดง่ายๆก็คือ เราก็มีหน้าที่ดูแลพวกสิ่งมีชีวิตทั้งหมดในโลกนั่นแหละ แล้วที่เราต้องเรียนหนังสือ
ก็เพราะว่าเรานั้นพิเศษกว่าพวกมนุษย์ไงล่ะ เราต้องเรียนรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับสัตว์ในโลก แล้วพวกเราในที่นี้
ก็ต้องมีคนที่ขึ้นไปเป็นเจ้าแห่งสัตว์เพื่อปกครองโซโนวาเนียของเราต่อไปเช่นกัน"



"แล้วจะรู้ได้ไงคะอาจารย์ ว่าใครจะเป็นเจ้าแห่งสัตว์"


เด็กสาวหัวเหม่งช่างสงสัยที่เอ่ยถามตลอดเวลาขณะที่อาจารย์สอน



"ความจริงเราก็น่าจะรู้กันอยู่แล้ว เพราะผู้นั้นก็ถูกเลือกเอาไว้แล้วล่ะ แต่ก็ต้องถูกยอมรับจากพวกเราด้วยใช่ไหมล่ะ 
แต่ว่ามันก็ไม่แน่เสมอไป เราจึงต้องเรียนรู้เพื่อเผื่อว่าวันนึงเราจะต้องขึ้นไปเป็นใหญ่คอยดูแลประชากรของเรา 
หากว่าผู้ถูกเลือกตายไปหรือไม่ถูกยอมรับ"


"แล้วอาจารย์รู้ไหมคะว่าใครถูกเลือก"




"อืม..ปกติเราจะต้องรู้นะ เพราะความโดดเด่นและความเป็นผู้นำมันจะออกมาให้เราเห็นตอนที่มาเรียนกันที่นี่ล่ะ 
แต่ปีนี้ท่านเจ้าแห่งสัตว์ไม่เคยบอกไว้เลย ส่วนใหญ่คนที่จะขึ้นปกครองคนต่อไปก็จะเป็นลูกหลานของผู้ปกครองคนเก่าใช่ไหมล่ะ 
แต่ว่ารุ่นของท่านผู้นี้มันมีปัญหานิดหน่อย ก็เลยยังบอกไม่ได้ว่าลูกของเขาอยู่ที่ไหน และเป็นใคร"



เด็กๆในห้องเรียนก็สงสัยกันใหญ่ว่าผู้นั้นจะเป็นใคร อยู่ที่ไหน แล้วมีปัญหาอะไรถึงยังบอกไม่ได้








"เห้อ ปวดหัวเป็นบ้า ประวัติอะไรก็ไม่รู้ งงจริงๆ"



ยุนอาวัยสิบห้าเดินบ่นออกมาจากห้องเรียนด้วยความเบื่อหน่าย นี่เป็นวันแรกที่เขาได้เข้ามาเรียนในที่แห่งนี้ 
ปกติยุนอาและพี่ของเขาจะศึกษาอยู่ที่เมืองมนุษย์ แต่ตอนนี้พวกเขาอายุสิบห้าปีบริบูรณ์ ป้าของเขาจึงพาเข้ามาในโซโนวาเนีย




"....."




"นี่พี่ยูล...ไม่แสดงความคิดเห็นหน่อยเหรอ"





ควอน ยูริ พี่ของยุนอา ทั้งสองเป็นแฝดกัน แต่เกิดจากไข่คนละใบ สีผิวจึงแตกต่างกันอยู่นิดหน่อย
เขาเดินหาววอดๆเพราะเพิ่งตื่นจากวิชาเรียนเมื่อกี้ ซึ่งเขาไม่ได้ฟังเลยแม้แต่น้อย แฝดคู่นี้ต่างกันมากถึงมากที่สุด


