ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    กาลครั้งหนึ่งของความรัก(Once love)

    ลำดับตอนที่ #5 : ใกล้ชิด50%

    • อัปเดตล่าสุด 6 ก.ค. 59


    ลูกหมีค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ แต่ยังคงนอนขดตัวนิ่งอยู่ใต้ผ้าห่มหนา หญิงสาวยังคงรู้สึกเพลีย แล้วก็ปวดเมื่อยตัวไปแทบจะทุกส่วนของร่างกาย โดยเฉพาะขา มันยิ่งทำให้เธอแทบจะไม่อยากลุกขึ้นจากเตียงในเช้านี้เลยจริงๆ แต่ด้วยท้องเจ้ากรรมมันดั้นแสดงความหิวออกมาชัดเจนเหลือเกิน ลูกหมีเลยต้องจำใจฝืนลุกขึ้นนั่งในที่สุด แต่เอ้ทำไมห้องนอนเช้านี้ถึงดูแปลกตาจัง หญิงสาวค่อยๆไล่สายตามองไปรอบๆห้องนอน จนแน่ใจแล้วว่าที่นี่ไม่ใช่ห้องนอนของเธออย่างแน่นอน แล้วมันที่ไหนกันล่ะเนี่ย ลูกหมียิ่งคิดก็ยิ่งสับสน แล้วเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง

    "โอ้ยฉันอยากจะบ้า สมงสมอง ทำไมจำอะไรไม่ได้เลยเนี่ยลูกหมี" หญิงสาวตัดพ้อตัวเอง ก่อนจะดึงผ้าห่มที่คลุมตัวเธอออก ก่อนจะก้าวขาลงจากเตียงช้าๆ ก่อนที่สายตาจะสังเกตุเห็นถึงความผิดปกติของชุดที่เธอใส่อยู่อีกครั้ง 

    "ชุด.. มาได้ไงอ่ะ.."แล้วก็เหมือนเธอจะนึกอะไรขึ้นมาได้อีกครั้ง ลูกหมีค่อยๆเอื้อมมือมาจับที่คอเสื้อแล้วก้มลงสำรวจความเป็นหญิงภายใต้ชุดนอนตัวใหญ่

    "ไม่มีอ่ะ" ความรู้สึกตอนนี้มันยิ่งกว่าการตื่นสายตกเครื่องบินครั้งแรกของเธอซ่ะอีก 

    "ตื่นแล้วหรอ" เสียงทุ้มคุ้นหู เรียกสติให้เธอหันไปมอง ซันในชุดผ้าขนหนูสีขาวเปลืิอยอก ที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ แล้วก็ดูเหมืิอนว่าเขากำลังจะเดินตรงเข้ามาหาเธออีกต่างหาก

    "ยังเพลียอยู่หรือเปล่า  เจ็บหรืิอว่าปวดตรงไหน ไข้ขึ้นหรือเปล่าไหนดูสิ"ซันเดินเข้ามาใกล้เธอแล้วทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงนุ่มข้างเธอ ก่อนจะเอื้อมมือไปอังหน้าผาก เลื่อนลงมาที่แก้ม และลำคอระหงคล้ายการวัดไข้ 

    ลูกหมีเวลานี้อย่าว่าแต่จะตอบคำถามของเขาเลย แต่เธอไม่กล้าแม้แต่จะขยับเขยื้อนตัวเลยด้วยซ้ำ นี่ขนาดรู้ทั้งรู้นะว่าเขาเป็นเกย์ แต่ก็ยังไม่วายจะประหม่า แล้วทำไมหัวใจจะต้องเต้นแรงขนาดนี้ด้วยเนี่ยลูกหมีแอบคิดในใจ 

    "นั่งนิ่งแบบนี้ แอบคิดอะไรลามกๆอยู่ใช่ไหมเนี่ย" ซันเปิดบทสนทนาขึ้นมาอีกครั้งเพื่อทำลายความเงียบ ก็ยัยเด็กนี่เล่นเงียบ เอาแต่ทำตาใสมองหน้าเขาอยู่ได้ แบบนี้เขาก็เขินนะสิ เลยต้องหาเรื่องแหย่กลบเกลื่อนซะหน่อย ได้ผลเกินคาดซ่ะด้วยสิแบบนี้ค่อยไปต่อได้หน่อย

    "บ้า.. ลูกหมีไม่ได้คิดน่ะ ใครจะคิดอะไรแบบนั้นกับเกย์กันล่ะ"

    "เดี๋ยวนะ ใครเกย์"

    "อ่าวก็นายไง ไม่ต้องปฎิเสธหรอกนา ใครๆเขาก็รู้กันทั้งนั้นแหละ อีกอย่างนะมันก็ไม่ใช่เรื่องน่าอายซ่ะหน่อย ใครเขาก็เป็นกัน"

