ภารกิจวุ่นพิชิตใจนายเย็นชา

ลำดับตอนที่ #3 : เริ่มภารกิจ!!! ::[100%]::

ครืดดด!!!! 
  ประตูหน้าบ้านบานใหญ่(ต้องยอมรับว่าใหญ่จริงๆ-0-)เปิดออก รถของคุณแม่ฉันซึ่งขับโดยคุณลุงท่านหนึ่ง(ก็คุณลุงสปีดไวคนเดิมน่ะแหละ- -)
ได้เคลื่อนตัวมาจอดที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง ซึ่งเป็นทรงญี่ปุ่นโบราณ ท่าจะสร้างมาเป็นร้อยๆปีแล้ว เป็นบ้านที่มีแค่ชั้นเดียว แต่ใหญ่มาก บ้านหลังนี้ กินเนื้อที่ไปหลายร้อยตารางวา ที่หลังบ้าน มีสวนหย่อมเล็กๆมีน้ำพุอยู่ตรงกลาง ดูแล้วร่มรื่น
   "เดินชมดูทั่วแล้วใช่มั้ยคะ คุณหนู" 
  สาวรับใช้ของบ้านหลังนี้คนหนึ่งเดินมาทักฉัน ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
   "เอ่อ...อ้อ...ค่ะ กว้างมากเลยนะคะ ^^;" 
  ฉันตอบแบบกล้าๆกลัวๆ ก็แหม เรียกซะเป็นทางการแบบนี้ จะไม่ให้เกร็งได้ไงเล่า - -
   "ก็ไม่เท่าไหร่ไม่ใช่เหรอ ถ้าเทียบกับบ้านของเธอ" 
  จู่ๆเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น คาดว่าเป็นเสียงของเด็กหนุ่มอายุราวๆ 18 ปี แต่เอ๊ะ!...เสียงท่าทางเย็นชาแบบนี้มัน!!!!....
   "เอ่อ...คุณชาย ตื่นเมื่อไหร่คะ ทุกทีจะตื่นสาย แต่วันนี้...เอ่อ..." 
  สาวใช้พูดอย่างรับผิด สงสัยจะกลัวว่าจะโดนด่าเอา เพราะไม่ยอมปฏิบัติ ตามหน้าที่
   "วันนี้มีแขกมาไม่ใช่เหรอ ก็ต้องตื่นแต่เช้ามาต้อยรับหน่อยสิ" 
  เสียงนั้นเย็นชาขึ้นไปอีก ทำให้ฉันขนลุก ฮึ้ย...มะ...หมอนี่ จะทำเสียงแบบนี้อีกนานมั้ยฮึ!!!
   "คะ...ใครน่ะ" 
  แน่ละ เสียงนั่นทำให้ฉันหันกัลบไปมองด้านหลังต้นกำเนิดของเสียง เมื่อฉันหันไป ก็ประจันหน้ากับเจ้าของเสียงทันที คนๆนั้นเป็นชายรูปร่างสูง ผมเหยียดตรงสีน้ำตาลเข้ม แซมด้วยสีทองนิดๆ ซอยประบ่า ช่วยทำให้ ผิวขาวอมชมพูและดวงตาเย็นชาคู่นั้น ดูดีมีรัศมียิ่งขึ้นไปอีก
  ฮ๊ายยยย!!!! อะไรจะหล่อกระชากใจฉันขนาดเน้!!!! ว่าแต่ หมอนี่เป็นใครเนี่ย!!!...
   "จริงสิ มาริน แล้วแขกล่ะ เธอมีหน้าที่ต้อนรับเขาไม่ใช่หรือไง ตอนนี้หายไปไหนซะล่ะ- -" 
  ถึงหน้าตาเขาจะเหมือนไม่รับรู้อะไรซักนิด แต่แววตาของเขาก็เปี่ยมไปด้วยความโมโหอย่างมาก
   "อะ...เอ่อ..." มาริน พูดตะกึกตะกัก 
   "ฉันเนี่ยแหละ แขกของบ้านหลังนี้!!" 
  และก่อนที่มารินจะพูดจบ ฉันก็แทรกเข้าไปเลย ฮึ่ม!!! หมอนี่จะเย็นชาเกินไปแล้วนะ กล้าดียังไง ทั้งๆที่ฉันอยู่หน้านายแล้ว แต่กลับแกล้งทำมองไม่เห็น มันน่าถีบชะมัดเล้ย!!!