ยูริเป็นพวกขี้เกียจ ชอบอยู่เงียบๆ รักสันโดษ แต่ชอบคิดอะไรอยู่ในหัวตลอดเวลา ยกเว้นตอนที่เขาหลับ 
การคิดวิเคราะห์นั้นถือว่าดีเยี่ยม แต่ถูกบดบังด้วยความรักในการนอนของเขา...ส่วนยุนอาเป็นพวกขี้สงสัย ถามทุกอย่างที่อยากรู้ 
แต่สุดท้ายแล้วก็ไม่เข้าใจ บ่นว่าปวดหัวทุกที ต้องคอยให้พี่สาวอธิบายซ้ำให้ตลอด เขาเป็นคนร่าเริง ชอบเข้าสังคม จึงมีเพื่อนเยอะแยะ



"แกไม่เข้าใจแล้วจะไปถามอาจารย์เขาทำไมล่ะ"


"อ่าว...พี่เมาขี้ตาเปล่าเนี่ย เพราะไม่เข้าใจ ถึงได้ถามไง"



ร่างสูงเหยียดแขนกางออกบิดขี้เกียจอย่างสุดๆ หาวออกมาเสียงดังยาวเหมือนแมวน้อยขี้เกียจไม่มีผิด



"แง้ววว~...ง่ายๆเลยนะยุน...พี่ไม่ได้ฟัง ฮะๆๆ"




แม่ววว~ ยุนอาร้องครางออกมาอย่างเซ็งในอารมณ์ พี่ของเขาไม่เคยตั้งใจเรียนเลย ตั้งแต่อยู่ที่เมืองมนุษย์แล้ว 
เอาแต่นอนตลอด แต่พอสอบทฤษฎีหรือปฏิบัติดันทำได้ทุกที แต่ว่าเขานี่สิ ตั้งใจแทบตายกว่าจะผ่านมันไปได้




"อาจารย์บอกว่ารุ่นเรามีเจ้าแห่งสัตว์คนใหม่ด้วยล่ะ..แต่ยังไม่รู้ว่าเป็นใคร ลูกของเจ้าแห่งสัตว์หายตัวไปตั้งแต่เกิด 
แต่ว่ายังอยู่แน่นอน จารย์บอก"




"ก็คงมีปัญหาอะไรของเขาล่ะมั้ง เราจะไปรู้ได้อย่างไร เพิ่งจะเข้ามาที่เมืองนี้ไม่กี่วัน แต่เห็นได้ยินพวกป้าๆสิงโต
เพื่อนป้าฮโยของเราคุยกันว่าเจ้าแห่งสัตว์คนนี้มีภรรยาเป็นเสือน่ะทั้งๆที่เขาเป็นสิงโต แล้วก็ให้กำเนิดลูกที่เกิดจากสองสายพันธุ์ 
ช่วงนั้นพวกสัตว์ยังไม่ยอมรับสัตว์ข้ามสายพันธุ์ ก็เลยต้องพาไปซ่อนน่ะ"





...คิดเหมือนฉันไหม? พี่ฉันมันเอาเวลาไหนไปแอบฟังชาวบ้านเขานะ ฉันพบปะผู้คนเยอะกว่าพี่ตั้งเยอะ แต่ไม่เคยรู้อะไรมากกว่าเลย




"แต่เดี๋ยวนี้พวกสัตว์แปลกๆก็มีเยอะแล้วนี่ กลายพันธุ์ไปตามการเวลา เดี๋ยวก็คงกลับมาแล้วล่ะ เอ้..จะเป็นเราได้บ้างหรือเปล่านะ ฮะๆๆ"



"ฝันไปเถอะ เราก็แค่แมวน้อยธรรมดา จะไปปกครองใครได้..พวกเจ้าแห่งสัตว์ส่วนใหญ่ก็จะพวก สิงโต เสือ หรือพวกหมาป่า 
แล้วแต่เมืองต่างๆ ยิ่งโซโนวาเนียคือเมืองหลัก เจ้าแห่งสัตว์ที่นี่ก็ใหญ่ที่สุด จะเป็นแมวอย่างเราได้อย่างไร"