กาลครั้งหนึ่งของความรัก(Once love)

ลำดับตอนที่ #4 : ใกล้ชิด25%

ตลอดทางจากที่เกิดเหตุ จนมาถึงหน้าบ้านของเขา ซันได้แต่ครุ่นคิดเรื่องราวต่างๆวนไปวนมา ซ้ำไปซ้ำมา มันยิ่งทำให้เขารู้สึกผิด ไหนจะสภาพร่างกายที่สะบักสะบอมของเธอในเวลานี้อีก เขาไม่ควรจะทำร้ายเธอหรือพาเธอไปเสี่ยงแบบนั้น แต่เขาควรจะเป็นที่พึ่งเป็นคนที่คอยปกป้องดูแลเธอถึงจะถูก ซันค่อยๆเอื้อมมือปัดเส้นผมที่ลงมาปิดบังใบหน้าสวย หญิงสาวในเวลานี้ยังคงหลับสนิท ไม่รู้สึกตัว เธอคงจะเหนื่อยและล้ามากกับสิ่งที่เกิดขึ้น 

ใบหน้าคม ค่อยๆก้มลงใกล้ใบหน้านวล แล้วบรรจงจุมพิตไปที่หน้าผากนูนได้รูป 

"ขอโทษนะครับคนดี" ก่อนจะบรรจงทำหน้าที่สุดท้ายของโชเฟอร์ในค่ำคืนนี้ ด้วยการพาเธอเข้านอน

ซันตัดสินใจขับรถพาลูกหมีมาค้างที่บ้านของเขาแทนการไปส่งเธอที่บ้าน หลังจากได้ตกลงกับนาวิน พี่ชายของลูกหมี เพื่อนรักของเขาแล้วว่าน้าเอมอรผู้เป็นแม่ ไม่ควรเห็นลูกสาวสุดที่รักในสภาพนี้

"กูฝากลูกหมีด้วยน่ะซัน" ประโยคสุดท้ายจากเพื่อนรัก ก่อนที่เขาจะกดวางสายไป

"มึงก็รู้ว่ากูรักน้องมึงมากแค่ไหน"แหละนี่คือคำตอบที่เขาได้บอกกับเพื่อนรักออกไป ซันนั่งลงข้างร่างบางที่กำลังหลับสนิทบนเตียงนุ่ม หญิงสาวในเวลานี้ช่างน่ารัก น่าทะนุถนอมเสียจริงๆ เขาจะต้องชัดเจนกับความรู้สึกของตัวเองให้มากกว่านี้สิน่ะ ซันบอกกับตัวเอง

"นมครับผมฝากลูกหมีด้วยนะครับ" 

"ค่ะคุณหนู"

ชายหนุ่มหันไปบอกกับผู้หญิงวัยกลางคน ร่างท้วมที่เดินนำเด็กรับใช้ เข้ามาในห้อง  ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไป

"ถึงขนาดพาเข้าบ้าน แถมยังยกห้องนอนของตัวเองให้อีก แบบนี้ไม่ธรรมดานะคุณนม" ข้าวตูเด็กรับใช้ที่เดินถือผ้าเช็ดตัว กับกะลังมังใส่น้ำตามเข้ามาจีบปากจีบคอพูดกับผู้หญิงวัยกลางคนร่างท้วม ที่กำลังพินิจพิจารณาใบหน้าสวยได้รูป ที่ยังคงหลับสนิทอยู่บนเตียง

หญิงสาวในเวลานี้ ถึงแม้ใบหน้า และก็เนื้อตัวจะดูมอมแมมไปสักนิด แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความน่ารักน่าเอ็นดูของเธอนั้นลดลงไปเลยแม้แต่น้อย เอ้หรือจะเป็นแม่สาวน้อยคนนี้เสียแล้วล่ะมั้ง ที่ทำให้คุณหนูของเธอกลับมาดูมีชีวิตชีวาอีกครั้ง

"หยุดสงสัย แล้วก็ทำหน้าที่ของตัวเองไปซ่ะ" ผู้หญิงวัยกลางคนหันมาดุ แม่คนขี้สงสัย ก่อนที่ทั้งสองคนจะช่วยกันเช็ดตัว แล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้าให้กับเธอ