    "คือสรุปว่าฉันเป็นเกย์"

    "อ้าวก็ใช่ไง"

    "โอเค๊.. เป็นก็เป็น"ซันถึงกับส่ายหัว ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ในความคิดเป็นตุเป็นตะของเธอ ไม่น่าล่ะเวลาเขาเข้าใกล้ทีไร ถึงได้ไม่มีทีท่าเขินหรือหวงเนื้อหวงตัวเลยสักนิด ขืนปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปมีหวังจีบยัยนี่ไม่ติดแน่ๆ แต่จะว่าไปก็ดีเหมือนกันแหะ จะได้หาเรื่องเข้าใกล้ได้ง่ายๆหน่อย คนเจ้าเล่ห์ถึงกับลอบยิ้มมุมปากกับความคิดของตัวเอง

    "คราวนี้ล่ะ เธอเสร็จฉันแน่ยัยลูกหมี"

    "ว่าแต่ที่นี่ที่ไหนเนี่ย"

    "บ้านฉันเอง"ซันตอบไปก็เช็ดผมไป ทำเอาคนตัวเล็กถึงกับต้องมนต์ ให้มองตามจนยากจะละสายตา

    "แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง"ลูกหมีมองใบหน้าหล่อเหลา คมเข้ม จนแทบลืมหายใจ แต่ก็ต้องรีบหลบสายตาแทบจะในทันทีเมื่อคนถูกมอง หันกลับมาตอบคำถามเธอ

    "เธออยู่บ้านฉัน.. ฉันก็ต้องเป็นคนพาเธอมาสิ"

    "อ่อ ส่วนเสื้อที่เธอใส่อยู่นั่นก็เสื้อของฉัน"

    "อย่าบอกนะว่านาย เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉันด้วย"

    ซันไม่พูด แต่กลับพยักหน้า แทนคำตอบ แกล้งคนช่างคิด ช่างประติดประต่อ หนอยกล้าดียังไงมาหาว่าเขาเป็นเกย์ แบบนี้ต้องเอาคืน สีหน้าของลูกหมีในเวลามันช่างดูพะอืดพะอม ยับยู่ยี่ยิ่งกว่ากินวาซาบิแล้วขึ้นจมูกซ่ะอีก ขำชะมัด ไหนๆก็ไหนๆแล้วขออีกนิดล่ะกัน

    "ไม่ต้องคิดมากหรอกนา ฉันก็ทำๆไปงั้นแหละ ไม่รู้สึกไรเล้ย" ซันตั้งใจทิ้งระเบิดลูกสุดท้ายก่อนจะลุกขึ้นหัวเราะร่า เดินออกจากห้องไป อย่างอารมณ์ดี

    "โอ้ยก็แหงล่ะ ก็นายเป็นเกย์นิ จะไปรู้สึกอะไรล่ะ  แต่ถึงจะเกย์ก็เหอะน่ะพูดแบบนี้มันเสียเซวนะเนี่ย.. บ้า!!! " 

    "แล้วก็รีบอาบน้ำลงมากินข้าวเช้าได้แล้ว เสียงท้องร้อง ดังยิ่งกว่าเสียงกลองเพลนซ่ะอีก"ซันยังมิวาย โผล่หน้าเข้ามาทิ้งระเบิดใส่เธออีกลูกก่อนจะลงบันได ผิวปากอย่างอารมณ์ ไปนั่งรอเธอที่ห้องอาหารด้านล่าง

    ซันตั้งใจจะคุยเรื่ิองระหว่างเธอกับฝุ่นที่เกิดขึ้นเมื่อวาน เพราะเขาคิดว่าเขาอ่านสายตาของอดีตเพื่อนเคยรัก ออกว่าคงไม่หยุดแค่นั้นแน่ๆ แล้วถ้าฝุ่นไม่หยุดเขาเองก็นึกกลัวใจของผู้ชายคนนี้เหมือนกัน เพราะเขาคงจะกล้าทำอะไรได้อีกหลายอย่าง ที่ทุกคนคาดไม่ถึงแน่ๆ เสียงฝีเท้าของใครบางคนกำลังก้าวลงมาจากด้านบน ทำลายความคิดของเขาไปชั่วขณะ ซันเงยหน้ามองตามเสียงนั้นขึ้นไปก็เจอที่มาของเสียง หญิงสาวในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวแขนยาว ตัวใหญ่ ผมยาวตรงสลวยเงางาม ที่กำลังกวัดแกว่งไปมาตามจังหวะของการเดิน ใบหน้าสวยเช้านี้ช่างดูอิ่มเอิบ สดชื่นหญิงสาวในชุดธรรมดา ใบหน้าไร้การปรุงแต่ง แต่ทำไมเขาถึงได้รู้สึกว่าเธอช่างสวย น่ารัก เย้ายวนใจชายยิ่งนัก














    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×