   "หึหึ...ขอโทษที่นะ ที่ฉันมองไม่เห็นเธอ 'ยูกิ' พอดีว่าฉันคงสูงไป เอ๊ะ!!! หรือว่าเธอคงเตี้ยไปนะ ฉันเลยมองไม่เห็น " 
  นะ..หนอย!!! หมอนี่มันพูดออกมาได้ยังไง ไม่ให้เกียรติ สุภาพสตรีบ้างเลยนะยะ แต่จะว่าไป ก็จริงอย่าสงที่หมอนั่นพูด เชอะ ก็หมอนั่นมันสูง 180 อัพ แต่ฉันเนี่ยสิ แค่ 174 เอง T^T
   "แล้วนี่นายเป็นใคร รู้จักชื่อฉันได้ยังไง"
  ฉันพูดแบบกัดฟัน ที่จริงแล้วอยากจะตั๊นหน้าหมอนี่ซะให้รู้แล้วรู้รอด
   "ทายสิ ^^* " หมอนั่นพูดพลางเอามือล้วงกระเป็กางเกนยีนส์
  ฮึ้ยเวลาแบบนี้ ยังจะมากวนตีนฉันอีก คอยดูเถอะ ถ้าฉัน อยู่กับนาย 2 ต่อ 2 เมื่อไหร่ฉันจะ...(อย่าคิดลึกค่ะ นางเอกของเรา ไม่ได้หื่น- -)
   "นี่นาย จะบอกรึไม่บอก ถ้าไม่บอกฉันจะไปแล้วนะ" 
  ฉันพูดพลางทำท่าจะเดินหนี แต่ถูกหมอนั่นกันเอาไว้ก่อน
   "ถ้าเธอยังทายไม่ถูก ฉันก็ไม่ให้เธอไป แต่ถ้าเธอทายถูก จะไปไหนก็เชิญ"  
  น้ำเสียงแบบนี้มัน ฮึ้ย กวนประสาทชัดๆ!!! อะฮ้า...ฉันนึกออกแล้ว ว่านายเป็นใคร หึหึ เสร็จฉันแน่...
   "อ๋อ...ฉันรู้แล้วว่านายเป็นใคร"
   "งั้นก็พูดมาสิ"
   "นายคือ...ตัว 'เหี้ย' ใช่มั้ยล่ะ อาแหนะ ทำหน้ายังงี้ใช่แน่ๆเลย"
   "..." เงียบ ไร้เสียงตอบรับจากอีกฝ่าย 555+ ฉันชนะแล้ว หมอนี่หน้าจ๋อยไปแล้วแน่ๆ แต่เอ๊ะ ทั้งๆที่ฉันว่าไปซะขนาดนั้นยัง ทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก  แปลกอยู่นะ เฮือก!!!! หมอนั่นกำลังจ้องตาฉันอย่างกะจะฉีกฉันเป็นชิ้นๆเลยอ้ะ!!! ตะ...แต่ว่า นายมากวนฉันก่อนทำไมล่ะโดนแค่นี้ มันยังน้อยไปนะ (อันที่จริงตอนนี้นางเอกเรากลัวอยู่ค่ะตัวสั่นเลย- -)
   "เอ่อ...คุณชายคะ ดิฉันว่า..." 
   "ไม่ต้องมาริน ไม่เคยมีใครกล้าพูดกับฉันแบบนี้ อย่างงี้ต้องโดนลงโทษใช่มั้ยมาริน ข้อหาที่ 'คนใช้' ด่าเจ้านายน่ะ" 
  ฮะ มะ...หมอนี่ว่าอะไรนะ 'คนใช้' งั้นเหรอ มันจะมากไปหน่อยแล้วมั้ง!!!
   "นี่นาย ฉันไม่ได้มาเพื่อเป็นคนใช้ที่นี่นะ!!!...ฉันชื่อ ฟุจิวาระ ยูกิ จะมาเป็นคนดูแล ของคุณชายที่นี่!!! นายมีสิทธิอะไรมาว่าฉันว่า 'คนใช้' น่ะฮะ!!!"
   "หึหึหึหึ"
  อะไรกันหมอเนี่ย ยังจะมาหัวเราะอีก แล้วท่าทางแสยะยิ้มแบบนั้น มะ...หมายความว่าไงนะ
   "แล้วถ้าจะบอกว่า ฉันเป็นคุณชายของที่นี่ล่ะ"
   "ไม่จริงหรอกมั้ง ท่าทางนายนะ ไม่น่าจะเป็นคุณชายได้หรอก"
  ก็แหงล่ะสิ หมอนี่นะ ใส่เสื้อยืดสีขาวกางเกงยีนส์ ท่าทางซอมซ่อจะตาย
   "เอ่อ...คุณหนูคะ นี่คือคุณ ทาคาฮาชิ โซระ คุณชายของบ้านหลังนี้ค่ะ^^;"
  เมื่อมารินเห็นท่าว่าจะไม่ดี เลยรีบพูดสกัดเอาไว้
   "หา!!!!!0.0 นี่น่ะเหรอ โซระน่ะ"
  ไม่น่าเชื่อ โซระ จะสูงขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ย ไม่ได้เจอกันซะนาน ตั้งแต่งานศพของพี่ซากุระ โซระก็อาละวาดซะจนบ้านจะแตก เลยต้องถูกขังไว้ที่บ้านอีกหลังหนึ่ง ซึ่งอยู่ด้านหลังของบ้านอันใหญ่โตนี้ แล้วหลังจากที่ถูกกักขัง โซระ ก็ไม่เคย ออกมาให้ใครเห็นหน้าอีก แล้วพอเวลาเรียนก็ต้องจ้างครูมาสอนที่บ้าน(อะไรมันจะสบายขนาดเน้ T^T) แถมหล่อขึ้นอีกนะเนี่ย!!!
