สาวใสแอบไฮโซ กะนายเนิร์ดสุดเท่

เบื่อโว้ย!!  คือคำจำกัดความของฉันในตอนนี้ได้เป็นอย่างดี -*- จะอะไรสะอีกหละกับการที่ต้องมาติดแหง่กอยู่ที่หอในช่วงเทศกาลปีใหม่ที่ใครๆก็ต่างพาไปฉลองกัน จะกับเพื่อนหรือกับแฟนก็ตามที่เถอะ 

            และที่เซ็งอีกอย่างก็การที่ฉันโทรหายัยซิซซี่เพื่อนซี้ และแหล่งที่พักพิง(หอมัน) ยามเที่ยวเตร่เกินเวลาที่จะเข้าไปนอนในหอในได้ โทรหาเป็นสิบแล้วไม่ติดสักกะที ฉันก็เลยติดต่อไปหานายเอกกี้เพื่อนอีกคนในกลุ่มของฉัน ได้รับคำตอบว่า

มือถือมันแบตหมดมั้ง เราก็ยังติดต่อไม่ได้เหมือนกัน เอกกี้ตอบฉันมา พอกระจ่าง

อ่าว แล้วงี้เราจะทำไงอ่ะ สงสัยคงอดไปเค้าดาวกะนายแน่เลยอ่ะ ฉันตอบไป

แป่ว ทำไมอ่ะ มาตอนนี้ยังทันนะเรายังอยู่สยามอยู่

ก็ถ้าไอ้ซิซซี่ไม่มา ฉันก็คงไม่มีที่ซุกหัวนอนตอนกลับมาหละสิ ฉันคิดหนทางการเที่ยวคืนวันที่ 31 ธ.ค. อย่างถ้วนถี่ ฉันไม่ชอบใจหรอกที่เที่ยวสนุก แต่กลับมา ดันหาที่นอนนอนไม่ได้ - -*

แล้วไงไอ้ซิซติดต่อมา เอกจะติดต่อกี้ทันทีเลยหละกันนะ

อืม แต้งมากๆนะ ฉันคงเป็นแม่สายบัวรอเก้อไปแล้ว แหม่ๆๆ อุตส่าห์แต่งตา ทำผมแต่งตัวซะเฉ่งกะเด๊ะ ดันอดไป อีกอย่างตังค์ในกระเป๋าฉันก็เหลือแค่ สามร้อยกว่าบาทเท่านั้นเอง คงพอแค่ค่ารถไปกลับเท่านั้น อารมณ์จะไปเช่าห้องโรงแรมนอนก็ไม่ได้ ก็มันบ่อจี้ง่า ตังค์หมด แม่ไม่ยอมโอนมา เซ็ง และก็นอย เอาว่ะ ปีใหม่ทั้งทีทำหน้าให้มันสดชื่นซะหน่อย อย่างน้อยคืนนี้เพื่อนๆในเอ็มเอสเอ็มก็มาhappy new year กะฉันเพียบหละ ก็ทำไงได้ ก็ฉันมันป๊อบ โห๊ะๆๆ >o<

            ก่อนอื่นฉันขอแนะนำตัวนิดหน่อยนะ เดี๋ยวจะไม่รู้ซะก่อนว่าเรื่องนี้ฉันเป็นนางเอก ^o^

ฉันแพ็กกี้ หรือจะเรียกว่ากี้ก็ได้นะคะ ไม่ว่ากัน เรียนอยู่มหาลัยอันดับสองของประเทศที่มีชื่อเสียงมากๆ เพราะว่ามันสอบเข้ายากมากๆนะสิคะ แต่ฉันก็ไม่ได้เก่งกาจอะไรมากมาย แต่ฉันก็สอบติดมหาลัยแห่งนี้ โห๊ะ ๆ วันที่บอกป๋า กะแม่ ท่านดีใจมากๆ จนน้ำตาไหล เลยหละคะ ทำให้ฉันภูมิใจภาคที่ทำอะไรสักอย่างตอบแทนท่านได้บ้าง ที่ท่านอุตส่าห์เลี้ยงดู แต่เท่านั้นไม่พอ ฉันไม่รู้จะเพราะฟลุคหรือ แอบฉลาดก็ไม่รู้ ฉันก็สอบติด มหาลัยที่มีชื่อเสียงด้านเทคโนโลยีติดอับดับหนึ่งของประเทศติด และก็มหาลัยที่ดังด้านศิลปะติด ด้วยอีกที่หนึ่ง แต่ก็อย่างว่าหละ สองที่หลังคุณแม่ฉันท่านไม่ปลื้มเท่าที่ที่ฉันกำลังเรียนอยู่นี้หรอก ที่แรกที่ฉันบอกไปไงคะ ไม่ธรรมดาด้วยนะ ฉันน่ะเรียนภาคอินเตอร์ด้วยคะ สายด้านเทคโนโลยี ค่าเทอม ค่าหน่วยกิต แพงเหยียบแสนกว่าบาททุกเทอม แต่บ้านฉันก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไรนักหนา แค่พอมีพอกิน พอมีมรดกที่คุณปู่ท่านมอบให้ป๋าฉันก่อนท่านเสียส่วนหนึ่งเลยทำให้เทอมแรกฉันรอดจากการมีเงินจ่ายค่าเทอมไปได้

            ฉันก็ตระหนักอยู่ว่าบ้านฉันนะมันก็ไม่ได้รวยอะไรเหมือนคนอื่นเขา แต่ยังไงฉันก็ไม่มีความจำเป็นต้องบอกฐานะให้ใครรู้นิน่า ว่าฉันไม่ได้รวยอะไรหนักหนา และฉันก็ยังอยากดูดีในหมู่เพื่อนๆอยู่ ภาพของฉันในคณะตอนนี้ก็คือ คุณหนู ที่บางครั้งก็แอบติดดิน( นี้มันชีวิตจริงของฉันมากกว่า 55+) บางครั้งก็สูงศักดิ์ จนไม่มีใครกล้ามาจีบ ( เลยขึ้นคานเลย เฮ้อ -*- ) ไม่ว่าจะยังไงก็ตามแต่ สิ่งหนึ่งที่ฉันไม่เคยfake ก็คือความจริงใจที่ฉันมีให้กับทุกคน ใครดีมาก็ดีตอบ ใครร้ายมา ชิๆ อย่าคิดนะว่าฉันจะยอมได้ง่ายๆ