   "ใช่ ฉัน โซระ แล้วที่เธอด่าฉันว่า 'ตัวเหี้ย' น่ะ รับรองฉันมาคิดบัญชีกับเธอแน่!!!" ว่าแล้วหมอนั่นก็เดินจากไป
   "เอ่อ...คุณหนู ยูกิ คะ เดี๋ยวดิฉันจะพาไปที่พักนะคะ"
  มาริน หันมาพูกกับฉันก่อนจะยกกระเป๋าฉันไป
   "อ๋อ...ค่ะ รบกวนด้วยนะคะ" ฉันว่า แล้วเดินตามมมารินไปอย่างเงียบๆ
  ระหว่างทางที่ฉันเดิน ฉันพบห้องหลายห้อง ที่ประตูทำด้วยกระดาษ แต่แข็งแรง พอเดินไปเรื่อยๆก็ไปเจอกับห้องๆหนึ่งซึ่งเป็นห้องที่แตกต่างจากห้องอื่นๆ เพราะประตูทำด้วยไม้ขนาดใหญ่ และหรูกว่าห้องอื่นๆ ฉันสะดุดตากับห้องนั้นจึงยืนนิ่งไปพักใหญ่
   "เอ่อ...ห้องนั้นเป็นห้องของคุณ โซระน่ะคะ^^"มารินว่า แล้วเดินต่อไป
   "อ่อ...ค่ะ"
   "ถัดไปเป็นห้องของ คุณชายซาคุ นะคะ เราจะใช้ห้องนี้เป็นที่พักของคุณหนู"
   "เอ๋...เป็นของ *พี่ซาคุ ไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมให้ฉันมาใช้ห้องนี้ล่ะ"
   (พี่ซาคุ คือ ทาคาฮาชิ ซาคุ พี่ชายชอง โซระ)
   "อ๋อ...คุณชายซาคุ ไปต่างประเทศเมื่อปีก่อนนี้เอง คาดว่าจะกลับมาพร้อมคุณหญิง ชิชิโกะ น่ะค่ะ" มารินพูดพลางเปิดประตูห้อง แล้ววางกระเป๋าเขาไป
   "เชิญตามสบายนะคะ ถ้ามีอะไรขาดหลือก็เรียกใช้ฉันได้ค่ะ^^"    
มาริน พูด แล้วเดินจากไป ปล่อยให้ฉันอยู่ในห้องนี้คนเดียว
  ห้องนี่ใหญ่มากจนสังเกตุได้ เตียงนอนสีขาวถูกจักอย่างเป็นระเบียบ ทางด้านขวา เป็นโต๊ะหนังสือที่ถูกจัดเรียงไว้อย่างดี ทางด้านซ้ายเป็นตู้เสื้อผ้าไม้โอ๊คอย่างดี ด้านข้างตู้เสื้อผ้าเป็นคล้ายเคานฺเตอร์เตี้ยๆ...บนนั้นมี... รูป??? ฉันเดินเข้าไปไกล้ๆเคาน์เตอร์นั้น พลางยื่นมือไปจับรูปๆหนึ่ง เป็นรูปของพี่ซาคุกับโซระตอนไปเที่ยวที่ฮอกไกโดนี่นา ฮะฮะๆ 2 คนนี้หน้าเหมือนกันจริงๆ แต่ต่างกันที่ พี่ซาคุน่ะจะยิ้มตลอดเวลาแต่โซระน่ะ เฮ้อ...ไม่ยิ้มเลยน่ะสิ - -
   เอาล่ะวันนี้เราก็เหนื่อยมาทั้งวันละ(เหนื่อยกะไอ้ตอนที่เถียงกับโซระน่ะสิ) ว่าแต่ ตอนนี้ โซระ จะเป็นยังไงบ้างล่ะเนี่ย พอโดนฉันด่าเข้าไป ก็นิ่งสนิทเลยแฮะ เฮ้อ...แต่ช่างมันเหอะ หมอนั่น ไม่ชอบเก็บอะไรไปคิดอยู่แล้วนี่นา ฉันรู้จักเขาดี...รู้จักเขาดี...งั้นเหรอ??  
  ว่าแล้วฉันก็เดินไปที่เตียง แล้วจู่ๆตามันก็ปิดโดยไร้สาเหตุ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

สวัสดีค่ะ ตอนนี้ก็มาถึง ตอน3 ละ เมื่อยมากเลย- -
ถ้าเกิดว่าเราควรแก้ไขอะไร ตรงไหนบ้าง หรอเขียนผิด ก็ติเตียนได้นะคะ
เม้นวันละนิดจิตแจ่มใสค่า